Hans die ging sportief!
Jonkvrouwen
zitten droog
Schiedammer zet kennis om in boekvorm
Veel verdriet om Pluis
Dier in Nood
Reislustig diamanten paar
KORTWEG
SCHIEDAM
De Hudson
in de vaart
Groen net zo
dodelijk als rood
ff INGEZONDEN BRIEF
KOEIENDAG
Het Nieuwe Stadsblad
DONDERDAG 9 AUGUSTUS 2001 32 - 1510
door Jacques Verheijen
BEZORGING:
0900 - 8998200 (22ct per minuut)
HNS
U kent het wel hele volksstam
men gaan yan hier naar daar, met
vakantie dus. Maar er zijn altijd,
om welke reden ook, mensen die
in eigen stad blijven. Voor die
mensen en dan met nadruk op de
wat jongere, is in Schiedam
'Jeugdland 2000'. Er zijn bijna el
ke dag wel vrijwilligers met de
vaste staf bezig de jeugd te ver
maken. Deze vrijdag de 27e juli is
er een step en skatetour in het
Beatrixpark. Nou daar heeft mijn
zoon wel zin in, hij op zijn step er
naar toe ik op de fiets ernaast.
Nou dacht ik, ik ga heerlijk rustig
wachten, want het zou een uur du
ren, fiets gestald en ik stond het
allemaal zo eens aan te kiiken.
Het was tamelijk druk, er zijn een
hoop kinderen weg tenslotte. Pim,
het opperhoofd riep al, 'Ha die
Hans, ik heb hier een step voor
jou hoor, kan je lekker meedoen.'
'Dat zal toch niet', antwoordde ik,
maar helaas het was al te laat een
step werd klaargemaakt voor mij.'
Ik laat me natuurlijk niet kennen
en ga eerst even een stukje proef
rijden, die step heeft namelijk
geen gewoon stuur maar je moet
sturen door je lichaam te verplaat
sen. Maar het was snel geleerd, ie
dereen stond klaar ik ook, we ve
trokken. Het eerste bruggetje op
dat ging prima, eraf iets minder,
maar ik remde op tijd en kon bij
na neties links af ffaan. toen er een
skaatster met een rot gang recht
door ging! 'Hé, je moet hier links
af hoor', 'ik kan nog niet rem
men', klonk het steeds zachter
wordend. Maar dat liep gelukkig
allemaal goed af.
Het eerste stuk ging vrij vlot,
maar het was warm en de zon
brandde flink dus er werden meer
stops gehouden. Er was ook nog
een flinke dame, letterlijk en fi
guurlijk, die een beetje achteraan
bleef, ze was pas begonnen. Maar
gaan hoor, laat ze nou toch nog
een keer zomaar spontaan gaan
zitten! Ja het begin is moeilijk zal
ik maar zeggen. Na het hazenpad
werd er een drankje genuttigd.
Dat was hard nodie want ook
mijn keel leek op schuurpapier.
En mijn kont ging zeer doen om
dat ik een beetje krampachtig op
dat ding stond. Verder ging de
tocht! Niet lekker over het nieuwe
asfalt langs de Poldervaart. Nee,
we moesten een stukje klunen.
Daarna weer op het asfalt verder,
toen sloeg bij de kinderen de ver
moeidheid toe. Schoenen gingen
knellen, voeten die krampen had
den, een schaafwond en een ver
draaide vinger. Misschien nog
wat blaren maar iedereen heeft
het gehaald, ik ook. Eigenlijk
dacht ik stijf te worden maar dat is
reuze meegevallen. Op het laatste
stuk had ik het eindelijk een beet
je door.
Terug bij het Pannenkoekhuis
stond er de kids nog een leuke
verrassing te wachten. Blasio, ja
het is reclame, maar die jongens
hadden weer een paar flinke
spring en klimkussens meege
bracht. Zo, dat was onze Tour du
Beatrixpark. Jeugdland 2000 voor
de achterblijvers in de vakantie-
tijd. Bedankt vrijwilligers en de
vaste medewerkers. Kids komen
hoor, want er is nog meer te doen!
