taandB
von?
dinsda
30uur
K V\ar9a
„Rob Koevermans kan
zich ontwikkelen tot één
van de betere spelers
bij SVV"
A
mmr
„Keepers zijn speciale figuren,
kijk maar naar mij
Wel en wee van
SVV door Dick Buitelaar
Trainer Buitelaar weet het zeker:
Nieuwjaars
toespraak
Oud-SVV doelman Bas van Noortwijk:
Touw-
trekken om
1 Van Velzen
ADVERTENTIE
Vreemd
Nol de Ruiter
Er
Lege tribunes
Wankel
Wisselvallig
Tekst:
Norbert Kleinherenbrink.
Foto's:
Randstad Edities Foto
dienst en fotobureau Pe
ter Molkenboer.
Vormgeving:
Jan den Breeien
SCHIEDAM Bij zijn vorige
club Excelsior '20 werd hij wel
eens een natuurtalent ge
noemd. Rob Koevermans (22),
bezig aan zijn vierde seizoen
bij SVV, leek werkelijk in elke
sport uit te blinken. Als er
maar een bal aan te pas
kwam. Basketball, tafeltennis,
cricket en niet in de laatste
plaats voetbal gingen hem
ogenschijnlijk gemakkelijk af.
Eens moest hij echter de keus
maken en hoewel hij zeker met
cricket een „gouden" toe
komst tegemoet ging, zwichtte
Rob op 19-jarige leeftijd defini
tief voor de charmes van het
voetbalspel. Hij speelde welge
teld een half jaartje in het
tweede elftal bij Aad Putters,
waarna de toenmalige hoofd
trainer Rob Jacobs hem reso
luut naar de A-selectie haalde.
Geen slechte keus dus, achter
af, overigens zowel van Rob
als van SVV.
„Ik had al een jaartje eerder
naar SVV gekund", blikt hij te
rug, „maar ik was toen net op
school blijven zitten. Daarom
ben ik nog maar een seizoen
bij Excelsior '20 gebleven, om
dat ik de MTS (werktuigbouw
kunde) op dat moment belang
rijker vond. Jan van der Velden
wilde me echter graag hebben
en datzelfde gold voor zijn op
volger Aad Putters. Een jaar
later was ik dus nog welkom
bij SVV".
Een gemakkelijke keuze was
het echter niet voor „Koef".
Een overgang naar SVV bete
kende vrijwel zeker het einde
van een beloftevolle cricket
carrière en dat vond vooral zijn
vader geen aangenaam idee.
Toch, na maanden van innerlij
ke tweestrijd, werd het SVV,
ondanks het feit, dat het Ne
derlands elftal nadrukkelijk
lonkte naar all-rounder Koe
vermans.
„Ik was me ervan bewust, dat
het een nu-of-nooit-beslissing
was. Koos ik voor SVV, dan
kon ik het serieus spelen van
cricket wel vergeten en an
dersom. Een kombinatie was
en is niet mogelijk. Van mijn
uiteindelijke beslissing om
naar SVV te gaan, heb ik tot
nu toe in ieder geval geen spijt
gehad".
Niet zo vreemd natuurlijk, want
hij paste zich razendsnel aan in
het betaalde voetbal met zijn
eigen wetten, rechten en plich
ten. „De overgang viel me al
leszins mee. Uitgerekend in de
eerste competitiewedstrijd met
het tweede moesten we tegen
Ajax, dat toen met onder an
dere Ling en Ziegler aantrad.
We wonnen met 1-0 en laat ik
nu dat doelpunt scoren! Een
prima binnenkomer natuurlijk
en ook de daaropvolgende
wedstrijden ging het lekker. In
december mocht ik toen van
Jacobs een paar keer met het
eerste meetrainen, waarna ik
in een oefenwedstrijd tegen
Feyenoord samen met Jos
Wennekes mijn debuut maak
te. Een maand later speelde ik
tegen Excelsior mijn eerste
competitiewedstrijd. We verlo
ren (geloof ik) met 2-1".
Koevermans maakte vervol
gens als amateur het seizoen
af, speelde afwisselend in het
eerste en tweede en kreeg
naar verwachting aan het ein
de van de rit een kontrakt aan
geboden, dat natuurlijk door
(toen nog) student Koever
mans gretig van een handteke
ning werd voorzien.
„Ik heb dat half jaar onder Ja
cobs goed gedraaid", vindt hij.
