No. 20. ZATERDAG 13 Juli 1907. 7e Jaargang. ORGAAN der Afd. Schiedam en Vlaardingen der Sociaal demokratische Arbeiderspartij. Stokken voor 't eerstvolgend nummer moeten niterlijk Woensdag a. s. 's middags 12 unr in liet bezit der Redactie zijn. Schiedam. Afdeelingsnieuws. Oproep om steun. Aanpakken Vrije dagen. Een idioot plan. - ABONNEMENTSPRIJS: 25 cent per kwartaal j Mj j00ruitbetaUn franco per post 30 cent j Losse nummers 2 cent. Burean van Bedaktle en Administratie Gebouw „CONSTANTIA", Hoogstraat. Spreekuur voor de Redactie: 's Woensdagsavonds van 7l/2S'/2 uur. ADVERTENTIEN: 3 cent jier regel. Bij abonnement belangrijke korting. Eiken Zaterdag is dit blad verkrijgbaar: Nieuwsticht N. Z. 32. Groote Markt 3. Zalmstraat 22. „Constantia", Hoogstraat. Aan boven Tenoemde adressen worden ook abonne menten aangenomen. De abonné's worden verzocht bij adresverandering daarvan kennis te geven aan de Administratie. Attentie s. v. p. Door de plaats gehad hebbende verkiezingen is ons Verkiezingsfonds totaal uitgeput, ja zelfs heeft dit fonds een tekort. Partijgenooten en geestverwanten, helpt ons dit tekort uit den weg te ruimen en vult onze kas. Wij openen met deze een steunpenning voor de verkiezingskas. Stort das hetgeen u kunt missen, alles is welkom, veel en weinig. Een ieder geve naar vermogen. In De Moker zal iedere week verantwoording gedaan worden van de giften. Geeft dus allen wat en liefst met het een of ander „Motto", zooveel te makkelijker voor de verantwoording. Men kan geld geven aan de volgende adressen: „Constantia", den secr. van Djjk, Kreupelstraat 22, en bij den penningmeester W. Hoek, Singel 150. Ook zal ieder lid van onze afdeeling wel giften aannemen, welke hij (zjj) dan wel aan den Penningmeester zal afdragen. Zondag 6 Juli vergaderde de afdeeling Schiedam weer huishoudelijk. De opkomst was nogal flink. Zij had beter geweest, maar velen waren naar de Meeting in Rotterdam. Bij de ingekomen stukken was er een van eenige partijgenooten-onderwijzers, betrekking hebbende op een kinderfeestje op 31 Aug. a. s., welke partijgenooten daaraan deel zullen nemen. Over bovenstaande ontspon zich een lange discussie, welke eindigde met een voorstel van het bestuur om een afwachtende houding in deze aan te nemen. Een lid had zich sinds de vorige vergadering weer aangemeld. De rekening en de verantwoording werden goed bevonden en den respectievelijken penningmeesters dank gebracht voor hun werk. De bespreking gemeenteraads-verkiezingen maakten deel uit van een aangename discussie. Als dit blad verschijnt zjjn de herstemmingen afge- loopen, dus zullen wjj er niets meer van vermelden. Bij de rondvraag kwam ter sprake: Het deelnemen van kinderen van de Openbare Scholen aan de huldiging van leden der Vredesconferentie aan het Hoofd alhier." Nadat velen hunne verontwaardiging over deze zaak had uitgesproken werd besloten dat de afdeeling een adres zal sturen om te protesteeren tegen de-geljjk machtsmisbruik. Te ongeveer 1 uur werd deze vergadering door den voorzitter gesloten., Namens het Bestuur, M. J. van Dijk, Secr.. De verkiezingen van de Provinciale Staten en den Gemeenteraad hebben ons verkiezingsfonds uitge put. Wij roepen daarom partijgenooten en geestverwan ten op, eens flink in den zak te tasten om dit fonds weer flink te spekken. Zendt uw bijdragen aan onzen penningmeester W. Hoek (Singel 150) of geeft ze aan onze colporteurs of in „Constantia". Het Bestuur van de afd. Schiedam der S. D. A. P. De verkiezingstijd is het meest geschikt voor onze propaganda. Dan strooien we het zaad onzer beginselen met volle handen uit; dan stellen we al datgene wat ons van de burgerlijke partijen onderscheidt, zoo scherp mogelijk op den voorgronddan striemen we naar