Schiedamsch Sociaaldemocratisch Weekblad.
No. 19
Zaterdag 6 Juli 190!
Ie Jaargang.
Van onze vroede Vaderen.
FEUILLETON.
De Herstemming.
ABONNEMENTSPRIJS:
13 cent per kwartaal
,nn. bii vooruitbetahnq.
franco per post 20 cent I J y
Losse nummers 1 cent.
Bureau, van Administratie
en Redaktie:
Noordvest 1^2.
ADVERTENTIËN;
5 cent per regel.
Bij abonnement belangrijke korting.
Schiedam, 28 Juni 1901.
Ik moet beginnen mijn verontschuldigingen
aan te bieden aan mijn lezers. Ik heb n.l.
de raadzitting vandaag niet persoonlijk bij
gewoond, Ik had bet zoo druk met werk
voor den „nieuwen" raad, dat ik den „ouden"
aan zijn lot moest overlaten.
Maar dank zij de goede zorgen van mijn
collega's van de Schiedamsche pers ben ik
toch in staat een paar kolommen vol te
schrijven en, werd ik per regel betaald, zelf
nog wel meer. Evenwel behoud ik me 't recht
voor, om wanneer het officieel verslag ver
schenen is, en ik daartoe aanleiding mocht
vinden, op deze zitting terug te komen.
Onder de ingekomen stukken was ook een
missive van B. en W., een afschrift van hun
besluit waarbij zij aan den eervol ontslagen
gemeente-timmerman J. van der Schalk een
pensioen van f243, 'sjaars toekennen.
Toen ik dat las toen ging ik aan 't na
denken, een hebbelijkheid, die meer bij me
voorkomt »en toen was 't me alsof ik in
dien naam één voorletter miste. En. gek
als 't gaan kan, toen dacht ik hoe die oude
afgewerkte werkman nu wel met z'n 467
centen per week zou moeten rondkomen, nou
dat-ie heelemaal afgewerkt was, nou die eens
kon gaan 4,genieten van z'n rust."
Fn toen dacht ik weer aan die eene voor
letter die ik voor dien naam miste en (waar
haalt een mensck de onzin vandaan) toen
dacht ik aan rijke meneeren, die geen bliksem
uitvoeren, maar in d'r eigen equipage rijden,
in een groot huis wonen, altijd overvloed
om zich heen hebben en - Ach, dat gaat
m'n lezers ook niet aan; ik zou over den
raad schrijven en zit nu wat te zaniken
over arme on over rijke menschen. Dat is
door LUCTOR.
'k Stond den avond van den 27en Juni op de
Zuidblaak in Rotterdam, te midden der reusachtige
menschenmassa, te wachten op den uitslag der her
stemming.
Soei-, liher- en clericaal, allemaal kenhaar aan
de verschillende geluiden, die gemaakt werden bij
het bekend worden van den uitslag in een of ander
district, stonden erg broederlijk naast elkaar.
Werd er een schaduw zichtbaar achter 't anti
liberaal stuk bordpapier, verhoogde een hand het
kerkelijk getal met eén, dan ging er een machtig
gejuich op, dat aanhang vond in alle hoeken. En
tussehen 't gegil der kind'ren Gods klonk dóór een
scherp, ontwijdend, liberaal gefluit en gesis.
Werd omgekeerd 't liberale getal vermeerderd,
nou zoo iets heel gewoons en alledaags
daar denkt een verstandig mensch niet over.
Als je je brood hebt, dan mag je den Heere
danken en laat elk mensch 't zijne. Dat is
„christelijk".
Er moest benoemd worden een controleur
op de echtheid van Schiedamsche Jenever.
De heer Brillenburg wilde dit maar uitstellen
omdat eon adres aanhangig was van den
Bond van Distillateurs tot vernietiging van
de verordening. Bovendien had zich nog
maar één firma opgegeven voor controle,
zoodat er werkelijk zoo'n haast niet mee was.
De heeren vonden evenwel, dat ze haast
moesten maken, vóór misschien de hooge
regeering hun dit heerlijk produkt zou komen
af kapen.
Wat er verder voor of tegen gezegd is kan
mijn lezers niet interesseeren. Alleen dit. Des
tijds is beweerd, dat de verordening de ge
meente nagenoeg niets zou kosten, Nu is even
wel al een crediet van f 1000 toegestaan voor
de. uitvoering van de verordening, 't Geld
groeit de heeren op den rug.
Bij de behandeling van de rekening der
Gasfabriek over 1900 maakt de heer De Groot
de opmerking, dat blijkbaar de commissie
zelf niet heel best weet wijs te worden uit de
boeking. De- heer Van Westendorp, voorzitter
van de commissie voor de Gasfabriek ont
kende dit niet, maar zeide, dat hij deze aan
merking al een half jaar geleden voorspeld
had. Dat schijnt een mooi zoodje te zijn. Wat
meer helderheid was hier wel gewenscht.
