Gert-Jan Bunt:
Van Basten-enkel
Ook Joop Molendijk heeft de emoties opzij gezet
P
fc!
'Mijn hart ligt bij Excelsior
Maassluis. Ik wil dus wel wat
bij die club blijven doen'
Amateurvoetbal '97-'98
Door Sander Sonnemans
'Ga maar zwemmen of fietsen'. De
boodschap van de medici was dui
delijk. Voetballen? Goed, maar
dan wel op eigen risico. Het duur
de lang, heel lang voordat Gert-
Jan Bunt zich bij het dringende
advies kon neerleggen. Want na
22 jaar bij Excelsior Maassluis te
hebben gevoetbald, kan hij zich
een leven zonder voetbal en voor
al zonder die club niet voorstellen.
„Mijn hart ligt bij Excelsior Maas
sluis. Ik wil dus wel wat bij die
club blijven doen," is de voorma
lig aanvoerder vastberaden. En la
chend: „Technisch coördinator
lijkt me wel een aardig baantje."
Ondanks dat meerdere mensen
hem menigmaal op het hart had
den gedrukt verstandig te zijn en
het voetbal te laten voor wat het
was, dacht de 29-jarige Maasslui-
zer afgelopen seizoen toch stille
tjes aan een rentree. Deze compe
titie zou hij er weer staan, gezond
en wel. Maar de diagnose en de
prognose deden die illusie als een
zeepbel uiteen spatten. Versleten
kraakbeen; een Van Basten-en
kel. En: stoppen met voetbal als je
op je veertigste niet mank wil lo
pen. Alle hoop op een wonderlijk
herstel was vervlogen. Hoe moei
lijk het ook was, Bunt heeft het
geaccepteerd. Einde verhaal en
een afscheid in stilte.
Tegen beter weten in kwam de
voetballer, die er één jaar tussen
uit kneep voor een kort avontuur
bij FC Lisse en in het verleden di
verse operaties aan zijn knie' on
derging, de afgelopen competitie
nog een enkele keer in actie. Ach
teraf gezien onverantwoord, ziet
Bunt nu zelf ook in. „In het kam
pioensjaar ('91-'92; red.) voelde ik
al wat aan mijn enkel. Bij Lisse
ben ik een tijdje uit de roulatie ge
weest. Telkens bleef ik last van
die enkel houden als ik er een tik
tegenaan had gekregen. De vijf
wedstrijden die ik afgelopen sei
zoen heb gevoetbald, speelde ik
op halve kracht. Ik kan me wel la
ten opereren, maar de kans dat
het euvel weer terugkomt, is le
vensgroot. Soms dacht ik het nog
één keer te proberen, maar nu heb
ik er definitief een streep onder
gezet."
Hoewel de voetbalschoenen aan
de wilgen hangen, wil Bunt, die
afgelopen zomer in het huwelijk
trad, graag betrokken blijven bij
het eerste elftal van de hoofdklas
ser. „We zijn onder huwelijkse
voorwaarden getrouwd en daarin
is opgenomen dat de zaterdag
voor mij blijft," lacht de 'uitgeran
geerde' aanvoerder weer. Het be
stuur van Excelsior wil Bunt
graag behouden voor de club.
„Maar," zegt hij zelf, „ik wil dan
wel een functie waarin ik iets te
vertellen heb. Zoiets als shirtjes
klaarleggen, zie ik niet zitten. Aan
de andere kant hoeft Excelsior
van mij ook geen nieuwe functie
te creëren om mij niet verloren te
laten gaan. Het met de jongens
toeleven naar wedstrijd, zal ik
waarschijnlijk nog het meeste
missen."
Bij een afscheid hoort een terug
blik. „Het hoogtepunt? De titel in
het seizoen '91-'92 en de nacompe-
titie om het kampioenschap van
Nederland. Dieptepunt? Het sei
zoen erna. We speelden heel
slecht en ik raakte geblesseerd.
Er was onderling veel gezeur en
de vriendenploeg die Excelsior
was, was 'ie ineens niet meer. De
mooiste herinnering? De training
bij de Koningin Julianaschool,
toen ik net in de A-selectie zat.
Teamgenoot Robert Dijk moest
naar de wc en ging bij de gymzaal
van die school naar het toilet,
maar na een uur kwam hij pas te
rug. Wat bleek? Terwijl hij zat te
poepen kwam er een stel volley-
balsters uit de gymzaal en al die
meiden gingen onder de douche.
Met opgetrokken benen heeft hij
toen zitten wachten totdat ze weg
waren."
In de twee decennia die Bunt bij
Excelsior Maassluis speelde,
heeft hij de club zich zien ontwik
kelen tot een gedegen amateur
topper. „In het eerste jaar onder
Gudde kreeg je een mooie winter
jas, een paar schoenen en een
tas," herinnert hij zich. Daar was
je blij mee. Jongens als Faust en
Rob van der Meer en de Bervelin-
getjes kwamen daar destijds voor.
Dat zou nu ondenkbaar zijn. Na
dat we kampioen waren gewor
den, werd er over geld gesproken.