rechts en naar linksnaar alle zijden, vanwaar gepoogd wordt de belangen der bezitters boven het algemeen belang te plaatsendan dringen we ze op, de burgerlijke groe pen, of ze willen of niet, naar de demokratie en dwin gen ze rekening te houden met de nooden van het arbeidende volk. Dwingen wij, sociaal-demokraten, klein, geminacht groepje, al die groote groepen uit hun hol te komen, hun behoudzucht te vieren, op de vlakte te verschijnen en van hunne goede gezindheden ten op zichte der demokratie te doen blijken. En dan dringt onze propaganda tot in schuilhoeken, die anders nooit door haar worden bereikt. Dan luis teren ooren, die anders steeds voor onze woorden ge sloten zjjn. Dan krijgen we verbinding daar, waar we nimmer kontakt verkrijgen konden. Maar na den verkiezingstijd moeten we oogsten. We moeten het vonkje dat hier of daar ontgloeid is, niet laten dooven, maar aanblazen tot volle vlam. We moe ten het sprietje dat hier of daar opschiet, niet achteloos voorbijgaan maar het verzorgen en opkweeken tot vollen bloei. We moeten aan het half-luisterende oor niet ver- zwijgen, maar spreken van nieuw gebeuren. Als we ergens kontakt hebben verkregen, dan moeten we zorgen het te houden en te versterken. We hebben geen tijd te rusten. We moeten voort; grooter belangen zijn gemoeid bij den strijd, dien we voeren tegen de burgermaatschappij en hare verdedigers we hebben geen tijd te wachten, doch dringen en drin gen op, hameren en beuken vooit, dag aan dag, week aan week, altijd en overal naar de sociaal-demokratie En noodig is, dat onze kracht versterkt wordtgroo ter moet ze worden, geweldiger zwiepend naar wat slecht is en wèg moet; machtiger moet ze worden tot óm- vorming naar het goede. Daarom moeten we steeds bedacht zijn deze krachten te versterken; daarom behoeven we steeds versterking onzer rijen. Daarvoor is noodig dat elkeen die sociaal-demokra- tisch gevoelt, ook sociaal-demokraat zij; daarvoor is noodig dat allen die zich aan ons verwant gevoelen, zich opmaken om mede hunne krachten te wijden aan de bereiking van het schoone doel der sociaal-demokratie. Nog te weinig zijn het die den reuzen-arbeid moeten verrichten het socialisme den weg te bereiden. Nog te velen zijn het, die mèt ons leven in héél ons leven. Maakt ons de last lichter; maakt ons het strijden gemakkelijker; gij die naast ons staat, komt bjj ons. Werft leden voor onze partij! Hoe algemeen wordt thans niet de wensch, de begeerte in de arbeiderskringen levendig, dat ook zij, de werkers, de altoos-nijvere werkers, eenige vrije dagen, eenige vacantiedagen per jaar zullen hebben, met behoud van loon! Op tal van werkplaatsen is dit, meestal op aandrang der vakvereenigingen, ingesteld; de coöperaties geven mooie voorbeelden en ook de gemeente geeft thans eenige verlofdagen. Maar toch zjjn er, ook hier in de stad, nog duizenden arbeiders, die nooit vacantie hebben, nooit eens drie, vier, acht dagen voor zich kunnen profiteeren van zomer - mooi en zomer-vreugde, op de wyze gelijk ze dat willen en kunnen! Een prachtig pleidooi voor vrije dagen vonden we onlangs in De Volksbode, het orgaan van het Katholiek Vaksecretariaat in Maastricht, van de hand van den redacteur-propagandist Henri Hermans, waarvan we hier een gedeelte laten volgen Vacantie! Wie herinnert zich niet dit tooverwoord uit zijne jeugdOwat waren wij in onze kinderjaren gelukkig, wanneer die lang gewenschte dagen waren aangebroken; wanneer wij een tijdlang de school mochten verlaten en, van zorgen vrij, konden spelen en stoeien in Gods vrije natuur! Wie voelt zijn hart niet sneller kloppen bij de gedachte aan dien heerlijken tpd, aan die kostelijke uren van vrijheid en bljjheid! Dat alles is voorbij! Voor immer voorbij voor tien