NIEUWE PASSAGE
La Yenezia als blikvanger
Opening luidt een nieuw tijdperk in
Renovatie aangezicht Passage
vervulling van hartewens
Kans voor open doel
Geschiedenis herhaalt zich
Het 'ontdek je plekjevan de architecten van de Nieuwe Passage
DONDERDAG 14 SEPTEMBER 1995
37-1442
SCHIEDAM De gerestau
reerde gevel van de Passage-in
gang aan de Broersvest oogt als
een plaatje. Maar niet alleen het
exterieur van de monumentale
toegangspoort tot Schiedams
nieuwste winkelparadijs is een
blikvanger bij uitstek. Het ziet
ernaar uit dat La Venezia het
gezichtsbepalend visitekaartje
van het complete centrum gaat
worden. De populaire ijssalon -
die tijdelijk huist in een portoca-
bin op het Hemaplein - keert
eigenlijk terug op haar oude
stek.
Eigenaar Ton Belfi maakt van
de gelegenheid gebruik om van
dat 'terug naar af" een ijzersterke
nieuwe start te maken. Maanden
kostte het hem en intensief
speurwerk, maar uiteindelijk
vond hij in Italië, het land van
zijn voorvaderen, de architect
die hem precies het sfeervolle
interieur van zijn dromen kon
leveren. „De Passage wordt zo
prachtig, krijgt echt allure",
vindt Ton Belfi. „Daar moet je je
zaak op afstemmen, niet alleen
voor jezelf, maar ook omdat
zo'n prachtig winkelcentrum dat
verdient." Ton is inmidels de
derde generatie Belfi die de
Brandersstad helpt het hoofd 's
zomers aangenaam koel te hou
den. Hij is een geboren en geto
gen Schiedammer, maar zijn ijs
smaakt nog steeds naar het zon
nige, lichtvoetige zuiden. En
zo'n frivole lekkernij serveer je
nu eenmaal niet in een degelijk
Hollands glas onder neonlicht.
La Venezia wordt dan ook hele
maal in sfeervolle Venetiaanse
stijl ingericht met hoge bewerkte
plafonds, warm kersenhout,
fraai glas in lood, spiegels, flon
kerend kristal en een granieten
vloer, zoals alleen Italiaanse
vaklui ze nog kunnen leggen.
Het lukte Ton Belfi zélfs om
servies in stijl te vinden, com
pleet met een roze glazen gondel
waarin straks de Coupe Venezia
geserveerd zal worden.
Zelfs in zijn enthousiasme over
zijn nieuwe salon, wil Ton - die
in de zaak terzijde wordt gestaan
door zijn ouders, zijn echtgenote
Lenje en een trouw personeels-
team - één ding niet helemaal
prijsgeven: hel geheim van de
kok. „Waarom ons ijs zo lekker
is? Hel is altijd dagvers. We ge
bruiken de beste natuurlijke pro-
dukten en echt fruit én we koken
de melk voor gebruik. Dat is een
iets langduriger en kostbaarder
bereidingswijze, maar dat proef
je eraan af. Ik hou ook van
eerlijke smaken die van elkaar
verschillen. Citroenijs moet bij
voorbeeld een bekketrekker zijn.
Je'moet het zurige niet wegsuike-
IlilJXüfWsiiïs
ren. En verder is het natuurlijk
zo dat als je vijf koks een dezelf
de soort biefstuk laat bakken,
het resultaat van allemaal anders
is. In mijn familie wordt al gene
raties lang Italiaans ijs gemaakt.
De feeling om de juiste balans te
vinden én de noodzakelijke lief
de voor het vak - ook een be
langrijk ingrediënt - heb ik sim
pelweg geërfd."
La Venezia opent overigens pas
over enkele weken haar deuren
in De Passage waarvan de res
tauratie net iets later dan ge
pland gereed was. „Een beetje
een domper", geeft Ton Belfi
toe. „Maar verbouwingen vallen
altijd tegen. Straks als alles klaar
is, zijn we die pech meteen weer
vergeten. En tot die tijd blijft de
container gewoon geopend."
