AMBTENAAR, KOM DE WIJK IN!
HET TOUWTJE HANGT UIT DE DEUR
'HANDEN INEEN SLAAN'
KORTE LIJNEN
VERGOEDING
ZINVOL
HUISVESTING
VRIJDAG 16 NOVEMBER 1990
'T STADSERF
PAGINA 4
(Albert Bons, voorzitter Bewonersvereniging Schiedam-Zuid)
Wijk- en buurtbeheer. Het klinkt een beetje ambtelijk, maar degenen die we
ten wat het inhoudt zijn zeiden zo gelukkig geweest met een gemeentelijke
'slagzin' ais juist met deze paar woorden. Ze betekenen dat Schiedammers
meer zeggenschap krijgen over hun woonomgeving en dat klinkt veel wijkbe
woners als muziek in de oren.
(Arie van Loenen, voorzitter Algemene Nederlandse Bond voor Ouderen)
(ANBO)
Als door de wol geverfd gemeenteraadslid is Arie van Loenen geneigd het
begrip sociale vernieuwing met een korreltje zout te nemen. Er is de laatste
jaren zoveel afgebouwd op welzijnsterrein, dat je eigenlijk moet spreken van
een inhaaloperatie, vindt hij. Maar die scepsis weerhoudt hem er niet van een
geboden kans met beide handen aan te pakken. Als voorzitter van de Alge
mene Nederlandse Bond voor Ouderen in Schiedam zegt Van Loenen geen
nee tegen extra aandacht voor zijn grijze achterban. Hij is er zelfs uitgespro
ken blij mee.
(John van Lent, directeur Gewestelijk Arbeidsbureau Nieuwe Waterweg-
Noord)
Werklozen die langer dan drie jaar staan ingeschreven, migranten en vrou
wen, dat zijn volgens John van Lent de drie groepen die het hardst een steun
tje in de rug nodig hebben. In hun kielzog volgen jongeren en gehandicapten.
Van Lent heeft het dan over zijn eigen cliënten, mannen en vrouwen die het
gewestelijk arbeidsbureau (GAB) hebben ingeschakeld om een baan te vin
den. Van Lent is directeur van het GAB in Schiedam.
BEKENDE
Albert Bons, voorzitter van de Bewoners
vereniging Schiedam-Zuid, met bijna
1400 leden de grootste bewonersorganis-
tie van de stad,, voorspelt dat dit onder
deel van de sociale vernieuwing een groot
succes zal worden. De verklaring is een
voudig: „Als je echt mag meebeslissen
ben je veel sneller bereid iets te doen dan
wanneer zogenaamde specialisten ergens
in een kantoortje alles al hebben uitge
maakt. Moet je eens kijken hoe graag
mensen hun buurt opknappen en netjes
houden als ze het gevoel hebben dat er
naar hen wordt geluisterd".
Tot nu toe mochten bewoners van stads-
vernieuwingswijken alleen meepraten over
de woningbouw. Albert Bons is er voor
dat de projectteams die daarvoor in het
leven werden geroepen, ook andere za
ken mogen gaan aanpakken. „Ze moeten
zich ook bezig kunnen houden met ver
keersproblemen, de groenvoorzieningen
en het welzijnswerk in de wijk".
Een van de doelstellingen van sociale ver
nieuwing is een beter en directer contact
tussen burger en overheid. Hoe zou dat
sneller verwezenlijkt kunnen worden dan
via ambtenaren die kantoor houden in de
wijken en er bij wijze van spreken net zo
ingeburgerd zijn als de wijkagent? Maar
dat moeten dan wel ambtenaren zijn die
niet eerst met het stadskantoor moeten
bellen of iets wel mag of kan, vindt Bons.
„Ze moeten een ruim mandaat hebben,
zodat ze met onze ideeën niet weer eerst
allerlei afdelingen langs hoeven. Dan
komt er niets van terecht, of het duurt te
lang. Korte lijnen, snel kunnen beslissen,
dat is heel belangrijk. Daarmee staat of
valt het hele idee".
In de Gorzen kunnen op die manier tal
van problemen snel en naar ieders tevre
denheid worden opgelost. Albert Bons
noemt als voorbeeld de bomen in de
Oude Maasstraat waarvan de ene helft
van de bewoners vindt dat ze moeten blij
ven staan terwijl de andere helft, die in de
schaduw woont, er het liefst meteen de
zaag in zou zetten. De gemeentelijke
groen beheerders houden zich regelmatig
met het probleem bezig, zonder echter
tot een oplossing te komen. „Maar wed
den dat je er uitkomt als je iedereen uit
nodigt voor een gesprek? Daarom zeg ik:
ambtenaar, kom de wijk in. Schrijf geen
brieven, maar kom met ons praten".
Schiedam is een stad met een meer dan
een gemiddeld aantal oudere inwoners.
Daar komt nog bij dat Schiedammers op
leeftijd bezorgder dan vroeger naar de
toekomst kijken. Enkele verzorgingshui
zen worden weliswaar grondig opgeknapt,
maar ze moeten tegelijkertijd een fors
aantal bedden inleveren. Daardoor blijven
meer ouderen langer zelfstandig wonen
en is een betere begeleiding thuis hard
nodig. Maatregelen uit het pakket van de
sociale vernieuwing kunnen daar een
steentje aan bijdragen.
Als 'ouderen-expert' heeft het raadslid
Van Loenen de twee gemeentelijke nota's
over sociale vernieuwing uiterst grondig
en kritisch doorgenomen. Hij kwam er tot
iÜ
Bijna de helft-van de ongeveer 7000 men
sen die in het noordelijk Waterweggebied
zonder werk zitten komen uit Schiedam.
