De wereldberoemde koffie van Tonnie
Op de eerste etage van
Correct beleef je het mee:
Kerst
Karaokey
20
20
21
Hollywoo(
wmmmmmm
VRIJDAG UI ZATERDAG CTH
Ll
Live video
opname
MEALS ON WHEELS
1
DECEMBER
DECEMBER
HET NIEUWE STADSBLAD - WOENSDAG 15 DECEMBER 1993
PAGINA 19
BRASSERIE
SCHIEDAM- De Passa
ge...Clark Gable weet er
in 'Gejaagd door de
wind' op stormachtige
wijze het hart van Vi
vien Leigh te veroveren.
Een zoetgevoisde Julie
Andrews geeft er in
'The sound of music' de
liefde voorrang boven
haar roeping en wordt
in één klap een echtge
noot en zeven kinderen
rijker. Willy Walden en
Piet Muyselaar brengen
er als Snip en Snap kort
na de oorlog een serena
de aan de Schiedamse
slager Poot. Na afloop
van de voorstelling kun
nen ze hun buikje rond
eten aan worsten. Gene
raties stadgenoten krij
gen er onder toeziend
oog van welwillende
oma's en opa's met hun
eerste podiumvrees te
kampen. Wim Kan he
kelt er de preutsheid
van de toenmalige
plaatselijke bestuur
ders. Net op het hoogte
punt van de verlichte
zestiger jaren hebben
ze het lef het bevrij
dingsbeeld van de
Oranjestraat naar het
Julianapark te verban
nen omdat ze het -Phil
Bloom ten spijt- te bloot
vinden. Er komt een
aangeklede versie voor
in de plaats. 'Als je snel
van het ene beeld naar
het andere loopt, is het
net een striptease,' stelt
de cabaretier er tever
geefs het kuise besluit
aan de kaak van de
zuurtjes lachende nota
belen in de zaal.
Het is een willekeurige greep
uit een verzameling anecdo
tes, die in boekvorm gegoten
zou kunnen uitgroeien tot
bestseller Ze hevig als de
sentimenten op konden laai
en op het toneel van het the
ater, zo turbulent kan de ge
schiedenis genoemd worden
van dit plaatselijk cultureel
bolwerk.
Het drama begint al bij de of
ficiële opening van het eerste
gedeelte van De Passage, be
staande uit een winkelgalerij
eri woningen. Het is dan vrij
dag 29 juli 1932. De crisis
heeft ook in Schiedam hard
toegeslagen. Dat moet die dag
maar even vergeten worden.
Burgemeester Stulemeijer wil
met veel vertoon het lint door
knippen, maar wordt daarbij
gehinderd door het opdrin
gend gepeupel.
-
De burgervader neemt een
krachtig besluit: de acht aan
wezige agenten moeten ingrij
pen. Onversaagd gaan die de
vele toegestroomde stadgeno
ten met de gummiknuppel te
lijf. De genodigden kunnen
opgelucht adem halen; de rust
keert weer. Niettemin is de
toespraak van aannemer C.
Korsten door het geroezemoes
nauwelijks te verstaan. Van
burgemeester Stulemeijers
toespraak is alleen de strek
king voor de overlevering be
waard gebleven: Schiedam zal
met dit lokale juweeltje grote
buur Rotterdam, die zo gaarne
die onbenullige Brandersstad
wil annexeren, 'eens even een
poeppie laten ruiken'. On
danks het rumour bij de ope
ning wordt er toch alom vol lof
gereageerd op de bouw van
wat een produkt van durf,
fantasie en doortastendheid'
wordt genoemd. Aannemer C.
Korsten, het grote brein ach
ter het project, wijst keer op
keer trots op de speciale te
gels, waarover de klanten
kunnen lopen: 'Een noviteit,
ze zijn stroef; dat voorkomt
uitglijden bij het lopen'. Het
gebrandschilderde raam, ont
worpen door Haarlemmer W.
Bogtman, ontlokt veel oh's en
ah's. De middenstand loopt
ondanks de crises warm voor
de Passage; alle winkels zijn
meteen verhuurd.
