'Verdwenen' Oni Louhenapessy komt
bij Deltasport weer boven water
'Cion een feestclub? Klopt. Bij ons kan echt alles'
P
ft
UJ
Amateurvoetbal '97-'98
LU
SC
Door Bas van den Berg
De spelers van Deltasport worden
niet meer warm of koud bij de
komst van nieuwe gezichten. De
ene keer traint Marco Sas, oud-
Sparta en oud-NAC, mee; de an
dere keer kondigt Oni Louhena-
pessy zich aan. Bij het horen van
die naam fronsen de meeste spe
lers hun wenkbrauwen. 'Wie is
dat ook weer? 'Speler van Sparta
en Telstar, maar die jongen was
toch zoek?'
De 28-jarige zwartgekrulde Mo-
lukker lacht z'n tanden bloot. „In
derdaad dacht Telstar dat ik zoek
was. In werkelijkheid lag ik ziek
thuis als gevolg van een chroni
sche knieblessure. Dat heb ik te
danken aan André Hoekstra. Het
gebeurde toen ik met Sparta te
gen RKC speelde. Ik ben altijd su-
pergemotiveerd en ga er als een
scheermes in, maar dat deed
Hoekstra toevallig ook. De blessu
re heeft min of meer mijn betaald
voetbalcarrière bepaald. Bij Spar
ta viel ik in de smaak van de trai
ners Jan Nijman en Rob Baan en
daar werd twee keer kampioen
van Nederland met de reserves.
Op het PSV-toemooi van de lan
delijke A-jeugd werd ik zelfs tot
beste speler uitgeroepen. Later
zat ik regelmatig op de bank bij
het eerste en maakte ik mijn de
buut tegen Ajax. Maar tegen RKC,
ik was toen een jaar of negentien,
ging het fout. Die Hoekstra kwam
zo fel op me in, dat ik m'n voorste
kruisbanden van de rechterknie
scheurde. Clubarts Casper van
Eijk voorspelde dat ik nooit meer
zou spelen. Na de operatie heb ik
een jaar lang gerevalideerd in
Zeist."
Daarna voelde Oni Louhena-
pessy, die z'n neefje Ely onlangs
zag getransfereerd van Ajax naar
Udinese, zich sterk genoeg voor
een rentree. „Sparta zag niks
meer in me, maar Excelsior des te
meer. Ik speelde twee jaar op het
middenveld achter Mario Been.
Je hoort veel negatieve verhalen
over Excelsior, maar ik heb een
fijne tijd meegemaakt. Omdat Ex
celsior te laat was met een nieuwe
contractaanbieding, was ik vrij en
ging ik naar Telstar. Ik kon het bij
Excelsior goed met trainer Cor
Pot vinden, maar bij Telstar lag ik
regelmatig in de clinch met hem.
De steeds opspelende knieblessu
re maakte dat alleen maar erger.
Vanaf november loop ik in de
ziektewet en nu wacht ik op alge
hele afkeuring. Telstar zegt dat
het tijdens mijn blessure vergeefs
contact met me heeft gezocht,
maar ik weet vrijwel zeker dat het
niet waar is. Omdat ik van dokter
Heijboer moest blijven spelen,
desnoods op amateurniveau,
kwam ik door trainer Ton Pattina-
ma bij Deltasport terecht."
Twee dagen rusten
Oni Louhenapessy is zich ervan
bewust dat er behoorlijk wat van
hem wordt verlangd. „De spelers
verwachten wonderen van me,
maar de aanpassing vergt tijd. In
het betaalde voetbal krijg je de
ballen in de voeten, bij de ama
teurs moet je de ballen zelf opha
len.
Bij Deltasport moet ik leiding ge
ven op het middenveld. Ik heb be
grepen dat dit het zwakste deel
van de ploeg is. Mij best, maar
gun me de tijd. Na elke wedstrijd
moet ik sowieso twee dagen rus
ten. Dat heb ik in feite allemaal
aan die André Hoekstra te dan
ken. Ik ben in het veld ook geen
lieverdje, dat weet ik. Mijn fout is
misschien dat ik het teveel voor
de spelers opneem als ze een tik
krijgen. Ik voel me dan geroepen
iets terug te doen. Al m'n trainers
hebben er steeds op gehamerd dat
ik veel zuiniger moet spelen. Ge
woon mijn tegenstander afstop
pen en creatief zijn op het mid
denveld.
Maar ja, zo is nu eenmaal mijn ka
rakter. Misschien denken alle Mo-
lukkers er wel zo over. Opkomen
voor andere mensen!
