St. Nicolaas-Kinderfeest.
No. 39.
ZATERDAG 28 NOVEMBER 1903
3e Jaargang.
ORGAAN van de Afdeeling Schiedam der Sociaaldemokratische Arbeiderspartij.
Ingezonden Mededeelingen.
Arbeiders-Coöperatie „Voorwaarts".
Oude Kerkhof 7,
Woensdag, 16 December a. s.
Ons partij-leven.
BUITENLAND.
ABONNEMENTSPRIJS:
25 cent per kwartaal j Mj vooruitbetalin
tranco per post 30 cent j J
Losse nummers 2 cent.
BUREAU VAN REDACTIE
Gebouw „CONSTANTIA", Hoogstraat.
BUREAU VAN ADMINISTRATIE
A. WINTERBERG, Nieuwe Sluisstraat 5.
AD VETRTENTIËN:
3 cent per regel.
Bij abonnement belangrijke korting.
Stukken voor 't eerstvolgend
nummer moeten uiterlijk Woensdag a. s. 's middags 12 unr in het bezit der Redactie zijn.
3 cent per regel.
Aan de Leden.
Van Maandag 30 November a. s. af ligt de
Rekening en Verantwoording voor de leden ter inzage
De ledenvergadering is vastgesteld op
HET BESTUUR.
De commissie welke zich belast heeft met het orga»
niseeren van dit Kinderfeest heeft besloten
lo. Toegangskaartjes uit te reiken; om zeker te zijn
van het aantal kinderen dat komen zal.
2o. Alleen voor kinderen beneden den leeftijd van 12
jaar worden kaartjes afgegeven.
3o. Bij het halen der kaartjes moet men leeftijd en
geslacht der kinderen opgeven (liefst schriftelijk.)
4o. Het Kinderfeest zal gehouden worden op Zon
dag 6 December a. s. ten 6 uur in „Constantia".
Let op hetgeen hier volgt:
Zondag 29 Nov., 's avonds na 7 uur, zal onder-
geteekende in „Constantia" zijn om de kaartjes af te
geven. Allen, die op een der ljjsten reeds het aantal
kinderen invulden, worden dus verzocht, voor elk kind,
dat gezonden wordt, een kaartje te laten afhalen. Na
Maandag worden geen kaartjes meer afgegeven. (Men
lette op 3o.).
Zonder deze kaartjes worden geen kinde
ren toegelaten.
Voor hen die nog niet op een der lijsten teekenden
en kinderen wenschen op te geven, bestaat daarvoor
a. s. Zondagavond na 7 nur gelegenheid in „Constantia".
Na Zondag worden beslist geen kinderen
meer bijgeschreven.
Ieder neme hiervan goed nota
A. WINTERBERG.
De triomph der reaktie heeft ons menig offer ge
vraagd. Financieele, om te steunen hen, die in den
strijd voor hun rechten, in den strijd voor hun begin
selen, die ze trots alle lagen en listen der tegenstanders
manmoedig getrouw bleven, ten onder gingen In
den strijd, waar Recht het afleggen moest tegen
brutaal geweldTe steunen die dapp'ren, die alles,
alles wat ze bezaten op 't spel zetten en trouw bleven
aan de groote zaak van hun klasse, der arbeiders.
De dapp'ren, die het kleine stukje recht, den arbeider
nog gelaten, zich niet weerloos wilden doen ontnemen.
En voor die „misdaad" door den meadoogenlooze en
wreeden overwinnaar vreeselijk werden getuchtigd
Die met hun gezin werden overgeleverd aan de
afschuwelijke martelingen van honger-ellende wier
leven werd verwoestWier éénige hoop was geves
tigd op ónze solidariteit en naar ons vermogen
brachten wij bij, hen, onze trouwe makkers, het leed te
verzachten, hen voor algeheele ondergang te behoeden....
