Ditjes en Datjes.
FEUILLETON.
Een geschiedenisje uit velen.
Uit Vlaardmgen.
zjjn. Wat is een contributie van 11 tot 16 cent
vergeleken bij een loonsverhooging van 1 gulden per week
Zoo er in Schiedam nog ongeorganiseerde gemeente
werklieden zfin, laten zij het bovenstaande eens aan
dachtig lezen!
Dit z|jn ook „mooie cijfer»". De Duitsche
Maalbewerkersbond is de 500.000 leden overschreden.
De Bond telt slechts 19 lentes. Het zijn cijfers om
van te watertanden.
Stakingen. De timmerliedenstakingen te Winters
wijk eD te Leeuwarden duren steeds voort. Te Leeuwarden
zjjn de patroons van zins een algemeene uitsluiting in
de bouwvakken te proclameeren.
Kunst aan het Volk. Op a.s. Zondagavond
wordt ter sluiting van het seizoen een Tartaud-avond
gegeven.
Het programma ziet er verlokkelijk uit een echt
zomer-pogramma schijnt het ons toe.
De heer en mevrouw Tartaud zijn te Schiedam zeer
gewilde artisten en men weet dat wat zjj geven in
alle opzichten goed is.
Wjj twijfelen er dan ook geenzins aan, of ook deze
ttitvoering zal degenen, die ontwikkeling, ontspanning
en vermaak eeren, prikkelen, Zondag naar de S. O. V.
te gaan, waar ze voor weinig geld veel genieten kunnen.
Men zal zeker goed doen, voorzichtigheidshalve zich
tjjdig van toegangskaarten voorzien.
Excelsior. Onze zangvereeniging nam 2en Pinkster
dag deel aan een concours te Lekkerkerk en behaalde
daar in de 2e afdeeling den derden prijs. De eerste
prijs werd niet toegekend.
Het uitstapje naar Lekkerkerk leverde een recht
gezelligen dag 't was een echt onder-onsje, dat vooral
door 't mooie weer allen bevredigde.
Nu de concours-repetitiën voorbij zijn, mag verwacht
worden dat de zanglustigen, die nog geen lid van
.Excelsior" zijn, zich ten spoedigste aansluiten.
Mannen en vrouwen zijn welkom. Onze zangvereeni
ging moet steeds grooter en krachtiger worden.
Nabjj de Singelkerk werd gisteren door de
warmte bevangen J. G. S„ wonende in een logement
te Overschie. De man, die buiten kennis was
geraakt, is weer bijgeholpen, waarna hij zijn weg
heeft vervolgd.
Aldus een couranten-bericht.
Wij weten niet of de speciale reporter van de
Schiedamsche goed uitgekeken heeft, maar weten wel
dat hij iets vergeten heeft te melden, wat denkelijk
niet in zijn kraam te pas kwam. Het „geval" heeft
(S1 o t).
O, wat had ze nu toch een kalm leventje, nu ze pas
getrouwd was. Maar 't viel haar niet mee, dat ze
dadelijk zooveel schuld moest maken om Klaas in de
kleeren te zetten. Och, och, wat was z'n ondergoed
allemaal oud en dun en schandalig genaaid. Nee, maar,
't was bar en z'n kousen, de voeten leeken wel planken
van onderen. Wat moest die stakker daar een last van
gehad hebben. Ze zou wel eens gauw gaan zorgen, dat
hij knap in de kleeren kwam en eens eenige paren
kousen voor hem breien. Nu, speet 't haar wel, dat ze
geen naaimachine had, maar och, dan maar met je hand,
ze had nu de tijd nog.
Maar, 't duurde niet heel lang of ze moest er weer
nieuwe schuld bjj maken en nu naaide ze geen mans
kieeren meer, maar heele kleine kinderkleertjes. Net
poppengoed, vond ze en vol liefde kon ze soms die
kleine kleedingstukjes monsteren. Och, eigenlijk was 't
een afvallertje, ze hadden zoo graag eerst de oude schuld
afbetaald en Klaas z'n loon was ook zoo hoog niet,
maar wat was er aan te doen, 't was nu eenmaal zoo
en ze vond het. toch wel heerlijk ook.