Pronkjuweel
Dan is het wachten alleen nog
maar op de komst van het the
ater en de bioscoop. Abraham
Tuschinsky heeft aangekon
digd dat zijn Amsterdamse
concern er voor zal zorgen, dat
het een pronkjuweel wordt.
Ambtelijke molens zorgen
voor enige vertraging, maar
woensdagochtend 10 juli 1933,
kan dan de eerste van de in
totaal 300 palen de grond in
gejaagd worden. Het Polygoon
Journaal is erbij om bioscoop-
gaand Nederland kond te
doen van dit historisch feit.
Ehrlich, mededirekteur van
Tuschinsky, blijkt weinig
boodschap te hebben aan de
beruchte Schiedamse prenata
le doemdenkerij. 'Het Passage
Theater, voorspelt hij,' wordt
een centrum voor cultureel le
ven en ontspanning.' Tuschin
sky zelf doet er nog een
schepje bovenop: 'Als de
Schiedammers niet spontaan
willen komen uit onverklaar
bare vrees voor het nieuwe,
dan zullen we er alles aan
doen dat te veranderen. De lo
kale notabelen- waaronder ar
chitect P. Sanders en uitvoer
der Smits- stralen: die Tu
schinsky brengt de hele we
reld naar Schiedam. De bouw-
een vergelijking met deze tijd
is bijna onvermijdelijk, want
in diezelfde periode wordtook
het Sportfondsebad aange
legd- verloopt redelijk voor
spoedig. In zijn Schiedamse
werkplaats werkt orgelcon-
structuur Standaart, gespecia
liseerd in cinema-orgels, aan
een juweeltje met 146 regis
ters. Het rioolwater dreigt nog
even voor vertraging te zullen
zorgen. De kleedkamers lig
gen zo laag, dat ze volstromen
met rioolwater. Technischi ko
men op het idee een pomp te
plaatsen en zo wordt het pro
bleem in recordtijd opgelost.
In het verliefde hotel
Het paleis nadert voltooiing.
Diverse kunstenaars en archi
tecten houden zich bezig met
inrichting en aankleding.
Philps bezorgt twee geluidsfil
mapparaten en een projectie
lantaarn. In de hal legt de fir
ma Stevens het fameuze don
kerrode Tuschinsky-tapijt.
Bij de opening exact 60 jaar
voor de sluiting nu op 23 de
cember 1933 lijkt niets een
successtory in de weg te staan.
Kaartjes voor de eerste voor
stelling zijn lang van te voren
uitverkocht. Tout Schiedam
wil deze 'Amerikaanse uitbrei
ding van de stad' van dichtbij
bewonderen. De eerste rol
prent, die gedraaid wordt is
getiteld 'In het verliefde ho
tel'. AVRO-organist Piet Palla
mag als eerste het Standaar-
torgel uit proberen en is bijna
tot tranen toe geroerd door de
mooie klank ervan. Vaste be
speler van het intrument
wordt echter Joop Walvis, die
dezelfde functie vervult bij
het Grand Theater in Rotter
dam. Hij pendelt op-en-neer
per bakfiets en moest naar ei
gen zeggen vaak 'hijgend als
een postpaard' achter de toet
sen kruipen. Tuschinsky ad
verteert met entreeprijzen, die
'binnen ieders bereik liggen'.
Toch zijn er veel Schiedam
mers, die zich zo'n uitje niet
kunnen veroorloven.
Alleen bij bepaalde gro
te gebeurtenisseh - zoals de
begrafenis van koningin-moe
der Emma in '34- zit de zaal
vol mensen, die bij gebrek aan
tv het Polygoom Journaal niet
willen missen.
Oorlog
Tuschinsky moet om uit de
kosten te komen vrijwel met
een zijn paradepaardje op
door-de-weekse dagen gaan
verhuren aan verenigingen en
instellingen. Niet alleen plaat
selijke, maar ook landelijke
groten maken gebruik van het
podium zoals bijvoorbeeld de
AVRO, die er (op woensdag)
met de beruchte 'Bonte Dins-
dagavondtrein' langskomt.
