5 Bijenkorf-bezoek was hoogtepunt Het weer GALIA MELOENEN ER HERDER Een „rolstoelstunter" en zijn gezin 395.- LOU PRICES' r 0$s® EXTRA KWALITEIT Zonnebloem in het Zonnetje SUPER 20% Extra korting op de gehele dames- en neren zomerkollektie. ^Stadsblad f Zuid-Holland ■mMmmmgp»p«s Dam 2, Postbus 257, 3100 AG Schiedam, telefoon 010-4732877 5^p dobber dobber dobber Oók op reeds afgeprijsde artikelen. ffi .4 WOENSDAG 13 JULI 1988 40e JAARGANG, NUMMER 56 OPLAGE 39.700 Mevrouw van Hees is van haar vak coupeuse. Dat is aan de sfeervolle inrichting van haar huis af te zien. SCHIEDAM - „Dat ik eindelijk weer eens zelf in een winkel een lap stof uit kon kiezen. Normaal ben ik afhankelijk van wat an deren voor me halen. Dat is geen klacht hoor. Ik ben er altijd best tevreden mee, maar geen gezond mens kan zich voorstellen, hoe zalig het is voor een ge handicapte om zelfstandig iets te kunnen kopen. „Mevrouw van Hees hoeft er niet lang over te den ken, wat zij het fijnste vond van haar laatste Zon nebloemvakantie in de zo mer van '87: een bezoek aan de Bijenkorf in Eind hoven. De nu 64-jarige Schiedamse is al vanaf haar geboorte gehandicapt. „Wat ik mankeèr? Als ik vertel wat ik niet heb, ben ik gauwer 'Ik doe er alles aan om in mijn eigen huis te kunnen blijven vonen. i^WtVi SCHIEDAM - Een mas sale volksverhuizing hoort er vandaag de dag net zo bij de zomer, als een denneboom bij Kerstmis. De aankondiging van een vakantiereisje van de Stichting De Zonnebloem zal dan ook in deze perio de weinig verbazing wek ken. Voor de direct be trokkenen ligt dat wel even anders. De gehandicapten en langdurig zieken, die daardoor de gelegenheid krijgen te ontsnappen aan een soms jarenlang ge dwongen binnenzitten, kij ken er lang van te voren al naar uit. Dankzij de en thousiaste inzet van een team vrijwilligers, artsen en verpleegsters kunnen ook zij een vakantie bele ven, die ze niet licht verge ten. Samen met Elsje Hellwig, voor zitter in deze regio van De Zon nebloem en CDA-raadslid in Schiedam, bezocht Het Nieuwe Stadsblad een drie van de hon derden 'klanten' van de Stich ting. Hun verhalen, hoe ver schillend ook, kwamen soms opvallend op hetzelfde neer. Winkelen, eens een goed ver zorgd diner geserveerd krijgen, een sorbet eten op een terrasje, kortom aangename dingen des levens die gezonde mensen al tijd voor het grijpen hebben, zijn voor hen hoogtepunten waar ze lang op teren. De Stichting De Zonnebloem doet overigens veel meer dan het organiseren van een jaarlijk se vakantieweek. Minder in het oogspringende, maar zeker zo belangrijke activiteiten1 zijn de regelmatige ziekenbezoeken, dagtochtjes, winkelavonden speciaal voor gehandicapten en een kerstfeest. Grootste handi cap van De Zonnebloem, die zeker in deze bezuinigingstijden voor 'thuiszieken' geen luxe is, maar een noodzaak, is het geld. Om alles te kunnen bekostigen wordt daarom een nationale lo terij gehouden die duurt vanaf nu tot en met de nationale zie kendag op 11 september. De loten worden op verschillen de plaatsen in de regio verkocht, zoals in het centrum van Schie dam, Hof van Spaland en de huis-aan-huis-aktie in de ver schillende wijken. In Vlaardingen zal V&D een stand vrijmaken voor de ver koop van deze loten. De trek king vindt in november plaats en de uitslag van de loterij zal in het Nieuwe Stadsblad worden geplubliceerd. Els Heilwig SCHIEDAM - Niet eens zo gek lang geleden had den Jan en José Lansber gen zo model kunnen staan voor het ideale gezin in een Ster-reclamespot. Net een eigen ruim huis com pleet met tuin gekocht; Jan een fantastische baan als boekhouder en het eer ste kindje op komst. Kort voor de geboorte van doch ter Jenny, inmiddels 4, sloeg het noodlot toe. Jan was permanent bekaf, kon soms ineens niet normaal lopen en viel af en toe mid denin een gesprek in slaap. „Ik schaamde me gewoon soms voor familie en vrien den, die op visite waren," vertelt José over die - ove rigens korte - periode van onzekerheid. Al snel werd duidelijk, dat haar echtge noot geen last had van oververmoeidheid, maar leed aan multiple-sclerose, een