SCHIEDAM Het is de
laatste zaterdag voor de offi
ciële opening van de Nieuwe
Passage. De twee architecten
van het ambitieuze project -
de heren Van Vugt en Lucas
van Bureau Ellerman, Lucas,
Van Vugt uit Rijswijk - doen
Schiedam aan voor een laat
ste inspectie. Het winkelend
publiek probeert via hekken
en andere afrasteringen een
glimp van het interieur op te
vangen en is duidelijk geobse
deerd door de vraag 'of het al
lemaal wel lukt voor donder
dag'. Niemand lijkt zich ervan
bewust te zijn dat de ontwer
pers van het complex zich te
midden van de mensenmenigte
bevinden. „Het is ook niet zo
onze stijl om aan de weg te
timmeren," zegt Nico van
Vugt. „We blijven het liefst in
de anonimiteit. Dat is geen
valse bescheidenheid. Natuur
lijk zijn we in ons hart vrese
lijk trots op het resultaat.
Maar het gaat om ons werk,
niet om onszelf."
Bij de ingang aan de Hoogstraat
rennen op dat moment nog
bouwvakkers in en uit, gewa
pend met kruiwagens vol materi
alen. Ze offeren hun vrije dag op
om de klus op tijd te klaren. De
deurmatten of -roosters zijn nog
niet neergelegd. Voordat ze naar
binnenstappen op de prachtige,
nog ongerepte natuurstenen-
vloer kloppen de heren Van
Vugt en Lucas buiten toch eerst
even hun schoenen af als enigen
temidden van die hectisch dra
vende meute. Het is een gewoon
tegebaar waar ze zich zelf niet
eens bewust van zijn. Maar het is
tekenend voor de zorgvuldigheid
en de betrokkenheid waarmee de
twee bij het ontwerpen van het
project te werk zijn gegaan.
Het lukt de architecten dan ook
niet om 'de allermooiste plek'
voor een foto aan te wijzen. „Die
vestibule, zoals ik het noem, aan
de Hoogstraat is misschien heel
geschikt", vindt Nico van Vugt
meteen enthousiast. „Die past
kwa stijl in de bestaande klein
schalige bebouwing daar. Door
de schuinoplopende dakcon
structie straalt die ingang toch
de allure en de grootsheid uit
van het complex erachter." Van
Vugt's collega Lucas stelt zich
aanvankelijk iets terughouden
der en zakelijker op, maar komt
gaandeweg een rondwandeling
ook los. „Het vele daglicht dat
binnenvalt door al die koepels is
heel bepalend voor de sfeer. Dat
is misschien moeilijk in beeld te
brengen. Datzelfde geldt voor de
hoogte van de nieuwbouw. Die
sluit aan bij het formaat van de
oude Passage en geeft een idee
van ruimte. Persoonlijk vind ik
de overgang van oud naar nieuw
met dat doorzichtige dak ook
prachtig." Als de fotograaf al
lang weer weg is, komen er in
eens nog tal van suggesties bo
ven tafel. De architecten blijken
eensgezind in hun tevredenheid
over ogenschijnlijke details als
de lichtarmaturen in de oude
Passage. „Ik vind ze nog mooier
dan de originele," aldus Nico
van Vugt. „Die hebben we overi
gens alleen op foto's gezien,
want ze waren al weggehaald.
De uitstulping ter hoogte van
het voormalige theater is onze
persoonlijke toets. We vinden
die halfronde glazen serre zelf
een uitstekende oplossing, want
de oude gevel was al gesloopt.
Als komende generaties het daar
niet mee eens zijn, dan kunnen
ze die serre zo weer afbreken. De
vloer eronder is doorgelegd in
patroon. Van de eerste verdie
ping van het oude theater heb
ben we één grote zaal gemaakt
met heel hoge ramen; een ideale
ruimte voor bijvoorbeeld een ga
lerie of voor mijn part een fit
nesscentrum. Daar is nog geen
huurder voor."
Andere 'favoriete plekken' zijn
het dak van de parkeergarage
(Lucas: „Het uitzicht is echt fa
belachtig") en het grandcafé aan
de Broersvest. Van Vugt: „Dat
pand past kwa stijl en kleurge
bruik - met dat blauw en bak-
steenrood - bij de nieuwbouw die
verstopt zit achter de oude Pas
sage." Ook de achterzijde van
het complex aan het Broersveld
is volgens Lucas een omweg
waard: „Die hebben we aange
kleed met een winkelgalerij on
der arcades. Dat geeft een enor
me beslotenheid en is bijna te
beschouwen als een tweede pas
sage. We hebben er rekening
mee gehouden, dat er kraampjes
tussen de puien moeten passen.
Want de markt komt daar weer
terug. Het Broersveld ziet er nu
ook ineens weer veel beter uit."
