SFC: een vriendenclub timmert aan de weg
Ryan Schaper
„Kampioen worden
lijkt me hartstikke
leuk"
Schaap verlangt
onderste uit de kan
Humor viert hoogtij bij Schiedammers
Fraaie lob
Gekkenhuis
HET NIEUWE STADSBLAD - VRIJDAG 9 MEI 1986~
ADVERTENTIE
PAGINA 17
Door Norbert
Kleinherenbrink
Alle leden van SFC feliciteren het
eerste elftal met het kampioenschap
Veel succes dadelijk in de 3e klasse!
SCHIEDAM Tot in de
kleine uurtjes vierde heel
SFC afgelopen zondag
feest. En terecht. Het lang
verwachte kampioenschap
was door een afgetekende
4-1 overwinning op nummer
twee ASW eindelijk een
prooi geworden voor de am
bitieuze Schiedammers en
dat wilden ze weten ook. Nu
maar afwachten wat de der
de klasse voor het in titels
grossierende SFC in petto
heeft. Eén ding staat echter
al vast: aan de niet aflaten
de eerzucht en dadendrang
zal ook onder Schaap geen
einde komen, integendeel.
Het leuke van een club als
SFC is, dat er altijd wat te
beleven valt. Zijn het niet de
toeschouwers dan zijn het de
spelers zelf wel, die door al
lerlei rare fratsen leven in de
brouwerij brengen. Neem
nou het beladen duel tegen
ASW. Beide ploegen stonden
blijkbaar zo op scherp, dat al
'in de eerste minuten de strijd
volledig uit de hand dreigde
te lopen. Uiteraard was het
Rob Kiebert, die het hoog
oplaaiende vuur in dat eerste
half uur nog eens deed aan
wakkeren. Pure komedie bij
de witte motor deed Freek
Rietdijk in het boek van de
scheidsrechter belanden en
Jong en oud, speler of supporter, deelden na afloop mee in
de feestvreugde. Doelman Joh Marrevee neemt hier Paul Ver
boom in zijn armen.
Martin Schaap nu nog als aandachtig toeschouwer, dadelijk
coachend vanaf de bank. Links Leen Warnaar, daarnaast Ba
rend Buytenhek, Schaap, Jan Brand en Cor Zoets.
Ryan Schaper (rechts) en Emiel van Dijk (links zittend op
zijn knieën) schreeuwden zondag tijdens de wedstrijd hun
keel schor. Niet voor niets, want na het laatste fluitsignaal
konden de bloemen aan de spelers worden overhandigd.
SCHIEDAM SFC behoort
tot de oudere voetbalvereni
gingen in Schiedam. De club
werd op 8 april 1920 opge
richt. Vorig jaar werd het 65-
jarig jubileum op grootse wij
ze gevierd. SFC beschikt
over een volledige jeugdafde
ling en groeide de laatste ja
ren van zes naar negen se
niorelftallen. De vereniging
staat bekend als een pure
vriendenclub, waaraan ieder
een veel plezier beleefd. Van
piepjong tot stokoud, ieder
een telt mee bij SFC.
Het negende elftal bijvoor
beeld heeft een gemiddelde
leeftijd van ruim 47 jaar en
dat kunnen weinig clubs in
Nederland evenaren. Indien
alle oudere spelers worden
ondergebracht in dat negen
de elftal dan wordt de gemid
delde leeftijd zelfs bijna vijf
tig! Een superveteranenteam
dus. Eén van de meest be
kende spelers van dat selec
te gezelschap is ongetwijfeld
Hans Hekman senior, thans
54 lentes tellend. Vooral de
oudere Schiedammers zullen
hem nog zeker kennen van
zijn tijd bij SVV, waar hij als
„manus van alles" lange tijd
betaald voetbal speelde. Ook
toen al was er de link naar
SFC, want na het uitdienen
van zijn laatste contract ver
kaste hij naar de blauw-zwar-
ten, waar hij vervolgens nog
de nodige jaren in de hoofd
macht uitblonk. Op dit mo
ment denkt de heer Hekman,
in het dagelijkse leven dak-
bedekker, nog lang niet aan
stoppen. „Ik hoop nog mini
maal een jaar of vijf mee te
kunnen", zegt hij zonder te
verblikken of te verblozen.
