Bericht aan de Posfabonnees. No. 1. ZATERDAG 7 MAART 1903. 3e Jaargang. ORGAAN van de Afdeeling Schiedam der Sociaaldemokratische Arbeiderspartij. ABONNEMENTSPRIJS: 25 cent per kwartaal I u, V00ruithetaUna franco per post 30 cent 3 voorumetmn9- Losse nummers 2 cent. Bureau van RedaktieNIEUW STRAAT 28. Bureau van AdministratieNOORDYEST 12. ADVERT ENTIËN: 3 cent per regel Bij abonnement belangrijke korting. Stnkken voor 't eerstvolgend nummer moeten uiterlijk Woensdag a. s. 's middags 12 uur in het bezit der Redactie zijn. Den abonnees buiten Schiedam wordt ver zocht, het abonnementsgeld voor dit kwartaal zoo spoedig mogelijk per postwissel toe te zenden. Dat is voordeeliger voor hen en bespaart ons veel moeite. De Administratie. Bij het begin van den 3den jaargang. Met dit nummer begint de 3e jaargang van De Moker. Sinds 2 maanden verschenen in vergroot formaat onder leiding van een nieuwe samenvoeging van personen, tegen verhoogde prijs, heeft ons blad bewezen, er geheel „in" te zijn. Zijn voortbestaan is dan ook verzekerd. Toch is er een verandering aan gebracht. Het is orgaan geworden van de Schiedamsche afdeeling der 8. D. A. P. De regeling, in December gemaakt en in Januari ingetreden, werd door de afdeeling goedge keurd. De toenmaals opgetreden commissie van redactie is onveranderd gehandhaafd en evenals vroeger vol komen vrij in haar werk maar evenals vroeger ook volkomen verantwoordelijk voor haar werk aan de geheele partij, (het- Congres) en de afdeeling; die ver antwoordelijkheid is slechts iets meer formeel geworden. De verhouding van De Moker tot de Afdeeling is dus slechts formeel gewijzigd. Maar de verhouding van de Afdeelingsleden tot De Moker is zeer belangrijk veranderd. Vroeger een onderneming van enkele afzonderlijke partijgenooten, moest het blad door den arbeid van die enkelen worden gevuld. Zij stonden voor alles alléén en hingen af van de welwillendheid van dezen en genen, of er nu en dan ook eens medewerking zou komen. Nu zal dat natuurlijk anders worden. Reeds sinds een paar maanden heeft zich het zeer verblijdend verschijnsel voorgedaan, dat allerlei partijgenooten zich tot medewerking aan De Moker hebben gezet. Nu De Moker partij orgaan geworden is, is het de plicht van ieder lid der afdeeling aan dat blad mee te werken, zoodra hem iets ter kennis komt, dat voor mededeeling geschikt kan zijn. Wil men niet zelf schrijven, dan dient men toch in ieder geval mededeeling van het gehoorde of bijgewoonde aan de redactie te gaan doen. Zóó alleen zal De Moker in werkelijkheid afdeelingsorgaeLn worden. Partijgenooten, doet ook hierin uw plicht. De Revolutie. Wie zich wel eens ingewerkt en ingedacht heeft in een tijd van revolutie, vindt in de gebeurtenissen dezer weken in Nederland en vooral in de wijze waarop die gebeurtenissen worden beschouwd, de duidelijke sporen eener ingetreden omwenteling. Die omwenteling is het logische, noodzakelijke, gevolg van het feit, dat het steeds zich nog verder ontwikke lende kapitalisme in één opzicht aan de uiterste grens zijner macht is gekomen, in één opzicht over de hoogte van zijn onbeperkte heerschappij heen is geraakt, nl. in de exploitatie van de waar „arbeidskracht". Terwijl de macht van het kapitalisme nog steeds toeneemt op het internationale gebied van nijverheid, handel, koloniën en politiek, terwijl het kapitaal nog steeds voort gaat, de oude machten, die de wereld „naast" het kapitaal regeerden, bijv. de kerkgenootschappen, aan zich te onderwerpen, is een van de, reeds lang aan het kapitalisme volledig onderworpen, economische fak- toren, de arbeidskracht, in verzet gekomen tegen het kapitalisme, waarvan het tot nu toe volledig afhanke lijk was. De arbeidskracht was levende