Vijfentwintig jaar Turksma
't Is moeilijk bescheiden
te blijven, wanneer je
zo goed bent als Ab
TEA
ZAKE
I
Welke rozen
hebben
de toekomst?
Het Concurrentenkoor:
99
99
Even..
door: Cato Groos
DORDRECHT Op de receptie van het vijfentwintigjarig
bestaan van Turksma op 12 juni was één van de hoogtepunten
het optreden van „Het Concurrentenkoor".
Dit koor, bestaande uit Gerard de Lange (van de wasautoma
ten), Harry van Burg van Elektrorama, Macrander van Radio
Modern, van Andel van Elektrocombinatie Limburg en de
heer Horn van Horn Limburg (alle vijf geduchte concurren
ten van Turksma) stonden broederlijk naast elkaar het lied te
zingen op de wijs van: ,,'t Is moeilijk bescheiden te blijven'
van Peter Blanker.
Foto
Wit- en bruingoed"
Interesse
Top-bedrijven
Het echtpaar Turksma voor de poster-foto van onze fotograaf Rinie Boon. Rechts:
adjunct-directeur H. R. Postma.
Twee „zware" concurrenten schudden elkaar de hand:
Gerard de Lange (rechts) en Ab Turksma.
Eisen
Tevreden
met Ank Hovingh-Krayo
Postbus 167 - Delft
Met „Ter Zake" brengen wij een
rubriek, die zakelijke en/of com
merciële informatie geeft als daar
aktuele aanleidingen voor zijn.
Algemene voorlichting, die in bre
dere zin tot dit terrein gerekend
kan worden, zorgt daarbij voor af
wisseling.
„Ter Zake" verschijnt als regel in
meer dan één Randstad-Editie in
een daartoe geëigend deel van
ons verspreidingsgebied.
De tekst was als volgt veranderd:
't Is moeilijk bescheiden te blijven,
wanneer je zo goed bent als Ab.
Zo bedrijvig, zo scherp en zo aardig.
Nou, dat is verschrikkelijk knap.
Geef toe, als je hem zo ziet zitten.
Dat is een geweldige vent.
Een kwart eeuw zit hij in de busin
ess.
Het schrikbeeld van de concurrent!
Gelukkig zijn de vijf bovengenoem
de heren in de commercie gegaan en
niet in de showbusiness, zodat' het
Nederlandse volk niet door hun
zangkwaliteiten geteisterd zal wor
den.
Het was voor de heer Turksma en
zijn familie en vrienden natuurlijk
prachtig om zo toegezongen te wor
den.
De organist, Dick Mookhoek, die de
receptie in het nieuwe Dordtse motel
Postiljon met zijn sfeervolle orgel
spel begeleidde, had enige moeite om
de heren bij te houden, maar met de
hulp van de overige aanwezigen
kwam het lied tot een goed eind.
Op de receptie kwamen zo'n drie
honderd mensen, meest collega's,
concurrenten en leveranciers de
heer Turksma feliciteren.
De heer Turksma en zijn vrouw
stonden voor een zeer groot uitver
grootte foto, gemaakt door Randstad
fotograaf Rinie Boon, en geflankeerd
door vlaggen van de TG (Turksma
Groep).
Vele bloemstukken en geschenken,
waaronder een stereo-installatie,
aangeboden door Philips, een citrus-
pers met een kist sinaasappels, een
pers, diverse wandborden, glazen en
een tafelaansteker, alsmede vele
flessen drank, lieten er geen twijfel
over bestaan dat de heer Turksma
een bijzonder graag geziene man is.
Eerder in de week had Turksma al
een feest gegeven voor alle mede
werkers met hun echtgenotes in Slot
Ammerzooyen. Ook dit feest was
zeer geslaagd te noemen.
Van het personeel kregen de heer en
mevrouw Turksma een schilderij
van de bekende Dick Mühlhouse
aangeboden, dat inmiddels een ere
plaats in de huiskamer heeft gekre
gen.
II
De heer Turksma woont al sinds zijn
zesde jaar in Dordrecht en heeft
sinds 8 juni 1956 (de datum dat hij
zijn eerste zaak opende aan het Vo
gelplein) een gigantisch aantal zaken
op poten weten te zetten.
Thans is hij één van de grootsten in
Nederland op het gebied van „wit-
en bruingoed" zoals hij zelf zijn za
ken op het gebied van radio- en tele
visie, alsmede wasautomaten, koel
kasten en alle andere elektronische
apparatuur noemt.
