5
Bijenkorf-bezoek was hoogtepunt
Het weer
GALIA MELOENEN
ER HERDER
Een „rolstoelstunter" en zijn gezin
395.-
LOU PRICES'
r
0$s®
EXTRA KWALITEIT
Zonnebloem in het Zonnetje
SUPER
20% Extra korting
op de gehele dames- en
neren zomerkollektie.
^Stadsblad
f Zuid-Holland
■mMmmmgp»p«s
Dam 2, Postbus 257, 3100 AG Schiedam, telefoon 010-4732877
5^p
dobber
dobber
dobber
Oók op reeds
afgeprijsde artikelen.
ffi
.4
WOENSDAG
13 JULI 1988
40e JAARGANG, NUMMER 56
OPLAGE 39.700
Mevrouw van Hees is van haar vak coupeuse. Dat is aan de sfeervolle inrichting van haar
huis af te zien.
SCHIEDAM - „Dat ik
eindelijk weer eens zelf in
een winkel een lap stof uit
kon kiezen. Normaal ben
ik afhankelijk van wat an
deren voor me halen. Dat
is geen klacht hoor. Ik ben
er altijd best tevreden mee,
maar geen gezond mens
kan zich voorstellen, hoe
zalig het is voor een ge
handicapte om zelfstandig
iets te kunnen kopen.
„Mevrouw van Hees hoeft
er niet lang over te den
ken, wat zij het fijnste
vond van haar laatste Zon
nebloemvakantie in de zo
mer van '87: een bezoek
aan de Bijenkorf in Eind
hoven. De nu 64-jarige
Schiedamse is al vanaf
haar geboorte gehandicapt.
„Wat ik mankeèr? Als ik vertel
wat ik niet heb, ben ik gauwer
'Ik doe er alles aan om in mijn eigen huis te kunnen blijven
vonen.
i^WtVi
SCHIEDAM - Een mas
sale volksverhuizing hoort
er vandaag de dag net zo
bij de zomer, als een
denneboom bij Kerstmis.
De aankondiging van een
vakantiereisje van de
Stichting De Zonnebloem
zal dan ook in deze perio
de weinig verbazing wek
ken. Voor de direct be
trokkenen ligt dat wel even
anders. De gehandicapten
en langdurig zieken, die
daardoor de gelegenheid
krijgen te ontsnappen aan
een soms jarenlang ge
dwongen binnenzitten, kij
ken er lang van te voren al
naar uit. Dankzij de en
thousiaste inzet van een
team vrijwilligers, artsen
en verpleegsters kunnen
ook zij een vakantie bele
ven, die ze niet licht verge
ten.
Samen met Elsje Hellwig, voor
zitter in deze regio van De Zon
nebloem en CDA-raadslid in
Schiedam, bezocht Het Nieuwe
Stadsblad een drie van de hon
derden 'klanten' van de Stich
ting. Hun verhalen, hoe ver
schillend ook, kwamen soms
opvallend op hetzelfde neer.
Winkelen, eens een goed ver
zorgd diner geserveerd krijgen,
een sorbet eten op een terrasje,
kortom aangename dingen des
levens die gezonde mensen al
tijd voor het grijpen hebben,
zijn voor hen hoogtepunten
waar ze lang op teren.
De Stichting De Zonnebloem
doet overigens veel meer dan
het organiseren van een jaarlijk
se vakantieweek. Minder in het
oogspringende, maar zeker zo
belangrijke activiteiten1 zijn de
regelmatige ziekenbezoeken,
dagtochtjes, winkelavonden
speciaal voor gehandicapten en
een kerstfeest. Grootste handi
cap van De Zonnebloem, die
zeker in deze bezuinigingstijden
voor 'thuiszieken' geen luxe is,
maar een noodzaak, is het geld.
Om alles te kunnen bekostigen
wordt daarom een nationale lo
terij gehouden die duurt vanaf
nu tot en met de nationale zie
kendag op 11 september.
