No. 20.
ZATERDAG 13 Juli 1907.
7e Jaargang.
ORGAAN der Afd. Schiedam en Vlaardingen der Sociaal demokratische Arbeiderspartij.
Stokken voor 't eerstvolgend nummer moeten niterlijk Woensdag a. s. 's middags 12 unr in liet bezit der Redactie zijn.
Schiedam.
Afdeelingsnieuws.
Oproep om steun.
Aanpakken
Vrije dagen.
Een idioot plan.
-
ABONNEMENTSPRIJS:
25 cent per kwartaal j Mj j00ruitbetaUn
franco per post 30 cent j
Losse nummers 2 cent.
Burean van Bedaktle en Administratie
Gebouw „CONSTANTIA", Hoogstraat.
Spreekuur voor de Redactie:
's Woensdagsavonds van 7l/2S'/2 uur.
ADVERTENTIEN:
3 cent jier regel.
Bij abonnement belangrijke korting.
Eiken Zaterdag is dit blad verkrijgbaar:
Nieuwsticht N. Z. 32.
Groote Markt 3.
Zalmstraat 22.
„Constantia", Hoogstraat.
Aan boven Tenoemde adressen worden ook abonne
menten aangenomen.
De abonné's worden verzocht bij adresverandering
daarvan kennis te geven aan de Administratie.
Attentie s. v. p.
Door de plaats gehad hebbende verkiezingen is ons
Verkiezingsfonds totaal uitgeput, ja zelfs heeft dit fonds
een tekort. Partijgenooten en geestverwanten, helpt ons
dit tekort uit den weg te ruimen en vult onze kas. Wij
openen met deze een steunpenning voor de verkiezingskas.
Stort das hetgeen u kunt missen, alles is welkom, veel
en weinig. Een ieder geve naar vermogen. In De Moker
zal iedere week verantwoording gedaan worden van de
giften.
Geeft dus allen wat en liefst met het een of ander
„Motto", zooveel te makkelijker voor de verantwoording.
Men kan geld geven aan de volgende adressen:
„Constantia", den secr. van Djjk, Kreupelstraat 22, en
bij den penningmeester W. Hoek, Singel 150.
Ook zal ieder lid van onze afdeeling wel giften
aannemen, welke hij (zjj) dan wel aan den Penningmeester
zal afdragen.
Zondag 6 Juli vergaderde de afdeeling Schiedam
weer huishoudelijk.
De opkomst was nogal flink. Zij had beter geweest,
maar velen waren naar de Meeting in Rotterdam.
Bij de ingekomen stukken was er een van eenige
partijgenooten-onderwijzers, betrekking hebbende op een
kinderfeestje op 31 Aug. a. s., welke partijgenooten
daaraan deel zullen nemen.
Over bovenstaande ontspon zich een lange discussie,
welke eindigde met een voorstel van het bestuur om
een afwachtende houding in deze aan te nemen.
Een lid had zich sinds de vorige vergadering weer
aangemeld. De rekening en de verantwoording werden
goed bevonden en den respectievelijken penningmeesters
dank gebracht voor hun werk.
De bespreking gemeenteraads-verkiezingen maakten
deel uit van een aangename discussie.
Als dit blad verschijnt zjjn de herstemmingen afge-
loopen, dus zullen wjj er niets meer van vermelden.
Bij de rondvraag kwam ter sprake: Het deelnemen
van kinderen van de Openbare Scholen aan de huldiging
van leden der Vredesconferentie aan het Hoofd alhier."
Nadat velen hunne verontwaardiging over deze zaak
had uitgesproken werd besloten dat de afdeeling een
adres zal sturen om te protesteeren tegen de-geljjk
machtsmisbruik.
Te ongeveer 1 uur werd deze vergadering door den
voorzitter gesloten.,
Namens het Bestuur,
M. J. van Dijk, Secr..
De verkiezingen van de Provinciale Staten en den
Gemeenteraad hebben ons verkiezingsfonds uitge
put. Wij roepen daarom partijgenooten en geestverwan
ten op, eens flink in den zak te tasten om dit fonds
weer flink te spekken. Zendt uw bijdragen aan onzen
penningmeester W. Hoek (Singel 150) of geeft ze aan
onze colporteurs of in „Constantia".
Het Bestuur van de afd. Schiedam
der S. D. A. P.