Veel veranderd is er sinds die
tijd eigenlijk niet. Populaire
toppers zoals Heintje Davids
en haar broer Louis zorgen
voor een uitverkocht huis,
maar voor kuituur met een
grote k komt de Schiedammer
z'n leunstoel niet uit. Klassie
ke concerten worden bijvoor
beeld regelrechte fiasco's.
Tijdens de oorlog wordt niet
alleen het Joodse concern Tu
schinsky verbannen uit het
theater, ook de Joodse orga
nist Walvis moet het veld rui
men. Actrices als Zarah Lean-
der doen hun intrede, maar
het zijn vooral toenmalige
sterren als The Ramblers,
Boyd Bachman, Willy Derby
en The Kilima Hawaiians, die
in deze periode de Schiedam
mers even hun zorgen doen
vergeten. Wegens stroomge-
brek valt het doek in 1944
voor De Passage, maar op haar
zolders biedt het theater wel
tal van onderduikers een vei
lig heenkomen. Drie stadge
noten, Piet Alberts, Herman
Kamp en Piet Engering, wer
ken gedurende bijna heel de
oorlog met een vooruitziende
blik aan hun bevrijdingsrevu
't Zit erop'. Die wordt met da
verend succes diverse malen
opgevoerd door plaatselijke
amateurs en trekt volle zalen,
die tot slot uit volle borst het
Wilhelmus inzetten.
Supermarkt
Dat is het begin van een nieu
we bloeiperiode voor de amu
sementswereld. Alle toppers,
zowel op film als theaterge-
bied doen Schiedam aan,
maar de bezoekersaantallen
worden nooit meer je dat.
In de 60-iger jaren wil Tu
schinsky eigenlijk af van het
verlieslijdend theater het een
malig succes van de landelijke
première van de James Bond
film 'You only live twice' ten
spijt. Alleen als de gemeente
bereid is exploitatietekorten
boven de ton tg dekken is het
Amsterdamse concern bereied
de benodigde 600.000 gulden
verbouwingskosten op te
hoesten. Grootgrutter Albert
Heijn wil het theater opkopen
en ombouwen tot eigentijdse
supermarkt. De politiek over
weegt diverse plannen, zoals
afbraak en een nieuw theater
in eigen beheer aan de Tuin-
laan. Pas augustus 1970 wordt
de knoop doorgehakt. De ge
meente koopt het theater voor
850.000 gulden en besluit tot
renovatie. In de bioscoop
draait op dat moment de film
'Vriezen we dood, dan vriezen
we dood'; de cultuurtempel
lijkt gered. Daarna volgt een
hele periode van talloze ver
bouwingen. De grootste- waar
toe in 1973 besloten wordt-
wordt geraamd op acht ton,
maar pakt fors wat duurder
uit. Van de oude glorie blijft
weinig over. De Nederlandse
Orgel Federatie slaagt er op
het nippertje in om het Stan
daart van de ondergang te
redden, maar verder wordt het
theater 'op moderner leest ge
schoeid'; niet tot ieders genoe
gen overigens en het publiek
blijft weg.
Doodgeboren kindje
Er volgen nog vele noodgre
pen zowel in de personele- als
in de programmerings- als in
de renovatie-sfeer. In 1982
krijgen alle medewerkers-
/sters massaal ontslag aange
zegd. Nieuwe direkteur Con
nie Eggink moet de loop weer
in het theater zien te krijgen.
Onder haar bewind komt er
een Passage Bio, dat blijkt een
doodgeboren kindje, maar de
nieuw aangebouwde foyer De
Tender, ingericht als een sta
tionsrestauratie, wordt- zij het
als een lelijke- toch als een
aanwinst beschouwd. Vooral
dankzij de programmering
lijkt het theater langzaam
maar zeker uit het dal te krui
pen. Die lijn wordt na Egginks
vrij plotselinge vertrek, met
de komst van Carel Beke (die
kort geleden zijn ontslag
kreeg aangezegd) voortgezet.
