'We vertellen elkaar werkelijk alles'
Decoraties moeten
eigentij ds karakter
Nieuwe Passage onderstrepen
Twee Schiedamse tweelingen
De aankleding van het winkelcentrum
PASSAGEPOST
PAGINA 3
Ceen band zo hecht als die tussen tweelingen.
SCHIEDAM Arjanneke en
Carin Ottens. Mirjam en Je-
annette Struijk. Twee Schie
damse eeneiige tweelingen
die niet zonder elkaar kun
nen. „Als ik naar haar kijk,
zie ik mezelf staan", zegt
Carin. „De gedachte dat
Carin iets ernstigs over
komt... Als ik daar aan denk
word ik helemaal gek. Dan
zou ik niet meer verder
kunnen leven. Echt waar",
zegt Arjanneke. Ceen band
zo sterk als de band tussen
tweelingen, wordt wel eens
beweerd. Zelfs partners
schijnen bij tweelingen pas
op de tweede plaats te
staan, al wordt ze dat, ver
standig genoeg, nooit echt
nadrukkelijk verteld. Of is
het allemaal maar gezever
en onzin? Is die band tussen
tweelingen eigenlijk wel zo
bijzonder?
„Absoluut! Vier keer absoluut!",
verwoordt Arjanneke uit de
grond van haar hart. „We heb
ben dezelfde ideeën..." „Dezelf
de smaak, we denken hetzelfde.
We hebben toch dezelfde ge
nen?", vult Carin aan. „Kijk
maar naar onze beugel. De tan
darts vertelde ons dat we exact
hetzelfde gebit hebben." Arjan
neke: „En we zijn de hele tijd bij
elkaar. We hebben op school
ook altijd bij elkaar in de klas
gezeten. Want waarom zou je
iets dat zo natuurlijk is uit el
kaar halen? Ik vond het altijd
wel leuk om bij mijn zusje in de
klas te zitten." Een kort pauze
en dan: „Ik vind het dan ook vre
selijk dat mijn zus gaat trou
wen en dat ze weggaat. Richt
maar vast een ka
mertje voor me in, hoor!", lacht
Arjanneke tegen Carin.
Beiden hebben er nooit moeite
mee gehad een tweeling te zijn,
met alles wat daarmee samen
hangt zoals hetzelfde gekleed
gaan. Carin: „We hebben toch
dezelfde kledingsmaak. Giste
ren zijn we wezen winkelen en
we kwamen met dezelfde kle
ding thuis." Mirjam herkent de
ervaring. „Wat Jeannette bij
voorbeeld gisteren aanhad. Dat
had ik ook willen aantrekken.
Of zoals vandaag. Jeannette en
ik hebben onafhankelijk van el
kaar rood-zwarte kleren aange
trokken. Mensen denken dan al
tijd dat we dat expres doen.
Maar dat is helemaal niet waar.
Het is immers niet zo vreemd
dat we dezelfde smaak hebben:
we komen uit hetzelfde ei."
„Dat was ook wel grappig", ver
telt Arjanneke over het twee
ling zijn. „We hadden met ons
eindexamen exact hetzelfde
vakkenpakket en ook precies
dezelfde cijfers!" „Maar het
vreemde is weer dat ik links
ben, en zij rechts. Dat hoor je
wel vaker van tweelingen",
merkt Carin op. Nog een over
eenkomst. Carin en Arjanneke
zijn allebei juf op een basis
school; Jeannette en Mirjam
werken alletwee op een kan
toor.
PARTNERS
De band tussen Mirjam en Jean
nette is pas echt hecht gewor
den op latere leeftijd. Mirjam:
„Wij sloegen elkaar vroeger de
hersens in. Totdat we op ons
zelf gingen wonen, toen pas kre
gen we een hechte band. En dat
gaat heel ver. Zij was een keer
naar Indonesië gegaan op va
kantie. Je mist elkaar verschrik
kelijk. Een drama. Ik werd dood
ziek en toen bleek dat Jeannette
op dezelfde dag ook ziek was ge
worden. Toen ik haar van Schip
hol haalde waren het vreselijke
toestanden. Huilen! En schreeu
wen: 'En je gaat nooit meer we-
heg!' De mensen die naast ons
stonden moeten wel hebben ge
dacht dat we elkaar jaren niet
meer gezien hadden."
En, laat het een waarschuwing
zijn voor partners van tweelin
gen: Arjanneke, Carin, Jeannet
te en Mirjam vertellen elkaar al
les, maar dan ook alles. „Als ik
merk dat Jeannette iets niet aan
me heeft verteld, nou, dan is dat
hoogverraad. Puur hoogver
raad. We zitten dan ook de hele
dag aan de telefoon. En we we
ten wie wie belt: 'O, ik hoef niet
te bellen, want Mirjam die belt
me zo'. En mijn man kan dan
nog zo vaak zeggen: 'ik wil niet
datje het aan Mirjam vertelt', ik
vertel toch lekker alles." Arjan
neke en Carin herkennen het
probleem en moeten er harte
lijk om lachen.
