Voorzitter Rien
Ham is geen man
van de hamer
'Niet zo lang geleden stond ik nog met
een kaalgeschoren kop op houseparty's'
'Bij WK is de sfeer bepalend voor
de toekomst van de club'
Amateurvoetbal '97-'98
Door Sander Sonnemans
Geld? Dat moetje meebrengen bij
WK Voetballers die denken dat
er in Kethel wat valt te verdienen,
hebben het mis. Een overstap
naar de derdeklasser kost in we
zen alleen maar geld. Want een
nederlaag of overwinning, het is
na de wedstrijd altijd goed toeven
in het clubhuis. De muziek gaat
een paar streepjes harder en de
tap staat wijd open, maar gratis
'keilen' is er niet bij. En het wil
nog wel eens laat worden, zodat
de rekeningen hoog op kunnen lo
pen. Bij het sluiten van de bar
moet gewoon de knip worden ge
trokken. Selectiespeler of voetbal
ler van het achtste; iedereen moet
betalen.
Raar maar waar; ondanks dat in
sportpark Kethel niet met de bui
del wordt gerammeld, oefent de
club een enorme aantrekkings
kracht uit op voetballers die het
wel eens ergens anders willen
proberen. Daarnaast neemt de
jeugdafdeling omvangrijke
vormen aan. WK: eens een 'boe-
renploegje' dat voetbalde in de
'achtertuin' van Mari van Veen,
de koster van de katholieke kerk
aan de Kerkweg, nu een vereni
ging van naam met een superpo-
sitieve uitstraling. Het geheim
van het succes? Voorzitter Rien
Ham (52) heeft er geen moeite dat
te ontsluieren. Misschien dat an
dere clubs er hun voordeel mee
kunnen doen.
„Bij WK wordt absoluut niet be
taald. Nog geen dubbeltje. WK is
een gewone, gezonde, gezellige
vereniging. En, dat is misschien
wel het belangrijkste, er wordt
geen onderscheid gemaakt. Selec
tiespeler of voetballer uit het ze
vende? Iedereen wordt hier gelijk
behandeld. Je vormt immers met
z'n allen een club. Als je er in
slaagt de sfeer in de vereniging
goed te houden, dan komen daar
automatisch mensen op af. De
jeugd heeft twee dingen voor: we
zijn zeven jaar geleden verhuisd
naar het huidige complex en we
hebben een enorm actief jeugdbe-
stuur. Als een jeugdspelertje uit
de Woudhoek of Spaland zich aan
meldt, komen er op den duur al
tijd wel een paar vriendjes met
hem mee omdat hij het hier naar
zijn zin heeft. En ook bij de jeugd
wordt geen onderscheid gemaakt,
of je nu in Cl of in E5 voetbalt."
'Kethellapper' Rien Ham, woon
achtig op een steenworp afstand
van het voetbalveld, heeft nog een
verklaring voor de populariteit
van zijn club.
„Er heerst bij heel wat voetbalver
enigingen onrust. Dat is een gege
ven, de reden daarvan weet ik
niet. Maar er zijn altijd mensen
die teleurgesteld zijn. Als leden
bij WK teleurgesteld zijn, lopen
ze niet weg. Verder is het ook zo
dat we elk seizoen weer voor de
prijzen meedoen. Ik durf te stel
len dat als we in de tweede klasse
zouden komen te spelen en de
sfeer zou blijven zoals die nu is,
we ook dan weer voor een prijs
meedoen. Maar ja, als hier het
woord nacompetitie valt, is het
over. Hoe dat komt? Ik weet het
niet."
Nieuwelingen moeten er overi
gens wel wat voor doen om als vol
waardig üd te worden beschouwd.
Aanpassen aan de cultuur van de
club is het credo. Doe je dat niet,
dan val je niet in het pulletje. En
er zal gewerkt moeten worden.
„Want," zo zegt Ham, eigenaar
van het gelijknamige schildersbe
drijf, „de leden die zich hier aan
melden, krijgen wel te horen dat
ze niet alleen komen om te voet
ballen. Je moet wel wat doen. Dat
is ook één van de krachten van de
club; met z'n allen de club draai
ende houden. Ik geef een voor
beeld: sommigen vinden het nog
altijd raar dat iedereen z'n eigen
kleedkamer schoon moet maken.
Ja, ook het eerste elftal."
De preses is geen man van de ha
mer. Hij schroomt niet om zelf
ook de handen uit de mouwen te
steken. Hij draait regelmatig bar
dienst. „En als ik moet vlaggen,
dan vlag ik. Ik heb afgelopen sei
zoen vijf wedstrijdjes lopen flui
ten. Ik ben ook geen voorzitter die
met een dikke sigaar achterover
gaat zitten. We hebben zeven be
stuursleden. Die vergaderen niet
alleen, ze werken ook nog eens
keihard. Het is prettig om voorzit
ter van een club als WK te zijn,
maar je moet wel mensen om je
heen hebben die het zelfde den
ken en doen."
Ham heeft zelf nooit bij Voetbal
Vereniging Kethel achter een bal
Door Erwin van der Lee
JORDEN WESTERHOUT be
aamt als vele anderen dat met de
komst van trainer Dick Suiker
het plezier, ondanks de mindere
resultaten, bij HVO terug is. Ze
ker bij de flegmatieke spits zelf.
Want na het tijdperk Ton Wickel
en twee jaar ruzie trok hij zijn
voetbalschoenen weer aan en
hervond de 21-jarige talentvolle
balgoochelaar het plezier.
