Bericht aan de Posfabonnees.
No. 1.
ZATERDAG 7 MAART 1903.
3e Jaargang.
ORGAAN van de Afdeeling Schiedam der Sociaaldemokratische Arbeiderspartij.
ABONNEMENTSPRIJS:
25 cent per kwartaal I u, V00ruithetaUna
franco per post 30 cent 3 voorumetmn9-
Losse nummers 2 cent.
Bureau van RedaktieNIEUW STRAAT 28.
Bureau van AdministratieNOORDYEST 12.
ADVERT ENTIËN:
3 cent per regel
Bij abonnement belangrijke korting.
Stnkken voor 't eerstvolgend nummer moeten uiterlijk Woensdag a. s. 's middags 12 uur in het bezit der Redactie zijn.
Den abonnees buiten Schiedam wordt ver
zocht, het abonnementsgeld voor dit kwartaal
zoo spoedig mogelijk per postwissel toe te
zenden. Dat is voordeeliger voor hen en
bespaart ons veel moeite.
De Administratie.
Bij het begin van den 3den jaargang.
Met dit nummer begint de 3e jaargang van De Moker.
Sinds 2 maanden verschenen in vergroot formaat onder
leiding van een nieuwe samenvoeging van personen,
tegen verhoogde prijs, heeft ons blad bewezen, er geheel
„in" te zijn. Zijn voortbestaan is dan ook verzekerd.
Toch is er een verandering aan gebracht. Het is
orgaan geworden van de Schiedamsche afdeeling der
8. D. A. P. De regeling, in December gemaakt en in
Januari ingetreden, werd door de afdeeling goedge
keurd. De toenmaals opgetreden commissie van redactie
is onveranderd gehandhaafd en evenals vroeger vol
komen vrij in haar werk maar evenals vroeger ook
volkomen verantwoordelijk voor haar werk aan de
geheele partij, (het- Congres) en de afdeeling; die ver
antwoordelijkheid is slechts iets meer formeel geworden.
De verhouding van De Moker tot de Afdeeling is
dus slechts formeel gewijzigd.
Maar de verhouding van de Afdeelingsleden tot
De Moker is zeer belangrijk veranderd. Vroeger een
onderneming van enkele afzonderlijke partijgenooten,
moest het blad door den arbeid van die enkelen worden
gevuld. Zij stonden voor alles alléén en hingen af van
de welwillendheid van dezen en genen, of er nu en
dan ook eens medewerking zou komen. Nu zal dat
natuurlijk anders worden. Reeds sinds een paar maanden
heeft zich het zeer verblijdend verschijnsel voorgedaan,
dat allerlei partijgenooten zich tot medewerking aan
De Moker hebben gezet. Nu De Moker partij orgaan
geworden is, is het de plicht van ieder lid der afdeeling
aan dat blad mee te werken, zoodra hem iets ter
kennis komt, dat voor mededeeling geschikt kan zijn.
Wil men niet zelf schrijven, dan dient men toch in
ieder geval mededeeling van het gehoorde of bijgewoonde
aan de redactie te gaan doen. Zóó alleen zal De Moker
in werkelijkheid afdeelingsorgaeLn worden.
Partijgenooten, doet ook hierin uw plicht.
De Revolutie.
Wie zich wel eens ingewerkt en ingedacht heeft in
een tijd van revolutie, vindt in de gebeurtenissen dezer
weken in Nederland en vooral in de wijze waarop die
gebeurtenissen worden beschouwd, de duidelijke sporen
eener ingetreden omwenteling.
Die omwenteling is het logische, noodzakelijke, gevolg
van het feit, dat het steeds zich nog verder ontwikke
lende kapitalisme in één opzicht aan de uiterste grens
zijner macht is gekomen, in één opzicht over de hoogte
van zijn onbeperkte heerschappij heen is geraakt, nl.
in de exploitatie van de waar „arbeidskracht". Terwijl
de macht van het kapitalisme nog steeds toeneemt op
het internationale gebied van nijverheid, handel, koloniën
en politiek, terwijl het kapitaal nog steeds voort
gaat, de oude machten, die de wereld „naast" het
kapitaal regeerden, bijv. de kerkgenootschappen, aan
zich te onderwerpen, is een van de, reeds lang aan
het kapitalisme volledig onderworpen, economische fak-
toren, de arbeidskracht, in verzet gekomen tegen het
kapitalisme, waarvan het tot nu toe volledig afhanke
lijk was.