De loten worden op verschillen
de plaatsen in de regio verkocht,
zoals in het centrum van Schie
dam, Hof van Spaland en de
huis-aan-huis-aktie in de ver
schillende wijken.
In Vlaardingen zal V&D een
stand vrijmaken voor de ver
koop van deze loten. De trek
king vindt in november plaats
en de uitslag van de loterij zal
in het Nieuwe Stadsblad worden
geplubliceerd.
Els Heilwig
SCHIEDAM - Niet eens
zo gek lang geleden had
den Jan en José Lansber
gen zo model kunnen staan
voor het ideale gezin in
een Ster-reclamespot. Net
een eigen ruim huis com
pleet met tuin gekocht;
Jan een fantastische baan
als boekhouder en het eer
ste kindje op komst. Kort
voor de geboorte van doch
ter Jenny, inmiddels 4,
sloeg het noodlot toe. Jan
was permanent bekaf, kon
soms ineens niet normaal
lopen en viel af en toe mid
denin een gesprek in slaap.
„Ik schaamde me gewoon
soms voor familie en vrien
den, die op visite waren,"
vertelt José over die - ove
rigens korte - periode van
onzekerheid. Al snel werd
duidelijk, dat haar echtge
noot geen last had van
oververmoeidheid, maar
leed aan multiple-sclerose,
een ongeneeslijke ziekte
die gepaard gaat met on
der andere steeds zwaarde
re verlammingsverschijn
selen.
Terwijl José in Schiedam in
haar eentje beviel van een ge
zonde dochter, vocht Jan in een
Nijmeegs ziekenhuis ervoor om
op zijn minst weer op de been
te komen. Aanvankelijk leek
dat er niet in te zitten. Zijn toe
stand verergerde zienderogen.
Met behulp van zware medicij
nen wisten de artsen toch een
stilstand af te dwingen. Ogen
schijnlijk ging het daarna rede
lijk met de Schiedammer. Op
zijn goede dagen kon hij zelfs
met behulp van krukken weer
eindjes lopen. Maar eenmaal
thuis, begon de echte strijd in
feite pas.
Diep dal
„Nu hebben we alles min of
klaar," zegt ze daar zonder
spoortje wrangheid over. Vooral
haar moeder zat er achteraan,
dat ze ondanks vele ziekenhuis
periodes toch een vak leerde.
Daar is mevrouw Van Hees
haar nog steeds dankbaar voor:
„Ze hebben me vroeger thuis
nooit beschermd of weggestopt
zoals zeker toen vaak met ge
handicapte kinderen gebeurde.
Dat leek hard, maar het is me
mijn hele leven tot steun ge
weest.
Als coupeuse heb ik jarenlang
bij het Noletziekenhuis mijn ei
gen kostje bij elkaar kunnen
verdienen. Het is bovendien
aan het doorzettingsvermogen
dat ik van huisuit meekreeg te
danken, dat ik het vol kan hou
den op mezelf. Wanneer je ge
wend bent in alles de makke
lijkste weg te kiezen, dan lukt je
dat niet. Als ik nu brei, haak of
borduur, dan maak ik iets inge
wikkelds met veel telwerk. Dat
houdt mijn geest lenig. En daar
moet je het - als je lichaam niet
wil - tenslotte helemaal van
hebben."
Tiptop
Mevrouw van Hees' ruime flat
in Noord geeft een aardig beeld
van de artistieke vaardigheden
en het gevoel voor sfeer en ge
zelligheid van haar bewoonster.
Alle kussens op haar bank en
stoelen zijn zelf geknoopt. De
muren hangen vol eigengebor-
duurde schilderijtjes. De plan
ten staan er tiptop bij. Niet één
van de vele gehaakte kleedjes
ligt scheef. Nergens is een stofje
te bekennen. Toegegeven, een
gezinsverzorgster sopt, zuigt en
zeemt regelmatig. Maar het
denkwerk erachter doet me
vrouw van Hees zelf.