De verkiezingstijd is het meest geschikt voor onze
propaganda. Dan strooien we het zaad onzer beginselen
met volle handen uit; dan stellen we al datgene wat
ons van de burgerlijke partijen onderscheidt, zoo scherp
mogelijk op den voorgronddan striemen we naar rechts
en naar linksnaar alle zijden, vanwaar gepoogd wordt
de belangen der bezitters boven het algemeen belang
te plaatsendan dringen we ze op, de burgerlijke groe
pen, of ze willen of niet, naar de demokratie en dwin
gen ze rekening te houden met de nooden van het
arbeidende volk. Dwingen wij, sociaal-demokraten, klein,
geminacht groepje, al die groote groepen uit hun hol te
komen, hun behoudzucht te vieren, op de vlakte te
verschijnen en van hunne goede gezindheden ten op
zichte der demokratie te doen blijken.
En dan dringt onze propaganda tot in schuilhoeken,
die anders nooit door haar worden bereikt. Dan luis
teren ooren, die anders steeds voor onze woorden ge
sloten zjjn. Dan krijgen we verbinding daar, waar we
nimmer kontakt verkrijgen konden.
Maar na den verkiezingstijd moeten we oogsten. We
moeten het vonkje dat hier of daar ontgloeid is, niet
laten dooven, maar aanblazen tot volle vlam. We moe
ten het sprietje dat hier of daar opschiet, niet achteloos
voorbijgaan maar het verzorgen en opkweeken tot vollen
bloei. We moeten aan het half-luisterende oor niet ver-
zwijgen, maar spreken van nieuw gebeuren.
Als we ergens kontakt hebben verkregen, dan moeten
we zorgen het te houden en te versterken.
We hebben geen tijd te rusten. We moeten voort;
grooter belangen zijn gemoeid bij den strijd, dien we
voeren tegen de burgermaatschappij en hare verdedigers
we hebben geen tijd te wachten, doch dringen en drin
gen op, hameren en beuken vooit, dag aan dag, week
aan week, altijd en overal naar de sociaal-demokratie
En noodig is, dat onze kracht versterkt wordtgroo
ter moet ze worden, geweldiger zwiepend naar wat slecht
is en wèg moet; machtiger moet ze worden tot óm-
vorming naar het goede.
Daarom moeten we steeds bedacht zijn deze krachten
te versterken; daarom behoeven we steeds versterking
onzer rijen.
Daarvoor is noodig dat elkeen die sociaal-demokra-
tisch gevoelt, ook sociaal-demokraat zij; daarvoor is
noodig dat allen die zich aan ons verwant gevoelen,
zich opmaken om mede hunne krachten te wijden aan
de bereiking van het schoone doel der sociaal-demokratie.
Nog te weinig zijn het die den reuzen-arbeid moeten
verrichten het socialisme den weg te bereiden.
Nog te velen zijn het, die mèt ons leven in héél
ons leven.
Maakt ons de last lichter; maakt ons het strijden
gemakkelijker; gij die naast ons staat, komt bjj ons.
Werft leden voor onze partij!
Hoe algemeen wordt thans niet de wensch, de begeerte
in de arbeiderskringen levendig, dat ook zij, de werkers,
de altoos-nijvere werkers, eenige vrije dagen, eenige
vacantiedagen per jaar zullen hebben, met behoud
van loon!
Op tal van werkplaatsen is dit, meestal op aandrang
der vakvereenigingen, ingesteld; de coöperaties geven
mooie voorbeelden en ook de gemeente geeft thans
eenige verlofdagen.
Maar toch zjjn er, ook hier in de stad, nog duizenden
arbeiders, die nooit vacantie hebben, nooit eens drie,
vier, acht dagen voor zich kunnen profiteeren van zomer -
mooi en zomer-vreugde, op de wyze gelijk ze dat willen
en kunnen!
Een prachtig pleidooi voor vrije dagen vonden we
onlangs in De Volksbode, het orgaan van het Katholiek
Vaksecretariaat in Maastricht, van de hand van den
redacteur-propagandist Henri Hermans, waarvan we hier
een gedeelte laten volgen
Vacantie! Wie herinnert zich niet dit tooverwoord
uit zijne jeugdOwat waren wij in onze kinderjaren
gelukkig, wanneer die lang gewenschte dagen waren
aangebroken; wanneer wij een tijdlang de school mochten
verlaten en, van zorgen vrij, konden spelen en stoeien
in Gods vrije natuur! Wie voelt zijn hart niet sneller
kloppen bij de gedachte aan dien heerlijken tpd, aan
die kostelijke uren van vrijheid en bljjheid!
