I
Steunt het
Verkiezingsfonds.
Ons Congres.
De eenheids-voorstellen.
maar één enkel middel overblijft om tot een beteren
toestand te geraken, nl. zelf
den onverzoenlijken klassenstrijd
te voeren.
De regelmatig vooruitgaande vakbeweging in Neder
land dreef intusschen de gemeentebesturen hier en daar
óf tot werkverschaffing óf tot invoering van het Gentsche
stelsel meer of minder gewijzigd. Te Schiedam en ook
elders kwam daarbij de onwil der burgermaatschappij,
om iets voor de arbeidersklasse te doen, op uittartende
wijze aan den dag, zoodat de arbeiders daaruit opnieuw
de sprekende les konden trekken, dat zij
alleen door zelf op te treden,
alleen door den klassenstrijd onverbiddelijk te voeren,
op verbetering in hun lot kunnen rekenen.
Op geheel overeenkomende wijze dwong de vakbe
weging, samenwerkende met de politieke arbeidersor
ganisatie, de S. D. A. P., de burgerklasse haar opvat
tingen te toonen over den allereersten arbeiderseisch van
wettelyke beperking van den arbeidsdag,
wettelijk omdat alleen dan in afzienbaren tjjd een eind
kan worden gemaakt aan den overmatigen arbeidstijd
in tal van fabrieken en ondernemingen. De gemeen
schappelijke actie van het N. V. V. en de S. D. A. P.
had succes. Schaper's 10-uren-motie zelf werd verworpen,
maar Aalberse's 10-uren-motie, die over de wettelijke
beperking van den arbeidsdag tot een maximum van
10 uur precies eender luidde als die van Schaper, werd
met 53 tegen 25 stemmen aangenomen, en zou bij een
volledige Kamer ook aangenomen zijn (dan was het
53 tegen 47 geweest, gest ld dat alle afwezigen tegen
hadden gestemd). D e 53 voorstemmers waren
de sociaal-demokraten,
de vrijzinnig-demokraten,
de unie-liberalen,
de oud-liberalen Hennequin en Roëll,
de anti-revolutionairen van der Velde, van der Molen,
v. d. Borch v. Verwolde, v. d. Voort v. Zijp, v. Vliet,
Duymaer van Twist,
en de katholieken Buys de Beerenhrouck, Kooien,
Artz, Bolsins, van Wijnbergen, Nolens, van Wichem,
Regout, Aalberse, Duynstee, v. Nispen tot Sevenaer,
v. Vuuren, Passtoors en Jansen (Maastricht).
De 25 tegenstemmers waren
de christelijk-historische,
de anti-revolutionairen De Waal Malefijt, Lucasse,
van Citters, van Asch van Wijck, van Heemstra en
Brummelkamp,
de katholieken van Vlijmen, Beckers, de Stuers, Loeff,
van Sasse van IJsselt, de Ram, v. d. Berg v. Heemstede,
en de oud-libealen van Styrnm, van Foreest, de
Beaufort, Blooker, Tydeman en van Karnebeek.
Dat was een practig politiek succes. De meerderheid
van de Tweede Kamer verklaarde zich onder de zweep
slagen van N. V. V. en S. D. A. P. vóór de wettelijke
beperking van den arbeidsdag tot een maximum van
10 uur, hoewel de regeering bij monde van den minister
predikant Talma die beperking had veroordeeld en ook
de motie-Aalberse onaannemelijk had verklaard.
Het waren al weer de
klassenstrijdende arbeiders
vereenigd in Vak-Verbond en S. D. A. P., die de bur
gerpartijen opdreven en opjoegen en ze dwongen tot
de onderwerping aan hun eisch.
Het was weer de zelfstandig-georganiseerde zelf
standig-optredende arbeidersmassa, die de arbeiderszaak
diende en opkwam voor een zuiveren arbeiderseisch.
De arbeiders kunnen daaruit leeren, dat zij
hun eigen zaken moeten drijven
en dat zij, met vereende kracht optredend, dan in
staat zijn
de burgerpartijen vooruit te dryven.
