Schiedamsch Sociaaldemocratisch Weekblad
Van onze vroed® Vaderen.
No 49.
Zaterdag 1 Februari 1902.
Ie Jaargang.
Stukken voor 't eerstvolgend nummer moeten uiterlijk W oensdag a.s. 's middags 12 nnr in het bezit der Redactie zijn.
ABONNEMENTSPRIJS:
13 cent per kwartaal
franco per post 20 cent
Losse nummers 1 cent.
lij vooruitbetaling.
BUREAU Tan
ADMINISTRATIE en REDAKTIE:
NOORDVEST f2.
ADVERTENTIEN:
5 cent per regel. Bij abonnement be
langrijke korting.
Schiedam, 28 Jan. 1902.
Ik had er tegen opgezien, vandaag naar
den raad te gaan. Ziet, ik ben nu wel niet
„de redactie" van de Moker, maar in den
raadzaal vertegenwoordig ik toch ons „ge
acht" en „veelgelezen" blad. En ik had
een gevoel, alsof ik ging kijken naar den
lijkdienst van een persoon, dien ik snood
vermoord had.
Want ons „geacht" en „veelgelezen" blad
had zich schuldig gemaakt aan poging tot
moord, zij 't ook een zedelijke'.
En nu zou de lijkdienst gevierd worden.
De raadzaal zwart behangen met zware
floers.
De vensters gesloten en de, omfloerste
gaslichten, dof-geheimzinnig brandend.
In het midden een katafalk, waarop, in
lang zwart gewaad de vermoorde zit zit,
want hij is slechts zedelijk dood.
In statige rij naderen de nog zedelijk-
levenden der vroede vaderen, allen in lange
zwarte jassen, met witte dassen om den nek
en zwarte handschoenen aan de vingers.
Voorop de burgervader.
Hij ziet zeer ernstig. Uit zijn rechter-oog
rolt een dikke traan.
Dan volgt de heer G. Visser Rzn.
Hij ziet zeer ernstig. Uit zijn linker-oog
rolt een dikke traan.
Hem volgt de heer Van Westendorp.
Hij ziet zeer ernstig. Uit zijn rechter-oog
rolt een dikke traan.
Hem volgt de heer Wytema.
Hij ziet zeer ernstig. Uit zijn linker-oog
rolt een dikke traan.
En zoo volgen de overigen, grooten en
kleinen, dikken en dunnen, blonden en grijzen.
Zij zien zeer ernstig. Aan hun oog ontrolt
een traan.
Daar is de burgervader genaderd tot voor
den katafalk.
En ziet, aan de oogen van den zedelijk
dooden ontrollen twee dikke tranen, die dan
spoedig verdwijnen in zijn grauwe baard,
waar ze glijbaantje gaan spelen
Lezer, ik heb maar wat hardop gedroomd,
't Was maar een nachtmerrie. Ik moet tot
de werkelijkheid terugkeeren.
't Was wel plechtig in den raad, maar
je kon niet merken dat er een do ode was.
Wel stond de voorzitter overeind op z'n
plaats, toen hij de vergadering ging openen,
en als de voorzitter overeind staat, dan is
er iets plechtigs aan de hand.
De voorzitter hield z'n nieuwjharsspeechje.
't Was niet veel bijzonders. Eén opmerking
trof me bijzonder: Hij meende met tevre
denheid terug te mogen zien op 't geen
achter ons ligt, niettegenstaande de bestaande
ontevredenheid.
Wat beteekent dat. Is onze burgemeester
zoo tevreden met den toestand, zooals die
is Het is toch te hopen van niet. Maar
meent hij dan dat 't geen in den laatsten
tijd werd gedaan, hoop op betere tijden
wettigt Dan zou ik willen vragen, of, wat
gedaan wordt om onze gemeente er weer
wat op te helpenniet voortspruit uit
die ontevredenheid, zoodat het woord niet
tegenstaande gelezen moet worden dank zij.
Of is het niet waar, dat alleen uit ontevre
denheid met bestaande slechte toestanden
een krachtige actie tot verbetering kan
uitgaan
Maar ter zake.
Wat er alzoo gedaan is
Er is geen Directeur van de gasfabriek
benoemd.
Er is geen grond afgestaan aan de Stearine-
kaarsenfabriek Apollo".
Zoo oppervlakkig ziet het eruit alsof daar
mee niets gedaan was Maar om die twee
dingen niet te doen, is juist het langst
overlegd.
Er werd geen Glas-directeur benoemd,
omdat enkele heeren nog naar een paar
sollicitanten informeeren wilden. Men was
ook niet erg tevreden, dat er maar één per
soon aanbevolen was.