Dat alles is voorbij! Voor immer voorbij voor tien
duizenden, die alleen in die dagen iets hebben gevoeld
van werkelijk geluk, van ware vrijheid.
Voor altijd? Ja, minstens voor negen tiende der
menschheid.
Vervlogen zijn de kinderjaren; wij zjjn ouder en
ernstiger geworden en hebben meer ervaringen opgedaan.
Tal van zorgen zijn met zware hand op onze schouders
gelegdplichten, onverbiddelijke plichten roepen ons,
en hoe duister en kommervol ook ons bestaan is, vacantie,
vrije, gelukkige dagen van ontspanning, hoezeer wjj ze
thans ook noodig hebben, zij vallen ons niet meer ten
deel. Voorwaarts! is het parool; voorwaarts in den
tredmolen van den arbeid, voorwaarts of.... verhongeren I
Verhongeren Ja, zekerwant de honger alleen is
de tooverformule, die het ons uithouden doet in krotten
van woningen, in gore achterbuurten, in dompige kan
toren, in vuile, stinkende en stoffige ruimten, boven en
onder den grond, wanneer daarbuiten Gods heerlijke
zonne haar stralend goud over de aarde giet en de
vogelen zich wiegelen op de takken der boomen en de
bloemen hunne kopjes buigen in den wind. De honger
is het, die 't ons daar uithouden doet, wanneer de natuur
zoo heerlijk ontwaakt en wanneer zij zoo majestueus
in een gloed van kleuren te rusten gaat, wanneer alles
groeit en bloeit en wanneer een ijskorst de aarde omspant.
Moet dit altijd zoo zijn? Zeker niet!
Het zij verre van rnjj het geluk te misgunnen aan
hen, die telken jare voor eenige weken zich weer
verplaatsen kunnen in de gelukkige vrije, vrooljjke dagen
hunner jeugd, maar de vraag mag worden gesteld, of
dezen juist het meest behoefte hebben aan die ontspanning,
aan die rust, aan die schoone gelegenheid tot het ver
zamelen van nieuwe krachten?
Zjjn alleen de rijken en de beambten menschen
Raken alleen hunne krachten uitgeput en die der andere
stervelingen niet? Men moet die vragen nu niet met
een schouderophalen beantwoorden, maar voor een
oogenblik zijn egoïsme onderdrukken en zijn menschelyk
gevoel laten spreken.
En dan zal, dan moet men toegeven, dat zij, voor
wie in 't lange en werkzame leven zoo weinig gelukkige
en zorgvrije uren slaan, dat zij, die van den vroegen
morgen tot den laten avond, altijd door, moeten werken
en zwoegen, heel wat meer behoefte aan rust en ont
spanning hebben dan zoovele heeren en dames, die de
groote badplaatsen bezoeken en wier leven overigens,
goed beschouwd, dikwijls één lange rust- en ontspan-
ningstjjd is.
't Is aan geen twijfel onderhevig, dat de fabrikant,
de minister en de professor of onderwijzer behoefte
hebben aan eenige dagen vacantie, maar heeft dan de
werkman, die 't geheele jaar door zwaar ingespannen
is, niet dezelfde behoefte aan ontspanning, aan rust?
Ik meen in nog hoogere mate dan de vrije, onafhankelijke
mensch, die wanneer de drukte hem te groot wordt
zich eenige oogenblikken in zijne private vertrekken
kan afzonderen of even een flinke wandeling maken;
zeker meer dan personen, die zelfs geen drukte kennen
en zwaren arbeid, hetzij met den geest of het lichaam,
aan anderen overlaten.
In de Schied. Crtalsook in de Nieuwe kwam vorige
week een schrijven voor van een zekere „men." (waar
achter sommigen den heer dr. J. Yinkesteyn verscholen
zien) handelende over de „Vredesconferentie", dat we
voldoende bekend achten.
Allereerst wordt daarin de waarde der vredesconferen
tie wat opgevijzeld, en ondershands verondersteld, dat
wel niemand aan den goeden wil van den Rus-
sischen Moordenaar zal twijfelen. En ook volgt de veel
zeggende verklaring: „Hoeveel conferentiën gehouden
moeten worden, vóór de te drukkende last van het milita
risme zal verminderen, is niet te zeggen
Maar we willen voor 't oogenblik doen rusten de vraag,
MOKER