Enne neemt wat ouders mee! 0, u
bent nieuwsgierig of ik gevallen
ben? Nee, jammer hè, maar één
troost.bijna wel, maar ik zou zo
wéér meedoen!
Hans Henrichs. Schiedam
(010) 4.699.444
INGEZONDEN BRIEF
N.a.v. het artikel 'aan de dood
ontsnapte' Schiedammer wil ik
wel bekendmaken dat ik met
linksafslaand verkeer te maken
heb gehad en niet met rechtsaf-
slaand verkeer. Het is 'niet' pret
tig om te lezen dat het dus een
gevaarlijk kruispunt is en de ge
meente gewoon wacht tot er een
ongeval zal gebeuren. Mijn
voorstel voor een betere regeling
van de verkeerslichten heeft to
taal géén belemmering voor de
doorstroming van de groene
golf, ofwel 'snelweg' Churchill-
weg-Nieuwe Damlaan. De
heer... van de gemeente heeft mij
totaal verkeerd begrepen. Ik wil
mij daar verder niet boos over
maken, dat heeft vaak toch wei
nig zin, met een gemeentelijke
instelling te gaan communice
ren. Ik wil wel een 'oproep'
doen, aan die mensen die het
zelfde hebben meegemaakt. Re
ageer dan aan ons 'Nieuwe
Stadsblad', jong of oud. Alléén
die mensen die hun leven dier
baar zijn, moeten reageren, of zit
'u' of'jij' misschien toch liever in
de toekomst in een rolstoel, zon
der benen. Men zou 'nationaal'
maar beter is 'internationaal' zul
ke gevaarlijke situaties van het
groene licht moeten veranderen
in een 'snel' knipperend groen
licht. Het verkeersbordje alléén
aan de verkeerslichtpaal heeft
weinig invloed op de automobi
list en dan kunnen misschien de
fietsers en voetgangers iets veili
ger oversteken.
Can Zijlmans, Schiedam
WATERWEG - De tweemaal op
het nippertje van de sloop gered
de vooroorlogse zeesleper
'Hudson' wordt na een grondige
restauratie als museumschip aan
den volke gepresenteerd. Op 1
september is Stichting 'Help de
Hudson' te gast bij de 'Open Ha
vendag'in Werkendam. Iedereen
kan dan een kijkje nemen op het
schip. Aan boord kan het boek
gekocht worden dat de hele le
vensloop als sleepboot van Smit
Co, als ijsfabriek in Stellen
dam en de restauratie van het
museumschip behandeld.
Op 8 september is de Hudson ter
gelegenheid van 'Monumenten
dag' in Maassluis te gast, op 5
oktober opnieuw tijdens de Fu-
riade. Op 13 oktober wordt het
museumschip officieel in ge
bruik gesteld, terwijl het ligt af
gemeerd voor het visserijmuse
um in Vlaardingen.
Voordat het zover is moet er ove
rigens nog wel het een en ander
gebeuren aan het museumschip.
Stichting Help de Hudson, onder
leiding van Vlaardinger Piet de
Nijs, is daarvoor op zoek naar
sponsors. Voor informatie tele-
foonnr. 010 - 4734062.
De ridders en jonkvrouwen die maandag- en
dinsdagmiddag in de Erker het beeld bepaal
den, hadden geluk dat ze hun kastelen binnen
de beschermende muren van het vertrouwde
Schiedamse wijkcentrum konden optrekken.
Buiten plensde het, na een periode van prach
tig vakantieweer, van de regen. Geen ridder
spelen op het plein dus, maar daar zaten de
kinderen niet mee. Zij zaten warm en droog en
amuseerden zich kostelijk.
De grote zaal van de Erker werd met man en
macht omgebouwd tot een middeleeuwse rid
derburcht met fraaie hoektorens en kantelen.
Toen dat karwei tot algemene tevredenheid ge
klaard was, konden de ridders en jonkvrouwen
zichzelf een passende uitmonstering aanmeten
zodat ze binnen de muren van hun eigen kas
teel in stijl een middeleeuws feestje konden
bouwen.
Vrijdag worden de ridderspelen in de Erker
van 13.30 tot 15.30 uur afgerond met een film
vertoning op een groot scherm.
moeilijk te stuiten.
