slagroom
verse 1 A O
zaterdag
boodschappen
aankoop
classe
kilo
ft
roomboter
geschrapte
kriel SI 9
Frans Rietveldpad 7 Schiedam Tel: 010-705082
WIELERCOMITE
SCHIEDAM
AVOND
FIETS-VIERDAAGSE
Ej
^TT^TTTTjS
1/4 liter
verse
xik 250 gram 9^#
pak 250 gram
per stuk
organiseert onder auspiciën van
de Bondsspaarbank Schiedam
BONDSSPAARBANK
V.V.V.-kantoor
j m 77 7 m
m
Toekomstig
park heeft
al namen
_J
HET NIEUWE STADSBLAD - WOENSDAG 22 MEI 1985
PAGINA 18
I
aanbiedingen geldig t/m zaterdag 25 mei 1985. uitverkocht en prijswijzigingen voorbehouden.
op 3, 4, 5, 6 en 7 juni a.s.
Starttijd vanaf 18.30 uur op de wielerbaan Schiedam
Sportpark „HARGA"
Deelname/inschrijving: vooraf 3,50 daarna ƒ4,00
bij alle kantoren van de
en het
Buitenhavenweg
Bnsi HMI
Bij u in de buurt is de
bondsspaarbank binnen loopafstand.
Spaarbank
Spaarbank
West Side Storyterug,
gezongen door opera-sterren
Successtory
'Beste film
Tony en Maria.
Geen opera
Het is breeduit lachen geblazen
met onze lage prijzen.
ntnrHnn OR mni ÏOOR nitwArl/rt^ht an nriiciuii-yininnan uAnrhohniiHan
i\
verse kuikenbouten
498
198
98
MARKT W0UDH0EK
t
telefoon 070 - 19 02 37
SCHIEDAM Op de
prijsvraag „Wie bedenkt
een leuke naam voor het
(toekomstig) park in de
binnenstad" heeft de be
wonersvereniging Schie
dam Centrum flink wat
reakties gekregen.
Het park, achter het
Broersveld, aansluitend op
de tuin van De Lindenhof,
mag er dan nog niet zijn
en misschien ook nooit
komen aan leuke na
men voor het plan is geen
gebrek.
Een aantal inzendingen
hield rekening met de his
torie van dit stukje grond,
en met die van de geschie
denis van het voormalig
weeshuis De Lindenhof.
Enkele suggesties: „Het
Wezenplantsoen", „Jan en
Kaat Park", „De Linden-
tuin". Van historisch besef
getuigen ook „Het Liduina
Park" en „De Aleidahof".
Eén inzender was zo ver
metel „De Toekomst'
te stellen.
voor
Twee gemeenteraadsleden
zouden ook warm gelopen
zijn voor het idee, en het
park in gedachten „Klein
Groenendaal" hebben ge
doopt, verwijzend naar het
straatje naast De Linden
hof.
De succesvolle, bij ons vooral van
de film bekende musical "West
Side Story" is opnieuw op de plaat
(2 stuks) uitgebracht. Deutsche
Grammophon heeft daarvoor wel
een heel bijzonder recept uitgedok
terd, door voor de hoofdrollen ver
maarde operasterren te contracte
ren, maar de muziek en (koor)zang
over te laten aan musici en zangers
die in dit vak op Broadway hun
brood plegen te verdienen.
Een cast die alleen maar door een
in het vak geharde Amerikaan op
het juiste spoor gezet kan worden
en ook gehouden: Leonard Bern
stein. En ook dat is een primeur.
De geschiedenis van ..West Side
Story" (die bijna „East Side Story"
had geheten, maar zijn titel kreeg
door een gezonde portie opportuni
teit bij de makers) is redelijk be
kend, zij het dat de nieuwe genera
tie deze fijm - de musical werd zo
ver wij ons herinneren hier niet
uitgebracht - wellicht wat uit het
oog heeft verloren.
De musical werd in 1957 door Leo
nard Bernstein gecomponeerd naar
een boek van Arthur Laurents,
waarin het idee van Jerome Rob-
bins, een „Romeo en Julia"-ver-
haal, over de relatie tussen een
Joods meisje en een Italiaanse ka
tholiek, centraal stond.
Bernstein wilde een musical maken
„die een tragische geschiedenis op
de wijze van een muzikale comedie
vertelde, zonder de voortgang van
het verhaal op te houden met voca
le hoogstandjes".
Dat lukte wonderwel en het succes
was enorm. Na de première op 19
augustus 1957 in het Nationaal
Theater van Washington volgden
binnen twee jaar nog 733 opvoerin
gen, waarvan het grootste deel in
de Winter Garden van New York.