Het was twee seizoenen geleden
louter kommer en kwel aan de
Zwanensingel met als dieptepunt
de degradatie naar de derde klas
se. Maar sinds Dick Suiker aan
het bewind staat, is de rust weer-
keerd. De vereniging en de selec
tie kunnen weer een stootje velen,
getuige het erbarmelijke slot van
de vorige competitie. Pas op de al
lerlaatste dag verzekerde de
Vlaardingse club zich van het
lijfsbehoud in de tweede klasse.
Van paniek is, zeker naar buiten
toe, nooit sprake geweest. 'Hechte
Vriendschap Overwint' luidde het
aloude credo.
„Voor de winterstop ging het alle
maal uitstekend. We stonden
dicht onder de top maar toen
kwam de grote dip. De smalle se
lectie wreekte zich. Een paar bles
sures, schorsingen. Je kent dat
wel. We speelden ook nog eens
een paar keer gelijk maar daar
heb je tegenwoordig niets meer
aan. Mijn vader raadde me
vroeger al aan nooit te verdedi
gen. Spitsen zijn daar niet voor
bestemd. Ik kan het ook helemaal
niet. Voor mijn gevoel ben ik toch
te veel achterin geweest. Vandaar
dat ik ook elke wedstrijd na zo'n
driekwart wedstrijd kapot zat. Pa
trick Hartog en ik moesten veel te
veel ballen zelf gaan halen. Dat
breekt je op een gegeven moment
op en dan mis je de scherpte voor
het doel. Ik heb slechts vijf keer
gescoord. Veel te weinig voor een
spits natuurlijk. Je wordt toch
door de buitenwereld beoordeeld
op het aantal doelpunten.
Natuurlijk kregen we weinig op
gelegde kansen. Dat kwam ook
door het systeem dat we speelden.
Door het gebrek aan buitenspe
lers schakelden we noodgedwon
gen terug naar twee spitsen. Het
gevolg was dat van de zijkant wei
nig voorzetten meer kwamen. Ik
bereid wel veel doelpunten voor.
Vanaf de e-tjes heb ik in de spits
gestaan, altijd had ik een hijgen
de voorstopper in mijn nek. Soms
word je daar wel eens gek van. Ze
ker als je aardige koekies* krijgt.
Natuurlijk deel ik zelf ook wel
eens uit. Ik ben ook rustiger ge
worden en blijf een liefhebber van
mooi voetbal: een erfenis uit mijn
Feijenoordperiode. Daar is mijn
techniek en handelingssnelheid
bijgeschaafd. Het hoge tempo, de
mooie aanvallen, heerlijk om
daarin te voetballen. In de jeugd
was ik regelmatig topscoorder. Bij
W Vlaardirigen, Fortuna, Sparta
aangelopen. Toen de club op het
terrein van Martinit ging voetbal
len, stelde de 'Kethellapper' zich
ten doel als jeugdvoorzitter een
jeugdafdeling op te zetten. Negen
jaar deed hij er over. Toen hield
hij het voor gezien, maar jaren la
ter werd er weer aan hem getrok
ken. Hij werd algemeen voorzitter
en is dat nu alweer acht jaar. „Zo
doende weet ik ook dat toen we
van ons complex in Bijdorp ver
trokken, de vereniging bijna op
zijn reet lag. Er was geen sfeer
meer, niemand wilde meer iets
doen, de club gleed af. Toen ik er
in stapte had WK echt het diepte
punt bereikt. We zijn uit een
enorm dal gekomen en klimmen
alsmaar verder omhoog. Tot hoe
ver weet ik niet. Nu het zo goed
gaat met het duppie, hoop ik dat
de sfeer altijd blijft zoals die mo
menteel is en dat als er eens een
terugval mocht komen, WK die
kan opvangen. Want de sfeer is
ongelofelijk belangrijk. Die is be
palend voor de prestaties van het
eerste en voor de toekomst van de
club."
en Feijenoord heb ik altijd ge
scoord.
Ik ben bij HVO misschien in de
rol van aangever gegroeid omdat
John Sam Sin als laatste man
werd geposteerd en Mark Maat-
sen veel geschorst en geblesseerd
was. Alles had te maken met de
smalle selectie.
Ik verwacht daarom ook veel
meer van dit seizoen. We hebben
er veel spelers bijgekregen. Het is
natuurlijk ook tekenend voor de
sfeer dat de selectie in tact is ge
bleven. We zijn alleen maar ster
ker geworden. Ik ook. Sinds ik
mijn vriendin Yvette ken, ben ik
een stuk serieuzer. Natuurlijk
heeft mijn aanstaande vader
schap daar ook mee te maken.
Niet zo lang geleden stond ik op
vrijdagavond nog met een kaalge
schoren kop op houseparties. Nu
ga ik de dag voor de wedstrijd
vroeg naar bed. Ik wilde in juni
zelfs al beginnen met trainen om
aan m'n conditie te werken want
ik rook nogal veel. Het is er niet
echt van gekomen vanwege mijn
pas gekochte huis en de verbou
wingen. Toch moet ik het bijhou
den. Niet alleen vanwege de con
currentie binnen de selectie maar
ook door de eisen die ik mezelf
stel. Dit jaar gaan we voor het
kampioenschap. En ik zal er meer
dan vijf irischoppen."
WK-voorzitter Rien Ham is verknocht aan Kethel én WK. „Bij WK wordt absoluut niet betaald Noggeen dubbeltje. WK is eengewo
ne, gezonde, gezellige vereniging. En, dat is misschien wel het belangrijkste, er wordt geen onderscheid gemaakt. FotoPeterMoikenboer
Jorden Wes
terhout leeft
een stuk se
rieuzer. „Nu
ga ik de dag
voor de wed
strijd vroeg
naar bed."
Foto Peter
Molkenboer