Het uitgebreide betoog maakt
één ding duidelijk; de Schiedam
mers zullen straks niet alleen op
winkel- maar ook op bouwkun
dig gebied het nodige aan de
Passage te ontdekken hebben.
Enorme impact
Het architectenbureau uit Rijs
wijk werd door projectontwik
kelaar MAB ingeschakeld voor
het ontwerp van soortgelijke
winkelcentra in ondermeer Apel
doorn. De eerste overleggen
over de nieuwbouw in de Bran
dersstad dateren al van 1987. De
heer Lucas: „Er is dus veel tijd
overheen gegaan, maar dat was
ook noodzakelijk. We moesten
tenslotte een ontwerp maken
voor een project dat een enorme
impact heeft voor heel Schiedam
en een nieuw tijdperk inluidt. De
sfeer van de binnenstad veran
dert compleet, maar ook de
plaatselijke economische situa
tie. Bovendien moesten we de
juiste mix zien te vinden tussen
de fraaie oude Passage en de
nieuwbouw. We hebben met alle
betrokken partijen tal van malen
rond de tafel gezeten en goed
naar iedereen geluisterd. Aan de
hand daarvan zijn uiteindelijk de
afwegingen gemaakt. Het vinden
van die juiste balans, dat is geen
exacte wetenschap. Daarbij
komt het aan op onze ervaring
en ons inlevingsvermogen. Ons
aandeel is dan ook veel groter
dan puur het tekenwerk. Het zal
ons dan ook nu wel moeite kos
ten om afscheid te nemen. We
hebben de mensen hier zolang
meegemaakt en zo goed leren
kennen." Vanuit hun ervaringen
in andere steden zijn de architec
ten ervan overtuigd, dat de vrees
voor leegstand op bijvoorbeeld
de Hoogstraat na de opening
van de Nieuwe Passage een over
bodige is. Nico van Vugt: „Na
tuurlijk zal er even een terugval
zijn, maar dat trekt weer aan
juist door de zuigkracht van zo'n
groot complex. Over een jaar of
twee is er geen ruimte in de bin
nenstad meer te huur." Donder
dag kan het publiek het winkel
complex eindelijk in bezit ne
men. „Nee,- ik ben niet bang
voor snelle verpaupering," zegt
Van Vugt. „Juist als iets er mooi
uitziet, dan is iedereen voorzich
tig. Dat is de mens eigen. De
Schiedarpmers moeten zich juist
snel helemaal thuisvoelen in de
Nieuwe Passage. Pas als zij het
idee hebben dat het winkelcom
plex er eigenlijk altijd al geweest
is, hebben wij ons werk goed
gedaan."
SCHIEDAM Met de opening
van de Nieuwe Passage wordt
het plaatselijke winkelbestand in
één klap op grootstedelijk peil
gebracht. Bijna 70 nieuwe on
dernemers vestigen zich tegelij
kertijd in het economisch hart
van de Brandersstad in de hoop
er hun toekomst op te kunnen
bouwen. 'De volksverhuizing' in
de middenstandswereld lijkt de
roemruchte kloof tussen politiek
en bevolking zelfs voor even ge
dicht te hebben. De Schiedam
mers zijn - van bestuur tot inwo
ners - ongewoon eensgezind van
mening, dat het voormalig
Zwarte Nazareth met het cen
trum de kip met gouden eieren
heeft binnengehaald. Temidden
van alle begrijpelijke euforie
wordt meestal vergeten te ver
melden, dat in de Nieuwe Passa
ge niet alleen gewinkeld, maar
ook gewoond kan worden.
In het oude toegangsgebouw aan
de Broersvest wordt momenteel
de laatste hand gelegd aan de
renovatie van acht appartemen
ten. En hoewel bescheiden in
aantal zijn het juist die huizen
waardoor het complex zich on
derscheidt van soortgelijke in
andere steden. Als 's avonds na
sluitingstijd de hekken dicht
gaan, blijft de Passage een leven
dig onderdeel uitmaken van het
stadshart.
Verliefd
De restauratie - zowel van bin
nen als buiten - van het hoge
gebouw dat alle omliggende
panden domineert, is het werk
van Ben van Dop en Eric Ma
thot. Deze twee gelijkgestemde
geesten én vrienden door dik-en-
dun runnen een architektenbu-
reau aan de Lange Haven. Meer
dan 10 jaar geleden studeerden
de twee samen af op de universi
teit in Delft met een ontwerp
voor de invulling van het Stad-
serf. "We waren eigenlijk allebei
een beetje verliefd op Schie
dam," zegt Ben van Dop. „Na
tuurlijk was er net als elders veel
gesloopt, maar er waren geluk
kig ook hele stukken overeind
gebleven. De historische binnen
stad is absoluut niet verpest in
tegenstelling tot wat er dikwijls
beweerd wordt. Een goede invul
ling van de open plekken die
ontstaan zijn is wél noodzakelijk
en dat is een enorme uitdaging.
