Amateurs proeven in Frankrijk
„Nergens smaakt de wijn
zo goed als in de streek zelf"
m
Bourgogne,
heerlijk
maar duur
Strenge
indeling
Irlli
Als een versteende golf beheerst de „Rots van Solutré" het
landschap rondom Pouilly en Fuissé in de Maconnais. Hier
komt één van de beroemdste witte wijnen ter wereld van
daan.
Kenner of amateur: wie regelmatig wijn drinkt wordt
vroeg of laat nieuwgierig naar het land van herkomst.
Moeilijk wordt het dan het spreekwoord te negeren dat
toch zo uitnodigend zegt dat „wijn nergens zo goed smaakt
als in de streek zelf'.Een waarheid als een koe, al was het
alleen maar omdat de Nederlandse slijter het bijpassende
decor niet kan leveren. Dat moet het weer doen, maar de
zon blijft in Nederland dikwijls jammerlijk in gebreke.
GRAND VIN DE BOURGOGNE
Propriétaire, "Les Préauds" a FUISSË (S.-et-L.) FRANCE
Door
Peter de Lange
m.m.v.
Dirk de Lange
m
SiiiÉlt I
|Mpr
Het kurken van de fles gebeurde vroeger met de hand. Dit
nostalgisch aandoende apparaat in de „Cave Touristique"
in Amboise is er een roestige getuige van.
HET NIEUWE STADSBLAD PAGINA 22 VRIJDAG 3 OKTOBER 1980
Verscholen in het groen: een wijndomein bij Vouvray
De Fransman heeft het heel wat
gemakkelijker. Hij drinkt gemid
deld tien keer zoveel wijn als de
Hollander.
Tal van spreekwoorden geven hem
daarin trouwens het grootste ge
lijk van de wereld: „De wijn ver
jaagt het verdriet", „Wijn is vloei
bare vreugde", „Water verdeelt
ons, wijn verenigt ons", „Drinkt en
verheugt u" en „De wijn is op tafel
wat een bloem is in de tuin".
(Dat er zelfs Franse artsen zijn die
wijn als geneesmiddel voorschrij
ven kan niet verhelen dat het alco
holisme volksvijand nummer één
is in Frankrijk. Blijkbaar is de
Fransman dat andere spreekwoord
onbekend, dat zegt „alles met ma
te").
Frans wijnen zijn soms duur, reden
waarom er in toenemende mate
goedkopere „buitenlanders" opdui
ken in de rekken van Nederlandse
slijters: Spaanse, Portugese, Ita
liaanse, Yoegoslavische en zelfs
Russische en Amerikaanse wijnen.
Maar lang niet alle Franse wijn is
onbetaalbaar en niet alleen be
roemde wijn is lekker. Twee ama
teurs, maar grote liefhebbers, be
zochten deze zomer enkele Franse
wijnstreken, sommige bekend, an
dere tamelijk onbekend.
Over die reis gaat het volgende ver
slag. De route leidde vanuit Dijon
door de Bourgogne en de streek
rondom Macon en vervolgens langs
de Loire door meerdere wijnstre
ken.
Het is niet het verhaal van de ware
kenner, maar dat van de welwil
lende leek die onder verwijzing
naar weer een ander spreekwoord
zegt: „Over smaak valt niet te twis
ten".
Vanuit Dijon kan men via de
„Route des grands crus" het be
roemdste wijngebied ter wereld
doorkruisen: de Bourgogne.
Wat de kwaliteit van de wijn be
treft kan zo'n uitstapje natuurlijk
niet gauw een teleurstelling wor
den. De fluwelige Bourgognes met
hun uitgebreide scala aan ver
fijnde smaken zijn onovertroffen.
Maar tenzij geld geen rol speelt
moet men een excursie door deze
gouden streek (Qote d'Or) toch wel
goed overwegen. In dit betrekkelijk
kleine gebied tussen Dijon en
Chagny en verder overgaand in
de Chalonnais en de M&con met
zijn soms onooglijke concessies in
wereldvermaarde wijngaarden,
waarvan dikwijls ée'n of zelfs meer
families moeten bestaan, hebben
een nog steeds stijgende vraag en
de inflatie de prijzen tot duizeling
wekkende hoogte opgedreven.
Het is ronduit droevig, dat deze o zo
kostelijke wijnen bijna niet meer te
betalen zijn.
In het stadje Beaune, het centrum
van de handel, lijken de wijnwin
kels veel op juwelierszaken, com
pleet met schijnwerpers waarin de
kostbaarhedem verleidelijk fomke-
len.
De wijnen worden hier doorgaans
in fraaie kistjes van drie verkocht,
al naar gelang de herkomst natuur
lijk, met als uitschieters de be
roemde cruse, zoals de Chambertin,
PRODUCE OF FRANCE
APPELLATION CONTROLÉE
Mis en bouteille a la Propriété
Volume net 75 cl
Vougeot, Romanée, enzovoorts, na
men die enigszins aan uitgestorven
koningshuizen doen denken.
Inderdaad vorstelijke wijnen,
waarvoor men dan ook weerzin
wekkend diep in de beurs moet tas
ten. Losse flessen zijn ook te koop,
maar zelfs voor een gewone appel
lation Bourgogne betaal je al gauw
twaalf tot vijftien gulden.
Voeg daarbij een werkelijk onge
hoorde toeristendrukte en alle lust
om je eens op je gemak in „het
goede der aarde" te verdiepen ver
gaat je.
Een bezoek aan één der beroemde
Caves als Bouchard, Calvet, Drou-
hin of Latour, toch beslist de
moeite waard, slaan we om de
zelfde reden ook maar over, terwijl
een visite aan het „Musée des Vins"
door de drukte eveneens eerder een
kwelling dan een plezier is.
