Uit Vlaardingen.
is, Alleen de Schiedarosche chr. historischen die kijken
erg zunr. Nu in haar blijdschap bemerkt zij dit niet
eens. De „mannen van „üe Moker" zijn ook blij" volgens
een bericht uit de „Maasb." welke zij overnam. Nu we
gunnen haar die bljjdschap van harte.
Tit de afdeeling. De agenda der Huish. Verg.
van j.l. Zondagmorgen, welke door 54 leden werd bij
gewoond, gaf, wat wel te voorzien was, bij enkele
punten aanleiding tot uitvoerige discussies.
Na behandeling der ingek. stukken werd o.a. mede
gedeeld, dat het de Feest-comm. gelukt was, over twee
weken een feest-avond te geven.
Het 8/m- fin. Moker-verslag wees aan, dat ook dit
kwartaal wederom een nadeelig saldo had opgeleverd.
Langdurige besprekingen werden gevoerd om hieraan
voor goed eens een einde te maken. Aangetoond
werd, dat dit met wat goeden wil der partijgenooton
zeer wel mogelijk zou zijn. Hopen we intnsschen, dat
de ernstige besprekingen er toe zullen meewerken, dat
eindelijk eens een gezonde Moker-toestand zal worden
verkregen.
Uit het s/m. verslag van „Kunst en Strjjd" ver
namen we met genoegen, dat zij binnenkort aan de
fin. aflossingen zal hebben voldaan.
Tot afgevaardigden naar de Kiesrechtbetooging te
Amsterdam werden gekozen Klepke en Verwejj.
Bij de bestuursverkiezing verklaarden alle bestuurs
leden zich herkiesbaar, uitgezonderd de Voorzitter. Op
grond hij overtuigd was, niet te kunnen presteeren,
wat een voorzitter moet presteeren, en er volgens hem
betere krachten in de afd. waren, meende hij in het
belang der afd. te moeten aftreden.
Niettegenstaande de geheele vergadering en het verdere
bestuur de ondubbelzinnigste bljjken van het tegendeel
gaven, kon toch niet bereikt worden, hem van gevoelen
te doen veranderen
Bij stemming werden hierop met nagenoeg algemeene
stemmen alle aftredende herkozen. Met de verkiezing
van Voorzitter was men minder gelukkig, daar de bij
herstemming gekozen verklaarde, de. lunctie nu althans
nog niet te kanm-n aanvaarden Onaangenaam deed de
verklaring aan, dat de 'eden hiervan was een persoon
lijk feit.-
De vei ki zing vat, een Voorzitter werd daarop uit
gesteld tot de volgende etgadering.
Voor de vaststelling er wintercampagne werd mede
gedeeld, dat reeds enkele spiekers waren uitgenoodigd
cd dat het plan bestond, ook een dag-vergadering op
Kerstmis te houden. De vergadering betuigde hiermede
instemming, terwijl verder be-loten werd, nog een paar
sprekers aan te schrjjven.
Bij de Rondvraag werd door een partijgenoot in af
keurenden zin ter sprake gebracht de houding van en
kele partijgenooten op 31 Augustus. In 't bijzonder werd
een feit vau een door hem met naam genoemde partij
genoot aan de haak gesteld
Na eenige gedachtenwisseling over genoemde feiten,
werd de vergadering gesloten.
De Afd.-Secr.
Het reisje naar buiten. J.l. Zondag heett
bovenstaand reisje plaats gevondenonder de ongun
stigste omstandigheden zetten den dag in sL'rm, regen,
hagelen, kortom het was hondenweerj wat dan ook wel
reden was te overwegen, en er werd gewikt en gewo
gen en besloten te gaan. Groot was het kindertal nog
niet, maar aldoor kwamen er bij, zoodat toen de boot
vertrok, het getal thuisblijvers zeer klein was.
Maar dat kon immers niet.
Ze wisten immers wel dat ze pas van 't bed kwam
en 't nog niet zelf kon of mocht doen. Ze wisten
immers wel, dat ze zoo lang ziek was geweest, dat
Jan een man was, waarvan men niet kon vergen, dat
hij de wasch behoorlijk dee. En waar zon hij boven
dien de tijd vandaan hebben gehaald.