Eric en ik houden allebei van
pionieren, van het avontuur. Wij
hebben beiden in de bouw ge
werkt; ik heb aanvankelijk eco
nomie gedaan. Pas daarna zijn
we in Delft gaan studeren. We
hebben beiden hetzelfde ideaal.
Een gebouw is voor ons een ge
bruiksvoorwerp. Niet alleen het
uiterlijk is belangrijk, maar ook
de mensen die erin moeten gaan
leven, wonen en werken. Die
moeten het naar hun zin hebben.
Op zich is dat al niet makkelijk
te verwezenlijken als je een ont
werp moet maken voor bijvoor
beeld een compleet nieuwe
woonwijk, waar je geen rekening
hoeft te houden met bestaande
bebouwing. Er zijn tegenwoor
dig zoveel regels en financiële
beperkingen. Het is helemaal
moeilijk om een geschikte mix te
maken van bestaand en nieuw.
Dat lukt niet als je de hele dag
achter je tekentafel blijft staan.
Eric en ik zijn praktijkmensen
die ervan houden problemen ter
plekke op te lossen en om met
minder grijpbare zaken als sfeer
te werken. Daarom bijten we
onze tanden zo graag stuk op die
gaten in het hart van Schiedam."
Niet rijp
Van Dop en Mathot mochten
nog wel hun complex voor het
Stadserf presenteren aan de
toenmalige wethouder Zijde
veld. Daar bleef het echter bij.
Schiedam was in die dagen nog
niet rijp voor zulk soort gedurf
de projecten, maar had niette
min zo'n aantrekkingskracht op
de twee, dat ze besloten zich er te
vestigen. De maquette van hun
eerste plan staat nog op de bo
venste verdieping van de 18de
eeuwse vooormalige eierklutserij
die het duo ombouwde tot be
drijfspand. Het architektenbu-
reau bouwde een naam op voor
al buiten de stadsgrenzen maar
bleef ondertussen op eigen initi
atief de gemeente met ideeën te
bestoken. Naarmate het veelbe-
zongen plaatselijk nieuw elan
een hogere vlucht nam kregen ze
eindelijk de kans daar een aantal
van te realiseren. Van Dop en
Mathot leverden ondermeer het
ontwerp voor als 'moeilijk' te
boek staande plekken als de
Zwaluwlaan/Koekoekslaan
(waar aanvankelijk een woon
wagenkamp was gepland) en de
hoek Willemskade/Spuistraat.
Binnenkort start de bouw van
drie herenhuizen aan de Waran
de. Bijna een decennium na dato
is de hartewens van Van Dop en
Mathot dan toch in vervulling
gegaan met de opdracht het kop
stuk van de Oude Passage in zijn
totaliteit te restauren. Ben van
Dop: „Het is een prachtig ge-
bouw dat gezichtsbepalend is
voor de Koemarkt en Broers
vest. We kregen de opdracht pas
begin dit jaar, dus het was wel
kort dag. Er lag weliswaar een
oud renovatieplan voor de wo
ningen maar daarvan klopte de
maatvoering niet. Ook de bui
tengevel stelde ons voor de nodi
ge problemen. We zijn eerst eens
helemaal tot bovenin die toren
tjes geklommen. Die waren to
taal verwaarloosd en bleken bo
vendien helemaal los te staan
maar we wilden ze perse behou
den. Alleen al daarover hebben
we uitgebreid moeten brainstor
men. Uiteindelijk zijn ze naar
beneden getakeld. Dankzij een
moderne stalen constructie aan
de binnenkant, staan ze nu weer
veilig bovenop. Met die oudem
groen uitgeslagen koperen top
pen, komen ze prachtig tot hun
recht. Ook het interieur van de
trappenhuizen hebben we in
oude staat hersteld. En die ap
partementen zijn heel eigentijds
wat comfort betreft, maar we
hebben gelukkig wel het karak
teristieke weten te behouden. Ik
weet zeker, dat de toekomstige
bewoners er straks heel gelukkig
zullen zijn. En dat alle Schie
dammers met veel plezier langs
die schitterende gevel omhoog
zullen kijken."