waar. De arbeidskracht gedrukt of ongebruikt omdat het kapitalisme de zelf geschapen werkeloosheid kunstmatig in het leven hield (kunstmatig nl. door weldadigheid en bedeeling), heeft zich net zoo lang laten verdrukken tot de samenpersing een wilden te ugslag veroorzaakte. De levende arbeids kracht heeft aan zijn lichaam, zijn geest en zijn ziel net zoolang de bloedzuigende vergiftigende werkingen van het kapitalisme gevoeld, tot ze nog liever haar gelegenheid tot werken in de weegschaal stelde dan nog langer te worden mishandeld. De levende arbeidskracht, de arbeider, hij is in op stand gekomen tegen de wreede machten, die hem ver laagd hebben tot koopwaar en vernederd tot een arbeidsbeest. De vernedering, de verdrukking, de uitbuiting, waar aan hij jaren en jaren achtereen heeft bloot gestaan, heeft wrok en haat samengeperst in zijn stelselmatig verbitterd gemoed, heeft in hem de vreeselijke spanning van niets-ontzienden weerwraak gevormd. De periode van hef kapitalistisch gespot met de levende arbeidskracht heeft in die klasse van verne derden en verdrukten de gruwelijkste krachten voor wedervergelding gekweekt. Wie wind zaait, zal storm oogsten. En zóó algemeen en zóó volledig tevens is deze met alle menschelijkheid spottende explotatie van de levende arbeidskracht door het kapitaal geweest, dat overal zonder onderscheid de arbeider zich keeren gaat tegen het kapitalisme. In reuzengroepen vereenigen zij zich tegen den vijand, die hun zulk een onbeperkten hoon aandeed hun leven lang. En zelfs wie gewoon is, in de arbeidersklasse te lev«n, etaat verstomd over de omwentelingskracht, die het kapitalisme onwetens op voedde in den zóózeer afhankelijken arbeider. Niet langer duldt de levende arbeidskracht de hoon- volle exploitatie van het kapitaal. Niet langer duldt de arbeider, dat zijn eigen lijf en dat van zijn vrouw en zijn kinderen de gemerkte slacht offers zijn van het kapitalistische monster, dat slechts eigen belangen kent en ziet. Niet langer duldt de arbeidersklasse, dat hun arbeid henzelf doemt tot een leven vol ontbering, hun kinderen berooft van iedere gelegenheid tot behoorlijke ontwik keling en hun geheele klasse buitensluit van de moge lijkheid tot eenig hooger genot. Niet langer dulden zij het, dat duizenden en tien duizenden arbeiders, dat het kapitalisme van hun bijna niet betaalden arbeid misbruik maakt om zelf groote winsten te maken en aan zijn bezitters een weelderig overdadig leven te verschaffen, En omdat de arbeidskracht niet langer duldt, dat het kapitalisme ze exploiteert zooals vroeger, en omdat het kapitalisme zonder arbeidskracht niet leven kan, en omdat het kapitalisme geheel en al is ingericht op de meest volledige vrijheid in het gebruiken der levende arbeidskracht, daarom is de thans in Nederland uitgebroken strijd het voorspel eener groote revolutie. Want het kapitalisme zal trachten de levende arbeids kracht, zonder de vrije beschikking waarover het niet bestaan kan, met ieder middel waarover het maar kan beschikken, er onder te houden, te kortwieken in haar vrijheidsbeweging, desnoods velen met den kop in het bloed van hun eigen klasse te laten stikken. Maar even zeker zal de in verzet gekomen arbeiders klasse, die het niet beroerder meer krijgen kan, die aan het eind van zijn lijdensweg is gekomen, niet toe geven, niet op nieuw zich laten inkerkeren en onder het slavenjuk van het kapitaal terugbrengen. Daartoe is de uitbuiting te ver gegaan en de spanning der ver bittering te groot geworden. Het is wel eigenaardig, dat deze strijd uitbreekt tijdens het bestuur eener „christelijke" regeering. Maar toevallig is het niet. Als nergens meer een toevlucht is te vinden, beschouwen de wisselaars den tempel als een