Nee, haar wantrouwen, haar vrees speelde haar
parten. Ze was altjjd gewend om bekritiseerd te wor
den, dan om haar vegetarisme, dan om dit, dan om
dat. En daarom had ze 't nu zeker ook gedacht.
Maar dat was nu toch bepaald zoo niet.
Het was stil in de kamer.
Ze zag dat haar handen werkeloos in haar schoot
lagen. Ze voelde een oneindige moeheid over haar
komen, alsof alle verdere leven haar te zwaar zon
«allenin heimwee naar een stil donker plekje waar
men rusten kon altijd rusten
Maar het kindje begon te schreien om pap. Ze
stond op om klein Marietje te gaan helpen.
Den volgenden morgen ging Lena naar zolder om
haar droge goed af te halen. Ze ging met een be
vreesd hart. Er was op zolder niets te hooren, mis
schien was en kwam er niemanddaar hoopte ze
maar op.
En werkelijk er scheen niemand te zijn, toen ze
boven kwam. Ja toch, daar in den hoek hoorde ze
geluid van cokes-uitscheppen. Ze keek, het was juffrouw
Versting van één-hoog die was de ergste gelukkig niet.
Juffrouw Versting bemerkte haar eu kwam met het
Op de boot zochten al heel spoedig, zeker het mee-
rendeel een goede plaats in de kajuit, terwijl er ook
een gedeelte, wat niet te raden was, boven bleef, welke
er op gewezen werden wat zooal aan den Maasoever
is waar te nemen, zooals Weiplaat, Rozenburg, Voorne
en Patten, Nieuwersluis met het kanaal, Zwarte Waal
met zijn meerminnengeschiedenis, waar de legende van
zegt, dat de meermin zeide
Zwarte Waal zal half vergaan,
En de kerk zal achter de huisjes staan.
Den Briel met zijn dom, wallen, forten, grachten en
zijn Watergeuzen-geschiedenis. Dat alles was gepasseerd,
of volle zee stond voor onsvrooljjk dansten de
golven, maar ook vrooljjk danste de „Wilhelmina" met
de golven, het geleek ot het om een prijs ging, maar
dan zeer zeker zon de „Wilhelmina" het hebben verloren,
want de golven kwamen nu reeds over het dek heen,
wat de kinderen tot de overtuiging bracht, dat het
zeewater toch werkelijk zout was. Wat men na weer
te zien kreeg was een groote zwerm zeehonden, welke
door het ruwe weer naar de wal waren gekomen.
Intusschen was de pier bereikt, een groote stomp,
gekraak, gepiep en de boot lag vastgemeerd. Intnsschen
was het weder opgeknapt, zoo niet de wind dan toch
de regen had opgehouden en kunnen we zeggen dat
daarmede het weer goed was. Oogenblikkeljjk werd
koers gezet naar het Hotel, wat een 1000 M. van de
pier verwijderd ligt. Bjj deze gelegenheid werd al ge
ducht gebruik gemaakt van de daar aanwezigen duinen,
zoodat, toen wjj in het hotel aankwamen, een elk zijn
boterham had verdient. Onder het nuttigen van onzen
boterham werden wij ook nog verrast op een buitje,
hetwelk zoo wat een kwartier aanhield, maar dat was
dan ook onze laatste stoornis van den dag.
Onmiddellijk na consn ptie werd de reis door de
danien aanvaard, dat zoowel voor de grooten als voor
de kleintjes een uitbundig groot succes washet ging
de eene heuvel op, eeu andere weer af, totdat het
boscli was bereikt. Toen werd er gerust eu werden de
kinderen w der getracteerd, waarna de wandeling door
het Duscii werd begonnen. Jammer, dat het daar niet
eeu paar weken vroeger voor was, dat had voor de
braamoeziënplukkers een buitenkansje geweest, nu wer
den er maar enkelen gevonden.
Het was dan ook tijd om weder naar het Hotel te
gaan voor het ontbijt, voordat iemand er aan dacht.
