Russische gastvrijheid op gezellige bootreis naar Londen
Een doorlopend feest vol plezier
en een flitsend bezoek aan Londen
(en slapen is er gewoon niet bij...)
I-
De zangeres Donna Lynton
als clown.
tekst Sies Hofman
De roes van de cruise
Vaarwel Rotterdam
Kennismaken met de kapitein
Show-programma's
1 En zo lag-ie dan, aan de Wilhelminakade: de Alexandr Pushkin.
Russische show
Londen
Uw verslaggever in volle (foto) aktie.
Een groep Pushkin-passagiers bij de Tower Bridge.
•■'.VW.V. 3)
Kv/.y'ïyd.
Korte maar grandioze showboat-cruise
op het luxe cruiseschip Alexandr Pushkin
nog een prima show, de disco met
Krijn Torringa denderde vele vro
lijke deuntjes en de bars schonken
onverdroten door.
Maandenlang hebben de lezers-
/lezeressen van de Randstad
kranten een pagina-vullende ad
vertentie voorgeschoteld gekre
gen, waarin de Show Boat Crui
se van het Russische luxueuze
cruise-schip, de Alexandr Push
kin, werd aangeprezen met de
zeer veelbelovende woorden:
„een nieuwe wereld gaat voor u
open". Nou, die deur naar deze
nieuwe wereld werd ook voor u
open gezet voor uw verslaggever
en hij is er maar argeloos (èn
natuurlijk zéér nieuwsgierig)
doorgestapt en heeft daarna alle
cruise-geneugten over zich heen
laten rollen. Hij heeft zich ge
woon in het diepe gestort en is
na twee en een halve dag weer
boven water gekomen. Een beet
je verlept, een beetje moe, maar
met een olijke grijns van oor tot
oor, want hij had zich wel dege
lijk non-stop vermaakt. Dat was
ook de bedoeling. En dat is uit
stekend gelukt. We zullen een
pagina lang meenemen op zijn
snoepreisje, dat werd onderno
men met nog een kleine zeven
honderd passagiers.
De roes van de cruise begon, na
een bloedstollende duik in de par
keergarage van ons automobiel, in
de vertrekhal van de Holland
Amerika Lijn, waar de vele hon
derden cruise-lustigen rond de tic
ketloketten dromden om aan
boord te kunnen van de majestu
euze witte zeereus, de Alexandr
Pushkin, want daar zou de echte
pret pas goed beginnen. De men
sen van Randstad Edities en het
reisbureau Metro slofden zich uit
de gretige menigte van alle papie
ren voorzien over de loopplank te
krijgen. We schrijven dan vorige
week woensdagochtend. Dat lukte
prachtig en op de Alexandr Push
kin werd een ieder vriendelijk op
gevangen door Russische gastvrou-
en, die de hutten aanwezen. Dat
ging al meteen zeer efficient. De
hut? Magnifiek! Lekker bed. Ge
zellig zitje. Douche, wc, wastafel.
Alles d'r op en d'r an. Niks op aan
te merken. En, op de radio, jawel
hoor, Russische muziek, zo nu en
dan onderbroken door Russische
omroep-berichten, die weer wer
den afgewisseld door iets beter te
volgen Nederlandse informatie
over wat ons allemaal te wachten
stond.
We hadden ons al snel comfortabel
geïnstalleerd en toen we merkten
dat het Russische zeekasteel al in
beweging was zijn we het dek op
gestormd om Rotterdam vaarwel
te zwaaien. In een kleine vliegen
de storm hebben we dat vanaf de
vele dekken (je mocht overal op)
gedaan. Maar het zware weer zat
ons toch al meteen niet lekker.
Goed, op de Maas en de Waterweg
zou het wel gaan. Maar straks op
volle zee? We zagen het grijnzend
groene zeeziekte-spook al grimmig
lachen... Maar we lieten ons ons
uitje niet bij voorbaat vergallen.
