É*S»*Hr
tlf Het
Nieuwe
Vier „armoedzaaiers" over hun monument
Eerbetoon
Wim: „In een oud huis kun je doen wat je wilt"
DAG en NACHT uw taxi!
Telefoon 4151122
RANDSTAD
EDITIES
i
Stadsblad
Koppie Shoppie dames en heren kapsalon
N ieu w jaar sr eceptie
Gemeentebestuur
schiedam-
vlaardingen-e.o.
DOOS SORTIE!
A
IO;
Raad slaakt noodkreet:
regerning, redt Wilton
Kerstinitiatieven
Valerius doet goede zaken
Personenauto
ABC '87-88
i Grote interesse voor'
volgen gratis cursus
Bijzondere exopsitie in Rotterdamse
Bouwcentrum
wekelijks
met 71 edities
IN HEEL ZUID-HOLLAND
WOENSDAG
23 DECEMBER 1987
NR. 103 39e JAARGANG
kantoor: Dam 2, Postbus 257, 3100 AG Schiedam, telefoon 010-4732877
oplage 3£L135
HEEFT U WEL EENS EEN ECHTE KAPPER GEPROBEERD?
Schiedamseweg 41, Schiedam, telefoon 4700868.
SCHIEDAM De vier
jeugdige eigenaren van
het voormalige buurt
huis De Kreek, een mo
numentaal pand aan de
Lange Haven, zien een
lichtpuntje in de verpau
pering van de binnen
stad: als hun huis op een
van de markantste plek
jes van het centrum in
optimale conditie was
geweest, dan hadden ze
het nooit kunnen bekos
tigen.
„Wat je ook vindt van
het gemeentelijk beleid,
in Schiedam kun je
daardoor in ieder geval
als armoedzaaier op een
adres terecht komen, dat
normaliter alleen is
weggelegd voor notaris
sen of artsen," wordt er
vooral deze donkere da
gen voor kerst in het
statige gebouw bij de
Appelmarktbrug nog
wel eens tevreden op los
gefilosofeerd.
De gemiddelde huis
vrouw zou zich bij de
aanblik van het gebrek
kige sanitair, de tiental
len verveloze deuren en
de vele plafonds, muren,
vloeren en trappen die
allemaal nog een verfje
nodig hebben waar
schijnlijk een breuk
schrikken. Carel, Henk,
Yolande en Marleen voe
len zich de koning te
rijk, ook al hebben ze
(nog) geen douche of
modelkeuken.
In april 1985 kochten ze
De Kreek voor het lutte
le bedrag van 60.000 gul
den en werden daardoor
in een klap van student
tot onroerend goed bezit
ter. Hun verhaal is net
zo romantisch als dat
van de krantenjongen,
die het tot miljonair
schopt:
SCHIEDAM Wim Es-
bach woont samen met
zijn vrouw Anneke in
Schiedam-West. De Fa-
bristraat om precies te
zijn: boven bakker Ver
hagen. De slaapkamer
aan straatkant. Woonka
mer en keuken achter.
Het huis is klassiek in
gericht. Houten kasten,
bielzen aan 't plafond,
steenstrips en een bank
stel uit de tijd van Lode-
wijk de 16e. Bruin voert
de boventoon. Nog wel.
De oprukkende nieuw
bouw is voor hun deur
tot stilstand gekomen.
Even leek het erop dat
ze ook moesten vertrek
ken. Dat zou zonde zijn.
Niet minder dan acht
tien maanden duurde de
intensieve verbouwing
nadat de 32-jarige Schie
dammer in maart '79 de
sleutel van de huisbaas
kreeg.
Een tweede maar min
der „radikale" verbou
wing, zoals de elektri
cien het uitdrukt, staat
op stapel. De gang is be
hangen in een lichte
kleur. De rest van
't huis volgt. Smaak
kan veranderen niet
waar."
Bak
Maand
Zin
Bakker
Vis
Buurthuis De Kreek
Carel (voorgrond) en Henk van der Velden
Ginnegappen
Willem en Anneke Esbach in hun ronde bed met „stereogebeuren". De katten Ginger en Jacky volgen. Zij laten het
behang in de gang even voor wat het is.
i'
verenigde taxibedrijven
Bedankt voor Uw vertrouwen in het afgelopen jaar.