De Turksma Groep, waaronder be
halve de Turksma-winkels door de
hele Randstad ook de zaken van
Van Boxtel in Brabant, alsmede van
Kok in Amsterdam vallen, hebben
in de loop van vijfentwintig jaar een
goede naam opgebouwd op het ge
bied van service en kwaliteit.
De heer Turksma is directeur van
deze onderneming, die inmiddels
nenveertig bedrijven omvat.
Turksma heeft altijd interesse gehad
in de elektro-technische groot
handel.
Na zijn diensttijd heeft hij vijf-en-
eenhalf jaar gewerkt op de boekhou
ding bij een electro-technische groot
handel die gevestigd was in Dord
recht.
Toen hij de kans kreeg een winkeltje
te beginnen aan het Vogelplein,
waar nu de NMB is gevestigd, startte
hij met de verkoop van twee televi
sietoestellen, drie radio's en een paar
centrifuges en kleingoed.
Het pand aan het Vogelplein werd al
snel te klein en er werd een stuk
aangebouwd. In oktober 1960 kwa
men vier panden vrij aan de Spui-
weg, die in 1961 als één bedrijf geo
pend werd na een ingrijpende ver
bouwing. De zaak in de Vogelbuurt
bleef ook gewoon draaien. In 1963
werd een vestiging in Vlaardingen
geopend. In 1966, '67 en '68 kwamen
daar achtereenvolgens nog vestigin
gen in Sliedrecht, Alblasserdam en
Papendrecht bij.
Ook in 1968 liet Turksma een pand
bouwen achter het Vogelplein, waar
het centraal magazijn en het kantoor
werd gevestigd. Momenteel is dit
pand in gebruik als technische
dienst.
In die tijd was Turksma president
commissaris van de Expert Groep,
waarin handelaren uit de topbedrij
ven van de elektrotechnische bran
che waren verenigd.
Hij vond echter dat hij niet meer di
rect bij de commerciële aangelegen
heden betrokken was door zijn werk
voor deze groep, hoewel hij wel veel
internationale ervaring opdeed.
Daar Turksma verder wilde uitbrei-
den, ging hij in Amsterdam praten
met de firma Kok. Van hen nam hij
in 1971 een keten van vijf zaken
over die verspreid waren over de
hoofdstad. In een half jaar waren de
zaken gereorganiseerd en draaiden
net zo gesmeerd als de overige be
drijven.
Kort daarna werden er ook tien za
ken in Brabant overgenomen van
het Van Boxtelbedrijf. Turksma
heeft bewust de namen Kok en Van
Boxtel aangehouden, daar deze na
men een begrip waren in de regio.
Slechts de toevoeging „TG" duidt
aan dat de zaken onder de Turksma
vlag draaien.
In 1978 liet Turksma een geheel
nieuw centraal magazijn voor West-
Nederland in Dordrecht bouwen op
het industrieterrein aan de Planck-
straat. Bij de overname van Van
Boxtel in 1972 kreeg hij tevens het
hoofdkantoor en het magazijn voor
Brabant, gevestigd in Tilburg aan de
Beelaerts van Bloklandstraat 14, on
der zijn beheer.
De heer Turksma is bij al zijn succes
in de „business" een eenvoudige,
aardige man gebleven met veel hart
voor zijn personeel.
Hij gaat iedere dag op tijd naar kan
toor. „Een directeur die half in de
morgen op kantoor verschijnt kan
weinig eisen meer stellen aan zijn
medewerkers", is één van zijn uit
spraken. Hij voelt zich boven nie
mand verheven en heeft een secre
taresse die voor de hele afdeling
werkt.
Ook de kinderen van het gezin
Turksma doen zich niet „over het
paard getild" voor. Eén van de drie
zoons, Oscar, werkt bij zijn vader in
het bedrijf. Hij is begonnen op de af
deling expeditie en via de technische
dienst en het magazijn opgeklom
men tot assistent-bedrijfsleider
waarbij hij de verkoop en de perso
neelszaken behandelt.
Oscar is bijna gereed met zijn studie
Marketing en doet veel ervaring op
in het bedrijf. Op de vraag hoe hij
het vindt om in een „gespreid bedje"
te stappen, antwoordt hij: „Het is
veel belangrijker dat ik geaccepteerd
word als collega, dan als zoontje van
de baas, en ik geloof dat dat in mijn
geval aardig gelukt is". En natuur
lijk leer ik ook veel uit de ervaring
van mijn vader.
Voorlopig is het echter nog niet zo
ver dat Turksma junior het van
Turksma senior moet overnemen.