De hotelier had voor het ontbijt de heele glazen waranda
disponibel gesteld, wat voor die gelegenheid zeer rnim
en geriefelijk was. En het genot werd wat verhoogd
dooniat wij vergast werden op mnziek. Eerst speelde
mejuffr. Ploos van Amstel eenige nummers op de piano
en daarna een der daar aanwezige badgasten. Maar
de muziek, de ruime kijk op de zee, kon toch niet zoo
boeien als de duinen en daarom werd al spoedig aan
gedrongen op vertrekken. Toen werd het dorp be
zichtigd en de speeltuin van het Hotel De Man bezocht
met zjjn gymnastiekschommels en schopgelegenheden
tot grooten lol van de heele clnb.
Oostvoorne is een heerlijk gelegen plaatsje waar men
op ruime schaal kan genieten van de natnur zoowel als
van de eenvoudige hoogheid die op schier alles daar
haar stempel drukt.
Het gaat reeds schemeren en met dat komt ook de
tijd voor vertrek, er werd van alles nog eens genoten
en weg ging het weer het duin in tot aan het strand.
En uit aller mond kon men het hooren wat een
heerlijke dag, wat is het schoon hier, wat mooi weer
enz. Een dag van genot, van groote vreugde is het
geweest. Konden wij meer zulke dagen organiseereu,
cokes-blik in de hand naar voren.
Zoo, juffrouw, lang gelejen dat we n hier gezien
hebben.
Ja, klonk het verlegen, ik moet nou maar weer
eens aan den gang
Ik kan niet zeggen dat u er slecht uitziet
het was de scherpe stem van juffrouw Pietersop het
gerucht was zij gauw de zoldertrap opgekomen en
stond nu met de handen in de zij.
Och neezei het jonge vrouwtje, dat met ver
langen naar de trap keek.
Der leggen anders wat menschen an infelenza
ziek, ging de scherpe stem voort maar ze gaan
tegenwoordig ook maar derek ziek leggen, verzetten
d'r tegen weten ze niet meer van
De aangesprokene keek naar haar droge luiers en
durfde ze niet afhalen om de opmerkingen die los
zonden komen. Ze wist niet wat ze zeggen moest.
Maar het hoefde ook niet, want juffrouw Versting nam
het woord.
Nou dat moet uwes niet zeggen, juffrouw Pieters,
dat ze zich d'r niet meer tegen verzetten. Me zuster
is een vrouw van vijt kinderen, 't zesde op kommen,
en die hét d'r toch maar mee rondgeloopen. Die kón
niet gaan leggen, dat begrijp je met vijf kinderen en
als men die netjes wil houwen, maar je hebt tegen
woordig moeders die daar niks meer om geven hoe of
d'r kinderen er uit zien, maar ik zeg dat zijn geen
moeders
Moeders! riep juffrouw Garstekorrel uit, die gretig
op 't gebbetje afkwam, moeders Praat me daar niet
van. Zal ik nw eens wat vertellen van dat jongetje
zeker zonden wij onze medewerking geven. Zoo zaten
wij aan strand terneer, een paar schrille fluitstooten
waren voldoende om allen tot de werkelijkheid terug
te roepen. Het was met de dag ook veel stiller ge
worden en het scheep gaan ging ook zonder stoornis
en heel spoedig was de terugreis aanvaard. Hoe wij
werden verwacht daar wil ik maar niet over schrijven,
maar zeer zeker heeft in Schiedam niemand kannen
droomen van hetgeen het clubje daar genoten heeft.
De Comm.
De reis naar Amsterdam. Zeker is nu reeds
dat Zondag een gezelschap van 50 a 60 personen naar
Amsterdam gaat. Het vertrek is bepaald op 8 uur
's morgens, men komt dan in Amsterdam aan om 9.50.
De stations-Directie te Vlaardingen deed welwillende
toezegging voor maatregelen om een gemakkelijke reis
te hebben. In overleg daarmede werd ook de tijd voor
de terugreis nader bepaald. Wij vertrekken 8.47 's avonds
nit Amsterdam en zijn dan 10.40 in Vlaardingen terng.