De arbeidskracht was levende waar. De arbeidskracht
gedrukt of ongebruikt omdat het kapitalisme de zelf
geschapen werkeloosheid kunstmatig in het leven hield
(kunstmatig nl. door weldadigheid en bedeeling), heeft
zich net zoo lang laten verdrukken tot de samenpersing
een wilden te ugslag veroorzaakte. De levende arbeids
kracht heeft aan zijn lichaam, zijn geest en zijn ziel
net zoolang de bloedzuigende vergiftigende werkingen
van het kapitalisme gevoeld, tot ze nog liever haar
gelegenheid tot werken in de weegschaal stelde dan
nog langer te worden mishandeld.
De levende arbeidskracht, de arbeider, hij is in op
stand gekomen tegen de wreede machten, die hem ver
laagd hebben tot koopwaar en vernederd tot een
arbeidsbeest.
De vernedering, de verdrukking, de uitbuiting, waar
aan hij jaren en jaren achtereen heeft bloot gestaan,
heeft wrok en haat samengeperst in zijn stelselmatig
verbitterd gemoed, heeft in hem de vreeselijke spanning
van niets-ontzienden weerwraak gevormd.
De periode van hef kapitalistisch gespot met de
levende arbeidskracht heeft in die klasse van verne
derden en verdrukten de gruwelijkste krachten voor
wedervergelding gekweekt. Wie wind zaait, zal storm
oogsten.
En zóó algemeen en zóó volledig tevens is deze met
alle menschelijkheid spottende explotatie van de levende
arbeidskracht door het kapitaal geweest, dat overal
zonder onderscheid de arbeider zich keeren gaat tegen
het kapitalisme. In reuzengroepen vereenigen zij zich
tegen den vijand, die hun zulk een onbeperkten hoon
aandeed hun leven lang. En zelfs wie gewoon is, in
de arbeidersklasse te lev«n, etaat verstomd over de
omwentelingskracht, die het kapitalisme onwetens op
voedde in den zóózeer afhankelijken arbeider.
Niet langer duldt de levende arbeidskracht de hoon-
volle exploitatie van het kapitaal.
Niet langer duldt de arbeider, dat zijn eigen lijf en
dat van zijn vrouw en zijn kinderen de gemerkte slacht
offers zijn van het kapitalistische monster, dat slechts
eigen belangen kent en ziet.
Niet langer duldt de arbeidersklasse, dat hun arbeid
henzelf doemt tot een leven vol ontbering, hun kinderen
berooft van iedere gelegenheid tot behoorlijke ontwik
keling en hun geheele klasse buitensluit van de moge
lijkheid tot eenig hooger genot.
Niet langer dulden zij het, dat duizenden en tien
duizenden arbeiders, dat het kapitalisme van hun bijna
niet betaalden arbeid misbruik maakt om zelf groote
winsten te maken en aan zijn bezitters een weelderig
overdadig leven te verschaffen,
En omdat de arbeidskracht niet langer duldt, dat het
kapitalisme ze exploiteert zooals vroeger, en omdat
het kapitalisme zonder arbeidskracht niet leven kan,
en omdat het kapitalisme geheel en al is ingericht op
de meest volledige vrijheid in het gebruiken der levende
arbeidskracht,
daarom is de thans in Nederland uitgebroken strijd
het voorspel eener groote revolutie.
Want het kapitalisme zal trachten de levende arbeids
kracht, zonder de vrije beschikking waarover het niet
bestaan kan, met ieder middel waarover het maar kan
beschikken, er onder te houden, te kortwieken in haar
vrijheidsbeweging, desnoods velen met den kop in het
bloed van hun eigen klasse te laten stikken.
Maar even zeker zal de in verzet gekomen arbeiders
klasse, die het niet beroerder meer krijgen kan, die
aan het eind van zijn lijdensweg is gekomen, niet toe
geven, niet op nieuw zich laten inkerkeren en onder
het slavenjuk van het kapitaal terugbrengen. Daartoe
is de uitbuiting te ver gegaan en de spanning der ver
bittering te groot geworden.
Het is wel eigenaardig, dat deze strijd uitbreekt
tijdens het bestuur eener „christelijke" regeering.
Maar toevallig is het niet. Als nergens meer een
toevlucht is te vinden, beschouwen de wisselaars den
tempel als een toevluchtsoord.
