Van Tilborg stopt met dubbele dagen
L
19 WOENSDAG 28 JUNI 2017
Interview ©•«fwv
Cor van Tilborg zwaait af. Na tien jaar voorzitterschap weg bij Primo (openbaar
basisonderwijs) en na twintig jaar weg bij Stichting de Groot Fonds. Uit de
Schiedamse politiek was hij al 23 jaar weg, toen hij in 2005 opnieuw even wethouder
werd. „In een compleet andere situatie. Het dualisme was in 2002 ingevoerd. De gemeen
ten waren Tweede Kamertje gaan spelen. Wethouders mochten geen lid van de gemeen
teraad meer zijn (ministers niet van het parlement). Ik zat ineens in een situatie dat ik
alleen op uitnodiging in een commissievergadering mijn mond open mocht doen. Dat heb
ik wel moeilijk gevonden. Ik vind dat geen verbetering." Vorige week deel één van het
interview. We hervatten het waar we gebleven waren: bij zijn jeugd.
SCHIEDAM - Voor het ouder
lijk huis bevond zich het
sportveld van Hermes DVS. De
reusachtige keeper Aad van
Diest was zijn idool. Cor was
vaak onder de tribunes te vin
den. Daar was hij op zoek naar
muntjes die mannen uit hun
broekzak hadden laten vallen
als ze hun kinderen geld voor
snoep of een ijsje gaven. Cor
wist toen nog niet dat hij der
tig jaar later wethouder voor
financiën zou worden.
Hij ging weg- en waterbouw
studeren aan de HTS in Rot
terdam en specialiseerde zich
in staal- en betonconstructies.
Voordat hij zijn militaire
dienstplicht ging vervullen,
trouwde hij op 20-jarige leef
tijd met Anneke Kramer Fre-
her en gingen zij in de Waran
de wonen. In militaire dienst
kwam hij bij de genie, waar hij
expert werd in het plaatsen en
ruimen van boobytraps en het
rooien van bomen met behulp
van springstoffen. Na zijn
diensttijd kwam hij als sales
engineer bij IBM in Rijswijk.
„Daar was ik zo'n clichéman
netje met voorgeschreven
koffertje," zegt hij.
Ze kregen de kans om een
paar jaar naar Suriname te
gaan, waar Cor werkte bij een
bauxietmijn van Shell. Na het
Surinaamse avontuur gingen
ze weer in Schiedam wonen,
in wijk Groenoord, Van Beet-
hovenflat negentienhoog.
„Daar had Anneke alleen con
tact met de zeemeeuwen,"
grapt Cor.
Het was in de tijd van
CPN-wethouder Eef Collé. De
bewoners van het Beethoven-
plein vonden het nodig om
een bewonersvereniging te
vormen. In het begin was het
een onofficiële club. „Daar
werd ik actief in. We wilden
dat Collé de omgeving aan
pakte, want het was en bleef
een bouwplaats."
Hij zegt: „Zonder die ervaring
was ik nóóit in de politiek ge
komen." In 1973 werd hij lid
van de WD en al na een jaar
kwam hij in het stadsbestuur
van Schiedam.
In zijn professie was hij intus
sen de verbindingsman ge
worden tussen de Luxem
burgse fabrieken van Arbed
(nu ArcelorMittal), de grootste
staalproducent ter wereld, en
zijn Nederlandse klanten.
Voor grote projecten zoals de
Gouwetunnel, de Kiltunnel en
het Amsterdam-Rijnkanaal
vond hij de oplossingen als er
problemen waren met het
heien van stalen damwanden
of als er lekkages in de bouw-
kuipen waren. Hij moest veel
in Luxemburg zijn. „Ik heb er
lekker leren eten, van Franse
kwaliteit en in Duitse hoe
veelheden," zegt hij droogko-
Cor van Tilborg heeft altijd overvolle dagen gemaakt, waar zijn huwelijk allesbehalve onder leed.
misch.
In 1982 kon hij na acht jaar
raadslidmaatschap in Schie
dam wethouder worden. Hij
deed het. Hij kwam in een van
de eerste PvdA/WD-colleges
van Nederland. In zijn vrije tijd
wilde hij weer studeren om de
titel ing. op te schalen naar ir.
Maar hij bedacht dat het, om
in de politiek verder te komen,
verstandiger was om een
rechtenstudie te volgen. Dat
deed hij in Rotterdam.
Cor van Tilborg heeft altijd
overvolle dagen gemaakt,
waar zijn huwelijk allesbehal
ve onder leed. Bij de VNG in
Den Haag kreeg hij op beslis-
niveau te maken met de intro
ductie van de euro en de Mil-
lenniumproblematiek in de
software. Daarnaast bekleed
de hij vrijwilligersfuncties. Het
voorzitterschap van de Raad
van Toezicht van Primo ver
richtte hij met overtuiging,
„omdat ik als liberaal sterk
hecht aan goed openbaar on
derwijs." Onder zijn toezicht
konden de scholen van Primo
zich prima ontwikkelen. „Ou
ders en kinderen vinden bij
ons altijd een plek waar zij
zich thuis voelen."
Op de website van het Nieuwe Stadsblad staat
het volledige interview, waarvan bijgaand
artikel een verkorte weergave is. Ook over zijn Spaanse
functie. Ook over de Stadsomroep. En zijn kritiek op de
kwaliteit van het gemeentebestuur.