Dat is het wat deze debatten over de 10-uren-motie
in de allervoornaamste plaats beteekenen.
Maar teekenend zjjn die debatten ook geweest voor
allerlei christelijk-historische, anti-revolutionaire en
katholieke „arbeidersvertegenwoordigers", zooals Dr. de
Visser, de eere-voorzitter van den Chr. Nat. Werk
mansbond, Ds. Talma, de oud-voorzitter van Patrimo
nium, Van Vliet en Van der Molen, de 2e hands-leiders
van Patrimonium, en Passtoors, de oud-voorzitter van
den R. K. Volksbond. De groote heeren Dr. de Visser
en Ds Talma pleegden gewoonweg verraad aan de zaak
der arbeiders, waaraan zii zich hebben verbonden. Zjj
hebben maling aan de eischen van den Chr. Nat. Werk
mansbond en Patrimoniumzij hebben nu machtzjj
spelen een hoofdrol in de meerderheid van het jolig
Christendomen daar die meerderheid in hoofdzaak
conservatief is, zijn ook De Visser en Talma in „prin-
cipieele oogenblikken" gewone kapitalistendienaren en
gevoellooze onderdrukkers der arbeidersklasse.
De 2e en 3e rangs-grootheden Van Vliet, Van der
Molen en Passtoors, waren bij dit debat in een zonder
lingen toestand. Zij weten dat de hooge oomes hen
alleen gebruiken zoolang ze nut van hen hebben. En
zij weten ook, dat zij zonder Patrimonium en den
Volksbond gedoemd zjjn terug te vallen in de buitenste
duisternis der meest onbenullige onbeteekenendheid. Wat
moesten ze nu doen Passtoors liet zich door Mr. Aal
berse op sleeptouw nemen. Maar die twee arme zielige
antirevolutionairenEerst glimlachten zij tegen de
jolige christenen in het ministerie. Daarna stemden zjj
met Mr. Aalberse mee tegen het jolig-Christelijk mini
sterie ten gunste van den arbeiderseisch. Zoo kreeg
iedere partij van hen beiden het hun toekomende deel.
Was dat niet knap gedaan voor zulke steeds even be
ginselvaste beginselzwaaiende anti-revolutionairen
Voor Schiedam is dit debat teekenend door de
afwezigheid van den Schiedamschen afgevaardigde, den
christelijk-historischen heer Jhr. de Geer,
en omdat de aanwezige christeljjk-historische Kamer
leden allen zoowel tegen de motie-Schaper als tegen de
motie-Aalberse stemden.
Arbeiders, onthoudt ditmet uw stembiljet kunt ge
later den heer de Geer uw tegenzin tegen zijn arbeiders
vjjandig conservatisme laten voelen.
Is het geen schande, dat een district met een zoo
overwegende arbeidersbevolking zulk een man afvaardigt?
VERKIEZINGSFONDS! Wjj moeten niet
door geldgebrek belemmerd kunnen worden
in onzen strijdNiets deden de burgerpar
tijen tegen de werkloosheid. Wel knevelden
zij de arbeiders nog sterker door de Wet
op het Arbeidscontract. Vergeet dat niet
één oogenblik en steunt ook ons
Ons Paaschcongres zal voornamelijk onder den invloed
der Kamerverkiezingen en der partijgeschillen staan.
De politieke omstandigheden zijn gunstig voor de
sociaal-demokratie, want de langdurige economische
crisis met de daaruit voortkomende uitgebreide werk
loosheid drjjft de arbeiders naar ons toe en dwingt de
burgerpartijen haar onmacht te belijden tegenover
maatschappelijke verschijnselen als crisis en werkloosheid
en haar onwil te toonen in de leniging van den arbei-
dersnood. De Liberale Unie, de Vrijzinnig-Demokraten
en de Katholieken hebben reeds, zooals de heer Goeman
Borgesius in zjjn politieke rede te Wognum zeide, „de
bakens verzet" een heel eind naar links en er een rood
smeertje over gehaald. Maar ook die burgerlijke groepen
zijn het vertrouwen van de groote massa der arbeiders
kwijt: de arbeiders voeren ook hun politieken strijd
zelf, zij hebben hun S. U. A. P. Bovendien heeft het
vrijzinnigdemokratisch-christelijke Arbeidscontract groote
groepen van arbeiders de oogen geopend voor het
kapitalistische arbeidersvijandige karakter van alle
burgerpartijen, de vrijzinnig-demokratische inbegrepen.