Goed en stevig eten h«d men ons
verteld en geen of zeer weinig al
cohol. Okee, het zij zo. We gingen
de boot maar 's verkennen en dat
is op zo'n gigantisch varend hotel
al een hele klus. Wat we allemaal
tegenkwamen beviel ons trouwens
best. Knusse bars, een heuse disko,
leuke souvenir-winkeltjes met
Russische snuisterijen (veel fraaie
in klederdracht gestoken poppen),
kledingzaken, een kiosk, een post
kantoortje annex kaartenwinkel-
tje, een ruimte met gok-automaten
mèt bar en de grote theater-zaal
met een mooie dansvloer en podi
um.
In de grote zaal wérd eerst kennis
gemaakt met de kapitein van de
Alexander Pushkin en zijn officie
ren. Het hele personeel was niet
ter splekke, want dan was de zaal
meteen vol geweest, want maar
liefst 320 man zouden voor ons
welzijn zorgen gedurende de reis.
Dat moest dus wel goed gaan en
dat is het ook,gegaan, want we zijn
nog nooit zo perfekt, geruisloos en
snel bediend.
Maar terug naar de kapitein, die
onder de schijnwerper, op de dans
vloer, een welkomst-woord in het
russisch sprak, dat werd vertaald
in het duits en dat duits werd weer
in het nederlands omgezet door
presentator Krijn Torringa.
we hebben een captain's coctail ge
dronken op een voorspoedige reis.
Zo rondkijkend konden we vast
stellen, dat de boot werd. bevolkt
door een zeeE gevarieerd gezel
schap: het merendeel heel gewone
mensen, die zich veel voorstelden
van dit uitje, groepjes jonge men
sen, hele gezinnen, veel „stellen",
ook weer gewone, maar ook hele
sjieke, groepjes typische lolbroe
ken, die er 's lekker tegenaan wil
den gaan. Zoals gezegd: zeer geva
rieerd en dat gaf een heel leuk
sfeertje. Temeer omdat iedereen
zich duidelijk voorgenomen had
zich denderend te amuseren en op
dat punt geen minuut wenste te
verspillen.
We hebben ons die eerste dag,
avond en nacht volop in het amu
sement gestort. En dat was nogal
wat! Voor de mensen met een dik
ke portemonnaie was er een bont
show van Lya Murris en daarop
werden heel wat kostbare velletjes
getoond rond zeer appetijtelijke
dames. Dat was nog voor het eten
en daar was iedereen nog be
nieuwder naar. Want als voor de
Hollander het eten goed is is er al
erg veel goed. Nou, het eten in de
gezellige eetzaal was goed, dat ze
ker, maar echt lekker klaarge
maakt? Niet zo nee. Redelijk hoor,
niet vies of zo, maar dat je zegt
„sjonge", nee. Koken kunnen de
iP«
russen dus niet geweldig (déze rus
sen tenminste niet) en brood bak
ken ook niet, want we hebben heel
wat afgeworsteld en gekauwd op
de reusachtige russische boterham
men. Maar de bediening maakte
weer enorm veel goed, want die
was waarlijk perfekt. En dat is ook
wat waard. Ja toch?
Tegen de zeeziekte hebben we
toch maar een stevig maal veror
berd en daarna hebben we ons
kostelijk vermaakt met een wer
kelijk uitstekend show-programma
met de Bobby East Showband, de
voortreffelijke zangeres Donna
Lyntop en vooral Rob de Nijs, die
de show kompleet stal en een ie
der aan zijn voeten kreeg en dan
met name het vrouwelijk publiek.
Tussendoor werd steeds een dansje
gemaakt voor elk wat wils en een
stevig slokje gedronken.
Een beetje storend was wel dat het
schip behoorlijk slingerde en veel
hebben we eerst een best aardige
rit gemaakt langs de belangrijkste
bezienswaardigheden, waarvan de
overbekende aflossing van de
wacht van de guards natuurlijk
één van de aardigste dingen was
om 's te zien. Verder moet een ie
der die nog nooit in Londen is ge
weest onder de indruk raken van
de schoonheid van deze oude stad
(in het jaar 43 gesticht, dus kunt u
wel nagaan) met al die gigantische
schitterende oude gebouwen, die
prachtige pleinen en parken, die
indrukwekkende hoeveelheid his
torie die hier staat.