En toen kwam het eerste kindje. O, wat was ze
bljj en gelukkig toen alles achter de rug was en Klaas
haar met tranen in d' oogen haar zo m liet zien. O, wat
was 't leven toch heeilijk voor haar geworden, wat had
het haar toch veel schoons gebracht.
Maar toen ze eenmaal weer op de been was, viel 't
haar toch niet mee. Jonge, jonge, dat ging je ook niet
in je kleeren zitten en kon ze nu maar volop melk en
eieren krijgen, dan was 't nog niets, maar hoe moest
dat nu van zoo'n loontje
En dubbel viel 't haar af, toen er spoedig een tweede
bij kwam. Hoe moest dat nu gaan, toen ze er een
hadden, kwamen ze al te kort, Klaas moest nu toch
maar eens om opslag vragen, 't Kon zoo niet langer.
zich iets anders toegedragen. En vooral willen wij
even de aandacht vestigen op de bewijzen van menschen-
liefde en hulpvaardigheid, getoond uit de pastorie van
de in de nabijheid zijnde U.K. kerk. De man in kwestie
werd op de blauwe zerk gelegen van den hoofdingang
van de kerk. De dienstmaagd van den pastoor kwam
eens kijken. De ongelukkige even in de pastorie laten
brengen, geen sprake van. Zelfs geen dronk water
werd gegeven.
Zou de geestelijkheid niet beter doen wat meer liefde
en hulpvaardigheid te leeren aan haar dienstbaren dan
zich ermee te bemoeien of de katholieken hun „portie"
van de vette baantjes krijgen?
Een tweede opvoering van „De Opstande
lingen". Het Dageljjksch Bestuur van de Federatie
Rotterdam der S.D.A.P., overtuigd dat het de vurige
wensch van de partjjgenooten en geestverwanten is, het
schoone en indrukwekkende treurspel „De Opstandelin
gen" nog eenmaal te zien opvoeren, ook ter wille van
dejjvelen, die niet in de gelegenheid waren om de uit-
DAAROM
t ALLEN AAN HET WERK VOOR
DE RAADSVERKIEZINGEN. DE
SOCIAAL-DEMOKRATIE MOET
OP HET CONSERVATISME DE
ZEGE KUNNEN BEHALEN.
MOET ELKEEN MEDEWERKEN.
voering bij te wonen, heeft het Ensemble bereid gevonden,
op Zondag 18 Juni nogmaals een voorstelling te geven
in den Grooten Schouwburg.
Evenwel is uit het financieele resultaat van de voor
stelling van 28 Mei gebleken, dat de prjjzen der plaatsen,
waarvoor geloot wordt, (samen 800) hooger gesteld
zullen moeten worden, wil de Federatie een tekort
ontgaan, n.l. op 50 cent. De prijs der overige plaatsen
(stalles en parket) zal dan op f 1.worden gesteld.
In de tweede plaats mag de Federatie geen risico
aanvaarden, hetwelk zjj ten slotte niet zou kunnen
dragen, zoodat het Dag. Bestuur slechts dan de opvoering
kan doen doorgaan, wanneer er tot op zekeren datum
voor een voldoend aantal plaatsen is ingeteekend.
Vanaf Dinsdag 6 Juni, tot en met Zaterdag 13 Juni
van des voormiddags 10 tot des namiddags 5 uur, en
des avonds van 8 tot 10 uur, zal er gelegenheid bestaan,
zich op te geven voor het bespreken eener tweede
opvoering en zich aldus van een plaats te verzekeren.
Dinsdag 6 Juni, van des morgens 10 uur tot des
avonds 10 uur, zal daartoe gelegenheid bestaan alléén
voor diegenen, welke niet in de gelegenheid zijn geweest,
voor de eerste opvoering een kaart te bekomen.