Informatie over de appartemen
ten in de Passage bij Makelaardij
Anke Bodewes aan het Rubens
plein 8, telefoonnummer
4265200.
SCHIEDAM Het enthou
siasme voor en hel gelóóf in de
Nieuwe Passage van André
Heemskerk komt recht uil zijn
hart. De Nijmegenaar van ori
gine gaf heel wat op om mana
ger te worden van het winkel
centrum dat donderdag wordt
geopend. Als bedrijfsleider van
V D in Zeeland had hij een
uitstekende baan. Vlissingen
was ook voor zijn echtgenote
en twee opgroeiende dochters
een vertrouwde en ideale woon
plaats. Toch besloot hij de
overstap te wagen, naar het
westen des lands te verhuizen
en die cruciale functie in het
Schiedamse stadshart op zich te
nemen. „Met die mooie zomer
heb ik soms nog wel heel even
terugverlangd naar mijn mooie
stekje vlakbij zee," zegt André
Heemskerk heel eerlijk „maar
spijt heb ik er geen seconde van
gehad. Daarvoor is mijn werk
veel te leuk. De Passage is zo
ongekend prachtig geworden.
Het ontwerp ervan is heel door
dacht en met liefde gemaakt.
Voor aankleding en inrichting
zijn kosten noch moeite ge
spaard. Dat is in deze tijd
uniek. En bovendien heeft een
grote groep midenstanders in
tal van verschillende branches
hier een zaak geopend. We heb
ben de klant letterlijk alles te
bieden. We hebben een kans
voor open doel, maar die moe
ten we natuurlijk wel zo goed
mogelijk benutten."
André Heemkerk heeft even
eens shoppingcenter La Vie in
Utrecht onder zijn hoede en
werd alweer een tijdje geleden
aangezocht door de PGGM,
het pensioenfonds dat de Nieu
we Passage in beheer heeft, om
ook in de Brandersstad aan de
slag te gaan. Tot zijn taken
behoren ondermeer het opstel
len en uitvoeren van promotie
plannen, de pr en het onder
houden van externe contacten,
maar ook zaken als bewaking
en veiligheid. De sympathieke
manager heeft, terwijl de laatste
hand aan de afwerking van het
centrum werd gelegd, de afgelo
pen periode niet stilgezeten. Als
lid van het 'grote' Centrumma
nagement, waarin ook winke
liers uit andere delen van de
binnenstad én de gemeente zit
ting hebben, hielp hij mee met
het opstellen van ondermeer
het puienplan en een 'bomen-
verlichtingsproject'. André
Heemskerk: „Ik kijk verder dan
alleen mijn direkte eigenbelang.
Ik zit nog niet zo lang in Schie
dam. maar ik ben er al wel van
gaan houden. Zelf zijn we al
helemaal klaar voor een fantas
tische decembermaand. We fo
cussen ons eerst op Sinterklaas.
Dal is een oud-Hollands feest,
dat in ere hersteld moet wor
den. De toeters en bellen rond
Kerstmis houden we droog tot
6 december, maar dan barsten
ook die feestelijkheden goed
los. We hebben zulk mooi ma
teriaal ingekocht als versiering.
Ik kan zelf bijna niet wachten
tot het allemaal staat en hangt.
De mensen kijken hun ogen uit
straks. Als je je vandaag-de-dag
als winkelcentrum wil onder
scheiden dan moet je mikken
op sfeer, service en vakman
schap.
Uit onderzoek is gebleken dat
op dit moment slechts 38 pro
cent van de Schiedammers
koopkrachtbinding heeft met
de eigen stad. Dat getal moet
omhoog en het gaat ons lukken
ook. We hebben tenslotte alle
troeven in handen."
SCHIEDAM De geschiede
nis herhaalt zich zelfs als het
gaat om revolutionaire eigentijd
se projecten als de Nieuwe Pas
sage. Begin dertiger jaren wordt
aan de Broersvest de oorspron
kelijke overdekte winkelgalerij
aangelegd. Ook dan verkeert de
binnenstad vanwege de bouw
werkzaamheden maandenlang
in een absolute staat van chaos.