Dan komt het moment dat Ferdi
in contact komt met Michel De
Sutter. Verbonden aan uitgeverij
'De Eecloonaar' in het Belgische
Eeklo. Het klikt meteen tussen
die twee en Ferdi wordt aangera
den zijn verhalen en kennis in
boekvorm uit te brengen. Hij
volgt dit advies op en het resul
taat is een schitterend boek be
staande uit 256 pagina's vol ver
halen en vooral veel foto's.
'Ik kies voor het historisch per
spectief. Ik heb niet voor niets
MO-geschiedenis gestudeerd.
Het enige nadeel was dat ik me
soms zo moest inperken om het
boek niet dikker te laten worden.
Je maakt dan ook een selectie.
Van bijvoorbeeld Luik-Bastena
ken-Luik. Heb ik als thema het
winterse weer gekozen. De hele
barre koersen.'
Niemand minder dan Eddy
Merckx schreef het voorwoord.
Dit wielerfenomeen nam ook tij
dens de Zesdaagse van Gent in
1999 het eerste exemplaar in ont
vangst. Zichtbaar trots toont Fer
di de gemaakte foto's van de uit
reiking. Onder de aanwezigen
ook Roger de Vlaminck en Her
man van Springel. Enige tijd later
volgde de uitreiking tijdens de
bijenkomst van de S.E.R. aan
'good old' Gerrie Knetemann en
Gerard Koel. Het zijn momenten
die met goud geschreven staan in
het geheugen van Ferdi en Frans
je Schroeders.
Intussen is Ferdi al weer bezig
aan een nieuw boek. Hierin be
handelt hij de periode van de
klassiekers vanaf 1891 tot 1918.
Hierin probeer ik echt de historie
er uit te halen. De waarheid ach
terhalen tegen het licht van de
eerste wereldoorlog.'
Het echtpaar Schroeders troont
ons me naar het 'heilige der heili
gen', de werkplek van Ferdi. De
boodschap 'kijk uit waar je loopt
en breek je nek niet' is niet tegen
dovemansoren gezegd. Overal
liggen stapels tijdschriften keurig
gerangschikt. Voor een leek is het
een ware zoektocht naar de juiste
informatie. Ferdi weet feilloos de
weg in zijn omvangrijke archief.
Regelmatig neemt hij deel aan
wielerquizzen. Vooral in België
een geliefde bezigheid. Van tijd
tot tijd legt hij zijn Vlaamse
vrienden het vuur aan de schenen
met zijn kennis. Voorlopig con
centreert hij zich op zijn nieuwe
boek. Wanneer dat zal verschij
nen is niet bekend. 'Ik heb nog
geen haast.'
SCHIEDAM - 'Waarom
klassiekers? Man de top of
the bill is daar aanwezig.
Bovendien is het een een-
dagskoers waarop alles ge
geven wordt wat er maar
gegeven kan worden. Je
kunt je flink in de kijker
rijden, maar je kunt er ook
in afgaan.' Fer Schroeders
kent de uitslagen van alle
klassiekers die verreden
zijn haast dromen. Plus de
bijbehorende verhalen. Lo
gisch dat deze sympathieke
Schiedammer bijna 'ver
plicht', was dit op schrift te
stellen. En zo gebeurde. Al
zijn kennis stopte hij in zijn
eerste boek 'De wielerklas
siekers tot 2000'. Zowel in
het Nederlands als in het
Frans. Andere vertalingen
zijn in voorbereiding. In
tussen werkt hij al aan zijn
tweede boek. Wat bezielt
zo'n man? Een gesprek met
een wielerfanaat van het
zuiverste water.
De liefde voor de wielersport
kreeg Fer al vroeg met de paple
pel ingegoten. Zijn ouders had
den een hotel-pension in het Lim
burgse Elsloo. Met namen als Jan
Nolten, Harry Stevens, Jef Jans
sen ongetwijfeld het wielerdorp
bij uitstek. De coryfeeën uit die
tijd zoals Jan Janssen en Henk
Nijdam (vader van Jelle) en Huub
Zilverberg waren er kind aan
huis. Het pension vormde de uit
valbasis voor de ploeg die aan de
Tour de L'Avenir ging deelne
men. Fer Schroeders was ver
kocht. Jarenlang volgde hij stee
vast de. prestaties van, uiteraard,
de Limburgse renners. Langza
merhand begon hij. zich breder té
oriënteren Op zijn vijftiende
kocht hij het eerste exemplaar
van de Miroir du Cyclisme. Het
franse blad voor de wielerliefheb-
ber. Het kostte hem weliswaar de
helft van zijn zakgeld, maar dat
had hij er graag voor over. 'Voor
al vanwege de schitterende fo
to's.'