Het Nederlandsch kapitalisme haalde den vlag van
het christendom in top. Dat was een bewijs, dat het
reeds ver was gekomen met dat kapitalisme. En volstrekt
niet vreemd is de thans gekomen krisis tijdens! liel
thans bestaande bewind.
Wat er gebeuren zal met de gelegenheids wetten v:
de^ ministers Loeff, Bergansius en K^per (want
drietal is er natuurlijk de maker van),* och, dat kojJ
er op zich zelf weinig op aan. De revolutie is ingeliiï
Geen wet, geen parlement, kan deze geschiedkundj
gebeurtenis meer ongedaan maken. Hoogstens kan,
nadere ontwikkeling der revolutie van wetten en
lementsbesluiten afhangen. j
Maar wat wel van zeer groot belang is, dat i^_
dat een ieder zich volledig rekenschap geeft vanv
beteekenis der feiten Iedereen zal gedwongen word%
stelling te nemen, gedwongen door de gebeurtenissl
zelf. Iedereen zonder onderscheid kan het slachtof
worden van de aangebroken revolutie.
Arbeiders, in de eerste plaats is deze omwenttl
van geweldige beteekenis voor uw geheele klasstu
is een begin gemaakt met de bevrijding van den aF
uit de klauwen van het kapitaal. De eerste bra,
de almacht van het kapitalisme is geschoten. Er is
aanvang gemaakt met de vernietiging van de noJ
zakelijkheid uwer heele of halve ellende. Begrijpt all
waar het om gaat.
Het gaat niet om een paar centen loon meer,,
een half uur werk minder of een paai vrije dagten
Het gaat om de vrijmaking uwer klasse, de losu
van den arbeid uit de wreede grijparmen van hei.
doogenlooze kapitalisme. Het geldt uw vrijheid, de vnje
toekomst uwer kinderen.
Sluit u aaneen, schouder aan schouder, duizenden
van rijen aaneen.
Maar houdt rein uw vrijheidsstrijd. Weest hoog in
uw strijd zelfs waar ge staat tegenover zooveh n ':e
laag waren in hun middelen van verdrukking.
Uw ideaal is: vrij te zijn, de vrijheid te veroveren
die u onthouden is door het kapitalistische stelsel.
Vergeet nooit uw ideaal in den wreeden wrokkend!
strijd van het oogenblik.
Vakbeweging.
IV.
Kistenmaker».
Niet zonder eenigen schroom wagen wij ons aan!
dit artikel. Voor den buiten dit vak staande is het
toch dikwijls zeer moeilijk een juist denkbeeld te ver-
krijgen van den aard der werkzaamheden in een kisten- 1
makerij, natuurlijk, wil men de toestanden (de ver-
houdingen van arbeid en werktijd toetsend aan de,
emolumenten welke er door verkregen worden) kennen
dan is het in de eerste plaats noodzakelijk omtrent di
organisatie van het bedrijf volledig te zijn ingelichte
Dit nu zijn wjj niet. De gegevens, welke wij kondèrU
bemachtigen, zijn vaag en onvolledig. Ofschoon het
bedrijf in onze stad nogal op groote schaal 'won' it-
geoefend en de beoefenaren vele zijn, waaronder óók,
dit weten wij beslist, een aantal is, dat ons is toege
daan, hebben de kistenmakers zich niet bijzonder uit
gesloofd om ons eens met hun toestand op de hoogte
te stellen. Dat is verkeerd. Er kleven toch aar
bedrijf voor den werkman nog zeer vele en zeer gr oü
misstandenwenscht men verbetering daarvan, dan
het ontegenzeggelijk noodzaak om die misstanden tq
openbare kennis te brengen, om ze door een scherj
heldere kritiek, door een berekende en goed opge
agitatie onmogelijk te maken. Organisatie is daar'
in de eerste plaats noodig en verwondering
het zeker baren, dat onder zoo'n uitgebreide categèrl
van arbeiders nog alle organisatie ontbreekt. Doch
is ook onder de kistenmakers zooals onder zoovel
andere arbeiders: veel pruttelen onderling, maar flii]
de handen aan den ploeg slaan om verbetering te vragen!
te eischen als dat noodig is, gemeenschappelijk op te
komen één voor allen, allen voor één bij geple
I
Proletariërs aller l]
Vereenigt U1!