MACON
Heel wat rustiger is het in de Mi-
con, de streek ten zuiden van de
Bourgogne, waar je nauwelijks
toeristen ziet en de prijzen binnen
de grenzen der redelijkheid blij
ven.
In de Union des Caves Cooperati
ves des Vins de Bourgogne een
hele mond vol, maar in deze over
koepelende coöperatie worden
jaarlijks dan ook ruim één miljoen
flessen met uiteenlopende wijnen
gevuld kost "éen (witte) Mécon
Villages zegge en schrijven zes gul
den en bij die fles krijg je, als je
geïnteresseerd bent, een gratis
rondleiding.
In deze cave, die 2 kilometer buiten
Macon ligt, verwerkt men Bourgog
ne, Beaujolais en Mécon. Veertig
procent van de produktie is be-
Frankrijk kent voor haar wij
nen een streng indelingssche
ma. Volgens dit systeem wordt
de wijn ingedeeld naar streek
van herkomst en gerangschikt
naar kwaliteit.
Door het Institut National des
Appellations d'origine wordt
controle uitgeoefend op de na
leving van deze bepalingen.
De Franse kwaliteitswijnen
worden onderscheiden in een
drietal categorieën. Ten eerste
is daar als aanduiding van de
hoogste kwaliteit, de „pellation
controlee". De AC wordt direct
gevolgd door de VDQS, wat
staat voor Vin Dèlimité de Qua-
lité Superieure.
Als derde en laagste rangorde
is er de categorie „vins de
pays". Deze benamingen zijn
terug te vinden op het etiket; is
dat niet het geval dan valt de
wijn buiten één van deze drie
groepen, wat meestal betekent
dat men met mindere kwaliteit
te maken heeft.
Streek van herkomst is niet de
enige garantie die de naam AC,
VDQS of Vin de Pays geeft,
want het systeem bepaalt ook
de behandeling van wijngaard
en wijnstok en de hoeveelheid
hectoliters die één hectare ma
ximaal onder die naam mag op
brengen.
stemd voor de export naar Japan,
de Verenigde Staten, Engeland en
België.
Een bezoek aan een moderne cave-
zeg maar gerust wijnfabriek- is in
zekere zin een ontgoocheling. Ro
mantiek komt er daar niet aan te
pas.
Wie een bejaarde keldermeester in
leren voorschoot verwacht, die
zich op de tast voortbeweegt door
een halfduistere kelder vol houten
vaten waarin de wijn rijpt, komt
bedrogen uit.
In een hedendaagse cave is het
hout vervangen door roestvrij
staal, elektrische apparatuur
zoemt zachtjes en je zou bijna zeg
gen dat er een onverschillige at
mosfeer hangt.
De wijn, die je hier zeer indringend
ruikt heeft daar overigens weinig
onder te lijden. Onze gids, die zelf
uitsluitend bier drinkt, staa't voor
zijn kwaliteit.
Hoogstens bij een partij Crémant
de Bourgogne, een mousserende
rouge verpakt als champagne, com
pleet met kanalkruk en zilveren ca
puchon, verschijnt er een wat mee
warig lachje op zijn lippen.
De partij is bestemd voor Amerika,
een land waar de mensen volgens
deze Fransman weinig saak heb
ben. „Zelfs in dure wijn doen ze ijs
blokjes".
Hij keert de dozen „Bourgogne
champagne" de rug toe en laat ons
proeven uit een reusachtige ketel
Macon Villages 1979, een witte wijn
die volgens hem in kwaliteit niet
onder doet voor een echte Pouilly-
Fuissé, daarmee doelend op één
van de beroemdste witte Bourgog
nes, die op een steenworp afstand
van deze cave tegen de hellingen
groeit.
Om het te bewijzen vult hij nog-
mmm a
maals de zilveren tastevin -het tra
ditionele drink- en proeflapje in de
Bourgogne- en bestudeert onze ge
zichten terwijl we drinken.
Ja, de wijn-is puntgaaf, daar gaat
niets van af: fris, zurig, boers. Een
derde „glas" slaan we niet af, want
„op ée'n been kun je niet staan"
luidt ook hier het devies.
Maar om de vergelijking met een
PouillyFuissé inderdaad te kunnen
maken moet men ook die wijn eerst
grondig proeven. Dat gebeurt dus
even later in Fuissé, een uitgestor
ven dorpje in het dal met rondom
amfitheater-vormige heuvels
waarop maar één gewas groeit: de
wijnstok.
Delicaat, zuiver en onmiskenbaar
Bourgogneachtig, zo smaakt de
ranke Pouilly-Fuissé, een zeer ge
wilde, tamelijk schaarse wijn die in
het enige plaatselijke café in. een
koelemmer wordt geserveerd -als
men tenminste bereid is daar zestig
Franse francs (ongeveer dertig gul
den) voor te betalen.
Voor deze ene keer dan, besluiten
we, en al na een paar teugen heb
ben we er éen goede vriend bij.
„Non je ne regrette rien", zingt
Edith Piaff in de keuken en loom
besluiten we dat we van die zestig
francs inderdaad geen spijt heb
ben, Jammer alleen dat je je zulk
adelijk gezelschap niet dagelijks
kunt veroorloven.
Dan toch maar uitgeweken naar die
Macon Villages, al kan die de verge
lijking met zijn voorname streekge
noot niet helemaal glansrijk door
staan.
Andere lekkernijen uit deze streek
zijn de eveneens witte Saint Véran,
iets zachtaardiger van karakter dan
Pouilly-Fuissé (en aanmerkelijk
minder prijzig) en de „gewone" Ma
con Blanc en Macon Rouge.