Daarna was het aantal voorstellin
gen eigenlijk nauwelijks bij'te hou
den en de musical werd in twaalf
talen vertaald.
Ook de film werd een ongehoord
succes. Het was „De Beste Film van
1961" en er werden liefst tien Os
cars voor uitgedeeld. Maar niet aan
de componist, „omdat hij de muziek
niet speciaal voore de film geschre
ven had" (uiteindelijk kreeg Mozart
er voor „Amadeus" ook geen!).
Trouwens, er werden in de film,
welke nu eenmaal een nóg directer
medium is, veranderingen in de
muziek aangebracht, nummers ge
wisseld.
Voor het beroemde lied „America",
dat in deze olaatuitvoering tot de
hoogtepunten moet worden gere
kend, werden door tekstdichter
Stephen Sondheim zelfs nieuwe
verzen geschreven, omdat dit lied
niet meer, zoals op het toneel door
vier meisjes, maar door de hele
Sharks-bende werd gezongen.
De laatste jaren was het stil gewor
den rondom „West Side Story",
maar dat is nu voorbij. Bernstein is
als het ware weer terug gegaan
naar het begin.
In een interview met The New
York Times, dat tijdens de opna
men in september vorig jaar gepu
bliceerd werd, vertelt Bernstein dat
toen Deutsche Grajmmophon met
het verzoek bij hem kwam, hij ant-.
woordde. Alsjeblieft niet weer.
Waarop de vertegenwoordiger van
D.G. kalm vaststelde dat de heer
Bernstein „West Side Story" nog
nooit had uitgevoerd, nog nimmer
had vastgelegd en ook niet in enig
theater gedirigeerd. Waarop Bern
stein zwichtte.
De gedachten gingen eerst uit naar
een volledige opvoering, die dan
„live" zou worden vastgelegd, maar
dat idee strandde op de moeilijk
heid mensen te vinden die niet al
leen konden zingen, dansen en ac-
teren, maar er ook nog eens als 17-
jarigen uit zagen. „Waarop ik be
sloot me bij het geluid te houden",
aldus Bernstein, die naar zijn zeg
gen wel het voordeel had dat hij
precies de zangers kon krijgen die
hij wenste; voor de eerste keer in
zijn leven.
Kiri te Kanawa was de eerste die
tekende. „Ik kon het niet geloven",
zei de zangeres, „dit was de muziek
waarmee ik ben opgegroeid, mu
ziek die ik altoos heb willen zin
gen". Leonard Bernstein raakte
naar zijn zeggen opgewonden bij
het idee dat Kiri te Kanawa de rol
van Maria zou zingen. Hij vond
haar stem wel een beetje donker
van timbre, voor een 17-jarig meis
je, maar geloofde dat dit geen na
deel behoefde te zijn. Het klonk
volgens hem alsof men Maria's
stem in een droom hoorde.
Ook José Carreras vond Bernstein
een goede keus, alhoewel van deze
zanger - uitgerekend de enige
Spanjaard in het gezelschap - als
Tony, bendelid van „The Jets" - ei
genlijk het meest-Amerikaanse ac
cent verlangd wordt.
Overigens benadrukt Bernstein nog
eens dat „West Side Story" geen
opera is. „Sommige delen zijn ope-
ra-achtig", vindt hij, „en misschien
is het werk op weg nog eens een
opera te worden, maar dat is het nu
nog niet".
Hoe het ook zij, het resultaat is als
geheel in elk geval voortreffelijk te
noemen. Kiri te Kanawa (Maria),
José Carreras (Tony), de in de
„West Side" geboren Tatiana Troy-
anos (Anita) en Kurt Oilman (Riff)
zorgen voor vijf kwartier luister-
plezier, waaraan ook Marilyn Hor-
ne in „Somewhere" het hare bij
draagt.
Waarbij bovendien kan worden op
gemerkt dat het ad-hoc orkest zeer
goed en gedisciplineerd musiceert
Ook de bijrollen zijn goed ingevuld.
De dialogen van Maria en Tony
worden gesproken door Nina en
Alexander Bernstein.
Opvallend is dat de Nieuw-Zee-
landse sopraan ondanks haar gecul
tiveerde stem zeer geloofwaardig
overkomt. José Carreras is eigenlijk
te „zwaar" voor dit genre.
Maar voor wie „West Side Story"
eens in een minder rauwe versie,
dan de oorspronkelijke wil horen, i$
dit niet alleen een curieuze, maar
zeker ook aanbevolen dubbel-LP
(DG 415 2531; ook op mc en cd).