„Ik werd voornamelijk in de
spitspositie gedeponeerd, om
dat Cor Peitsman nogal wissel
vallig presteerde. De ene wed
strijd schoot hij er vier in, de
andere wedstrijd raakte hij
geen bal. Daardoor kon ik me
nig partijtje in de eerste divisie
meepikken. Het klinkt mis
schien gek, maar ook die over
gang viel best mee. Natuurlijk
was de snelheid van spelen
groter, maar echte problemen
had ik daar toch niet mee. Ik
werd door de oudere spelers
ook goed opgevangen. Rinus
Steenbergen, Leen Warnaar,
Paul Kooien en Wim Tijl gaven
volop aanwijzingen en deden
verder heel normaal tegenover
mij. Ook met Jacobs had ik to
taal geen problemen. Ik vond
zijn trainingen heerlijk, bijna
alles met de bal erbij. Hij was
ook eerlijk. Speelde je slecht,
dan stond je er prompt naast,
speelde je goed, dan liet hij je
staan, of je nou net uit het
tweede kwam, of al jaren in het
eerste speelde. Ik vond het
jammer, dat hij naar Excelsior
vertrok".
Zijn opvolger Nol de Ruiter zag
het echter ook wel in Koever
mans zitten, zij het niet als
specifieke spits. Bijna het ge
hele seizoen speelde hij in de
basis als een soort „manusje
van alles".
Bij schorsingen en blessures
was Rob altijd de eerste spe
ler, waarmee werd geschoven.
Van links naar rechts, van voor
naar achter.
Koevermans hierover: „Aan de
ene kant is het een voordeel,
dat je overal kunt spelen, maar
aan de andere kant wordt daar
ook wel eens misbruik van ge
maakt. Als je eindelijk na een
paar wedstrijden aan een be
paalde positie gewend was,
moest er weer worden gewis
seld en daar baalde ik soms
van. Je was dan wel verzekerd
van een plaats in de basis,
maar erg „vast" was die niet.
Zelf speel ik het liefst net ach
ter de voorhoede, als meest
aanvallende middenvelder,
maar zoals de zaken er nu
voorstaan en met de huidige
spelersgroep in ogenschouw
genomen, maak ik weinig kans
op die positie. Ik word steeds
vaker als verdediger opgesteld
vanwege mijn lengte en dat is
natuurlijk logisch, maar dan
speel ik nog liever laatste man
dan voorstopper, want dat is
echt niets voor mij".
Dit seizoen toonde Koever
mans zich inderdaad in een
paar wedstrijden een meer dan
verdienstelijke vervanger van
routinier Leen Warnaar. De
lange trap, onontbeerlijk voor
een laatste man, het inzicht, de
kopsterkte en het leiding ge
ven, alles is in principe aanwe
zig en er is dan ook weinig fan
tasie voor nodig om „Koef" als
toekomstige troonopvolger van
Warnaar te bestempelen. Zijn
ambitie als „sluipschutter" ten
spijt. „Ik kan altijd nog met
hoekschoppen of vrije trappen
mee naar voren", is Rob zijn
vroegere reputatie topscorer
nog niet vergeten.
„Ik denk", zegt trainer Dick
Buitelaar, „dat het voor Rob
goed is geweest, dat hij de af
gelopen twee jaar op bijna alle
plaatsen heeft gelopen. Op die
manier heeft hij zich tot een
veelzijdige voetballer kunnen
ontwikkelen. De laatste paar
wedstrijden funktioneerde hij
als stand-in van Leen prima en
ik denk dan ook, dat daar de
meeste mogelijkheden voor
hem liggen. Van achteruit voet
ballend, kan hij zich, zeker ge
zien zijn relatief jonge leeftijd,
tot één van de betere spelers
gaan ontwikkelen. Ik heb hem
niet voor niets voor het militai
re elftal geselekteerd. Een
beetje internationale ervaring
kan immers nooit kwaad".
- s- V,
m
♦V
Frans Eijkenbroek: „SI/V
moet behouden blijven".
Secretaris Frans Eijken
broek, bij afwezigheid van
voorzitter Cor de Vries de
woordvoerder namens het
bestuur, liet er tijdens zijn
nieuwjaarstoespraak in het
Rijnmond Hotel geen twij
fel over bestaan. ,,De liqui
diteitspositie baart het be
stuur nog steeds grote zor
gen, maar wanneer we als
vereniging allemaal onze
schouders onder SVV wil
len zetten, dan komen we
er als bestuur echt wel
weer uit. Er is dan ook
maar één doel, waarnaar
wij streven: Sl/I/ moet als
betaald voetbal-organisa
tie in Schiedam blijven be
staan".
