Schiedamsch Sociaaldemocratisch Weekblad Van onze vroed® Vaderen. No 49. Zaterdag 1 Februari 1902. Ie Jaargang. Stukken voor 't eerstvolgend nummer moeten uiterlijk W oensdag a.s. 's middags 12 nnr in het bezit der Redactie zijn. ABONNEMENTSPRIJS: 13 cent per kwartaal franco per post 20 cent Losse nummers 1 cent. lij vooruitbetaling. BUREAU Tan ADMINISTRATIE en REDAKTIE: NOORDVEST f2. ADVERTENTIEN: 5 cent per regel. Bij abonnement be langrijke korting. Schiedam, 28 Jan. 1902. Ik had er tegen opgezien, vandaag naar den raad te gaan. Ziet, ik ben nu wel niet „de redactie" van de Moker, maar in den raadzaal vertegenwoordig ik toch ons „ge acht" en „veelgelezen" blad. En ik had een gevoel, alsof ik ging kijken naar den lijkdienst van een persoon, dien ik snood vermoord had. Want ons „geacht" en „veelgelezen" blad had zich schuldig gemaakt aan poging tot moord, zij 't ook een zedelijke'. En nu zou de lijkdienst gevierd worden. De raadzaal zwart behangen met zware floers. De vensters gesloten en de, omfloerste gaslichten, dof-geheimzinnig brandend. In het midden een katafalk, waarop, in lang zwart gewaad de vermoorde zit zit, want hij is slechts zedelijk dood. In statige rij naderen de nog zedelijk- levenden der vroede vaderen, allen in lange zwarte jassen, met witte dassen om den nek en zwarte handschoenen aan de vingers. Voorop de burgervader. Hij ziet zeer ernstig. Uit zijn rechter-oog rolt een dikke traan. Dan volgt de heer G. Visser Rzn. Hij ziet zeer ernstig. Uit zijn linker-oog rolt een dikke traan. Hem volgt de heer Van Westendorp. Hij ziet zeer ernstig. Uit zijn rechter-oog rolt een dikke traan. Hem volgt de heer Wytema. Hij ziet zeer ernstig. Uit zijn linker-oog rolt een dikke traan. En zoo volgen de overigen, grooten en kleinen, dikken en dunnen, blonden en grijzen. Zij zien zeer ernstig. Aan hun oog ontrolt een traan. Daar is de burgervader genaderd tot voor den katafalk. En ziet, aan de oogen van den zedelijk dooden ontrollen twee dikke tranen, die dan spoedig verdwijnen in zijn grauwe baard, waar ze glijbaantje gaan spelen Lezer, ik heb maar wat hardop gedroomd, 't Was maar een nachtmerrie. Ik moet tot de werkelijkheid terugkeeren. 't Was wel plechtig in den raad, maar je kon niet merken dat er een do ode was. Wel stond de voorzitter overeind op z'n plaats, toen hij de vergadering ging openen, en als de voorzitter overeind staat, dan is er iets plechtigs aan de hand. De voorzitter hield z'n nieuwjharsspeechje. 't Was niet veel bijzonders. Eén opmerking trof me bijzonder: Hij meende met tevre denheid terug te mogen zien op 't geen achter ons ligt, niettegenstaande de bestaande ontevredenheid. Wat beteekent dat. Is onze burgemeester zoo tevreden met den toestand, zooals die is Het is toch te hopen van niet. Maar meent hij dan dat 't geen in den laatsten tijd werd gedaan, hoop op betere tijden wettigt Dan zou ik willen vragen, of, wat gedaan wordt om onze gemeente er weer wat op te helpenniet voortspruit uit die ontevredenheid, zoodat het woord niet tegenstaande gelezen moet worden dank zij. Of is het niet waar, dat alleen uit ontevre denheid met bestaande slechte toestanden een krachtige actie tot verbetering kan uitgaan Maar ter zake. Wat er alzoo gedaan is Er is geen Directeur van de gasfabriek benoemd. Er is geen grond afgestaan aan de Stearine- kaarsenfabriek Apollo". Zoo oppervlakkig ziet het eruit alsof daar mee niets gedaan was Maar om die twee dingen niet te doen, is juist het langst overlegd. Er werd geen Glas-directeur benoemd, omdat enkele heeren nog naar een paar sollicitanten informeeren wilden. Men was ook niet erg tevreden, dat er maar één per soon aanbevolen was. Ik kreeg zoo den indruk alsof men meer dacht, dan men zei. 