Opgave voor deelname kan nog geschieden tot Zater
dagavond 7 uur, tegen betaling der reiskosten (f 1,85)
aan het Secretariaat van den Bestnurdersbond, W. Beu-
kelsz.straat 4a.
De naweeën der Koninginnedag. Als wij
in onze snoodheid den vinger leggen op de zinledigheid
van de viering van den Koninginnedag, dan gaat er
gewoonlijk een storm op over onze slechtheid en onze
haat tegen het Koningshuis en wjj hebben dan gewoonlijk
groote moeite de menschen aan 't verstand te brengen
dat de oorzaak van onze beschouwing ligt in het een
voudige feit dat wij weten dat de Koningin slechts een
ornament is aan ons staatsbestuur, zonder eenige macht
en waaraan al de aangebrachte glorie slechts klatergoud
is. Zoover gaat dan gewoonlijk alles nog vrijwel, maar
o wee, als je begint te zeggen dat de feesten ter eere
van de Koningin slechts dienen om „het rnwe volk
toch wat te geven, omdat ze zoo minder kwaad doen
dan wanneer ze niet in een oranjeroes zijn". Dan heb
je de poppen aan 't dansen.
Toch zijn er menschen die ook ontevreden zijn na de
Koninginnedag. Niet op de Koningin maar op de uit
voerders van al de feestelijkheden. Lees maar het
onderstaand ingezonden stukje.
Vlaardingen, 1 Sept. 1910.
Aan de Redactie der
Goedk. Vlaard. Courant, alhier.
M. d. R
Door de vereeniging „Flardinga" is 31 Aug. 1.1. ter
gelegenheid van den Politiehondenwedstrijd een maaltijd
aangeboden, gegeven in' het Hotel Restaurant Boer.
Dat dit diner nu juist niet eenvoudig kan heeten, blijkt
nit onderstaand menu
Schildpadsoep.
Garnalen met saus, gebakken in boter.
Tarbot met capressaus.
Gebraden Ossenhaas met Doperwten en Worteltjes.
Gebraden duif met kersen in saus.
Rijstepudding met Maraskijn.
Perzikken en Druiven.
Ik acht het niet ondienstig de leden van „Flardinga"
door middel van uw geëerd blad opmerkzaam te maken
waaraan o.m. de gelden worden uitgegeven.
van die buurvrouw van me nicht, dat was d'r toch
maar één dag uitDie menschen binnen dan wegeretariërs
mot u weten, en dat schaap hadden ze dan 't is
godgeklaagdiederen dag spiernakend in een tobbe
ijskoud water gestopt, dat 't vroor dat 't kraakte, mot
u weten nota bene
De andere juffrouwen waren ontzet.
Nou vraag ik je toch maar riep verontwaar
digd juffrouw Pieters waarom offe ze die wegeretariërs
nou niet in de gevangenis stoppen, dat ze dat zóó
maar toelaten. En 't zijn zeker socialisten ook
Natuurlijk zei juffrouw Garstekorrel wat dacht
uws dan, je zal 't eene gekkenwerk altijd met 't andere
zien samengaan in de wereld.
Lena was vegetariër en socialist. In haar riep het
strijdster, laat je zóó je bedreigd vaandel in den steek
En ze dacht aan Jan, hoe die haar leerde voor haar
beginsel nit te komen en zich niet te storen aan buur
vrouwen. Ze vermande zich
Maarik kan toch haast niet gelooven, als die
menschen vegetariërs zijn, dat ze dan als het vriest
nakend... zoo'n kind... zon u je werkelijk niet vergissen...
Och, zóó erg aarzelde juffrouw Versting
Maar juffrouw Garstekorrel zette zich schrap.
Vergissen? Wat me eigen nicht uit de flen-
nepstraat me verteld van d'r buurvrouws kind Denk
u da 'k hier voor een leugenaarster sta Nou zal
't nóg mooier wordenen ze keek vastberaden de
anderen aan, wat die wel van de brutaliteit dachten.
(Wordt vervolgd.)