Over het afgelopen jaar
1984 zei Eijkenbroek het
volgende: ,,We kunnen
rustig stellen, dat het voor
ons een zeer turbulent jaar
is geweest. Als bestuur
hebben we dingen meege
maakt, die we nog nooit
eerder hadden meege
maakt. Mede door de vele
publiciteit speelde de
ploeg onder een loodzware
druk, die de prestaties ze
ker niet ten goede kwam.
Ook dit seizoen kende een
moeizame start, maar de
resultaten van de laatste
wedstrijden stemmen ons
hoopvol over de tweede
helft van de competitie".
Na de woorden van Eijken
broek, die de voltooiing
van de nieuwe kleedka
mers in medio april nog
even aankondigde, konden
de voetjes van de vloer op
muziek van een swingende
band. De spelers lieten
zich op de dansvloer ech
ter niet zien. Zeker bang
voor blessures...
Rob Koevermans (rechts) en
Henk Salari (nummer 4). Het
toekomstige centrale duo in de
Sl/l/- verdediging
jH SCHIEDAM Sinds Peter
van Velzen topscorer van
de eerste divisie is met
dertien doelpunten staan
de clubs bij wijze van spre-
ken in de rij om hem in te
lijven. De laatste paar we-
ken gaven RKC, Sparta en
Roda JC min of meer van
hun belangstelling blijk,
maar tot concrete ge-
sprekken tussen Van Vel-
zen (die in zijn contract
een gelimiteerde transfer-
som van een ton heeft be-
dongen...) en eventueel ge-
gadigde dubs is het nog
niet gekomen.
Secretaris Frans Eijken-
broek:Peter wordt er een
beetje moe van. We heb-
ben dan ook afgesproken,
dat alle contacten verder
via Huib Liefhebber of via
mij lopen. Hij maakt in ie-
der geval het seizoen bij
ons af en SVV is de eerste
club, waarmee hij zal pra-
ten over een contractver-
lenging. Wat ons betreft
zijn er twee kanten aan de
zaak- Van Velzen. Zouden
we hem tussentijds verko-
pen, dan is dat uit finan-
cieel oogpunt een prima
beslissing, maar uit spor-
tief oogpunt zouden we
ons alleen maar in de vin-
gers snijden. Daarom blijft
hij in ieder geval tot het
einde van dit seizoen bij
ons".
Ik vind het ontzettend jam
mer, dat de wedstrijd te
gen Feyenoord niet is
doorgegaan. Het was een
ideale mogelijkheid om
eens flink publiek op Har-
ga te trekken. Nu maar ho
pen, dat het duel met
Sparta komende dinsdag
avond wél kan worden ver
speeld. Onder de huidige
omstandigheden heb ik er
echter een hard hoofd in.
Het klinkt misschien gek,
maar op het veld valt nog
wel degelijk redelijk te
voetballen. Door de vele
sneeuwval van de laatste
dagen is de ondergrond
nog steeds zacht en op de
losse sneeuw kan je best
een potje spelen. Alleen,
en daar gaat het natuurlijk
om, bij een aantal graden
onder nul komt er geen
hond kijken en dan heeft
zo'n oefenwedstrijd verder
weinig nut. Afgelopen za
terdag ben ik even naar
Barendrecht-Feyenoord 1-
5) wezen kijken. Qua voet
bal was het best een aardi
ge wedstrijd, de bat wilde
aardig rollen op die
sneeuwvlakte, maar er wa
ren slechts een paar hon
derd toeschouwers, die al
lemaal stonden te verrek
ken van de kou.
Nee, wat mij betreft mag
het weer snel omslaan,
ook al omdat het trainen
onder deze extreme om
standigheden enorm moei
lijk is. Voor de spelers, van
wie overigens Peter de
Haan (keelaandoening),
René van Delft en Peter
van Velzen (beiden griep)
ziek zijn, is de overgang
van de zaal naar het veld
natuurlijk erg groot. Daar
om train ik ook aangepast.
Veel speelse vormen,
waarin de bal centraal
staat, naast natuurlijk nog
het nodige duurwerk. De
spelers zijn stuk voor stuk
goed uit de feestdagen ge
komen. Niemand is echt
zwaarder geworden. Dat
neemt echter niet weg, dat
er zo nu en dan toch stevig
aan getrokken moet wor
den, want vrieskou of niet,
de kans, dat de eerste
competitiewedstrijd op 20
januari tegen Heracles
(thuis) doorgaat is zeker
aanwezig. En dan zullen
we ervoor klaar moeten
zijn.
Misschien krijgen we dins
dag tegen Sparta nog de
mogelijkheid om de vorm
te testen. In ieder geval tot
ziens op sportpark Harga.