Verlegen
„Dat kost me vaak de nodige
zelfoverwinning," vertelt ze eer
lijk. „Dan moet ik echt tegen
mezelf zeggen: er wonen meer
mensen alleen, niet bij de pak-
1 neer gaan zitten. Dat is ook
2 :alig van een Zonnebloem-
i .untie. Er wordt eens hele
maal voor me gezorgd. De ta
fels zien er altijd zo prachtig uit,
het eten is heerlijk en smaakt
dubbel zo lekker in gezelschap.
Bovendien hoef ik niet verlegen
te zijn om iets te vragen. Vaak
is dat zelfs niet eens nodig. Dan
krijg je automatisch hulp als
iets niet lukt. Die voorkomend
heid van de mensen, die mee
gaan. Dat vind ik iets gewel
digs."
meer verwerkt," vertelt Jan.
„Daarvoor hebben we wel door
een diep dal moeten gaan. Ik
bleek veel te weinig energie te
hebben om mijn werk vol te
kunnen houden. Iedere middag
moet ik een lange dut doen, an
ders stort ik in. Dat betekende
natuurlijk een forse financiële
achteruitgang. Bovendien moes
ten we ons huis - dat net hele
maal naar onze zin was opge
knapt - verkopen. Het bleek on
mogelijk om het aan te passen
aan een invalide. En ik ging
daar iedere keer op mijn snuf
ferd. Je ziet het misschien niet
aan me af, maar ik struikel al
over een oneffenheidje op de
vloer."
Privacy
Aanvankelijk kon het echtpaar -
dat heel nadrukkelijk om een
woning in Woudhoek had ge
vraagd - helemaal niet wennen
aan de flat begane grond mid
den in het centrum die hen
werd toegewezen. „Voordat Jan
ziek werd, zei ik altijd; ik wil
overal wonen, behalve in de
binnenstad," zegt José. „Je zit
hier boven op elkaar. Alle pri
vacy - en daar ben ik zo op ge
steld - is weg. Nu begin ik er
een beetje aan te wennen. Maar
als ik kon, dan was ik hier mor
gen weg."
Ook in andere opzichten had
het echtpaar Lansbergen het
moeilijk. José weigerde, in Jans'
eigen belang, hem alles uit han
den te nemen. Dat was niet al
leen aanvankelijk moeilijk te
verwerken voor haar echtge
noot, die in zijn ziekenhuispe
riode behoorlijk achterna gelo
pen was, maar ook voor de om
geving.
José: „Als Jan koffie zet, krijg
ik - overigens nog steeds - reak-
ties van: ach moet die jongen
dat doen. Inmiddels hebben we
gelukkig geleerd aan een hele
boel van dat soort dingen lak te
hebben. Die medelijdende blik
ken, wanneer ik Jan in zijn rol
stoel duwde, waren eerst ver
schrikkelijk. Nu weet ik dat er
vertederd wordt gekeken, wan
neer ik Jenny bij hem op schoot
zet. Je gaat daardoor het betrek
kelijke van de dingen inzien.
Bovendien kennen we nu de
weg in het woud van hulpverle
nende instellingen. Als ik de
benzinekosten om Jan in een
ziekenhuis op te zoeken, niet
meer kan betalen, is er wel een
fonds dat bij wil springen te
vinden. Maar het blijft simpeler
om te geven dan te ontvangen.
Dat geldt net zo goed voor
ons."
Isolement
Net als José had Jan zo zijn ei
gen problemen met de situatie.
Aanvankelijk durfde hij hele
maal de straat niet meer op.