Er werd .toen immers door clubs
aan verschillende jongens getrok
ken. Excelsior riep een premie
stelsel in het leven en er kwamen
trainingskampen in het buiten
land. Om nou te zeggen dat het
daardoor leuker werd, nee. Toen
we nog voor een appel en ei speel
den, werd er harder gewerkt voor
een overwinning. In het algemeen
ben ik geen voorstander van beta
len, maar als je in de top wil spe
len kan de club gewoon niet meer
zonder. Om het karakter van de
vereniging niet te verliezen, moet
je goed in de gaten houden wat
voor spelers je aantrekt. Haal
geen gearriveerde vedetten, maar
jonge ambitieuze gasten die zich
nog in de hoofdklasse moeten be
wijzen. Ik heb altijd voor mijn lol
gespeeld. En ja, de laatste jaren
werd ik soms wel eens doodziek
van al dat gezeik in de selectie
over geld."
Die selectie is nagenoeg in stand
gebleven. Slechts een enkeling
vertrok. „Er staat dus een goede
basis," waagt Bunt zich niet aan
een prognose voor dit seizoen.
„Excelsior zit met de topploegen
uit de Bollenstreek in een zware
afdeling. Het is heel moeilijk om
in te schatten op welk niveau Ex
celsior zit. Het is in elk geval een
uitdaging, want bij clubs als Qui
ck Boys staan vijfduizend man
langs de kant. Dan speel je van
zelf goed."
Door Bas van den Berg
JOOP MOLENDIJK is terug op
Harga en dat zullen de voetbal
lers van de fusieclub SWSMC
weten ook. De gedreven oud
voetballer van onder andere
AZ'67, FC Groningen en Veen-
dam wordt als trainer vaak ver
guisd om zijn keiharde aanpak
en aparte manier om zijn bele
ving op de spelers over te bren
gen. De voorman van de bond
van oefenmeesters (West IV)
weet waarover hij praat en ziet
het als een uitdagende taak van
de SW'ers en SMC'ers zo snel
mogelijk een eenheid te smeden.
„Ik heb er echt zin in," verklaart
hij aan de vooravond van de com
petitie waarin SWSMC kan
doorstoten naar de top van het
amateurvoetbal.
„Ik heb geen opdracht om de club
direct al kampioen te maken.
Maar wel berust op mij de taak er
in de kortst mogelijke tijd één
geheel van te maken. Zowel in als
buiten het veld en daarmee be
doel ik ook de supporters. Ik weet
als geen ander hoe de overgeble
ven SWers zich voelen. Ze vra
gen zich af of ze er wel goed aan
hebben gedaan bij de fusieclub
aan te haken. Ik heb begrepen dat
er nauwelijks meer overlevings
kansen voor SW waren. Onwille
keurig moet ik terugdenken aan
(je tyjd dat mijn broer en ik er
speelden en SW een bloeiend be
staan leidde. SW was een club
die in Nederland sympathiek
overkwam. Een club waar nooit
problemen waren en daarom is
het ook voor mij nog steeds even
wennen dat er niks meer van
overgebleven is. Maar ja, emoties
hè. Hoe het is geweest en dat ik
het zo naar mijn zin heb gehad,
dat heb ik van me afgezet.
Ik ben hier een trainer die zijn
steentje wil bijdragen en er zo
snel mogelijk een volwassen club
van wil maken. Bij een fusie is het
altijd maar de vraag of die slaagt.
SMC heeft er met de fusie tussen
SFC en Martinit ervaring mee en
daarom ben ik van mening dat zij
ook deze samensmelting goed
hebben aangepakt. Er zijn volop
plannen om de accommodatie aan
te passen aan de eisen van een
hoofdklasser, maar eerst moet ik
aan het werk. Ik ben gestart met
veertig spelers die drie keer per
week trainen en weet intussen
precies met welk elftal ik de com
petitie in ga.
Met zeventien jaar trainerserva
ring is het ook voor mij even wen
nen. Op Harga ligt mijn werk niet
alleen op het veld, maar ook moet
ik de ontwikkeling van de nieuwe
club in de gaten houden. Ik moet
er voor waken dat er twee groepen
ontstaan en belangrijk is dat ie
dereen elkaar stimuleert en posi
tief gaat denken. Bij DRL heb ik
met veel succes een jeugdplan ge-
introduceerd en dat gaat ook bij
SWSMC gebeuren. Tevens wordt
er een voetbalschool gestart voor
pupillen. Dat is nodig om de aan
sluiting niet te verliezen.
We hebben kwalitatief sterke ju
nioren die in de top van Neder
land spelen. Om dat te continu
eren is een fundament nodig en
dan is een voetbalschool voor pu
pillen een goede zaak. Ruim 35
jaar geleden had SW er onder Ri-
nus Goosens ook al een en die
heeft ertoe bijgedragen dat ik be
taald voetballer ben geworden.
Het mag duidelijk zijn dat het uit
gangspunt bij SWSMC is dat in'
de toekomst de talenten uit de ei
gen club moeten komen."
Voetbal is voor Gert-Jan Bunt verleden tijd. Met plezier bladeren
hij en zijn vrouw zo nu dan de oude selectieboeken door. Het
hoogtepunt? De titel in het seizoen '91-'92 en de nacompetitie
om het kampioenschap van Nederland." Foto Peter Moikenboer.
Spelen voor een volgepakte
tribune, zoals Bunt hier op
jonge leeftijd doet, is voor
Excelsiors voormalig aan
voerder verleden leeftijd.
Archieffoto Peter Moikenboer
wam i
i kpi v mm m ar If r t at
tam. M-au