SCHIEDAM Voor Bas van
Noortwijk had de nazomer van
1983 nog een enorme verras
sing in petto. Eerst leek FC
Groningen nadrukkelijk naar
de hand van de doelman te
dingen, maar toen trainer Han
Berger uiteindelijk toch voor
Harry Schellekens (ex-NEC)
koos, had Bas zich alweer ver
zoend met zijn achtste seizoen
bij SVV. Totdat buurman Spar
ta plotseling aan de bel trok.
Even leek het bestuur van de
Kasteel-club nog met de toen
malige doelman Jan Formanoy
in de maag te zitten, maar na
dat deze aan Willem-ll was uit
geleend (inmiddels is Forma
noy tweede doelman bij Feye
noord), stond Bas niets meer
in de weg om naar Spangen
over te stappen. De naar er
kenning hunkerende Van
Noortwijk greep uiteraard deze
kans, waarop hij zolang had
zitten wachten, met beide han
den aan, maar tastte in zijn
eerste seizoen letterlijk en fi
guurlijk nog wel eens mis. Dit
seizoen gaat het echter al
stukken beter. Zowel op het
veld als in de zaal toont hij zich
de betrouwbare doelman, zo
als iedere SVV-supporter hem
van vroeger kende. Zelf is hij
echter nog niet tevreden. „Dat
ben ik nooit", zegt Van Noort
wijk ergens in het gesprek en
daarmee typeert hij zijn karak
ter perfect.
„Ik was al een paar jaar op
zoek naar een andere club",
neemt Van Noortwijk een fi
guurlijke duik in het verleden.
„Niet dat ik het bij SVV zo
slecht naar mijn zin had, inte
gendeel zelfs, maar mijn ambi
ties lagen toch een tikkeltje
hoger dan de middenmoot of
lager in de eerste divisie. Daar
bij kwam, dat ik er hoe dan
ook voor wilde waken dat ik
een meubelstuk van de club
zou worden. Dan kom je nooit
meer weg. Gelukkig kwam
Sparta precies op het juiste
moment."
„Al met al heb ik zeven leuke
jaren bij SVV gehad. Natuurlijk
was het wel eens moeilijk als je
die lege tribunes weer zag,
maar op den duur ging je
daaraan wennen, evenals aan
de betrekkelijke anonimiteit
waarin je verkeerde. Ik was als
doelman altijd verzekerd van
veel werk, maar voor mijn ge
voel ontbrak de erkenning van
mijn capaciteiten en daar baal
de ik van".
Vooral in de voor SVV relatief
nog vette jaren onder Sandor
Popovics, Rob Jacobs en Nol
de Ruiter knaagde'de presta
tiedrang danig aan Van Noort
wijk, maar verder dan een
(kleurloze) positie in de mid
denmoot kwamen de Schie
dammers niet en dat zat hem
bepaald niet lekker. „Ik had
konstant het gevoel, dat er
méér zat in de groep, dat er
méér uit te halen was, maar
door een pure mentaliteits
kwestie bleef SVV tot de grau
we middelmaat behoren. Dat
kon ik slecht hebben. In het
betaalde voetbal, maar ook in
het amateurvoetbal wat mij be
treft, moet je weten waarmee
je bezig bent. Ik zet er in prin
cipe alles voor opzij en dat
verwacht ik van een ander dan
ook. Misschien niet helemaal
terecht, maar het gaat uitein
delijk toch om de prestaties.
Daarom creëerde ik soms be
wust conflictsituaties, alleen
maar om bepaalde figuren op
„scherp" te houden. Dat werd
me zeker niet in dank afgeno
men, maar dat interesseerde
me niet. Nu nog niet trouwens.
Ik was vrijwel de enige, die
konstant zijn mond opendeed
en dan ben je vaak niet erg
populair bij je medespelers.
Kijk, buiten het veld kan ik met
iedereen in principe goed op
schieten, maar binnen het veld
ben ik in staat om met ieder
een bonje te krijgen als het
niet loopt naar mijn zin. Ik zeg
alles keihard en recht voor zijn
raap, maar altijd eerlijk en dat
verwacht ik van trainers en
spelers ook."
„Door het bestuur en de sup
porters ben ik in ieder geval
goed behandeld en mede
daardoor blijf ik SVV een
warm hart toedragen. Ik leef
nog steeds intensief mee met
de verrichtingen van de club,
want het is toch een belangrijk
stuk van mijn leven geweest",
sluit Van Noortwijk het hoofd
stuk SVV af.