De voorzitter stelde voor de zaak maar te
laten rusten, totdat B. en W. het tot een punt
van overweging zullen maken.
De raad zei ja, en amen.
Zoete jongens toch.
Daarna komt aan de orde een adres van
Dr. de Bruijn e. a., waarbij zij verzoeken,
dat de gemeente niet voort zal gaan met de
verhooging van de Warande.
dan ontstond er liberaal gejuich en clericaal ge
fluit, klommen de sociaal-democraten, dan trachtten
liberalen en clericalen vereenigd 't stormgejuich
te bezweren.
En terwijl we daar zoo stonden, schouder aan
schouder, dicht opeengepakt, met open mond,rek
kende halzen en schitterende oogen, allemaal mee
levende den laatsten stuiptrek van den grooten
politieken worstelstrijd, terwijl de kerkelijke, libe
rale en sociale geuren zich op den zoelen avond
vermengden tot een vies-gore menschenlucht, die
't geregeld ademhalen trachtte te belemmeren, werd
opeens de gespannen aandacht afgeleid door trap
pelende paardenpoten, ratelende wielen en gillende
j ongensstemmen.
Er werd een bres geschoten in de dichte men
schenmassa, die uiteenstoof voor de steigerende
paarden, die een van Neêrlandsch groote mannen,
nl. den grooten meneer Dirk de Klerk, achter zich
sleepten. En meerdere rijtuigen kwamen aanrollen,
alle gevuld met overwinnende liberalen, die, nu
ze de kiezers hadden laten rijden, ook wel eens een
toertje wilden maken.
Die vertooning was schoon en heel indrukwek-
De heer W. A. Beukers vond aanleiding
hierbij eens een boekje open te doen over de
wijze van werken bij Publieke Werken. Ik
zal daarover 't officieel verslag afwachten,
om een oordeel t.e vormen. Ik noteer voor-
loopig alleen één zinsnede van den voorzitter:
„Het algemeen belang moet voorgaan aan
het particulier belang van de ingezetenen."
We zullen zoo vrij zijn dat in ons oor te
knoopen.
De heer Klein wees er met nadruk op, dat
hier de kwestie was, dat een ambtenaar eigen
machtig handelt in strijd met den wensch
van de commissie.
Toen werd de Voorzitter weer bang, dat
de zaken van de gemeente te algemeen be
kend zouden worden en hij vroeg of het
nu wel de plaats was om over dergelijke
grieven te spreken. Het gaat de burgers
immers niets aan of er in de gemeente-
regeering onregelmatigheden voorvallen. En
dan, een directeur van gemeentewerken is
een meneer, en een Wethouder van publieke
werken is een nog grootere meneer. Als die
meneeren ter sprake komen, en misschien
eens over de knie genomen worden, dan
gauw de deuren dicht, want dat volk,
zie je, en 't prestige, zie je en,
nou ja, dat gaat toch niet.
De heer De Groot vraagt nog eens ronduit
of er inlichtingen worden ingewonnen omtrent
de houding van den directeur tegenover de
commissie. En toen de Voorzitter? Hij zou
de zaak onderzoeken, echter zonder belofte
tot het verstrekken van inlichtingen in openbare
vergadering
Weer een slag in 't gezicht van de gemeente
naren.
't Is niet voor 't eerst, dat dergelijke taal in
den Raad gehoord wordt. Ook ditmaal is er
geen protest van een der raadsleden gehoord.
„Wij zullen handelen over u, bij en zonder u."
Schande voor den Voorzitter die zulke
kend. Maar 't allerindrukwekkendst was toch de
persoon van De Klerk.
Met 't zoo bekende blomzoete bakkes en 't
traditioneele glimlachje, lag de hooggehoede en
witgedaste meneer lekkertjes in een hoekje van
't open rijtuig, met een oogenuitdrukking van:
„Wat doe je me nou? 'k Zit er weer lekkertjes
in, hè!"
Zie, 'k heb niet gauw een hekel aan iemand,
maar dit arrogante optreden van De Klerk, na zijn
houding van de vier vorige jaren, vond ik toch wel
een beetje kras en graag had ik de gevulde tronie wat
geverfd met het hoopje vuil, dat een der paarden,
onbekend met de groote geestesgaven en karakter
trekken, die 't beest voorttrok, heel oneerbiediglijk
vlak voor den grooten man neer liet vallen.
Voor mij sprak er onbewuste minachting uit!
Vlak voor 't „Poolsch koffiehuis" werd halt ge
houden. Daar zou 't dikbuikig parlementslid den
volke toespreken.
Met zijn gewone onduidelijke stem sprak onze
smid eenige onverstaanbare zinnen; een kort ge
juich en de politieke gastvoorstelling met De Klerk
als clown was afgeloopen. De uitslag boeide meer,