„Dat moet lukken, want ik
voel me nog steeds in een
prima conditie".
Inzicht, routine en techniek
doen de rest, maar dat zul je
hem nooit horen zeggen,
daarvoor is hij te oud en wijs
geworden. Daarom zeggen
wij het maar.
„Waarom ik destijds naar
SFC ben gegaan en niet te
rug naar mijn oude club De
mos? Dat is nogal simpel.
Ook toen al was het een ont-
Ook Michael van Alphen
baarde zondag opzien. Niet
alleen door zijn degelijke spel
aan de rechterkant, maar
ook door zijn fraaie lob terug
op doelman John Marreveen,
die daarmee direct de moei
lijkste bal van de wedstrijd
kreeg te verwerken. Afgezien
overigens van het tegendoel
punt van ASW, dat de ge
schiedenis in zal gaan als één
van de merkwaardigste goals
ooit achter Marrevee (en dat
zijn er de laatste tijd niet zo
gek veel) gevallen. Als een
duveltje uit een doosje
schoot Ad den Boer voor de
geblokte sluitpost, onder
schepte een terugspeelbal
van Bob Weeda („jongens
niet te agressief, he") en tikte
de bal in een kompleet leeg
doel. Waar den Boer van
daan kwam? Niemand die
het wist.
In de slotfase zorgde het pu
bliek nog voor enige opwin
ding. Luidruchtig en harts
tochtelijk werden de namen
van de drie bankzitters ge-
SCHIEDAM Martin
Schaap, de opvolger van de
naar SVV vertrekkende Jan
Rotgers, zal het volgende sei
zoen met een plaatsje in de
middenmoot zeker geen ge
noegen nemen, hoewel hij
het woordje kampioen wijse
lijk niet in zijn mond neemt.
„Van mij zal je echt niet ho
ren, dat we hoe dan ook
weer op de eerste plaats
moeten eindigen", aldus
Schaap, die zondagavond in
de Amstelbron, het tweede
clubhuis van SFC, de nodige
kleintjes bier op een succes
volle toekomst dronk. „Het
zou echter onzin zijn met dit
spelersmateriaal genoegen te
nemen met een anonieme rol
in die derde klasse.
Als we verschoond blijven
van allerlei blessures en
schorsingen dan zit er (veel)
meer in, maar dergelijke za
ken heb je niet altijd in eigen
Op dergelijke punten zal ik
tijdens de training zeker het
accent gaan leggen".
Schaap zegt vervolgens zijn
ideale elftal al min of meer in
zijn hoofd te hebben zitten.
„Als er niemand vertrekt, en
daar ga ik gemakshalve van
uit, en er komen er nog twee
of drie bij dan ben ik klaar
met mijn opstelling. Van
Rens van de Spoel (nu nog
Aeolus) is zeker, dat hij naar
SFC komt. Hij kan goed op
het middenveld spelen, ter
wijl hij in de spits ook uit de
voeten kan. Voor de rest
weet ik nog niets. Ja, er gaan
natuurlijk geruchten, maar
dat is altijd in deze periode
en daar trek ik mij niets van
aan. We zien wel wat er eind
mei bij ons op de stoep
staat. Mijn filosofie is simpel:
het mooiste is om een win
nend elftal te formeren met
louter SFC-ers, jongens die
vanaf de jeugd bij de club
gevoetbald hebben. In de
praktijk, zeker als je hogerop
wilt, is dat moeilijk vol te
houden. Daarom zeg ik: de
beste staat er in".
SCHIEDAM Ryan Schap
per (9 jaar en spelend in de
D-pupillen van SFC) had het
zondag zo druk als een klein
baasje. Eerst moest hij de
spelers van het eerste elftal
helpen in hun warming up,
zettend gezellige club. Ik vind
het echt vreselijk leuk, dat ze
het gered hebben. Die links
back is een zoon van me.
Hans junior, ja. Die heeft
trouwens ook nog een jaartje
bij SVV gespeeld. Voor mij
hoeven ze niet zo nodig naar
de eerste of tweede klasse.