Senior is nog lang niet uitgerangeerd
en zal zeer zeker zijn bedrijf op het
zelfde hoge, zo niet nóg hogere ni
veau weten te houden dan tot nog
toe het geval is geweest in de afgelo
pen vijfentwintig jaar, waar hij zeer
tevreden op terug kan kijken.
In 1981 staan in Nederland op zo'n
774 hectaren rozen aangeplant. Ro
zen voor de snij, dus onder glas. Eén
hectare is nog altijd 10.000 m2, dus
dat is een flinke oppervlakte alles bij
elkaar. Rozen zijn dan ook de lijs
taanvoerders onder de snijbloemen.
Sommige rassen zijn bij het publiek
zelfs zo bekend, dat men ze bij hun
naam noemt. Dat geldt voor de flu-
welig-rode „Baccara" en de zalmroze
„Sonia". In dat sortiment zit voort
durend beweging, want de rode „Ilo-
na" wint meer en meer terrein ten
koste van de „Baccara". Ook de rode
„Motrea" en de warmgele „Belinda"
staan hoog genoteerd. Van de kleine
rozen is de rode „Garnette" heel be
kend, al vele jaren een geliefd baby
roosje, samen met de roze „Carol".
Nu de lichtintensiteit toeneemt, kun
nen we een goede kwaliteit rozen
kopen voor een acceptabele prijs.
Energiebeperking
Hoewel we rozen in allerlei kleuren
kunnen kopen, zijn er maar een paar
algemeen bekend. Een boeket witte
rozen (bijvoorbeeld „White Master
Piece") of heerlijke geurende lila ro
zen („Mainzer Festnacht") moeten
we dikwijls vooruit bestellen. De po
pulariteit hangt met velerlei eigen
schappen samen. De kweker wil
graag rozen telen die een korte
jeugdfase hebben, zodat de struiken
snel een goede kwaliteit snijrozen le
veren in voldoende aantal. De ruim
te in een kas is immers kostbaar en
moet zo produktief mogelijk worden
benut. Ook speelt de lichtbehoefte
en het temperatuurniveau een rol,
want winterbloei en energiebeper
king zijn voor een kweker heden ten
dage het zout in de pap. Als de kast-
temperatuur een paar graden lager
mag liggen, dan scheelt dat direkt
een paar duizend gulden aan stook
kosten per seizoen. En tot slot is er
dan ook nog de bloemkleur, die di
rekt te maken heeft met het al dan
niet geuren van een roos. En wat dat
betreft lijkt de toekomst weinig geu
rig.
Onderzoek
Op het IVT (Instituut voor Tuin-
bouwveredeling) te Wageningen
wordt onderzoek verricht naar di
verse eigenschappen van rozen, die
voor de kwekers van direkt prak-
tijkbelang zijn. De resulaten worden
doorgespeeld naar het Proefstation
voor de Bloemisterij te Aalsmeer,
waar de meest belovende rozen-zaai
lingen onder praktijkomstandighe
den worden getest. Het kost allemaal
veel tijd, maar ook al komt er maar
één veelbelovend ras uit naar voren,
dan is dit wel alle moeite waard ge
weest. Om doelbewust op kleur te
kunnen kruisen, heeft men op het
IVT onderzocht hoe het met die
kleur precies zit. Daarbij is gebleken,
dat de kleur van 'n roos wordt be
paald door vijf verschillende basis
kleurstoffen, die elk op een eigen
manier overerven. Cyanidine geeft
een blauw-verkleuring, wat bij rode
rozen zeer ongewenst is. Hoe meer
de oranje of oranjerode kleurstof pe-
largonidine aanwezig is, hoe kleiner
de verkleurkans is, maar ook...hoe
minder geur. En zo zien we maar
weer dat we aan de éne kant winnen
(niet blauw verkleurende roos) aan
de andere kant wordt verloren
(geur). Want iedereen is geneigd z'n
neus in een boeket rozen te stoppen.
Als er niets te ruiken valt is dat ei
genlijk heel jammer.
Welke rozen in uw tuin?
Zulke rozen moet u dan maar in uw
tuin zetten. Een paar buiten-rozen
die heeflijk geuren zijn:
- Just Joey, bronskleurig, gezond,
grootbloemig
Wendy Cussons, bessesaproze,
grootbloemig
- Blessings, zalmroze, grootbloemig
- Duftwolke, grootbloemig, lilarood
De trosrozen China Town (geel),
Pernille Poulsen (donkerroze),
Schneewittchen (wit) en Irish Mist
(oranje).
Van de leirozen: New Dwan (bleek-
roze), Pink Cloud (Fuchsiaroze) en
de ouderwetse Constance Spry
(zachtroze), die niet doorbloeit, maar
die éne bloei is overweldigend.