Wij wensen U prettige feestdagen en een
goed 1988 toe.
Direktie
en medewerkers
TV DEFEKT?
RADIO ABA
Vldeospeclallsten
MARGATH
Frans
20.-
OUD HOLL. POFFERTJESKRAAM
SCHIEDAM Verpaupering, sloop en afbraak zouden
hoog eindigen op de lijst van meest gebruikte woorden
in de Schiedamse kranten in '87. In dit kerstnummer be-
lieht het Stadsblad nu eens de keerzijde van de medail
le. Een aantal stadgenoten, allemaal bewoners van oude
panden, vertelt over het afzien, maar vooral het plezier
dat onverbrekelik met zelf verbouwen is verbonden.
De vier verhalen uit het centrum, Zuid en West zijn te
gelijkertijd een eerbetoon aan vele andere naamloze
Schiedammers, zonder wie er waarschijnlijk heel wat
meer karakteristieke gebouwen rijp geweest waren
voor de sloop.
„Een Opel Kadetje de j
man had meer gekost"
Ter gelegenheid van de intrede van het jaar 1988 no
digt het gemeentebestuur van Schiedam u uit voor
een Nieuwjaarsbijeenkomst in de Korenbeurs, Lange
Haven 145 op
ZATERDAG 2 JANUARI A S. VAN 17.00 UUR
TOT 19.00 UUR.
De bedoeling van deze bijeenkomst is om in informe
le sfeer gelukwensen voor het nieuwe jaar met elkaar
en met ons uit te wisselen.
Burgemeester en wethouders van Schiedam
de secretaris, A. G. H. Gorissen
de burgemeester, R. Scheeres.
„We zijn er eigenlijk al op een
aparte manier aangekomen.
Henk woonde op zichzelf en
kreeg een foldertje in de bus,
waarin buurtbewoners in West
Van donker naar licht
Wim Esbach: ,,Ik zit graag in
de woonkamer. Is ook het best
gelukt. Zit ik op m'n gemak.
Ik kom als electriciën bij veel
mensen over de vloer. Het valt
mij opdat vooral ouderen nog
graag in de keuken zitten.
Een verbouwing van achttien
maanden is lang. Te lang. Ge
lukkig woonden we er niet.
Anders was ik helemaal gek
geworden. Ik heb een fotoboek
bijgehouden. Kijk, hier waren
we bezig met de plafonds van
de gang, hier met de keuken
en woonkamer. De hele fami
lie hielp mee. Was wel nodig.
Haalde je die vijftien centime
ter hoge plinten weg, trok je
gelijk heel het stucwerk mee.
Het kwam vaak voor dat we
zeiden: „zullen we een avondje
overslaan."
„Ik ben blij dat ik in een oud
huis woon. Je kunt doen en la
ten wat je wilt. Alles naar de
eigen smaak inrichten. Zo heb
ik leidingen in de muur weg
gewerkt. Spotjes ingehakt. In
zo'n betonnen bak in Groe-
noord of Nieuwland kan dat-
niet. Je kan moeilijk in gewa
pend beton gaan zitten bikken.
Ook de lichtpunten en kontak
ten zitten daar onvoordelig ge
plaatst: nooit op die plek waar
de bewoners het eigenlijk zou
den willen hebben. Die sys-
teemplafondjes bieden wel uit
komst. Maar ja, wie gaat er in
een nieuw huis een tweede
plafond aanbrengen om elek
trische kabels aan het oog te
onttrekken.
Van de woonkamer heb ik een
slaapkamer gemaakt. Eerst 60
centimeter verhoogd. Daarna
een rond bed gemaakt, met
stereogebeuren. Het solarium
boven 't bed kon ik voor 100
gulden op de kop tikken. Geen
geld."
„De gang is nu gedaan. Hier
en daar hebben de katten hun
nagels al gescherpt aan 't be
hang. Nee, betrappen doe ik Ze
niet. Nu ik weer bezig ben,
krijg ik de smaak te pakken.
De fribron gaat van de muren
van de woonkamer. Het pla
fond wordt wit, net zoals de
gang. Ha-ha, vroeger was 't op
de trap zo donker dat je een
zaklantaarn nodig had om bo
ven te komen. Nu ben ik met
de overloop bezig. Ik zal wel
weer een dikke maand bezig
zijn. „Toen we hier kwamen
wonen, dacht ik: over een paar
jaar zetten we in de zijmuur
een groot raam. Het is er nooit
van gekomen. Te radikaal."