Nog steeds zijn het de popu
laire klappers, als het Theater
van de Lach, die zich in de
grootste populariteit mogen
verheugen, maar het zijn bij
lange na niet de enige voor
stellingen die voor stijgende
recettes zorgen. De kuituur in
Schiedam lijkt in opkomst.
Misschien wel daardoor valt
de beslissing tot sloop van het
theater juist het personeel als
meest direkt betrokkene rauw
op het dak. Daar doet het feit
dat deze deskundigen de eer
sten zijn om toe te geven dat
De Passage bepaalde eigen
tijdse voorzieningen als een
goede artiesteningang node
miste, niets aan af. Het besluit
onlangs van de gemeenteraad
om op het Stadserf tot nieuw
bouw over te gaan is enigszins
een pleister op de wonde,
maar kan de bezorgdheid voor
de toekomst niet helemaal
wegnemen. Er heeft tenslotte
al eens eerder een product
van 'durf, fantasie en door-
tstendheid' op stapel gestaan.
Tijdens de manifestatie
'Schiedam zonder theater is
een flater', enkele weken gele
den, brengen tal van artiesten
helemaal belangeloos.nog een
maal een tegengelui# voor het
voetlicht. Brigitte Kaandorp
doet dat recht voor zijn raap
misschien nog wel het duide
lijkst: Ik heb genoeg moder
ne culturele centra gezien, om
te weten dat je daar niet zijn
moet. Het klinkt wat slijmerig,
maar De Passage is een rete-
gezellig theater. Doodzonde
dat het gesloopt wordt.'
Dit verhaal is voor het groot
ste gedeelte ontleend aan 'De
eerste vijftig jaar Passage
Theater Schiedam 1933-1983'
dat werd geschreven door
Cees van der Wel naar aanlei
ding van het vijftig jarig ju
bileum van het Passage The
ater.
SCHIEDAM- Tonnie Vo-
gelezang's koffie is we
reldberoemd in Schie
dam en omstreken. Als
hoofd-buffet in de foyer
van het Passage The
ater schenkt ze zonder
blikken-of-blozen in
krap een half uurtje op
hoogtijdagen zo'n 750
'bakkies' uit. Ze zijn al
lemaal even pittig van
smaak, lekker warm en
de vriendelijke glim
lach wordt er gratis bij
geleverd. Daarvoor zijn
zeker met het ongedul
dige publiek anno '93 ei
gentijdse stalen zenu
wen vereist en een ge
voel voor service, dat
het erepredikaat 'van
de oude stempel' ver
dient. Tonnie Vogele
zang is in het gelukkige
bezit van beide. Be
scheiden achter de
schermen, maar daar
om niet minder promi
nent aanwezig heeft ze
meer dan 30 jaar lang
net dat beetje extra
glans verleend aan de
avondjes uit van gene
raties stadgenoten.
Het theater is haar in die pe
riode als geen ander 'in het
blped gaan zitten'. Dat komt
mooi van pas nu het doek bij
na definitief valt voor haar
PSssage en 'de show toch nog
even door moet gaan'. Volgen
de maand wordt de slopersha
mer er misschien al ingezet,
maar nog blinkt de balie in de
foyer als nooit tevoren. Kop
jes, glazen staan gebruiksge-
reed in de kasten, de voorra
den zijn aangevuld, de drank
jes zijn koelgezet. Tot het laat
ste applaus weerklonken is
blijft Tonnie Vogelezang ogen
schijnlijk onaangedaan op
haar post.
Hartzeer
Overdag gaat het allemaal nog
wel, maar 's nachts heeft ze
het er moeilijk mee. De par
keergarage, die gepland is op
de plek, waar tal van sterren
voor het voetlicht stonden,
heeft van haar in elk geval
geen klandizie te verwachten.