duizenden, die alleen in die dagen iets hebben gevoeld van werkelijk geluk, van ware vrijheid. Voor altijd? Ja, minstens voor negen tiende der menschheid. Vervlogen zijn de kinderjaren; wij zjjn ouder en ernstiger geworden en hebben meer ervaringen opgedaan. Tal van zorgen zijn met zware hand op onze schouders gelegdplichten, onverbiddelijke plichten roepen ons, en hoe duister en kommervol ook ons bestaan is, vacantie, vrije, gelukkige dagen van ontspanning, hoezeer wjj ze thans ook noodig hebben, zij vallen ons niet meer ten deel. Voorwaarts! is het parool; voorwaarts in den tredmolen van den arbeid, voorwaarts of.... verhongeren I Verhongeren Ja, zekerwant de honger alleen is de tooverformule, die het ons uithouden doet in krotten van woningen, in gore achterbuurten, in dompige kan toren, in vuile, stinkende en stoffige ruimten, boven en onder den grond, wanneer daarbuiten Gods heerlijke zonne haar stralend goud over de aarde giet en de vogelen zich wiegelen op de takken der boomen en de bloemen hunne kopjes buigen in den wind. De honger is het, die 't ons daar uithouden doet, wanneer de natuur zoo heerlijk ontwaakt en wanneer zij zoo majestueus in een gloed van kleuren te rusten gaat, wanneer alles groeit en bloeit en wanneer een ijskorst de aarde omspant. Moet dit altijd zoo zijn? Zeker niet! Het zij verre van rnjj het geluk te misgunnen aan hen, die telken jare voor eenige weken zich weer verplaatsen kunnen in de gelukkige vrije, vrooljjke dagen hunner jeugd, maar de vraag mag worden gesteld, of dezen juist het meest behoefte hebben aan die ontspanning, aan die rust, aan die schoone gelegenheid tot het ver zamelen van nieuwe krachten? Zjjn alleen de rijken en de beambten menschen Raken alleen hunne krachten uitgeput en die der andere stervelingen niet? Men moet die vragen nu niet met een schouderophalen beantwoorden, maar voor een oogenblik zijn egoïsme onderdrukken en zijn menschelyk gevoel laten spreken. En dan zal, dan moet men toegeven, dat zij, voor wie in 't lange en werkzame leven zoo weinig gelukkige en zorgvrije uren slaan, dat zij, die van den vroegen morgen tot den laten avond, altijd door, moeten werken en zwoegen, heel wat meer behoefte aan rust en ont spanning hebben dan zoovele heeren en dames, die de groote badplaatsen bezoeken en wier leven overigens, goed beschouwd, dikwijls één lange rust- en ontspan- ningstjjd is. 't Is aan geen twijfel onderhevig, dat de fabrikant, de minister en de professor of onderwijzer behoefte hebben aan eenige dagen vacantie, maar heeft dan de werkman, die 't geheele jaar door zwaar ingespannen is, niet dezelfde behoefte aan ontspanning, aan rust? Ik meen in nog hoogere mate dan de vrije, onafhankelijke mensch, die wanneer de drukte hem te groot wordt zich eenige oogenblikken in zijne private vertrekken kan afzonderen of even een flinke wandeling maken; zeker meer dan personen, die zelfs geen drukte kennen en zwaren arbeid, hetzij met den geest of het lichaam, aan anderen overlaten. In de Schied. Crtalsook in de Nieuwe kwam vorige week een schrijven voor van een zekere „men." (waar achter sommigen den heer dr. J. Yinkesteyn verscholen zien) handelende over de „Vredesconferentie", dat we voldoende bekend achten. Allereerst wordt daarin de waarde der vredesconferen tie wat opgevijzeld, en ondershands verondersteld, dat wel niemand aan den goeden wil van den Rus- sischen Moordenaar zal twijfelen. En ook volgt de veel zeggende verklaring: „Hoeveel conferentiën gehouden moeten worden, vóór de te drukkende last van het milita risme zal verminderen, is niet te zeggen Maar we willen voor 't oogenblik doen rusten de vraag, MOKER

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

De Moker | 1907 | | pagina 1