toevluchtsoord. Het Nederlandsch kapitalisme haalde den vlag van het christendom in top. Dat was een bewijs, dat het reeds ver was gekomen met dat kapitalisme. En volstrekt niet vreemd is de thans gekomen krisis tijdens! liel thans bestaande bewind. Wat er gebeuren zal met de gelegenheids wetten v: de^ ministers Loeff, Bergansius en K^per (want drietal is er natuurlijk de maker van),* och, dat kojJ er op zich zelf weinig op aan. De revolutie is ingeliiï Geen wet, geen parlement, kan deze geschiedkundj gebeurtenis meer ongedaan maken. Hoogstens kan, nadere ontwikkeling der revolutie van wetten en lementsbesluiten afhangen. j Maar wat wel van zeer groot belang is, dat i^_ dat een ieder zich volledig rekenschap geeft vanv beteekenis der feiten Iedereen zal gedwongen word% stelling te nemen, gedwongen door de gebeurtenissl zelf. Iedereen zonder onderscheid kan het slachtof worden van de aangebroken revolutie. Arbeiders, in de eerste plaats is deze omwenttl van geweldige beteekenis voor uw geheele klasstu is een begin gemaakt met de bevrijding van den aF uit de klauwen van het kapitaal. De eerste bra, de almacht van het kapitalisme is geschoten. Er is aanvang gemaakt met de vernietiging van de noJ zakelijkheid uwer heele of halve ellende. Begrijpt all waar het om gaat. Het gaat niet om een paar centen loon meer,, een half uur werk minder of een paai vrije dagten Het gaat om de vrijmaking uwer klasse, de losu van den arbeid uit de wreede grijparmen van hei. doogenlooze kapitalisme. Het geldt uw vrijheid, de vnje toekomst uwer kinderen. Sluit u aaneen, schouder aan schouder, duizenden van rijen aaneen. Maar houdt rein uw vrijheidsstrijd. Weest hoog in uw strijd zelfs waar ge staat tegenover zooveh n ':e laag waren in hun middelen van verdrukking. Uw ideaal is: vrij te zijn, de vrijheid te veroveren die u onthouden is door het kapitalistische stelsel. Vergeet nooit uw ideaal in den wreeden wrokkend! strijd van het oogenblik. Vakbeweging. IV. Kistenmaker». Niet zonder eenigen schroom wagen wij ons aan! dit artikel. Voor den buiten dit vak staande is het toch dikwijls zeer moeilijk een juist denkbeeld te ver- krijgen van den aard der werkzaamheden in een kisten- 1 makerij, natuurlijk, wil men de toestanden (de ver- houdingen van arbeid en werktijd toetsend aan de, emolumenten welke er door verkregen worden) kennen dan is het in de eerste plaats noodzakelijk omtrent di organisatie van het bedrijf volledig te zijn ingelichte Dit nu zijn wjj niet. De gegevens, welke wij kondèrU bemachtigen, zijn vaag en onvolledig. Ofschoon het bedrijf in onze stad nogal op groote schaal 'won' it- geoefend en de beoefenaren vele zijn, waaronder óók, dit weten wij beslist, een aantal is, dat ons is toege daan, hebben de kistenmakers zich niet bijzonder uit gesloofd om ons eens met hun toestand op de hoogte te stellen. Dat is verkeerd. Er kleven toch aar bedrijf voor den werkman nog zeer vele en zeer gr oü misstandenwenscht men verbetering daarvan, dan het ontegenzeggelijk noodzaak om die misstanden tq openbare kennis te brengen, om ze door een scherj heldere kritiek, door een berekende en goed opge agitatie onmogelijk te maken. Organisatie is daar' in de eerste plaats noodig en verwondering het zeker baren, dat onder zoo'n uitgebreide categèrl van arbeiders nog alle organisatie ontbreekt. Doch is ook onder de kistenmakers zooals onder zoovel andere arbeiders: veel pruttelen onderling, maar flii] de handen aan den ploeg slaan om verbetering te vragen! te eischen als dat noodig is, gemeenschappelijk op te komen één voor allen, allen voor één bij geple I Proletariërs aller l] Vereenigt U1!

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

De Moker | 1903 | | pagina 1