't Kan zoo raar zijn bij de benoeming voor een baantje en dan zoo'n baantje. Maar, laten we hopen, dat als nu over eenigen tijd een keuze gedaan wordt, spoedig zal blijken dat onze wijze mannen nu eens den juisten man te pakken hebben. Bij de aanvrage om grond van Apollo" kwam de erfpachtquestie weer ter sprake. Nu zeggen ze nog wel eens, dat hier geen vraag is naar gemeentegrond. Nog geen 12 maanden lang schrijf ik de raadsover- zichten voor De Moker, en in dien tijd is reeds een keer of zes de erfpachtquestie ter sprake gekomen. En B. en W., die al sinds lang beloofd hebben, de zaak eens goed onder de oogen te zien, laten nog steeds op zich wachten Maar ondertusschen gaat men maar voort telkens grootere en kleinere stukken te ver- koopen. Zeer verklaarbaar, en terecht was het protest van den heer de Groot tegen deze wijze van handelen. Hij wilde zich niet langer laten zoet houden met beloften, hij stelde de vokende motie „De gemeenteraad, van oordeel, dat het erfpacbtsvraagstuk behoort te worden onder zocht, alvorens voorstellen te behandelen tot verkoop van gemeentegrond, verzoekt B. en W. het onderzoek van dit vraagstuk voor te bereiden, en stelt de behandeling van het hangende voorstel uit, tot een volgende vergadering." Die motie is aangenomen. Het werd tijd. Langzamerhand was 't wel wat erg in 't oogloopend, hoé in deze 't dagelijksch be stuur met den raad een loopje nam. Maar zoo heel gesmeerd ging 't nog niet. Er stemden nog 9 van de 19 tegen, nl. de heeren Vürtheim, Loopuyt, Brittenburg, Beu kers, Smit, P. Jansen, Mr. Jansen, \isser en Klein.. Die waren blijkbaar met de manier van doen van B. en W. nogal te vreden. Wat nu dit géval op zichzelf betreft de Stearine-kaarsenfabriek „Apollo" wilde een stuk grond van plm. 2500 M2. koopen voor f4.de M2. B. en W. wilden slechts plm. 2300 M2. -verkoopen, en dan voor f 10. In hun praeadvies wezen ze er op dat de kosten, besteed aan verbetering en ophoo ging van dat terrein, op f 7 per M2. ge schat moesten worden, zoodat voor den ondergrond dan nog slechts f 3 betaald werd. De heer Vürtheim, in zijn gloeienden ijver om, 't koste wat 't koste, hier maar groote industrie te bevorderen, vond de geboden f 4 meer dan voldoende, waar Smulders slechts f 1.50 had behoeven te betalen. Een .wel wat vrije redeneering. Ten eerste kocht Smulders grond, waar nog niets aan gedaan was, terwijl hij de verplich ting kreeg enkele niet onbelangrijke ver beteringen te makenen ten tweede zou een eens gemaakte fout nog maar geen aan leid yig zijn die fout tot in 't oneindige te herhalen. 't Is niet ondienstig hier even aan te halen, wat de heer de Groot in de laatste verga dering van „Schiedam Vooruit" bij de be spreking van het erfpachtvraagstuk 1) zeide over den afstand van grond aan de firma Smulders. Hij verklaarde, dat hem achteraf gebleken was, dat toen Smulders een aan vrage deed in Schiedam, hij reeds te vergeefs op alle andere plaatsen aan de Maasmonding pogingen gedaan had en zelfs in Vlaardingen erfpachtgronden had aangevraagd, zoodat zeer waarschijnlijk hij hier daarvoor ook wel te vinden geweest zou zijn, als men zich maar wat stijf gehouden had. De heer Gonka wees er op, dat „dit is het mooiste stukje grond, dat we bezitten." Zelfs f 10.— zou nog te laag zijn en Schie dam is te arm om aan industrieën, al waren ze noodlijdend, cadeautjes te doen. Het is zijn doel niet de fabriek „Apollo" te schaden, maar zoo ooit, dan zou hier erfpacht kunnen worden toegepast. De aan vraagster zegt zelf den grond te wenschen om eventueele uitbreiding mogelijk te maken, om nieuwe buren op eenigen afstand te hou den, om een afvoerriool gemakkelijk te kun- DE MOKER 1) Op deze vergadering hoop ik in het volgend nummer terug te komen.

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

De Moker | 1902 | | pagina 1