We hoeven u alle bekende be
zienswaardigheden waar we langs
geweest zijn niet te noemen. Een
aardige extraatje was, dat we ook
nog naar het huis van de familie
Bellamy (van de teevee-serie) zijn
geweest en dat we, volkomen per
ongeluk, de koningin-moeder heb
ben gezien, die bij de Schotse kerk
IIIIIIIIIIIIIIIIIIIMlIlilllllllllllllllllllllllllllllllllllllllUlllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllli
lllllflIIIIIIIIIIIIIIIIMIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIilllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllillllll
mensen moesten afhaken, omdat
het zeeziekte-monster toesloeg.
Maar de pilletjes, die je natuurlijk
tegen zeeziekte kon krijgen, hiel
pen goed en velen krabbelden wel
weer overeind uit hun kooi, om de
feestdraad weer op te pakken.
Hadden de dames met volle teugen
genoten van Robbie de Nijs, de he
ren werden vergast op het schitte
rende golvende lijf van buikdanse
res Yonina. We hebben er met
onze snuivende neus bovenop ge
staan «n.wat deze dame aan buik-
acrobatiek ten beste gaf was niet
gering en het aankijken meer dan
waard, dat kunnen we u verzeke
ren. Afijn, toen diep in de nacht de
show over was was het nog niet
gedaan met de pret, want in de
captain's bar, helemaal bovenin
het schip gaf de zanger Ray Simon
uit een glanzende Rolls Royce
stapte om een trouwerij bij te wo
nen.
Het opmerkelijkste van Londen is
wel die ongelooflijke zee van men
sen in de grote winkelstraten,
zoals Oxford-street, en die onvoor
stelbare hoeveelheid taxi's (soms
zie je niets dan alleen taxi's op de
weg). Er rijden er dan ook drieënt
wintig duizend rond, hebben we
ons laten vertellen.
Na wat inkopen werd in de file,
dus zeer traag, terug getuft naar de
boot, waar eerst het eten wachtte
en daarna opnieuw het amuse
ment.
Die avond werden we vergast op
een heuse russische show en dat
viel geweldig in de smaak. Ene
Tatiana Aleeva, ion een schitte
rende geborduurde lange japon,
oogstte een ovationeel applaus
voor haar liedjes, die dan wel niet
werden verstaan maar de meesle
pende muziek (gespeeld door het
russische huisorkest) en de presen
tatie maakte alles goed. Een wat
stijfjes aandoende zanger Wladimir
Gumeni had wat minder succes,
maar de stoere matrozen, die spec
taculaire en humoristische dansjes
uitvoerden brachten de stemrning
er weer goed in.
Helaas was buikdanseres Yonina,
vanuit Londen alweer naar Hol
land gevlogen voor een optreden
in het teevee-spektakel van Ron
Brandsteder, maar Donna Lynton
was er nog en het Trio Hellenique,
dat ook de eerste avond al een
overdonderend succes had geboekt
(hierboven zijn we vergeten deze
grieken te noemen) en vooral de
razend enthousiaste en populaire
Rob de Nijs.
Ja, geliefde lezer/lezeres, we heb
ben er weer een gedenkwaardig
nachtje van gemaakt en we waren
dolblij dat we zes uur te laat waren
vertrokken uit de haven van Til
bury, want daardoor hoefde pas
laat te worden aangetreden voor
het ontbijt en konden toch nog een
paar uurtjes worden gepit.
Ja, we hebben enorm veel plezier
gehad op deze show-boat-cruise,
we hebben eigenlijk in zo'n korte
tijd nog nooit zoveel gelachen, en
dat was best fijn.
't Was een hele belevenis, hoor je
mensen wel eens zeggen als ze iets
erg leuks of bijzonderes hebben
meegemaakt, nou, wij zeggen het
deze mensen na.
We zullen uitstekende herinnerin
gen bewaren aan dat reisje op de
Alexandr Pushkin. Moet u ook
maar 's proberen.
Tja, en dan ga je natuurlijk nog
niet pitten. Hebben we pas gedaan
toen we anderhalf uur later al op
de bus moesten voor de excursie
naar Londen, waarvan we de bus
reis nauwelijks bewust hebben
meegemaakt.
In Londen, waar het opmerkelijk
mooi weer was (veel mensen lie
pen zelfs zonder jas over straat),