Ze heeft nu het idee dat ze er
straks niet eens naar kan kij
ken, laat staan er naar binnen
durft te lopen. Toch is het niet
het afscheid van het gebouw,
maar het afscheid van een
aantal van haar collega's, dat
de Schiedamse het meeste
hartzeer bezorgt: Ik vind het
een aanfluiting zoals er met
de mensen wordt omgegaan.
Dat doet me zo'n pijn. We wer
ken hier al jaren met tien man
vast- en 30 man ambulant per
soneel. Iedereen doet zo zijn
best, de onderlinge band is
heel hecht. Zelf merk je het
verschil niet eens meer. Voor
de vaste krachten wordt nu
naar een oplossing gezocht.
Alle anderen staan per 1 janu
ari op straat. Zelf moet ik
voorlopig de foyer van De
Teerstoof gaan runnen. Ik doe
het, omdat ik geen alternatief
heb, maar eigenlijk vind ik
mezelf voor zo'n zoldertheater
iets te oud. Niemand zit toch
meer op een 58-jarige te wach
ten. Er moet daar nu iemand
weg, die ik tien jaar lang heb
ingeroosterd, die altijd inzet
baar was. Dat is voor mij al
hard. Het bestuur lijkt er ech
ter niet mee te zitten. Daar
word je toch niet goed van'
Wilde bui
Tonnie Vogelezang's eerste
kennismaking met de Passage
dateert uit de 40-iger jaren. Ze
bezocht met haar klas een
schoolopvoering van 'Jeanne
d'Arc'; 'Menselief, ik dorst me
er amper te bewegen, zo mooi
vond ik het er. Je zonk hele
maal totaan je enkels weg in
het tapijt, echt waar.'
De 'theatercarrière' van de
Schiedamse leek zich tot dat
ene uitstapje te beperken. Ze
zocht en vond een baan op
een kantoortje. Saai vond ze
haar werk wel, maar in die we
reld lag toch ogenschijnlijk
haar toekomst. Totdat ze sa
men met een vriendin een
bioscoopje pikte in wat toen
nog eigendom van Tuschinsky
was. Op het doek verscheen
een advertentie waarin om
ouvreuses werd gevraagd. In
een wilde bui besloot ze de
grote overstap te wagen. Het
waren heel andere tijden. Als
ouvreuse kreeg je geen sala
ris, maar slechts een onkos
tenvergoeding. Je moest het
hebben van de fooien. De eer
ste zes maanden heb ik het
daar wel slecht mée gehad,
maar gaandeweg bouw je een
band op met het publiek. En
of me nu wel of niet wat werd
toegestopt, ik bleef altijd
vriendelijk. Het ging er in die
dagen wel streng aantoe. Je
moest tip-top in uniform en
als we om de beurt boven in
een hok even een kop koffie
dronken, dan stond de chef
beneden al ongeduldig tegen
de trapleuning te tikken, dat
je weer beginnen moest. Ik
hoor het nog. Toch had uit
gaan vroeger meer klasse dan
tegenwoordig. De baas kon
het zich ook permitteren ser
vice te bieden. Hij hoefde er
niet voor te betalen. Er liep
een heel team ouvreuses, por
tiers en kassieres rond, die
geen enkel recht hadden op
vast loon. Dat was alleen weg
gelegd voor de technici. Zoiets
zou nu niet meer kunnen na
tuurlijk.'
Zwarte Piet
Het was vooral in die beginpe
riode dat het storm liep in de
Passage. Soms was het zo ver
schrikkelijk druk dat het pu
bliek in de pauze naar belen
dende etablissementen als De
Amstelbron en hotel De Kroon
moest uitwijken om aan een
drankje te komen. De bezoe-
kerscijfers kenden hun ups en
zeker ook hun downs; gelijk
op met de conjunctuur leken
de arbeidsvoorwaarden er ge
staag beter op te worden. Al
leen als er wat mis ging, dan
werd de zwarte piet opvallend
gemakkelijk altijd richting
personeel geschoven. Dat ver
anderde niet toen de gemeen
te na veel geharrewar De Pas
sage van Tuschinsky over
nam. Eenmaal nam Tonnie
Vogelezang daarom zelf ont
slag halverwege de jaren zes
tig. Korte tijd later al kreeg ze
het verzoek om alstjeblieft te
rug te komen om de uit-de-
hand-gelopen zaken in de foy
er, die verpacht was geweest,
op poten te zetten. In 1982
stond ze ineens samen met
alle collega's op straat; een
dag later mocht ze alweer te
rug komen.