„In totaal hebben we voor
achttienduizend gulden ver
bouwd. We hebben altijd ge
zegd: wonen we hier vijf jaar,
dan hebben we de kosten er
uit. Even kwam er bijna een
kink in de kabel. Na twee jaar
hoorden we dat het pand ge
sloopt zou worden. „Doodzon
de," riepen we toen. Gelukkig
is het niet doorgegaan en wo
nen we hier zo'n zeven jaar.
Verhuizen? Waar naartoe. An
neke en ik hebben zelf onze
jeugd doorgebracht in een flat.
We weten hoe het is. Steeds
meer huurders in deze buurt
kopen hun huis. De verbou-
wingslust slaat dan toe. Eerst
zijn ze binnen twee jaar bezig.
Container voor de deur. Dan
naar buiten. Metalen kozijnen
en zo."
„Boven een bakker wonen is
ideaal. Als ik opsta ruik ik di-
rekt vers brood. Op m'n pan
toffels stier ik naar beneden
en haal via de achterdeur wat
lekkers. De buurt ken ik niet
zo goed. Overdag werk ik. De
bakker daarentegen kent ie
dereen: de duivel en z'n oude
moer. Echt een gezellig volks
winkeltje."
verzocht werd een naam te be
denken voor het gloednieuwe
wijkcentrum in de Jan van
Avennestraat, de latere Erker.
Helemaal onderaan in het
laatste regeltje stond „Oh, ja
ons pand op de Haven staat
ook nog te koop. Toen we,
meer uit grap, een kijkje gin
gen nemen, hing er op het
raam een handgeschreven
briefje met „te koop" erop. Je
moest echt weten dat het er
zat, geen naam van een make
laar erbij of niets. Te klungelig
voor woorden eigenlijk.
We waren allemaal gelijk weg
van de ruimte en de ligging.
Verder kon je niet eens zoveel
eraan afzien, er zat tenslotte
een buurtvereniging in, die
nog half in bedrijf was. Mar
leen - die als enige van ons
dringend om een huis verle
gen zat - heeft de boel in feite
verder aangezwengeld. Het
was haar idee om een vereni
ging op te richten en het met
elkaar te bekostigen. Omdat
we geen idee hadden hoe dat
moest, zijn we bij woongroe
pen in Rotterdam gaan kijken.
Het ging ons daarbij vooral om
financiële en juridische infor
matie. We hadden absoluut
geen voeling met dat sfeertje
van gezamenlijke politieke
achtergronden, gelijkgestemde
idealen of jarenlang vergade
ren. We wilden gewoon met
zijn vieren een pand kopen en
weten hoe je dat verantwoord
doet in de praktijk.
We hebben dus toch een be
hoorlijke aanloop genomen tot
de uiteindelijke beslissing van
„jongens we proberen het",
wat daarna gebeurde tart ook
de verbeelding. Alle gegadig
den moesten telefonisch een
bod doen, de hoogste bieder
zou De Kreek krijgen. Alsof je
een vis op de markt koopt. De
raarste geruchten deden de
ronde over bedragen en lief
hebbers. Wij hadden een vaag
vermoeden dat de prijs rond
de 60.000 gulden zou uitko
men, maar ja zit je iets te laag,
dan mis je de boot en te hoog
is natuurlijk zonde.
We hebben toen maar het ge
middelde van onze geboorteja
ren genomen en dat met dui
zend vermenigvuldigd. Ach
teraf, nu we het gekregen heb
ben is het heel leuk natuurlijk,
maar op dat moment knepen
we hem wel. Om heel slim te
zijn hebben we op zondagmid
dag even voor vieren - het ui
terste tijdstip - gebeld. We,
hoopten zo de kans te verklei
nen dat een mededinger inge
seind zou worden en snel even
honderd piek boven ons zou
gaan zitten. Achteraf bleek die
argwaan onterecht. We kregen
te horen, dat we de hoogste
bieder waren.
Ja en toen moesten we dat
geld nog bij elkaar zien te krij
gen. Het was natuurlijk geen
schijntje. Een Opel Kadetje de
man had meer gekost. Maar de
bank deed of we een kasteel
van twee miljoen wilden aan
schaffen. Bij ouders en familie
heeft iedereen zij eigen deel
bij elkaar weten te sprokkelen.