Ik kreeg zoo den indruk alsof men meer
dacht, dan men zei. 't Kan zoo raar zijn
bij de benoeming voor een baantje en
dan zoo'n baantje.
Maar, laten we hopen, dat als nu over
eenigen tijd een keuze gedaan wordt, spoedig
zal blijken dat onze wijze mannen nu eens
den juisten man te pakken hebben.
Bij de aanvrage om grond van Apollo"
kwam de erfpachtquestie weer ter sprake.
Nu zeggen ze nog wel eens, dat hier geen
vraag is naar gemeentegrond. Nog geen
12 maanden lang schrijf ik de raadsover-
zichten voor De Moker, en in dien tijd is
reeds een keer of zes de erfpachtquestie ter
sprake gekomen.
En B. en W., die al sinds lang beloofd
hebben, de zaak eens goed onder de oogen
te zien, laten nog steeds op zich wachten
Maar ondertusschen gaat men maar voort
telkens grootere en kleinere stukken te ver-
koopen.
Zeer verklaarbaar, en terecht was het
protest van den heer de Groot tegen deze
wijze van handelen. Hij wilde zich niet
langer laten zoet houden met beloften, hij
stelde de vokende motie
„De gemeenteraad, van oordeel, dat het
erfpacbtsvraagstuk behoort te worden onder
zocht, alvorens voorstellen te behandelen tot
verkoop van gemeentegrond, verzoekt B. en W.
het onderzoek van dit vraagstuk voor te
bereiden,
en stelt de behandeling van het hangende
voorstel uit, tot een volgende vergadering."
Die motie is aangenomen. Het werd tijd.
Langzamerhand was 't wel wat erg in 't
oogloopend, hoé in deze 't dagelijksch be
stuur met den raad een loopje nam.
Maar zoo heel gesmeerd ging 't nog niet.
Er stemden nog 9 van de 19 tegen, nl. de
heeren Vürtheim, Loopuyt, Brittenburg, Beu
kers, Smit, P. Jansen, Mr. Jansen, \isser
en Klein.. Die waren blijkbaar met de
manier van doen van B. en W. nogal te
vreden.
Wat nu dit géval op zichzelf betreft
de Stearine-kaarsenfabriek „Apollo" wilde
een stuk grond van plm. 2500 M2. koopen
voor f4.de M2. B. en W. wilden slechts
plm. 2300 M2. -verkoopen, en dan voor f 10.
In hun praeadvies wezen ze er op dat de
kosten, besteed aan verbetering en ophoo
ging van dat terrein, op f 7 per M2. ge
schat moesten worden, zoodat voor den
ondergrond dan nog slechts f 3 betaald werd.
De heer Vürtheim, in zijn gloeienden
ijver om, 't koste wat 't koste, hier maar
groote industrie te bevorderen, vond de
geboden f 4 meer dan voldoende, waar
Smulders slechts f 1.50 had behoeven te
betalen. Een .wel wat vrije redeneering. Ten
eerste kocht Smulders grond, waar nog
niets aan gedaan was, terwijl hij de verplich
ting kreeg enkele niet onbelangrijke ver
beteringen te makenen ten tweede zou
een eens gemaakte fout nog maar geen aan
leid yig zijn die fout tot in 't oneindige te
herhalen.
't Is niet ondienstig hier even aan te halen,
wat de heer de Groot in de laatste verga
dering van „Schiedam Vooruit" bij de be
spreking van het erfpachtvraagstuk 1) zeide
over den afstand van grond aan de firma
Smulders. Hij verklaarde, dat hem achteraf
gebleken was, dat toen Smulders een aan
vrage deed in Schiedam, hij reeds te vergeefs
op alle andere plaatsen aan de Maasmonding
pogingen gedaan had en zelfs in Vlaardingen
erfpachtgronden had aangevraagd, zoodat
zeer waarschijnlijk hij hier daarvoor ook wel
te vinden geweest zou zijn, als men zich
maar wat stijf gehouden had.
De heer Gonka wees er op, dat „dit
is het mooiste stukje grond, dat we bezitten."
Zelfs f 10.— zou nog te laag zijn en Schie
dam is te arm om aan industrieën, al waren
ze noodlijdend, cadeautjes te doen.
Het is zijn doel niet de fabriek „Apollo"
te schaden, maar zoo ooit, dan zou hier
erfpacht kunnen worden toegepast. De aan
vraagster zegt zelf den grond te wenschen
om eventueele uitbreiding mogelijk te maken,
om nieuwe buren op eenigen afstand te hou
den, om een afvoerriool gemakkelijk te kun-
DE MOKER
1) Op deze vergadering hoop ik in het volgend
nummer terug te komen.