Het was in die periode, dat hij
RIBCORD JEANS 99< 29,50
KATOENEN JEANS 49,50
DENIM JACK
ya&E 69,50
BANDPLOOI
PANTALONS J39T 59,50
kaki - zwart - blauw
JoeyfreMC
SHIRTS
5fr5Ö 19,50
SI»ROW!CH SWEATERS
R9r5ö 39,50
SttRCWiCH BANDPLOOI 29 50
nvoki d* iDE* PANTALONS
Broersvest 117 - Schiedam
Stadscentrum
C,
m éL f
De rolstoel van Jan Lansbergen is voor dochter Jenny (rechts) en haar vriendinnetjes een
echte attractie
in kontakt kwam met een vrij
willigster van de Zonnebloem.
„Ik dacht, kwaad kan het nooit
en stemde er in toe, dat ze eens
langs zou komen. Daar is een
leuk kontakt uit ontstaan. Met
een buitenstaander praat je
soms makkelijker dan met fa
milie. Min of meer onder
dwang heeft zij me samen met
José uit mijn isolement gekre
gen. Ze bespraken een boottoch
tje voor me, waar ik niet onder
uit kon. Zo'n tripje met alle
maal zieken, dat was een vrese
lijke stap voor me, die achteraf
alles is meegevallen.
Kwaaltjes en ongemakken zijn
niet belangrijk, want iedereen
heeft wat. Het is een opluchting
om eens over andere dingen te
kunnen spreken, dan over wat
je mankeert. Ook het leeftijds
verschil - de meeste langdurig
zieken zijn toch ouder dan ik -
deed er veel minder toe, dan ik
verwacht had. Bovendien, zon
der dat ik iets hoefde te zeggen,
stond er ergens in een hoekje
een bed voor me klaar. Door
dat soort automatische hulp,
zonder zieligdoenerij, ga je je
weer mens voelen."
Stukje bij beetje is de familie
Lansbergen daarna uit het dal
geklommen. Op aanraden van
zijn fysiotherapeute is Jan zelfs
zijn eigen levensverhaal aan het
opschrijven. Met de hand, dat
wel. Typen valt hem te zwaar
en de aangevraagde tekstver
werker is nog niet binnen. Van
De Zonnebloem is hij inmid
dels een vaste gast, al is hij nog
nooit echt een week op reis ge
weest. „José en Jenny kan ik zo
lang niet missen," zegt hij.
„In de toekomst zal dat ook nog
wel veranderen. Moet je na
gaan; ik stunt nu zelfs al af en
toe met mijn elektrische rol
stoel. Dan trek ik een spijker
broek en een vlot overhemd
aan, zet ik mijn karretje voor
een winkel neer en ga ik ineens
een stukje lopen. Dat kan ik
nog. Zoals de mensen dan kij
ken, dat is onbeschrijfelijk. Wie
me dat soort grappenmakerij
een paar jaar geleden voorspeld
had, had ik niet geloofd."
TV DEFEKT?
RADIO ABA
Videospecialisten
'Als Jan koffie inschenkt, krijg ik soms al te horen: ach,
moet die jongen dat doen?'
Vissen met
Jeugdland
Bron:
KNMI
VRIJDAG 15/07
veel bewolking
regen
min. 13° midd.temp. 17° min. 12
wind: W-4 wind: NW-5
ZATERDAG 16/07
veel bewolking
plaetselijk regen
ZONDAG 17/07
half tot zwaar bewolkt
plaataelijk regen
ijk regen plaataelijk regen
midd.temp. 17° min. 12° midd.temp. 18
wind: NW-4
„Geven is makkelijker
dan ontvangen"
Fascinerende
ring in Anneaux-stijl.
Uitgevoerd in
wit/geel-goud.
Concessionaire
Les Must de Cartier en
Van Cleef S. Arpels
Hoogstraat 50
Schiedam
tel. 010-442 6019
□o. koopavond
W K I F) NK IDF
Deze aanbiedingen gelden alleen voor BlueTiek-in
Wij helpen direktü!
Tel. 4260778-4733961 Of 01899-15874
Groenelaan 95
Vérkoop Inruk - kopunkt
Ook toot uw wotnuchmot to kooktutttn.
Wij ajo mt nkmtie on ttot Uuuputto