ongeneeslijke ziekte die gepaard gaat met on der andere steeds zwaarde re verlammingsverschijn selen. Terwijl José in Schiedam in haar eentje beviel van een ge zonde dochter, vocht Jan in een Nijmeegs ziekenhuis ervoor om op zijn minst weer op de been te komen. Aanvankelijk leek dat er niet in te zitten. Zijn toe stand verergerde zienderogen. Met behulp van zware medicij nen wisten de artsen toch een stilstand af te dwingen. Ogen schijnlijk ging het daarna rede lijk met de Schiedammer. Op zijn goede dagen kon hij zelfs met behulp van krukken weer eindjes lopen. Maar eenmaal thuis, begon de echte strijd in feite pas. Diep dal „Nu hebben we alles min of klaar," zegt ze daar zonder spoortje wrangheid over. Vooral haar moeder zat er achteraan, dat ze ondanks vele ziekenhuis periodes toch een vak leerde. Daar is mevrouw Van Hees haar nog steeds dankbaar voor: „Ze hebben me vroeger thuis nooit beschermd of weggestopt zoals zeker toen vaak met ge handicapte kinderen gebeurde. Dat leek hard, maar het is me mijn hele leven tot steun ge weest. Als coupeuse heb ik jarenlang bij het Noletziekenhuis mijn ei gen kostje bij elkaar kunnen verdienen. Het is bovendien aan het doorzettingsvermogen dat ik van huisuit meekreeg te danken, dat ik het vol kan hou den op mezelf. Wanneer je ge wend bent in alles de makke lijkste weg te kiezen, dan lukt je dat niet. Als ik nu brei, haak of borduur, dan maak ik iets inge wikkelds met veel telwerk. Dat houdt mijn geest lenig. En daar moet je het - als je lichaam niet wil - tenslotte helemaal van hebben." Tiptop Mevrouw van Hees' ruime flat in Noord geeft een aardig beeld van de artistieke vaardigheden en het gevoel voor sfeer en ge zelligheid van haar bewoonster. Alle kussens op haar bank en stoelen zijn zelf geknoopt. De muren hangen vol eigengebor- duurde schilderijtjes. De plan ten staan er tiptop bij. Niet één van de vele gehaakte kleedjes ligt scheef. Nergens is een stofje te bekennen. Toegegeven, een gezinsverzorgster sopt, zuigt en zeemt regelmatig. Maar het denkwerk erachter doet me vrouw van Hees zelf. Verlegen „Dat kost me vaak de nodige zelfoverwinning," vertelt ze eer lijk. „Dan moet ik echt tegen mezelf zeggen: er wonen meer mensen alleen, niet bij de pak- 1 neer gaan zitten. Dat is ook 2 :alig van een Zonnebloem- i .untie. Er wordt eens hele maal voor me gezorgd. De ta fels zien er altijd zo prachtig uit, het eten is heerlijk en smaakt dubbel zo lekker in gezelschap. Bovendien hoef ik niet verlegen te zijn om iets te vragen. Vaak is dat zelfs niet eens nodig. Dan krijg je automatisch hulp als iets niet lukt. Die voorkomend heid van de mensen, die mee gaan. Dat vind ik iets gewel digs." meer verwerkt," vertelt Jan. „Daarvoor hebben we wel door een diep dal moeten gaan. Ik bleek veel te weinig energie te hebben om mijn werk vol te kunnen houden. Iedere middag moet ik een lange dut doen, an ders stort ik in. Dat betekende natuurlijk een forse financiële achteruitgang. Bovendien moes ten we ons huis - dat net hele maal naar onze zin was opge knapt - verkopen. Het bleek on mogelijk om het aan te passen aan een invalide. En ik ging daar iedere keer op mijn snuf ferd. Je ziet het misschien niet aan me af, maar ik struikel al over een oneffenheidje op de vloer." Privacy Aanvankelijk kon het echtpaar - dat heel nadrukkelijk om een woning in Woudhoek had ge vraagd - helemaal niet wennen aan de flat begane grond mid den in het centrum die hen werd toegewezen. „Voordat Jan ziek werd, zei ik altijd; ik wil overal wonen, behalve in de binnenstad," zegt José. „Je zit hier boven op elkaar. Alle pri vacy - en daar ben ik zo op ge steld - is weg. Nu begin ik er een beetje aan te wennen. Maar als ik kon, dan was ik hier mor gen weg." Ook in andere opzichten had het echtpaar Lansbergen het moeilijk. José weigerde, in Jans' eigen belang, hem alles uit han den te nemen. Dat was niet al leen aanvankelijk moeilijk te verwerken voor haar echtge noot, die in zijn ziekenhuispe riode behoorlijk achterna gelo pen was, maar ook voor de om geving. José: „Als Jan koffie