Gratis
Nee, veel zekerheid heeft Ton
nie, ondanks haar lange, trou
we staat van dienst van 'ho
gerhand' nooit gekregen. Waar
ze op teerde dat waren de re-
akties van collega's, bezoeken
de artiesten en natuurlijk het
Schiedamse publiek, al noemt
ze dat zelf 'niet het makkelijk
ste': 'Het is zo moeilijk om
hier wat van de grond te krij
gen. Om de nazit populair te
maken, serveerden we de eer
ste consumptie gratis. Nou ie
dereen nam één drankje en
vloog dan meteen de zaak
weer uit. Zoiets is nou type
rend, maar ik ben zelf een
Schiedamse dus wat dat be
treft heb ik eigenlijk niks te
zeggen. Persoonlijke aanva
ringen met klanten heb ik
nooit gehad. Daar ben ik best
trots op. Vroeger kon je vier
consumpties bieden, nu een
heel pakket en het moet alle
maal vlugger-dan-vlug. Door
ervaring wijs geworden laat ik
de mensen zelf bepalen wie
aan de beurt is, dan kun je
niet op je gezicht vallen.'
In de loop der jaren heeft de
theatermedewerkster van het
eerste uur alle groten wel eens
op het toneel gezien. Daardoor
zijn het inmiddels niet meer
de prestaties óp, maar achter
de bühne, die haar het meest
kunnen imponeren: Ik heb
geen echte voorkeur. Ik herin
ner me wel die dansvoorstel
ling met Alexandra Radius en
Han Ebbelaar. Dat was prach
tig, daar neem ik m'n petje
voor af. En laatst bij de Gigan-
tjes hing zo'n gezeelig sfeer
tje. Zoiets vind ik gewoon za
lig. Maar ik zie die mensen
hier binnenkomen van-te-vo-
ren en daardoor ga je naar an
dere dingen kijken. Hoe hard
ze hebben moeten werken bij
voorbeeld om de decors op te
bouwen. Ik ben ook niet zo
goed in het herkennen van be
kende gezichten. Een keer
heb ik bijna Brigitte Kaandorp
weggestuurd omdat de kassa
nog niet open was.'
Samen met publiciteitsmede-
werkster van het Passage The
ater Janine Kooyman en met
Dick Frederiks, vormgever
van ondermeer het program
ma, is Tonnie Vogelezang be
zig wat spulletjes uit te zoe
ken, maar veel waardevolle za
ken gaan straks onherroepe
lijk verloren! Volgens de ge
meente wordt het te duur om
alle goede dingen er héél uit
te slopen, personeelsleden
mogen inschrijven op wat ze
willen hebben, daarna gaat de
moker erin. Het is die plotse
linge snelheid van handelen,
die het drietal het meest ver
bijstert. We hadden nog zo
veel mooie voorstellingen voor
komend jaar,' vertelt Janine
Kooyman. Die hebben we al
lemaal moeten annuleren. Ze
maken mij niet wijs dat het
onmogelijk was om de Passa
ge het seizoen gewoon te laten
afmaken.' Dick Frederiks
heeft ook zo zijn vraagtekens
over het tijdstip van de af
braak: Straks ligt hier maan
den lang een kale vlakte waar
niets op gebeurt. Het zou wel
frusterend zijn als we daar
mee geconfronteerd werden.
Dan hadden we net zo goed de
zaak hier behoorlijk af kun
nen bouwen.'
Het besluit van de gemeente
om op het stadserf een nieuw
theater neer te zetten is een
pleister op de wonde, maar
kan de zorg voor de toekomst
niet helemaal wegnemen.