Maar nog andere offers werden ons gevraagd. Wjj
zagen velen, die eens nevens ons streden en leden,
heengaan
Heengaan, nu ze hun hoop zagen in rook vervliegen
hun verlangen onvervuld bleef, nu ze juist de ver
vulling zoo nabij dachten en de teleurstelling hun
t e machtig geworden, verslagen en ontmoedigd terug
zonken in onverschillige berusting
Heengaan, waar ze meenden dat nil de zaak hopeloos
was de vooruitgang voor goed den kop was inge
drukt de arbeidersbeweging was ten onder gebracht.
Ze zagen het scheepke hunner hoop, nog straks rank
en fier de baren klievend, op 'n klip geloopen, als ont
redderd wrak krakend onder eiken golfslag der woe
dende reaktie-golven, straks uit elkaar geslagen....
En zagen den opvarenden een wissen ondergang
beschoren.
O zeker, reeds lang hebben zij het kimnen vernemen
„zij, die ge verloren waart, zijn welvarend en laten u
groeten"; reeds lang hebben de courantberichten hen
kunnen overtuigen, dat de arbeiders-beweging niet
ten onder is gebracht, door 't gezwoeg der reaktie maar
hun vertrouwen op hun geloof in de eindelijke zegepraal
is t e zeer geschokt, alsdat ze weer zich plaatsen daar,
waar ze behooren, in ónze gelederen, in.de rijen van
het internationale, strijdende proletariaat.
En zij blijven verre van onshoe noode wij hen
missen.
Och, 'n voorwendsel is zoo licht gevonden. Deze
vindt dit, gene dat als uitvlucht, om z'n wegblijven te
verontschuldigen....
Toch dienen we te erkennen, dat, al is 't gelukkig
als uitzondering, ook wel 'ns 'n gemotiveerde reden
bestaat en wordt aangevoerd, waartegen wij te zwijgen
hebben. Zoo hebben we in onze afd. wel iemand zien
heengaan, die werkelijk op een flinken dienststaat in
dienst der partij bogen kon wien het nóg niet aan
overtuiging mangelt, maar die is heengegaan omdat hij
zoo bitter weinig apprecieering vond bij de partijge-
nooten, hoeveel hij ook presteerde. Neen, erger nog,
door sommigen als een goed doel wit voor spot en
scherts gehouden werd en steeds hun mikpunt was.
Geplaagd en gesard werd....
Nn raakt dit alles niet de beginselen, en wij vinden
dan ook dat die partijgenoot zeer verkeerd deed, de
partjj om die reden vaarwel te zeggen, doch i s h e t
niet te begrijpen?
Zeer zeker en de houding dier spotvogels is niet
genoeg te laken en te geeselen. 't Komt totaal niet
uit anderen lastig te vallen met gekheid, waarvan we
weten dat de menschen niet zijn gediend, als het partij-
genooten betreft, dan is het nog zooveel te dommer en
meer afkeurenswaardig; in stede de partij te dienen,
berokkenen wij haar schade, door haar vaak de krach
tigste elementen te ontrooven.
Wij moeten beseffen, dat bij het steeds grooter
wordende aantal partijgenooten er steeds meer verschil
lende karakters onder ons komen, daarmede moeten wij
rekening houden. Alle menschen zijn nu eenmaal niet gelijk
van aanleg, en dom is het, iemand die met ons in
't een of ander verschilt, daarom te bespotten of lastig
te vallen.
Dit mag niet gebeuren en waar wij het zien, hebben
wij dit kwaad, dat helaas in onze afdeeling een groote,
althans t e groote afmeting heeft aangenomen, te
bestrijden.
Wij, sociaal-demokraten vooral, hebben te beseffen,
dat onderling getwist, de wortel van 't verdeel en
h e e r s c h, uit den booze is. Wij hebben te staan en te
strijden naast en voor elkander. Wij hebben te appre-
cieeren ieders werk in 't belang der goede zaak wie
veel kan, hoort veel te dpen, wie over minder arbeids
kracht beschikt, zal niet zooveel doen, doet veel of
weinig, allen dragen hun steentje bij tot het optrekken
van het grootsche gebonw onzer idealen en daarom
hebben we te eerbiedigen alle individualistische eigen
schappen onzer mede-arbeiders.