PROFITEREN
De twee tweelingen blijven ko
men met typische ervaringen.
Zo zijn Mirjam en Jeannette op
dezelfde dag, 2 mei, met de be
valling begonnen, al komt het
jaar niet overeen. Mirjam: „We
zijn, natuurlijk, bij eikaars be
valling geweest, ook al protes
teerde mijn man. 'Nou, dan blijf
ik gillen om mijn zus!' Dat kun
je toch niet maken om ons van
elkaar af te houden?" Jeannet
te: „Dat begrijpen mensen dan
niet. Nou, wij zaten in hetzelfde
ei en zij niet."
Uiteraard profiteren Arjanne
ke, Carin, Jeannette en Mirjam
ook van het feit dat ze tweeling
zijn. Carin: „Arjanneke is beter
in natuurkunde. Toen we in 3
VWO zaten, hadden we bij een
proefwerk afgesproken dat we
op het blaadje alleen onze ach
ternaam zouden zetten. Het
laagste cijfer ging toen naar Ar
janneke, omdat zij het toch la
ter kon ophalen." „En het is wel
handig met geld opnemen",
zegt Mirjam. „Of toen Jeannet-
tes paspoort was verlopen. Nou,
dan neemt ze toch gewoon mijn
paspoort mee?!"
Foto's bekijken is altijd weer
een zoekplaatje voor de twee
tweelingen. Carin: „Als ik oude
foto's van ons zie, dan kan ik al
leen aan de horloges zien wie
wie is. Soms weet ik het echt
niet en dan denk ik echt: wie
ben ik?"
De Nieuwe Passage is op zich al mooi genoeg.
Daarom worden versieringen met mate in het winkelcentrum toegepast.
SCHIEDAM - Over 'visual
merchandising', het mid
den van de markt en een ei
gentijdse uitstraling. Ofte
wel het decoreren van het
jongste winkelcentrum
waar Schiedam trots op is:
De Nieuwe Passage. Teda
van Campen is de sterke
troef die het winkelma-
nagement in handen heeft
om De Nieuwe Passage keer
op keer in een nieuw jasje
te steken.
„Het is de truc om het winkel
centrum zijn eigen karakter te
laten houden en er toch keer op
keer anders te laten uitzien.
Daarbij moetje natuurlijk goed
rekening houden met de archi
tectuur die voor een groot deel
het imago van het winkelcen
trum bepaalt."
Het moge duidelijk zijn. Bij vi
sual merchandising, zoals het
vak van Van Campen officieel
heet, komt heel wat meer kij
ken dan het ophangen van een
paar fleurige posters. Zo heeft
de decorateur te maken met
verschillende seizoenen en the
ma's.
Voor het allernieuwste thema is
gekozen voor het cijfer 2. De
Nieuwe Passage bestaat immers
binnenkort, om precies te zijn
op 14 september 1997, 2 jaar. En
dat moet uiteraard gevierd wor
den, waarbij de versieringen
niet mogen ontbreken. „We
hangen heel grote tweeën op in
felle kleuren, waarbij het geel
de boventoon voert, want dat is
de huiskleur van De Nieuwe
Passage. Verder ziet het winke
lend publiek prachtige span
doeken boven de in- en uitgan
gen hangen en wordt het geheel
opgevrolijkt met veel ballonnen
voor een feestelijk tintje", licht
Van Campen alvast een tipje
van de sluier op.
BESCHEIDEN
Als deze van oorsprong binnen-
huisarchitecte in de weer gaat.
houdt ze vooral rekening met
haar doelgroep. „De Nieuwe
Passage ligt in het midden van
de markt. Dat betekent dat er
zowel design-winkels als filia
len van grote ketens te vinden
zijn, wat een heel breed publiek
aantrekt. Mensen komen er
voor de dagelijkse boodschap
pen en voor het zogenaamde
funshoppen. De decoraties moe
ten dus een vrij grote groep
mensen aanspreken."
Ook is het de bedoeling dat de
versieringen bescheiden blij
ven. Het gaat immers om de
winkels. Zij moeten er zo aan
trekkelijk en laag-drempelig
mogelijk uit zien voor winke
lend Schiedam. Voor De Nieuwe
Passage houdt dat in dat Van
Campen niet al te scheutig is
met decoraties. „Het eigentijd
se karakter van dit winkelcen
trum is gezellig en uniek, dan
hoor je niet verblind te worden
door allerlei poespas."
MaasposT
Colofon:
Nieuwe Passagepost
is uitgave van MaasposT,
onderdeel van Maasstad
WeekbladeN
Oplage 47.000
Redactie
Margreet Feenstra
Monique Siemsen
Irene Veringmeier
jalmarTeunissen
Vormgeving
Arnold van der Struys
Vormgeving
voorpagina
C.H.S.
Fotografie
Willem de Bie
Dick Sluijter
jacco Zanstra
Foto bureau Wilem de Bie
Acquisitie
Marja van der Lee
Remy Versnel