De overige dagen voor alle anderen.
Ook z(j, die reeds de eerste opvoering hebben bjjge-
En Klaas vroeg om opslag, maar hij kreeg ze niet.
„Jij bent op vast loon aangenomen," zei de baas „en
meer kan ik je niet geven. Maar ik zal wel eens aan
mijn vrouw vragen of ze niet eens wat afgedragen
kleeren voor jullie heeft. Ik heb ook nog een pak han
gen dat je krijgen kunt." En Klaas nam dankbaar de
kleeren in ontvangst, 't Was toch beter wat dan niks
en als ie nou geen opslag geven kén. Maar hij moest
toch wel eens z'n vrouw met bedroefde oogen aankijken.
Och, och, wat werd ze mager en wat zag ze er slecht
uit. Ze moesten maar zorgen dat het er bij twee bleef,
want anders wist ie 't niet met 'er. Maar ondanks alle
goede voornemens kwamen er nog twee bij. Nu hadden
ze twee jongens en twee meisjes en nu was het ook
beslist afgeloopen. En werkelijk ging het goed. Het
jongte kind zou al gauw vier jaar worden en de oudste
werd gauw twaalf en zou dan van school af en op 't
werk komen. Dat gaf ook weer wat verdienste en nu
hoopte Antje, dat ze toch eens wat deel van't leven zou
krijgen. Ze zou het nu toch den langsten tijd krap gehad
hebben. Nu zoo er toch weer eens een betere tijd
aanbreken.
En toen kwam de slag.
Ze herinnerde het zich nog zoo duidelijk, alsof 't
gisteren pas gebeurd was. 's Middags was hij gezond
en wel naar 't werk gegaan en toen ze hem 'avonds
weer zag, was hij dood. Terwijl hij in 't pakhuis aan 't
werk was, was er een zolderluik naar beneden komen
vallen en rakelings langs z'n slaap gegaan. Er was
maar een heel klein schrabje van te zien en toch was
hij 10 minuten later reeds een lijk.
Dat het luik reeds langen tijd niet in orde was
geweest en het een verzuim van den patroon was dat
hij 't niet had laten maken, wist ze niet. En ze dacht
er ook niet aan, ze dacht nu alleen maar aan dat ééne
vreeselijke, dat hij dood was. Dat nu alle hoop op een
betere toekomst was vervlogen, dat het nu voortaan
tobben voor haar zou zijn zonder end.
En als een dreigend spook kwam haar kommervolle
jeugd haar weer voor den geest. Ze zag zichzelf weer
manden met waschgoed sjouwen. Zou nu die ellende
voor haar weer opnieuw beginnen? O, 't was te veel,
woond, zullen, naar wij verwachten, van deze tweede
opvoering een druk gebruik maken!
Alleen die arbeiders, (en hunne gezindsleden) die deel
uitmaken van vereeniging, welke staat op het stand
punt van den klassenstrijd, kunnen zich voor deze plaat
sen van 50 ct. aanmelden.
De aanmelding geschiedt op het Bureau der Coöpe
ratie „Voorwaarts".
Het Dag. Bestuur.
De Prins geboykot. Voor een reisje naar Texel,
dat prins Hendrik onderneemt om de vogelenwijk en
het reddingswezen te bekijken, is bepaald dat alleen
de verslaggever der N. Bott. Ct. als bizondere verslag
gever mee mag reizen, terwijl eventueele verslaggevers
van andere bladen moeten zien zich zelf te helpen.
In een verontwaardigd stukje van de Maasbode over
dit „zeer stuitend monopolie", lezen wij nu, dat al de
overige ochtendbladen besloten hebben thans „van deze
Prinselijke reis geen verslag te geven".
De Prins wordt dus formeel geboykot, omdat hij de
vermeende bedrijfsbelangen der bladen niet voldoende
ontzien heeft. De vurige Oranjeliefde, waarvan de
bladen anders blaken en die zjj in zulke Oranjever
slagen anders met volle handen uitstrooien, is nu eens
klaps gedoofd, nu de portemonnaie niet geheel op hare
rekening komt. Een leerzaam geval.