Niet dat we elkaar met handschoentjes behoeven aan
te pakken. Dat's ook niet noodig. Maar zonder plagen
en sarren hebben we te staan eerlijk en ruiterlijk tegen
over onze tegenstanders, doch bovenal hebben we die
zelfde deugden te betrachten tegenover partijgenooten.
Dan alleen is ons partij-leven normaal en zullen we
ons gezond en krachtig zoowel naar binnen als naar
buiten kunnen ontwikkelen.
Dan zal de stormwind der reaktie over ons heengaan,
zonder ons schade te berokkenen dan zal het ver
woede conservatisme vruchteloos zwoegen tegen de
komst van 't nieuwe en betere, tegen den vooruitgang,
dan zal de marsch der naar Nieuwen Tijd opgaande
uitgebuitenen door niets en niemand te stuiten zijn
dón zal, speciaal voor het Nederlandsch proletariaat,
straks blijken, wanneer de orkaan is uitgebulderd, dat
het graan prachtig weer oprijst en de velden wit van
te oogsten
Als goede tuiniers hebben wij te zaaien niet alleen,
doch óók te wieden.
Welnu, partijgenooten, laat ons allen doen al datgene
wat ons behoort. Geeselen wij, daar, waar gegeeseld
moet worden, doch vergeten wij dan ook niet te appre-
cieeren, datgene, wat daarop aanspraak maken kan.
Dat zij zoo
Frankrijk. Vele jaren lang heeft daar de school
gestaan onder een sterken invloed van den clerus.
Daaraan is nu een einde gemaakt.
De heer Combes heelt gister in den Franschen Senaat
in zake de school een overwinning behaald, die als
definitief kan worden beschouwd.
Men kent de kwestie. Het geldt de intrekking der
wet-Falloux, die het onderwijs vrijlaat, dat wil zeggen,
die den toestand schept, welke in ons land vóór de
wet-Mackay bestond, dat iedereen scholen op kan richten,
op eigen kosten, en met door den Staat geautoriseerde
onderwijzers.
Wordt deze wet ingetrokken zonder meer, dan heeft
men de verplichte staatsschool. Doch dat was de be
doeling niet. Deze was eigenlijk alleen om de klooster
scholen uit te roeien, en daarom werd een artikel
voorgesteld waarbij het aan leden van „niet-geautori-
seerde" kongregaties verboden was scholen te houden
en onderwijs te geven.
Er was een voorstel-Delpech om dat „niet-geautori-
seerde" weg te laten vallen en zoodoende alle kongrega-
nistisch onderwijs af te schaffen. Met dit voorstel
verklaarde Combes in te stemmen.
Nu kwam het gewichtige oogenblik. Waldeck-Rousseau,
de vorige minister-president, bestreed het. amendement,
en .Combes, ministerieel leven hing nu aan een zijden
draadje. Het amendement werd echter aangenomen
met 147 tegen 135 stemmen.
In de Kamer heeft Combes een vaste meerderheid
in deze, maar dat hij den Senaat zóó zou weten mede
te krijgen, is hem zeker een flinke meevaller.
Op het kantje af ging het dus. Maar er is na een
begin gemaakt.
Italië De Christen-Democraten hebben toch
overal pech. Ze komen telkens in de verdrukking
tusschen Christen-Conservatieven en onchristelijke de
mocraten. Let maar eens op de ruzie onder de Itali-
aansche Katholieken.
Te Bologna had een katholiek kongres plaats, waar
over de konservatieve bladen minstens half razend zijn.
De christelijke democraten aangevoerd door den be
kenden a,bbé Murri, hebben 't op het kongres gewonnen
en er zijn besluiten genomen om zich als politieke
partij te organiseeren. Dat is de vorm waarin paus
Leo XIII niet wilde hebben dat ze zich organiseerden.
Volgens de korrespondent van l' Europeen te Rome,
heeft paus Pias dit goedgevonden en zal zich niet ver
zetten tegen een optreden bij de verkiezingen.
De Tijd schimpt op dezen geestelijke Murri alsof
hij een simpel sociaaldemocraat was.
De christelijke democratie noemt ze een „geestelijke
afdwaling"