De staatskundige toestanden zijn dus gunstig voor
onze propaganda. Daarom zal de S. D. A. P. nog wel
geen einde kunnen maken aan de liberale-clericale an
tithese, maar dat is ook niet noodig, die zal haar
eigen uitputtingsdood wel sterven. De S. D. A. P. zal
evenwel èn aan liberale én aan clericale zijde geest
verwanten en zelfs stille partjjgenooten kunnen werven,
de stemmenmacht zelfs van die burgerlijke antithese-
groepen afbrokkelen, en om haar eigen rooden vaan
nieuwe troepen voor den klassenstrijd tegen het kapi
talisme vereenigen. Meer is voor het oogenblik ook
niet noodig. Ons Congres zal bij de bespreking der
verkiezingsactie zonder eenigen twijfel den opwekkenden
invloed dezer gunstige politieke omstandigheden onder
vinden.
Maar aan den andere zjjde zal ons Congres onder
den invloed staan van de partjjgeschillen en de oprich
ting der S. D. P. tegenover de S. D. A. P. Het kan
niet anders of een gevoel van bitterheid of van berus
tende droefheid zal telkens door| de besprekingen
heendringen en zjjn stempel daarop drukken. Wij hopen,
dat onze partij zich niet bepalen zal tot een krachtige
uitspraak tegen de onware beschuldiging van beginsel
verzaking en belemmeting der vrije meeningsuiting,
maar ook den weg zal banen waarlangs de uitgetreden
leden die wezenljjk bij ons hooren weer terug kunnen
komen in onze party. Dan zal ons Congres zich ken
merken door een grooten adel van gedachte en gevoel,
die ons zelf zal verwarmen en onze tegestanders eer
bied zal afdwingen.
De behandeling van den beschrijvingsbrief valt buiten
het kader en de plaatsruimte van ons blad, wij moeten
die dus geheel overlaten aan onze huishoudelijke ver
gadering. Wij willen alleen de wensch uitspreken, dat
het Congres zijn zuiver kritischen arbeid in zoo kort
mogelijk tijd zal afdoen om des te meer tijd over te
houden voor de bespreking van de principieele, organi
satorische en propagandistische voorstellen, die op de
beschrijvingsbrief staan. Want ons Congres is toch in
de allereerste plaats de smidse, waarin de partij voort
durend nieuwe wapenen smeedt, waarmee het burgerlijk
stelsel met vrucht kan worden aangevallen, en haar
oude wapenen sterker en scherper maakt.
Het Internationaal Socialistisch Bureau heeft zich met
de Nederlandsche partijkwesties bemoeid. Het heeft
Gorter en Wijnkoop bij zich laten komen, om door hen
te worden ingelicht over hun opvattingen en grieven
en om van hen te vernemen, of een beginselbezwaar
bij hen bestond tegen een poging van het Int. Bur. om
de eenheid in de Ned. Sociaal-democratie te herstellen.
Toen het Int. Bur. de verzekering had ontvangen, dat
aan die zijde niet een dergelijk beginselbezwaar bestond,
vaardigde het zijn secretaris Camille Huysmans af om
de bemiddelaar tusschen S. D. A. P. en S. D. P., te
zjjn. Huysmans vergaderde met het bestuur der S. D.
A. P. en deed daar een duidelijk omschreven voorstel,
waarmede ons partijbestuur zich ten slotte vereenigde.
Maar het bestuur der S. D. P. verwierp het eu wist
het ook door een in groote haast bijeengeroepen Congres
te doen verwerpen. Door het bestuur der S. D. A. P.
zullen die voorstellen nu aan ons Paasch-Congres wor
den voorgelegd, en dit zal dan te beslissen hebben of
onze partjj die voorstellen aannemelijk en wenschelijk
acht of niet.