Daarmee is voor Van Lent de bittere
noodzaak van helpende maatregelen vol
doende aangetoond. Als die maatregelen
genomen kunnen worden onder de vlag
van sociale vernieuwing, uitstekend.
De GAB-directeur wil allereerst de indruk
wegnemen dat er tot nu toe niets is ge
daan om de positie van die zwakke groe
pen op de arbeidsmarkt te verbeteren.
Eerder is het omgekeerde het geval. De
banenplannen en omscholingscursussen
waren de laatste jaren niet van de lucht.
Van Lent: „Een heleboel instanties zijn
zich daarmee bezig gaan houden. Dat
klinkt positief, maar er zit ook een nega
tief kantje aan. Er zijn nu zoveel instellin
gen op dat gebied actief, ieder met hun
eigen subsidiekanalen, dat je allerlei bij
verschijnselen krijgt. Dat een cliënt die
zich bij de ene instantie meldt te horen
krijgt: u moet ergens anders zijn, u hoort
niet bij mijn doelgroep".
Verkokering heet dat in vaktermen, leder
een houdt zich bezig met een klein partje
van het probleem en verliest daardoor de
grote lijn uit het oog. Die verkokering af
breken, de handen ineen slaan, daar
moet het volgens John van Lent naar toe.
Samenwerking met doelgerichte organi
saties zoals de sociale dienst, die actief
bemiddelt voor sommige groepen werk
zoekenden kan goede resultaten opleve
ren, heeft het arbeidsbureau ervaren. Van
Lent verwacht daar veel van. Ook banen
pools zijn een goed middel, al kennen die
zo hun beperkingen. Als het gaat om ba
nen met behoud van uitkering mag het
aangeboden werk niet concurrentieverval
send zijn. Tegelijkertijd moet de cliënt wel
het gevoel krijgen dat hij zinvol werk gaat
doen, geen ondankbaar of 'verzonnen'
werk. De politiek zal moeten meebeslis
sen wat mag en wat kan. Het arbeidsbu
reau zelf kan vanaf januari ook slagvaar
diger gaan optreden. Volgend jaar wor
den de GAB's zelfstandige ondernemin
gen. Niet minister De Vries (sociale za
ken), nu nog de baas van John van Lent,
maakt dan meer de dienst uit, maar werk
gevers, werknemers en gemeentebestuur
ders uit de regio krijgen het voor het zeg
gen. „De afnemers worden de baas. Dat
wil zeggen dat de afstand tot de maat
schappij een stuk korter wordt. Daar
vaart de hele arbeidsmarkt wel bij", aldus
directeur Van Lent. „Met de sociale ver
nieuwing voor de deur komt dat natuurlijk
fantastisch goed uit".
Alle positieve ontwikkelingen ten spijt,
waarschuwt John van Lent voor al te
groot optimisme. Het arbeidsbureau zal
nooit in z'n eentje het hele werkloosheids
probleem kunnen oplossen. Anderen zul
len ook inspanningen moeten leveren.
„Maar dat is nu juist het bijzondere aan
sociale vernieuwing. De hele maatschap
pij is er mee bezig. De impulsen komen
van alle kanten".
zijn vreugde een heleboel goede voorne
mens in tegen.
Aan die bloemlezing uit de gemeentelijke
plannen heeft de ANBO verschillende ei
gen ideetjes toe te voegen. Van Loenen:
„Preventieve huisbezoeken aan hoogbe
jaarden bijvoorbeeld. Als je die mensen
regelmatig opzoekt kun je ze tijdig helpen
wanneer ze met problemen zitten. Des
kundigheidsbevordering van de hulpverle
ners is een ander belangrijk punt. Dat zijn
allemaal vrijwilligers en het zou een goede
zaak zijn als er geld komt om hen naar
cursus te sturen, zodat ze hun werk beter
kunnen doen. Verder ben ik het 'Ouderen
doen 't met zorg-project' tegengekomen,
dat bedoeld is om de weg te wijzen in de
al bestaande zorgvoorzieningen." Daar
naast, vertelt Van Loenen, wil de gemeen
te bevorderen dat oudere stadgenoten
vaker een beroep doen op de bijzondere
bijstand, een potje waaruit onverwachte
uitgaven betaald kunnen worden, zoals
nieuw huisraad of een hoge taxivergoe
ding. Voor veel bejaarde Schiedammers
is dat hun eer te na. Van Loenen vindt dat
jammer. „Het is gewoon een recht."
„Alleen al op het onderdeel huisvesting is
nog plenty te doen. Ik noem concierges
aanstellen in ouderenflats. Of meer huizen
bouwen speciaal voor ouderen, al betwij
fel ik of dat uit deze pot kan worden be
taald. Wat wel kan: een soepeler door-
stromingsbeleid bij Bureau Huisvesting.
Ouderen die in grote huizen wonen en
kleiner willen zouden een soort premie
moeten krijgen op hun punten bij Huis
vesting. Ze laten tenslotte een groot huis
achter, waar een gezin met veel kinderen
weer bij gebaat is. Het is onnodig oude
ren lang op een ander huis te laten wach
ten. Nog afgezien van het feit dat ze niet
zoveel tijd meer hebben om te wachten."
De sociale vernieuwing is bij uitstek het
instrument om zulke situaties te verbete
ren, denkt Van Loenen. Hij wil er zich
graag voor inzetten: „Het touwtje hangt
uit de deur. We hebben nu iets om aan te
trekken. Laten we dat dus doen."
p
MMt