Vöör de zeven jaar SVV voet
balde en keepte Van Noortwijk
achtereenvolgens bij Martinit,
Hermes DVS en Willem-ll. Bij
deze laatste club kwam hij via
het voetbalinternaat ('s och
tends trainen, 's middags wer
ken op een bank en in een
sportzaak, 's avonds trainen)
voor het eerst in aanraking
met het betaalde voetbal. Sa
men met jongens als Wim Hof-
kens (nu Anderlecht), Martin
van Geel (nu Roda JC), Dick
Schaap (nu SVDPW-zater-
dag...) en Frits de Nijs werden
de eerste wankele schreden
gezet op weg naar een kon
trakt. Slechts drie jaar (waar
van twee als kontraktspeler)
hield Van Noortwijk het uit in
het Brabantse Land, daarna
verdween hij wegens een
„principe-kwestie".
„Ik wilde graag terug naar
Schiedam, maar omdat de
aanbiedingen in die regio niet
voor het oprapen lagen, had ik
al min of meer besloten naar
een amateurclub te gaan. Op
mijn vakantie-adres in Beni-
dorm hoorde ik toen, dat ik
alsnog aan SVV was verkocht.
De toenmalige doelman Sjaak
Bouwmeester, de opvolger van
Jan van der Velden, bleek niet
te voldoen en dat kwam mij
natuurlijk goed uit."
Bij SVV maakte Van Noortwijk
achtereenvolgens Leo Halkes
(inmiddels overleden), Pim Vis
ser (gestopt), Sandor Popovics
(nu De Graafschap), Rob Ja
cobs (nu Excelsior) en Nol de
Ruiter (nu FC Utrecht) als trai
ner mee, maar hij werd er niet
heet of koud van.
„Het zijn in feite abnormaal
veel trainers voor die zeven
jaar, maar mij maakte het niet
uit. Natuurlijk waren vooral de
laatste drie niet de eerste de
besten, maar als doelman
moet je alles toch helemaal zelf
doen. De ene trainer ligt je be
ter dan de andere, dat lijkt me
een normale zaak, een keeper
is echter voornamelijk op zich
zelf aangewezen. Dat neemt ui
teraard niet weg, dat een trai
ner zijn doelman op een be
paalde manier moet benade
ren. Keepers zijn vaak speciale
figuren, kijk maar naar mij
(lacht), dus dat vereist een
specifieke behandeling. Wat
mij betreft mogen ze me hard
aanpakken, als er altijd maar
ruimte is voor een weerwoord.
Met figuren als Jacobs en De
Ruiter had ik dan ook nauwe
lijks problemen. Ook met Theo
Vonk (de huidige trainer van
Sparta, red.) heb ik een goede
relatie."
In zijn eerste seizoen bij Spar
ta, dat toen door Bert Jacobs
werd getraind, viel Van Noort
wijk met zijn neus in de boter.
Hij kwam in een goed draaien
de organisatie terecht, in een
ingespeeld en jong elftal, dat
zich voor het eerst sinds vele
Sparta-jaren weer eens voor
Europa Cup voetbal had ge
kwalificeerd. Toch waren de
prestaties van Van Noortwijk
te wisselvallig om van een
sterk debuut in de eredivisie te
kunnen spreken.
„De overgang was inderdaad
groter dan ik had verwacht. Ik
wilde me ten koste van alles
waarmaken bij Sparta en dat
werkte averechts op mijn pres
taties. Vooral aan de verdedi
ging, met al die jonge jongens
moest ik wennen. Als je zolang
met Leen Warnaar als laatste
man heb gespeeld, dan ben je
natuurlijk verwend. Het heeft
daarom even geduurd voordat
we redelijk op elkaar waren af
gestemd. Toen had ik echter
door het publiek en de pers al
een stempel opgedrukt gekre
gen en het is moeilijker om van
een stempel af te komen dan
er een te krijgen."
Even leek zelfs de mentaal
sterke Van Noortwijk op een
bepaald moment te wankelen.
De hatelijke opmerkingen en
het tartende applaus bij een
simpele bal verstomden echter
naarmate het seizoen vorder
de.
„Ik heb inderdaad de indruk,
dat ik nu enig krediet heb bij
iedereen. Het gaat goed op dit
moment, dus de mensen heb
ben weinig stof om over te
griepen. Ik hoop, dat we in de
tweede helft van de competitie
nog minder doelpunten tegen
krijgen en dat we in de buurt
van de vierde plaats kunnen
eindigen. Voor mezelf ben ik
pas tevreden als ik nóg kon-
stanter ga spelen en dat ik nóg
meer punten voor Sparta ga
pakken. Op die manier kan ik
mijn kritici van vorig seizoen
definitief de mond snoeren."