Het bleef niet bij tijdschriften al
leen. Al snel werd huize Schroe
ders een verzamelplaats van al
lerlei materiaal. Als het maar
enigszins met de klassiekers te
maken had. 'Ik had inmiddels
zoveel kennis over de klassiekers
verzameld, het klinkt misschien
een tikkeltje arrogant, dat ik op
een gegeven moment meer wist
dan de commentatoren op radio
en televisie. Er waren er een aan
tal bij die gewoon onzin vertel
den. Dat werd me te bar.'
Race tegen de klok
Vanaf 1963 werden de belang-
stelling voor de klassiekers goed
aangewakkerd. In de wielerzaak
van Sjef Janssen volgde hij te
midden van een legertje wieier-
liefhebbers de wedstrijd Milaan-
San Remo. 'Ik weet het nog heel
goed. Het was op 19 april. Wolfs-
holl en Grussard liggen op kop.
Grussard wint uiteindelijk met
banddikte', lepelt hij ongevraagd
op. Het typeert Fer. Ongelooflijk
veel kennis van de klassiekers
kan hij moeiteloos oproepen.
Verzameld door jarenlang inten
sief volgen van de wedstrijden.
Het liefst ter plaatse natuurlijk.
Zijn vrouw Fransje is inmiddels
even fanatiek geworden en brengt
haar man per auto daar waar hij
wil zijn. 'Het volgen van de klas
siekers is altijd een race tegen de
klok', vertelt ze. 'Ferdi stippelt
van tevoren altijd een dusdanige
route uit dat we gemakkelijk op
verschillende plaatsen langs de
route kunnen komen. Een heel
gepuzzel, omdat de wegen niet
mogen kruisen met de route die
de renners volgen. Meestal sla
gen we er in om de wedstrijd
goed te volgen. Tot er op een ge
geven moment een of andere
dienstklopper zonodig de weg
langer dan noodzakelijk af moet
zetten. Wij kunnen er niet meer
door en missen het vervolg van
de wedstrijd.'
Na afloop is het een echte sport
om de coryfeeën te benaderen
voor foto's of handtekeningen.
Een perskaart om achter de hek
ken te mogen komen heeft het
tweetal niet, maar intussen heb
ben ze zoveel handigheid en tac
tiek ontwikkeld dat ze toch aan
de gewenste informatie komen.
'Ik volg de hele koers, en probeer
die daarna te produceren in de
vorm van foto's, uitslagen en de
verhalen er omheen. Heel wat
uurtjes in de stromende regen ge
staan om de wedstrijd te volgen.
Als je dan die verbeten koppen
voorbij ziet komen is dat en fan
tastisch gezicht. Dat spreekt
boekdelen. Het gaat mij dan ook
niet alleen om de nummer'léén
van die dag. Van de winnaar tot
nummer laatst zijn ze voor mij
evenveel waard. Misschien de
laatste nog veel meer omdat hij
het toch heeft volgehouden.
Daarom ga ik naar de koersen. Ik
wil nummer laatst ook in de ogen
kijken.' De Tour de France vindt
hij weliswaar een interessant fes
tijn maar daarvoor zet hij niet al
les opzij. Als het toevallig in ons
vakantieschema uitkomt zullen
we het niet nalaten om een of
meerdere etappes te volgen.