Maar de Schiedammers in die
dagen accepteren de overlast
even manmoedig als hun naza
ten nu. Tenslotte verrijst daar
hartje centrum een 'product van
durf, fantasie en doortastend
heid' zoals het lokale juweeltje
trots genoemd wordt. Nee, be
stuur en inwoners van de Bran
dersstad anno 1932 zijn ervan
overtuigd met die Passage zelfs
grote buur Rotterdam naar de
kroon te kunnen steken. De eco
nomische vooruitzichten zijn in
die crisistijd voor de Tweede
Wereldoorlog niet rooskleurig,
de werkloosheid is groot. Maar
daar maalt niemand om. Bij de
officiële opening vermeldt de
Schiedamse Courant het volgen
de:
Voor het gebouw was een dichte
menigte samengestroomd en het
was gewoon voor de genoodig-
den een heele kluif om zich door
deze massa heen te dringen om
het gebouw te bereiken. Met
ruim 8 agenten werd met moeite
een paadje vrij gehouden dat
toegang tot de Passage gaf. Me
vrouw v.d. Berg- Van Zuuren
zong als inleiding met pianobe
geleiding het largo van Handel.
Daarna nam de heer C. Korsten
(de aannemer van het project, -
red.) het woord. „Ons leven, de
wereld", aldus de spreker „is on
derhevig aan metamorphose.
Ook onze stad is hieraan onder
hevig. In Schiedam heeft een ge
weldige gedaanteverwisseling
plaatsgehad. Het beeld dat
Schiedam thans vertoont is
schooner dan vroeger", aldus de
Schiedamse Courant.
Het 'toenemend geroezemoes
van opdringend gepeupel' over
stemt de lovende toespraak van
burgemeester Stulemeijer vrijwel
volledig. Daarmee is voor de
toenmalige eerste burger de
maat vol. De Schiedamse Cou
rant: 'Er werd besloten een klei
ne charge uit te voeren. Met be
hulp van de gummistok werd
enige vierkante meters ruimte
gemaakt, welke direct door een
cordon politieagenten werd af
gezet. Bij deze charge kregen na
tuurlijk de kijklustigen die voor
op stonden en den heelen mid
dag al op post hadden gestaan
om een goed plaatsje te bemach
tigen de klappen te incasseeren.
Een jongeman kreeg een klap
met een gummistok en moest in
de Passage worden gedragen
waar hij spoedig bijkwam. Na
eenig beraad werd besloten eerst
's avonds om acht uur de Passa
ge open te stellen. Men vreesde
terecht dat de enorme massa be
langstellenden die zich allen na
tuurlijk na de afzetting direct in
de Passage zouden storten een
groot gevaar voor de winkelrui
ten zou opleveren. Daarom werd
een groot bord voor den ingang
geplaatst waarop stond: Heden
avond 8 uur toegang voor het
publiek', aldus de Schiedamse
Courant.
Deze onderbreking ten spijt ver
lopen de festiviteiten vlekkeloos.
Aannemer Korsten wijst keer op
keer trots op de speciale tegels
waarover de komende klanten
zullen lopen. „Het is een novi
teit", legt hij bereidwillig uit,
„het zijn stroeve tegels; dat voor
komt uitglijden bij het lopen."
Als dan de gebruikelijke erewijn
wordt geschonken verdwijnt het
gespannen gevoel van de notabe
len geheel. Tevreden keren zij in
hun gereedstaande voitures huis
waarts. Dan kan het publiek toe
slaan. De verzamelde winkeliers
blijven in de openingsweek tot 's
avonds tien uur open. Een luid-
spekerinstallatie zorgt als proef
voor kooplustopwekkende ach-
tergronddreun. De middenstand
lokt met onweerstaanbare aan
biedingen. Er is een prijsvraag.
De prijzen pronken in de trotse
etalages. Het juiste antwoord
moet worden gegeven op de
vraag hoe hoog - in centimeters -
de linkertoren van de Passage is,
gemeten vanaf de straat.'
Het Nieuwe Stadsblad putte
voor deze herkenbare terugblik
ondermeer uit bronnen van het
archief en uit een uitgave ter
gelegenheid van het 50-jarig be
staan van het Passage Theater
(dat overigens in 1933 geopend
wordt) van Cees van der wel.
m 0»
pwfcds
Ton Belfi rechts op de fotosamen met zijn vader.
De architecten Lucas (links op de foto) en Van Vu/ft hij de infant; van
de Nieuwe Passage aan de Hoogstraat.
Ben Dop rechts op de fotoen Eric Mathot
André Heemskerk
GLADWEG
De situatie rond de ingang van de Passage aan de Broersvest in 1932
verschilt weinig van die anno 1995. (foto afkomstig uit Schiedam-hoek
van Hans van der Sloot