Over die voorstellen zelf zullen wij nu nog niet schrij
ven wij zullen daarmee wachten tot het partijbestuur
zijn congres-voorstel dien aangaande heeft ingediend.
Maar wel willen wij nu reeds verklaren, dat wjj het
optreden van het Int. Bur. ten volle toejuichen. Het
feit dat de S. D. P. woordelijk het beginselprogramma
der S. D. A. P. overnam en tot volkomen dezelfde wijze
van optreden in de praktijk als de S. D. A. P. besloot,
is een afdoend bewijs voor de bijeenhoorigheid van S.
D. A. P. en S. D. P. Dat er desondanks een tweede
partij naast de S. D. A. P., kon worden opgericht,
bewijst, hoe juist Marx de waarde der traditie taxeerde
toen hij zeide, dat de traditie als een Alp drukt op de
hersens der menschen. In de heele wereld is geen land
te vinden, waar sectarisme en dogmatisme zoo afgodisch
vereerd worden, als in Nederland. Met het Calvinisme
deden de meest brutale eigengerechtigdheid en het meest
hoog moedige individualisme hun intocht in ons land.
En de geheele geschiedenis door zien wjj hoog moedige
eigen gerechtigde individuen zich op een zelfopgewor-
pen sectarischen dogmatischen molshoop oprichten,
wanend anders en meer te zijn dan anderen
en zich zelf verhefiend tot den bezitter van de eenige
waarheid, in tegenstelling met al die anderen, die niet
weten wat ze doen. Aan die Nederlandsche traditie
heeft ook een gedeelte der S. D. A. P.'ers zich onder
worpen. Onder het juk van die traditie zijn zjj heen
gegaan. Den Alpendruk van die traditie hebben zjj
ondervonden. De echt-Nederlandsche traditie van secta
risme en dogmatisme dreef hen tot sectarische vijandig
heid tegenover hun eigen partijgenooten en de meest
pietluttige dogmatische kritiek op kleinigheden en op
de meest vooraanstaande partjjleden. En onder den
despotischen invloed van diezelfde traditie verwierp het
Congres der S. D. P. de hereenigingsvoorstellen van
Huysmans.
Nog nooit is het aan eenig lid der S. D. a. P., ook
niet aan eenig lid der nieuwe S. D. P., gelukt te be
wijzen, dat onze partjj afgeweken is van haar Marxistisch
beginselprogram of dat eenig verantwoordelijk vertrou
wensman der partij in strijd heeft gehandeld met dat
program.
Nog nooit is eenig „Marxist" erin geslaagd, voor
beelden van Revisionisme in Nederland aan te halen
behalve misschien in een hoogst enkele beschouwing
van een enkel partjjgenoot en dan nog slechts over een
ondergeschikte kwestie. Het Bernsteinsch Revisionisme
bestaat in Nederland evenmin in theorie als in praktijk.
En toch heet het maar voortdurend dat de S. D. A. P.
revisionistisch is en afzakt naar de burgerlijke demo-
kratie! Dat kan alleen plaats hebben, omdat „de
Marxisten" het slachtoffer zijn van de als een Alp
drukkende Nederlandsche traditie van sectarisme en
dogmatisme. Tegen den invloed dezer traditie heeft
Huysmans zjjn hoofd gestooten.
Wij weten niet, wat het Int. Bur. verder zal doen.
Wellicht zal het zijn hereenigingspogingen nu opgeven.
Maar mocht het dat niet doen, dan zou het nu alleen
kans van slagen hebben, indien het eens een onpartpdig
onderzoek instelde naar het beweerde Revisionisme der
S. D. A. P. en naar de beschuldigingen van belemmering
der vrije meeningsuiting door en in de S. D. A. P.. Het
zou daarmee de gegevens verzamelen ter beoordeeling
van de „Marxistische" beschuldigingen en met die ge
gevens tevens de wapenen in handen krijgen om die
beschuldigingen te vernietigen als hebbende geen reden
van bestaan.
I