Maar speciaal vrije dagen opne
men nee, niet echt. Dit jaar heeft
hij de Ronde van Frankrijk be
wust laten schieten. Terwijl de
renners alle uit de kast halen om
Parijs te halen trekt hij met zijn
Fransje door Vietnam. 'Wij hou
den nu eenmaal van uitdagin
gen', klinkt het laconiek
Praatstoel
Dan komen de verhalen los. Een
wederzijdse kennis had ons al ge
waarschuwd. 'Als Fer en Fransje
eenmaal op hun praatstoel zitten
en het onderwerp is wielerklas
siekers kom je tijd tekort.' Hij
kreeg gelijk. En dus komt het
verhaal los van zijn ontmoeting
met de legendarische renner
Frans Bonduel in 1998. Zittend in
een restaurant kwam de belang
stelling voor wielerklassiekers ter
sprake. De naam Bonduel viel.
'Oh, die zit hier in het bejaarden
tehuis', klonk het. Fransje en Fer
di trokken de stoute schoenen aan
en gingen op zoek. Naast een in
teressant gesprek leverde dat ook
een foto met handtekening op.
Datzelfde overkwam hen met
André Mahé, in de verre verleden
winnaar van Parijs-Roubaix. Fer:
'Bij toeval kwamen we in zijn
woonplaats terecht. In de plaatse
lijke bar vroegen we naar de be
faamde coureur.' Na veel omwe
gen volgde een ontmoeting. 'Het
klikte meteen. We hebben vijf uur
met elkaar gesproken. Achteraf
bleek ik meer van zijn carrière af
te weten dan hijzelf.'
En zo gaat Ferdi nog even door.
Zijn foto met handtekening van
'Monsieur Jacques Anquetil' op
nog geen twaalljarige leeftijd.
De twee enveloppen met foto's
van Louis Bobet. Het tweetal is
Het gaat om mijn poes die ik in oktober 1999 heb gehaald uit de Har-
gahoeve. Ik was gelukkig met haar. Ze was een gezonde, lieve poes,
maar na een week was het al mis met Pluis. Ze had niesziekte,, zo had
ik haar meegekregen. Ik had drie maanden noem het maar garantie,
dus werd ze geholpen met medicijnen door de dierenarts. Daarna
ging het weer redelijk goed met Pluis. Maar tweeënhalve maand la
ter werd Pluis weer ziek. Het bleek haar schildklier te zijn die niet
goed was. Dus weer naar de dierenarts, ze moest daaraan geopereerd
worden. Een klier werd weggehaald en ze moest veel medicijnen blij
ven innemen. Na twee maanden ging het weer redelijk, ze speelde
weer en was een gezonde poes.
Maar in juli 2001, ik had haar 18 maanden, ging ze 's morgens om
half elf een ommetje maken op het plein achter mijn huis, dat doet ze
altijd. Maar na een half uur kwam ze terug, begon te spugen en ging
op rare plekken liggen. Ik pakte haar-op en zette haar in de kamer. Ze
ging lopen maar viel om. Dus ik gauw naar de arts gebeld, ik moest
maar gauw komen met Pluis. De arts zei een virus, maar ik dacht aan
vergiftiging. Ze gaf haar drie spuiten en medicijnen. Ik kon weer naar
huis met Pluis. Ik was nog geen twee uur thuis toen ze raar ging doen.
Ze ging hijgen als een hond, liep maar achteruit, gooide alles er af en
gaf pootjes; met andere woorden 'help mij'. Dus ik weer gauw de arts
gebeld, ik moest meteen terug komen. Nou, het was niet meer om aan
te zien. Bij de arts kreeg ze weer drie spuiten en gauw aan de zuur
stof. Maar het was te laat, ze overleed 's nachts.
Ik heb er veel verdriet van. Hoe ze is behandeld door de arts; ver
keerde diagnose en verkeerd ingrijpen.
Rekenen gaat heel goed, maar genezen, ho maar. Het heeft mij veel
geld gekost in achttien maanden, maar dat had ik er wel voor over.
Het was een lieve en bijzondere poes. Al had ik alleen maar A.O. W.,
dan nam ik zelf wel wat minder, want het was voor mijn Pluis.
Ik kan de behandeling van de arts niet verwerken, het was volgens
mij niet nodig geweest, gewoon een fout van de dierenarts. Zo'n
tweede Pluis is er niet, maar wel veel pijn en verdriet.