zet, krijg ik - overigens nog steeds - reak- ties van: ach moet die jongen dat doen. Inmiddels hebben we gelukkig geleerd aan een hele boel van dat soort dingen lak te hebben. Die medelijdende blik ken, wanneer ik Jan in zijn rol stoel duwde, waren eerst ver schrikkelijk. Nu weet ik dat er vertederd wordt gekeken, wan neer ik Jenny bij hem op schoot zet. Je gaat daardoor het betrek kelijke van de dingen inzien. Bovendien kennen we nu de weg in het woud van hulpverle nende instellingen. Als ik de benzinekosten om Jan in een ziekenhuis op te zoeken, niet meer kan betalen, is er wel een fonds dat bij wil springen te vinden. Maar het blijft simpeler om te geven dan te ontvangen. Dat geldt net zo goed voor ons." Isolement Net als José had Jan zo zijn ei gen problemen met de situatie. Aanvankelijk durfde hij hele maal de straat niet meer op. Het was in die periode, dat hij RIBCORD JEANS 99< 29,50 KATOENEN JEANS 49,50 DENIM JACK ya&E 69,50 BANDPLOOI PANTALONS J39T 59,50 kaki - zwart - blauw JoeyfreMC SHIRTS 5fr5Ö 19,50 SI»ROW!CH SWEATERS R9r5ö 39,50 SttRCWiCH BANDPLOOI 29 50 nvoki d* iDE* PANTALONS Broersvest 117 - Schiedam Stadscentrum C, m éL f De rolstoel van Jan Lansbergen is voor dochter Jenny (rechts) en haar vriendinnetjes een echte attractie in kontakt kwam met een vrij willigster van de Zonnebloem. „Ik dacht, kwaad kan het nooit en stemde er in toe, dat ze eens langs zou komen. Daar is een leuk kontakt uit ontstaan. Met een buitenstaander praat je soms makkelijker dan met fa milie. Min of meer onder dwang heeft zij me samen met José uit mijn isolement gekre gen. Ze bespraken een boottoch tje voor me, waar ik niet onder uit kon. Zo'n tripje met alle maal zieken, dat was een vrese lijke stap voor me, die achteraf alles is meegevallen. Kwaaltjes en ongemakken zijn niet belangrijk, want iedereen heeft wat. Het is een opluchting om eens over andere dingen te kunnen spreken, dan over wat je mankeert. Ook het leeftijds verschil - de meeste langdurig zieken zijn toch ouder dan ik - deed er veel minder toe, dan ik verwacht had. Bovendien, zon der dat ik iets hoefde te zeggen, stond er ergens in een hoekje een bed voor me klaar. Door dat soort automatische hulp, zonder zieligdoenerij, ga je je weer mens voelen." Stukje bij beetje is de familie Lansbergen daarna uit het dal geklommen. Op aanraden van zijn fysiotherapeute is Jan zelfs zijn eigen levensverhaal aan het opschrijven. Met de hand, dat wel. Typen valt hem te zwaar en de aangevraagde tekstver werker is nog niet binnen. Van De Zonnebloem is hij inmid dels een vaste gast, al is hij nog nooit echt een week op reis ge weest. „José en Jenny kan ik zo lang niet missen," zegt hij. „In de toekomst zal dat ook nog wel veranderen. Moet je na gaan; ik stunt nu zelfs al af en toe met mijn elektrische rol stoel. Dan trek ik een spijker broek en een vlot overhemd aan, zet ik mijn karretje voor een winkel neer en ga ik ineens een stukje lopen. Dat kan ik nog. Zoals de mensen dan kij ken, dat is onbeschrijfelijk. Wie me dat soort grappenmakerij een paar jaar geleden voorspeld had, had ik niet geloofd." TV DEFEKT? RADIO ABA Videospecialisten 'Als Jan koffie inschenkt, krijg ik soms al te horen: ach, moet die jongen dat doen?' Vissen met Jeugdland Bron: KNMI VRIJDAG 15/07 veel bewolking regen min. 13° midd.temp. 17° min. 12 wind: W-4 wind: NW-5 ZATERDAG 16/07 veel bewolking plaetselijk regen ZONDAG 17/07 half tot zwaar bewolkt plaataelijk regen ijk regen plaataelijk regen midd.temp. 17° min. 12° midd.temp. 18 wind: NW-4 „Geven is makkelijker dan ontvangen" Fascinerende ring in Anneaux-stijl. Uitgevoerd in wit/geel-goud. Concessionaire Les Must de Cartier en Van Cleef S. Arpels Hoogstraat 50 Schiedam tel. 010-442 6019 □o. koopavond W K I F) NK IDF Deze aanbiedingen gelden alleen voor BlueTiek-in Wij helpen direktü! Tel. 4260778-4733961 Of 01899-15874 Groenelaan 95 Vérkoop Inruk - kopunkt Ook toot uw wotnuchmot to kooktutttn. Wij ajo mt nkmtie on ttot Uuuputto

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

Het Nieuwe Stadsblad | 1988 | | pagina 1