Ik blij blij dat de spelers van Del
tasport niet tegen me opkijken. Ik
coach ze in het veld maar ze stu
ren moij net zo goed. Dat heeft er
toe geleid dat ik bij Deltasport
snel vrienden heb gemaakt. Ik
weet wat er van me verwacht word
en zal het vertrouwen niet bescha
men."
Oni Louhenapessy. De 28-jari-
ge zwartgekrulde Molukker
lacht z'n tanden bloot. „Inder
daad dacht Telstar dat ik zoek
was. In werkelijkheid lag ik
ziek thuis als gevolg van een
chronische knieblessure. Dat
heb ik te danken aan André
Hoekstra." Foto Peter Molkenboer
DoorMikosGouka
SANDER SPANJERSBERG beleefde afge
lopen seizoen met Cion een opmerkelijke
competitie. De formatie van trainer Cees
Goudswaard liet als gevolg van een inzin
king de titel glippen. Vervolgens greep de
Vlaardingse club naast de tweede kans op
promotie door het verloren beslissings
duel tegen Zuidland. Toch pakte Cion nog
een prijsje. In het Vlaardings voetbalkam
pioenschap werd buurman Fortuna Vlaar-
dingen in de finale met 1-0 verslagen.
Spanjersberg werd 'matchwinnaar' tegen
de club waar hij jarenlang voor had ge
speeld.
„Ik ben begonnen bij TOGB en speelde ver
volgens vanaf de C-junioren voor Fortuna
Vlaardingen. De vorige zomer, ben ik over-
gestapt naar Cion omdat ik op zaterdag wil
de gaan voetballen. Ik ga op zaterdagavond
gewoon lekker stappen en dan presteer je
op zondag nu eenmaal veel minder. Ik ken
de de club goed en wist dat alles minder se
rieus zou zijn dan bij Fortuna. Toch is dat
reuze meegevallen. We hebben een prach
tig seizoen gedraaid. We beseften gewoon
niet dat we kampioen hadden kunnen wor
den. Goudswaard wees ons er wekelijks op,
maar toch gaven we het uit handen. Vervol
gens hebben we de schouders er weer on
der gezet en wonnen we de nacompetitie.
Die twee wedstrijden op het complex van
Rozenburg waren fantastisch. Het was
bomvol. De eerste wedstrijd dacht ik dat
het voorbij was toen we met 3-1 achter kwa
men. We knokten ons toch nog terug en in
de verlenging maakte ik nog 4-3 ook! De
tweede wedstrijd speelden we gewoon veel
minder. Zuidland won verdiend met 2-0.
Om het seizoen toch nog succesvol af te
sluiten gooiden we alles op het Vlaardings
kampioenschap. De finale was spannend
en een kwartier voor tijd kwam ik erin. Ik
was geblesseerd en was al blij even mee te
doen. Vervolgens maakte ik de winnende
treffer. Te gek toch?! Het publiek was fan
tastisch. Om onze fans te bedanken, heb
ben we na het seizoen een groot feest geor
ganiseerd. Cion heeft een grote vaste sup-
portersgroep, daar mogen we trots op zijn.
Er wordt wel eens gezegd dat Cion een ech
te feestclub is. Dat klopt ook wel. Bij ons
kan echt alles. Bij Fortuna moest ik altijd
keihard trainen, iets waar ik niet echt dol
op ben. Bij Cion is het allemaal wat gemoe
delijker en je ziet dat er ook prestaties wor
den geleverd. We hebben afgelopen seizoen
even laten zien wie we zijn. Voor de komen-
qo j,Trtyoiü lEEni919ïl .e ran nbx «i .on
de competitie denk ik dat we weer bovenin
mee kunnen draaien. We hebben gewoon
een goede ploeg en we hebben het besef ge
kregen dat we echt wat kunnen winnen. We
hebben een eigen puntensysteem. Als we
winnen krijgen we iets van Cion, als we ver
hezen betalen we zelf iets. Dat geld gaat in
een pot en daar bouwen we dan weer een
feestje van. Het bestuur en de sponsors be
taalden ook de helicopter waarmee wij voor
de finale van het Vlaardings voetbalkampi
oenschap landden op het hoofdveld van
Zwaluwen.
Cion is voor mij de juiste club met de juiste
mensen. Iedereen laat iedereen zoals 'ie is.
Als de spelersgroep iemand moet bedanken
voor het vorig seizoen, dan zijn het de sup
porters wel. Zo moet het dit seizoen ook
:w(fdei£ S ll niniliorfc* lua
pvilbl' fiji.