Ik vind die derde klasse pre
cies mooi. De gezelligheid
moet voorop blijven staan".
Naast Hekman spelen de vol
gende „gouwe ouwen" in het
negende elftal: Jaap Boer (46
jaar), Arie Boes (54), Jan van
Geene (47), Cor van Gerven
(51), Aad de Haas (50, ver
zorger), Eldert Harreman
(44), Otto Jung (49), Paul Ka
merbeek (47), Wim Klein (43),
Cor van Leeuwen (43), Nico
Maagdenberg (51, leider),
Cor Nieberg (48), Johan Of
ferman (47), Eef Ram (51),
George Verdam (44), Coen
Winkelman (51), Cees IJssel-
stijn (47), Jan van Zon (48) en
Arie Zonneveld (63, leider).
Als u de foto goed bekijkt
zult u bovenstaande namen
in de groep kunnen terugvin
den.
tijdens de wedstrijd
schreeuwde hij samen met
zijn vriendjes de keel schor,
in de rust deed hij zelf nog
even gauw een partijtje en na
afloop kwam hij handen te
kort om al zijn helden de
hand te drukken. Wij stellen
u voor: de toekomstige spits
van SFC-1, Ryan Schaper.
„Eerst speelde ik bij Neptu
nes, maar al mijn vriendjes
voetbalden bij SFC, dus
daarom ben ik hier geko
men", grinnikt hij. „Mijn
vriendjes heten Armand, Ma
nuel, Emiel en Timmy en we
wonen bijna allemaal in de
buurt van het Fabriplein in
Schiedam. De beste speler
van SFC vind ik Rob Kiebert,
Hij speelt snel over, hij maakt
zoals vandaag wel eens een
doelpunt, ik vind hem ge
woon een goede voetballer.
Zelf speel ik in de voorhoede,
soms rechts, soms links, dat
maakt me niet zoveel uit. Sa
men met Emiel van Dijk gaat
het best lekker. Hij scoort al
tijd veel doelpunten. Dit jaar
kunnen we geen kampioen,
meerworden zoals het eerste.
Dat vind ik jammer, want het
lijkt me hartstikke leuk";
Geeft niets Ryan, je bent nog
jong genoeg.
Naast Ryan Schaper heeft
SFC uiteraard nog meer
jeugdleden. Hier volgt een
lijst van de allerkleinsten;
Jory Broeren (7 jaar), Patrick
(10) en Remco (7) Bruinselj
Vincent Gijsen (7), Timithy
Hageraats (8), Puk van de
Heiden (6), Alexander Jonk
man (7), Bastiaan Oosterman
(6), Dicky Post (8), Jeremy de
Rouw (9), Johan Sliedrecht
(9), Andy Speelmeier (7), Pe
ter Tintel (9), Mijndrecht van
Tricht (8), Paul Verboom (7),
Iwan Visser (6).
Het succes in beeld gebracht. Hoe een vriendenclub aan de weg kan timmeren, urie generaties van si-u-ieaen vormen
kleurrijk decor voor de kampioensfoto van het eerste elftal. Links op derde rij Hans Hekman senior (naast Edwin Bleiksloot).
meest in het oog springende
(voetbal) eigenschap. Het be
trouwbare van John Marre
vee, het stoïcijnse van Mi
chael van Alphen, de humor
van Kees Bruinsel, de „po
wer" van Dirk de Groot, het
solide van Hans Hekman, het
soevereine van Jimmy Kars,
het theater van Rob Kiebert,
het onverwachte van Frans
Lansbergen, het dynamische
van Rob van Leeuwen, het
onopvallende van Rob Oos
terwaal, het onverzetttelijke
van Simon Poort, het koel
bloedige van André Ooster
waal, het degelijke van Bob
Weeda en de pure klasse van
Edwin Bleiksloot.
In de begeleidende sfeer
hebben Rotgers (trainer),
Aad Gudde (manager), Kees
van de Marei (verzorger)
Cees van de Velden (grens
rechter) en Hans Verhagen
(verslaggever) ieder op hun
eigen manier een steentje
aan het geheel bijgedragen.