Mevrouw van Mazijn-vd Reijden, Schiedam
Graag wil ik reageren op de ingezonden brief over een dierenarts die
weigert een dier in nood te helpen. Haar eigen dierenarts was op va
kantie. Mensen weten niet hoe dierenartsen met elkaar omgaan. Er is
een commissie voor klachten in Den Haag. De dierenarts die weiger
de moet een boete krijgen of geen praktijk meer mogen uitvoeren en
zijn naam in de krant zetten.
Als je mensen leert kennen, ga je van dieren houden.
Ilse van Kersen, Schiedam
SCHIEDAM - Ze reisden graag en vaak de wereld over, Frederik
Willem Heistek en Teuntje Verschoor. Ze bezochten landen als Alba
nië, de Balkan, Scandinavië, Noord Afrika en kortgeleden staken ze
nog even van wal voor een boottocht over de Moezel.
Dinsdag vierde het ondernemende echtpaar Heistek het 60-jarig hu
welijksjubileum en kwam loco-burgemeester Groeneweg het dia
manten paar de felicitaties en een geschenk aanbieden namens de ge
meente.
Frederik begon zijn loopbaan in zijn jonge jaren als timmerman en
werkte vervolgens 35 jaar lang, tot aan zijn pensioen, bij technische
handelsmaatschappij Stokvis. Mevrouw had in die jaren de handen
vol aan het huishouden en de twee zoons die inmiddels voor vier
kleinkinderen en één achterkleinkind hebben gezorgd.
Tijdens de oorlog verhuisde het gezin Heistek vanuit Rotterdam naar
Schiedam. De afgelopen dertien jaar woonde het diamanten paar aan
de Noordvest, waar ze een fraai uitzicht hebben op ondermeer molen
de Palmboom.
SCHIEDAM
In het Stedelijk Museum aan de
Hoogstraat 112 is de tentoonstelling
De achterkant van Appel te zien. Een zoektocht naar een experimen
tele praktijk. Daarnaast is er de groepstentoonstelling De liniaal als
toverstaf. Tot en met 26 augustus zijn er 'Havens en Heerlijkheden'
uitgebeeld door de Schiedamse kunstenaar Gerard van Soest. Zijn
'Camera als sluitstuk' toont zwart-wit en kleurenfoto's uit verschil
lende haven-series.
SCHIEDAM - De excursies die zondag 12 augustus in kinderboer
derij 't Hoefblad in het Beatrixpark worden gehouden met als thema
'De Koe' beginnen om 13 en om 14.30 uur. De gratis rondleiding
duurt ongeveer een uur.
Voor informatie kan gebeld worden, tel. 4707844.
U vindt ons ook in Vlaardingen en Naaldwijk
Interlanden Sprelgroep
Bezorgklachten:
Wegener hus-aan-huskranten
verschijnt elke woensdag en donder
dag in Schiedam en Ketnel en is
een van de 28 edities van Wegener
Huis-aan-Huiskranten West b.v., re
gio Groot Rotterdam, behorende tot
Wegener N.V.
Oplage 40.708
REGIOKANTOOR:
Westhavenkade 14
Postbus 52
3130 AB VLaardingen
Telefoon: (010) 4.344.022
Telefax (010) 4.602.727
Kantooruren: 8.30 - 17.00 uur
(vrijdag tot 16.00 uur)
ADVERTENTIEVERKOOP:
R. Spierings,
tel privé: 06 24921359
Lokaal accountmanager:
E. Kampschuur, tel.: 06 142 38 281
Bladmanager:
C. Vijfvinkel
REDACTIE:
Look J.Boden, Ger van Veen, Evelyn
de Ruyter (chefredacteur) tel. (010)
4.344.281
fax.: (010) 4.600.205
HOOFDKANTOOR:
Wegener Huis-aan-Huiskranten West
Regio Groot Rotterdam,
Prins Hendrikkade 16
3071 KB Rotterdam
Postadres: Postbus 1980, 3000 BZ
Rotterdam
Telefoon: (010)4.699.911
Duo's:
DIRECTIE:
W. van der Steen
Hoofd redactie:
Jan Sieben
foto: HANS KEIJZER
Ferdi Schroeders in de ban
van de wielerklassiekers
Ferdi Schroeders is inmiddels begonnen aan zijn volgende boek
I
foto: HANS KEIJZER
4