Best lekker, want met De
Kreek vrij-op-naam achter de
hand kregen we meteen een
verbouwingshypotheek. Bo
vendien komen we als monu-
mentenbezitters in aanmer-
king voor allerlei subsidies.
Toch ging het allemaal niet zo
makkelijk als het klinkt.
Bouw en woningtoezicht moet
eerst je plannen goedkeuren.
En het was alleen al haast on
begonnen werk om het hele
pand met alle verborgen hoe
ken en gaten, compleet met
maataanduiding te tekenen,
om over het opstellen van een
begroting maar helemaal te
zwijgen. Tot nu toe klopt het
allemaal aardig. Het zit wel
eens tegen, maar ook wel eens
mee en zo blijven de financiën
redelijk in evenwicht.
En verder weten we vanaf het
begin afaan, dat het huis niet
af is en nooit af komt. Alleen
de meest elementaire dingen
kosten al zoveel tijd. Als het
veel regent, zijn we blij als we
het droog kunnen houden, dan
komen we aan de rest niet toe.
De zolder is niet verwarmd.
Bij die vorst vorig jaar bevro
ren alle leidingen. Dan zit je
niet echt tê ginnegappen na
tuurlijk.
Wanneer je de volgende dag
een krant koopt en je leest dat
half Schiedam er last van
heeft gehad, ben ie weer met
k'
v
je lot verzoend. Soms als je bij
vrienden op visite gaat, waar
de hele boel keurig gereno
veerd en geregeld is, vraag je
jezelf af wat je op je hals hebt
gehaald. Zodra je hier thuis
komt weet je weer, waarom je
dat hebt gedaan. Het is geen
st#ndaardwoning.
In het begin hadden we het er
iedere dag over hoe te gek
groot en mooi het hier was. Nu
valt ons nog voornamelijk bij
anderen op hoe klein zij
moeten wonen en hoeveel
minder mooi. Vanuit je huis
kamer kijk je zo over het wa
ter langs al die verschillende
panden naar de molens Een
levendiger uitzicht is niet
denkbaar.
Die enkele imbeciel die zo af
en toe over de haven scheurt
daargelaten is het hier nooit
druk of lawaaiig. Ook binnen
niet. Die muren zijn zo ver
schrikkelijk dik, dat je elkaar
niet hoort. Als je dan zoals Ca
rel en Henk uit een gezin met
vijf kinderen en een vierka
merwoning in Kethel-Tuin-
dorp komt is het hier een pa
radijs. We zijn niet rijk dus
kunnen we onze verwachtin
gen niet al te hoog spannen.
Elite keukens of modelbadka
mers zouden het hier fantas
tisch doen, maar zijn voor ons
niet weggelegd.
Dat valt de een makkelijker
Wij helpen direktlll
Tel. 4260778-4733961 of 01899-15874
Groenelaan 95
Vorkoop Inruil Roporotie
Ook voor uw woomochinoo on kootkuton
dan de ander. Marleen is een
perfectionist die eindeloos verf
mengt tot ze de juiste kleur
heeft, voor Henk is ieder te
geltje in de douche goed ge
noeg, als het maar degelijk is.
In elk geval heb je inspraak in
wat het wordt, je kan er alle
kanten mee op. Echt funktio-
neel of geordend zal het hier
nooit worden. Daarvoor zit De
Kreek te onlogisch in elkaar.
Het is soms net een zoekplaat-
je, kozijnen middenin een ka
mer of zo.
Omdat het pand steeds andere
funkties kreeg - die variëren
van bibliotheek tot katholiek
meisjeshuis - zijn er steeds
stukjes bijgebouwd. Die band
met het verleden is misschien
wel de grootste charme van
De Kreek. Dat open-huis-feest
voor alle oud-bezoekers, dat
we beloofd hebben, komt er
dus beslist."
Waarom JURGENS's ver
jaardag- en KERST- en
OUD- en NIEUW, ZO
doorbrengen, als het anders
kan in de Iepenlaan 40.
Weet je mijn tel. nr. nog?
10 oliebollen
10 appelflappon
10 krentenbollen
normaal 24.-
alleen bij
Dus geen wachten in de kou maar afhalen in de
Broersvest t.o. Hema
Nteum
