Het tijdperk van de'blo-chip' staat voor de deur
©Anno
IC '80
'IP
tt
Droom
Molecuul
Defensie
MÊ^mm Overgenomen uit: De Automatiseringsgids
DE CHIP, die met zijn verzameling van
duizenden transistoren op een oppervlak
niet groter dan een vingernagel beschouwd
wordt als een voorbode van een nieuw tijd
perk, staat op het punt te verdwijnen.
Door het voortdurend beter worden van de
technologie, zal de chip in de toekomst zó
klein worden, dat hij met het blote oog niet
meer te zien zal zijn.
Dit is de voorspelling van een Engelse na
tuurkundige, dr. John Barker.
de
Barker gelooft, dat
seience-fictiondromen
werkelijkheid gaan wor
den, waarin de chips on
gelooflijk klein zijn, meer
dan een miljoen onderde
len bevatten en boven
dien nog 'intelligent' zijn
ook.
Mü
5
„Recalled to Life", van de Engelse science fiction-kunstenaar Chris Foss.
De 'man van
zes milloen'
wordt
werkelijkheid
Op het moment voert dr. Barker
besprekingen over dit onder
werp met ingenieurs en weten
schappers in Engeland en de VS.
In Engeland leidt hij een onder
zoeksteam van drie man aan de
universiteit van Warwick. Dit
team houdt zich bezig met on
derzoek op lange termijn naar
wat wordt genoemd de komende
chip-revolutie.
De onderzoeken worden gesteund
door de Britse Onderzoeksraad
voor Wetenschappen. In de VS
werkt dr. Barker samen met een
groep van 15 onderzoeker^ aan de
universiteit van Colorado. Het on
derzoeksproject in de States wordt
mede gefinancierd door de NAVO.
Teneinde de toekomstige super
processors, met verwerkingssnel
heden die een factor 100 hoger lig
gen dan nu, te kunnen beschrijven
en begrijpen, heeft Barker een
theoretisch model ontworpen.
Hieruit bleek, dat wanneer de di
mensies van de verschillende on
derdelen worden teruggebracht
totdat zij iets groter zijn dan een
molecuul, er drastische natuur
kundige veranderingen optreden.
In zo'n geval zijn de onderdelen
geen losstaande elektronische
componenten meer, maar zijn zij
in sterke mate afhankelijk van
hun direkte omgeving. De onder
delen worden beïnvloed door de
buurcomponenten en de koppelin
gen tussen beiden. Het zou wel
eens zover kunnen komen, dat
dergelijke onderdelen zichzelf
gaan groeperen op een manier die
sterk doet denken aan een levend
organisme.
Dit zou kunnen betekenen, dat
een beschadigd gedeelte van een
chip automatisch wordt gerege
nereerd, ongeveer op een manier
als bij een levend wezen. Als
chips inderdaad een vorm van
Teven' zouden gaan vertonen,
moeten zij in staat geacht wor
den om te leren, en zichzelf te
programmeren.
Barker gelooft, dat het in de toe
komst mogelijk moet zijn, een in
telligente computer op te bouwen.
De intelligentie wordt dan op de
zelfde manier gevormd als het in
de hersens van een baby gebeurt.
Deze gezichtspunten leiden naar
een geheel nieuwe wetenschap, die
zou kunnen worden omschreven
met 'microstructuur-wetenschap'.
Het succes van deze nieuwe bena
deringswijze is afhankelijk van de
veranderingen, die men gaat aan
brengen in de architectuur van
elektronische schakelingen. Op
het moment streeft men ernaar,
iedere component in een schake
ling compleet te isoleren van zijn
omgeving.
Indien men het 'groeiprincipe' wil
gebruiken, moet contact tussen de
componenten onderling juist wor
den bevorderd.
De meest recent ontwikkelde
chips bevatten al ruim 64.000 tran
sistoren. Sinds 1960 is het aantal
transistors per chip ieder jaar ver
dubbeld, en Barker verwacht, dat
de intelligente superchip niet lang
meer op zich zal laten wachten.
Alhoewel een chip met daarop een
miljoen transistors nog niet is gefa
briceerd, hebben we wel de kennis
om het te kunnen doen. Barker
verwacht, dat het in 1982 al zover
zal zijn.
Binnen vijf jaar zal vervolgens de
eerste 'zelf-organiserende' chip
zijn gemaakt. Eenvoudige experi
mentele circuits van moleculaire
afmetingen zijn al in laboratoria
gemaakt.
Behalve dat de superchip een
groot effect zal hebben op het le
ven van alledag, zijn er ook zeer
veel voordelen bij gebruik voor
defensiedoeleinden. Het machtse
venwicht in de wereld kan aan
zienlijk gewijzigd worden door het
inzetten van nieuwe wapens zoals
robot-bommen en robot-tanks.
Een onbemande robot-tank kan
omtrekkende bewegingen uitvoe
ren, heeft niets te lijden van een
neutronenbom en kan niet door
gas worden uitgeschakeld.
Een nog verdergaande ontwikke
ling, is het koppelen van een su
perchip met levende materie: de
zogeheten bio-chip. Mocht dit ge
beuren, dan zijn de toepassingsmo
gelijkheden welhaast onbegrensd.
Met gebruik van bio-chips moet
het op een dag mogelijk zijn,
zo'n chip met een menselijk li
chaam te verbinden, om zodoen
de een uitgevallen lichaams
functie te herstellen. Een bio-
chip kan worden verbonden met
de gezichtszenuw, om zodoende
blindheid te genezen.
Barker vatte zijn gedachtengang in
het kort als volgt samen: „Deze
nieuwe wetenschap beslaat een
zeer groot terrein en het is onmo-
gojijk een totaalbeeld te krijgen,
zonder alle facetten eerst in ogen
schouw te nemen. Het belang van
dit onderzoek is, dat een groot
aantal zaken nu in een ander dag
licht komen te staan. Ik denk dat
het klimaat op het moment gunstig
is, en ons onderzoek voortgang
kan blijven vinden."