Leerzaam ook voor de zielkunde der burgerpers.
In plaats van bljj te zijn, dat zij haar verslaggevers
van het vernederend lakeiengescharrel aciter den hof
stoet, van het nog vernederender bedelen om onbenullige
berichtjes en van het allervernederendst uitbasuinen van
des Prinsen lot kan vrijstellen is zij nog veront
waardigd op den koop toe. Wat wonder dat zulke
slavenzielen met weinig respekt door de hofheeren
bejegend worden en men blij is als men het heele zoodje
kwjjt is en met één lijf-journalist volstaan kan.
Intusschen is het toch niet onwaarschijnlijk dat het
boykot-besluit in de toekomst zijn uitwerking heeft en
men voortaan den pers-koppel maar weer achter de
vorstelijke hielen laat aandraven. Want wat zou Oranje
zonder pers-reklame zjjn
Een succes. De Zangvereeniging „De Stem
des Volks" behaalde Pinkster-Maandag op het Nationaal
Zangconcours te Lekkerkerk in de 1ste afdeeling een
derde prjjs. Dit succes is te grooter wanneer men in
aanmerking neemt dat in de 1ste afdeeling vier ver-
eenigingen meekampten en de eerste prjjs niet werd
toegekend.
Wij wensch en de vereeniging van harte geluk met
het behaalde succes.
Zonderlinge propaganda. Sedert eenigen
tjjd vindt men hier en daar in de stad borden met
blauwe randen opgehangen of bevestigd, waarop met
te veel om te dragen.
Maar ze moest wel voort, om haar kinderen. Ze zocht
werkhuizen, want alle dagen wasschen, dat kon ze niet.
En als ze uit werken ging kreeg je alle dagen beste
kost en 's avonds nog eens een „lessie" mee voor de
kinderen. Ze had een goeie buurvrouw, die tusschen
schooltijd nog eens naar de kinderen omkeek en zoo
rommelde dat. Alle dagen uit werken en 's Zondags
thuis wasschen, voor je 's morgens wegging eerst nog
zooveel mogeljjk klaar maken en 's avonds als je thuis
kwam maar weer aan de boel op te ruimen, ze wist
zelf niet hoe ze er door gekomen was. Maar de harde
noodzakelijkheid had haar voortgejaagd. Ze moest voort
of ze kon of niet. Thuis waren vier grage mondjes die
te eten moesten hebben. O, als ze het zoo lang maar
uithield, tot ze voor hun eigen kinderen zorgen.
Voor haar kinderen werkte ze en leefde ze alleen,
voor haar zelf had het leven alle waarde verloren,
't was of met den dood van haar man het weinigje
energie, dat haar nog restte, was weggevaagd. Ze
werkte voor haar kinderen, maar haar gedachten
waren altjjd bjj de doode. Ze kón hem niet vergeten.
En zoo waren er twaalf jaren over heen gegaan.
Nu was haar oudste jongen reeds getrouwd en de beide
meisjes waren ook al aan 't verkeeren.
Ze had nu nog maar één jongen thuis en over weinige
jaren zou die misschien ook aan trouwen gaan denken.
Dan waren ze allen bezorgd en was haar taak afge
loopen. Dan hoopte ze spoedig de welverdiende rust te
mogen ingaan.
Zoo zag ik haar gaan, nog maar even vijftig jaar
en toch reeds afgewerkt, geheel op. Stil berustend in
haar harde lot, zonder er ook maar aan te denken hoe
in-droevig haar zon-loos leven was geweest. Stil berustend
in de wreede slagen, die het leven haar vaak onver
diend en onnoodig had toegebrachtmet geen enkel
verlangen meer dan een zeer groot verlangen naar rust.
Zoo zag ik haar gaan, éen uit velen.
G. K.-d. V.