Uiteraard hebben ook de be
stuursleden deel aan het suc
ces. Het zijn: Jan van Buyte-
nen (voorzitter), Kees Zuide-
ma (secretaris), Bob Weeda
(penningmeester), Hendrik
Offenbach (2e voorzitter),
Arie van Dijk (wedstrijdsecre
taris), Lodi Snikkers (2e pen
ningmeester), Henk Post
(commissaris van het materi
aal) en de beide ereleden
Arie en Jaap Gijssen.
Ook het spel van middenvel
der Dirk de Groot blijft ver
bazen. „Witlof" loopt elke
wedstrijd de benen uit zijn
lijf, maar heeft werkelijk geen
greintje geluk in zijn acties.
Hij doet daarom meer den
ken aan Adrie Andriessen
van Sparta dan aan Ron van
de Berg, waaraan hij zijn bij
naam dankt.
hand. Daarbij komt, dat ik de
overgang van de vierde naar
de derde klasse groter in
schat dan die van de RVB
naar de KNVB. Bij een ge
middelde vierdeklasser lopen
vaak een stuk of drie, vier
spelers die er niets van kun
nen. Dat is één klasse hoger
al duidelijk minder. Verder
ligt het tempo hoger en
wordt er directer gespeeld.
SFC lachend naar titel
dat zorgde direct voor de no
dige emotionele taferelen.
Even leek het er zelfs op, dat
heel ASW op jacht was naar
de scalp van Kiebert, maar
slim zigzagde hij overal door
heen.
Een schouderklopje hier, een
aai over de bal daar deed
wonderen, waardoor de bijna
29-jarige gymnastiekleraar
toch nog de grootste vrien
den werd met al zijn tegen
standers. De in de maling ge
nomen Rietdijk pakte Kiebert
overigens fijntjes terug. Met
een stem die precies leek op
die van Edwin Bleiksloot riep
hij: „Robbie, Robbie", ten te
ken dat de vrije opkomende
„Kieb" het best de bal naar
de rechtervleugel kon tikken.
Zo geschiedde. Rietdijk
kreeg de bal keurig aange
speeld en maakte prompt
een lange neus naar de ver
bouwereerde Kiebert.
De volle bank van SFC toen de titel nog niet veilig was.
Frans Lansbergen, Kees Bruinsel, Jimmy Kars, Paul Broxks
(zittend van links naar rechts), Kees van de Marei, Frits Offen-
berg, Aad Gudde en Jan Rotgers (staand v.l.n.r.) hebben ie
der zo hun eigen gevoelens.
strekï onbegrijpelijke woor
den „kort, kort, hou kort
Robbie" waren te beluiste
ren. Onmiskenbaar trainers-
taal.
scandeerd, in de hoop ook
Jimmy Kars, Kees Bruinsel
en/of Frans Lansbergen nog
binnen de witte lijnen te kun
nen aanschouwen. Vice-voor-
zitter Hendrik Offenberg be
greep de moeilijke keuze
voor zijn trainer en smeekte
de arbiter om voor één keer
drie invallers toe te staan.
Het mocht niet.
Het enige voordeel dat Lans
bergen had van het feit dat
hij de zittenblijver was, waren
de tientallen kleintjes bier die
alvast in en rondom de dug
out werden genuttigd.
Na afloop was het in de
kleedkamer uiteraard een
gekkenhuis. Flesjes bier wer
den leeggespoten of het fles
jes exota betrof, een paar
spelers gingen in de feest
vreugde op de net ontvangen
bloemen zitten, clubliederen
werden door jong en oud van
stal gehaald, kortom de vro
lijke chaos was even niet
meer te overzien. Het was
het begin van een lange
avond, die alle leden, suppor
ters en andere belangstellen-
Rob Kiebert, Edwin Bleiksloot en Andre Oosterwaal: blij
met elkaar, blij met SFC.
den nog lang zal heugen.
En wat zeiden de meesten bij
het afscheid? „Tot volgend
jaar!".
De volgende spelers waren
voor het behalen van het
kampioenschap verantwoor
delijk. Als toevoeging hun