Tonnie Vogelezang: Ik hoop
dat ze onze ervaring gebrui
ken voor de nieuwbouw, maar
ik heb er een hard hoofd in. Ik
kan perfect vertellen waar de
kratten bier het handigst
staan. In de Passage was meer
gedacht aan de vormgeving
dan aan de praktische kant
van veel dingen. Je moest
geen luxe paardje zijn om er
te werken. Toch 'gingen al
mijn collega's en ikzelf er ie
dere dag opnieuw met plezier
aan de slag. Als ze dat niet
zien terug te krijgen in het
toekomstige theater wordt het
nooit wat.'
wÊÊSÊÈÈÊÊm
Wanneer dit rariteitenkabinet zich op het podium begeeft is
het maar afwachten wat er gebeurt. Over het'algemeen
zullen zij een stevige mengeling van rock en een beetje
blues over je heen storten. De band bestaat uit 5 mannen
die o.a. de drum, bas en gitaar bespelen.
Toegang is gratis, aanvang 20.00 uur.
Dagschotel: Duitse Biefstuk 15.-
KERST-KARAOKE
Een origineel kerstkado, wat dacht je van een videoclip met
je eigen speciaal gezongen kerstwens. Spring op het
podium en zing de kerststerren van de hemel. Wij zorgen
o.a. voor een kerstmannen-pak. De speciale kerstprijs voor
deze tape met je eigen kerstvideoclip is 49.50
Toegang gratis. Aanvang 20.00 uur
Dagschotel vrijdag: Spare Ribs 15.-
Dagschotel zaterdag: Entrecöte 15.-
"1
BASSIE IN HET CORRECT STUDIO CAFE
Vandaag, van 18.30 tot 20.00 uur, is het dan zover Bassie
van het bekende duo Bassie Adriaan komt in het Correct
Studio Cafe. Als speciale aktie organiseert Correct samen
met Bassie een tekenwedstrijd. Maak daarom snel thuis
een Bassie Adriaan tekening en neem deze mee. Want
heb jij de mooiste of leukste tekening ingeleverd, dan win je
het nieuwe Bassie Adriaan feestpakket. Wil je samen met
Bassie op de Foto dan kan dat ook. Dus trek je leukste
kleren aan, neem je tekening mee en kom naar het Correct
Studio Café. Toegang is gratis.
maandag
december
dinsdag
december
december
december
KERST KOOPAVONDEN
Ook het Correct Studio Cafe is op de Kerst koopavonden
geopend en kunt u genieten van een heerlijke dagschotel of
een uitgebreid diner in een gezellige muzikale sfeer met
vele elektronica snufjes aan tafel. Naast de menudiscs The
Heat is On' hebben wij ook een uitgebreide wijn en barlist.
Kom gezellig winkel bij Correct en begin de kerst
koopavond in het gezellige Correct Studio Cafe.
HOLLYWOOD NIGHT
Vanavond gaan we in het Correct Studio Café terug naar
de jaren 60 en 70 met fragmenten uit o.a. de musical
Grease. Natuurlijk is er vanavond ook ruime gelegenheid
om zelf te zingen op de muziek uit de diverse bekende
musicals.Toegang is gratis. Aanvang 20.00 uur
Dagschotel: Lamscoteletjes 15.-
Openingstijden: Maandag 11.00-24.00 uur,
dinsdag 09.30-24.00 uur. Woensdag, donderdag,
vrijdag 09.30-01.00 uur. Zaterdag 09.00-01.00 uur.
Hoek Bergweg/Benthuizerstraat 1
Telefoon 010-4.618.690
Tijden veranderen, maar
geschiedenis herhaalt zich
Zo weelderig oogde de hal van het Passage theater aanvankelijk.
'Wm>.
Tonnie Vogelezang en Janine Kooyman "(midden op de foto) samen
met Dick Frederiks en andere medewerkers van het theater.
Conecfc
ofouiUr Ceif'é'
'WA «88^
8888
