SPOED-VERGADERING De aanstaande Raadsverkiezing in district III Vele kleintjes maken een groote! No. 22, Zaterdag 29 Juli 1911. lie Jaargang. SOCIAAL-DEMOCRATISCH WEEKBLAD VOOR HET KIESDISTRICT SCHIEDAM. S. D. A. P. Afd. Schiedam. De Moker Nieuwe strijd. De Slaven. Vaeantie. ABONNEMENTSPRIJS: 35 cent per kwartaal franco per post 40 cent bij vooruitbetaling. 12 cent per maand Losse nummers 3 cent. Redactie- en Administratie-adres GEBOUW „COJfSTANTIA". Ingezonden stukken voor het eerstv. nummer moeten uiterlijk Dinsdagsavonds 9 uur in ons bezit zijn. ADVERTENTIËN: 71/» cent per regel. Arbeidersverenigingen 3 cent per regel. Bij abonnement belangrijke korting. op DINSDAG I AUGUSTUS 1911, des avonds te 8 uur (precies), in „CONSTANTIA", Boterstraat 30. AGENDA: HET BESTUUR. is eiken Zaterdag verkrijgbaar Te Schiedam: Nieuwsticht N.Z. 32. Zalmstraat 22. „Constantia", Boterstraat 30. Te Vlaardingen J. van Driel, Oosterdwarsstr. 27. Aan bovengenoemde adressen worden ook abonne menten aangenomen. De abonné's worden verzocht bij adresverandering daarvan kennis te geven aan de Administratie. Het pas gekozen raadslid, de heer R. J. G. Bak hoven, heeft aan den Raad doen weten dat hij door ziekte van zijn vronw de benoeming als raadslid niet kan aanvaarden. Wij staan dus weer voor een nieuwe verkiezing en wij kunnen nu reeds zeggen dat onze afdeeling een ernstige poging zal doen om één onzer partjjgenooten in den raad te brengen. Distrikt III heeft zich, vooral de laatste verkiezing, prachtig gehouden. Onze kandidaten hadden prachtige stemmencijferg, maar uit de cijfers is ook gebleken dat wij het niet aan moeten laten komen op een herstem ming. Doen wjj aan de raadsverkiezingen mee, dan moet onze kandidaat bij de eerste stemming gekozen zijn. Dat kan, dat moet, dat zal als elke partijgenoot en geestverwant het belang van den strijd inziet en bij de eerste oproep van het bestuur onzer afdeeling klaar staat om dat werk te doen, wat van hem geëischt wordt. Veel van den strijd zal afhangen van wat de tegenpartijen zullen doen. Zal de vrijzinnige kiesvereeniging zich weer als een vuile dwijl laten gebruiken door de conservatieve kerkelijke partijen Zal zjj aan de komende raadsverkiezingen deelnemen door het stellen van een kandidaat? Zal zij b.v. met den heer Spruit voor den dag komen, waarvan iedereen weet dat hij conservatief is, alleen om zeker te wezen van d^n steun der kerkelijken partijen Ot zal zij het erkennen dat onze partij het recht heeft den zetel te doen bezetten door een onzef mannen Wij kunnen nog geen antwoord op deze vragen ge en, doch ver trouwen dat de vrijzinnigen met de afgeloopen ver kiezingen leergeld genoeg ontvangen hebben. Dat men niet zonder itraf als democratische partij de democratie den hals omdraait. Wat de zoogenaamde christelijke partijen zullen doen ligt voor de hand. Zij zullen den kandidaat der vrijzin nigen overnemen, mits deze niet te democratisch is. Wat echter de tegenstanders zullen doen laat ons echter koud. Wij hebben onze bonding vast te stellen, zonder naar den overkant te kijken. De afdeeling, die a.s. Dinsdag in huishoudelijke vergadering bijeen komt, zal zeker wel het besluit nemen om een kandidaat te stellen. Een aparte opwekking tot ijverig werken is, dunkt ons, overbodig. Het is meer dan hard noodig dat de Bruin in den Raad gesteund wordt. Geen ge legenheid om hem steun te geven mogen wij onge bruikt laten voorbijgaan. Aan U, partjjgenooten en geestverwanten, aan U ligt het of wjj succes zullen hebben. Van na af aan reeds beginnen wjj te werken. Van nu af aan moet het parool klinken Op voor het socialisme Ze zjjn de slaven van het leven, Taai is hnn arm en krom hun rug, Ze gaan de somb'ren weg der slaven Wie daar langs gaat, keert nooit terug, Hnn oogen kennen geen verlangen, D'r komt geen lach men- om hnn mond, Ze zeulen met hnn dorre lichaam. De troostelooze wereld rond. Hnn vrouwen vinden z' op de straten, Of 'n in stinkend slavenkrot, Hun kind'ren worden dood geboren, Zjjn vóór ze leven al kapot En als ze gaan langs groene boomen En door het stralend zonnegoud, Dan buigen zich hun lijven dieper En zjjn hun oogen star en koud. Voor hen geen liefde en verlangen, Geen blanke schoonheid en geluk, Het leven sleHrt hen grjjzend mede, En slaat hun kleinste droomen stuk. Het hamert op hnn grove ruggen En drukt hun doffen, slappen kop Hun lijven worden altijd krommer, Nooit heft hun bleeke hoofd zich op. En als de jonge bloesems botten, En als de zon weer schijnen gaat, Dan strompelen de kreup'le slaven, Maar altijd langs de somb're straat, Hun oogen kennen geen verlangen, Geen liefde en geen zonnegoud, Hun slavenlijven buigen dieper, Hun oogen blijven star en koud. FLEO. In moe-loome stemming, afgejakkerd als beesten, kan men met deze heete dagen de arbeiders 's avonds voor hunne woningen aantreffen, zittende op een oude stoel of liggende op de straat, want in de krotwoningenis het benauwend heet en niet om nit te houden. Zjj strekken de afgewerkte lijven uit om eenige ver koeling of rust te genieten, na een dagtaak van elf, twaalf uur en langer. Gloeiend heet brandt de zon op mensch en dier hjj móét zwoegen. Is hjj glasblazer, dan moet hij staan werken voor de felle vuren, in een hut zonder venti latie of verkoeling. Is hij bouwvakarbeider, dan moet hij- werken in de heete zon, vaak door niets beschut. Hij mag eigenlijk niet toegeven aan eenige loomheid, want werkt hjj op stuk, of op taak, dan kost het hem zjjn zakwerkt hjj in daggeld, dan staat hij bloot aan de beschuldiging van luieren, vaak uitgesproken door menschen, welke zelf niets doen. In het middagschaft in de heete zon naar huis of in de groote steden even in een plekje schaduw het tot beschuit gedroogde brood naar binnen gewerkt. Zoo wordt in den zomer den arbeid verricht, in den mooien, lieven zomer, met zijn mooie morgens en warme dagen. In dien mooien zomer zijn de werktijden voor de arbeiders het langst. Steunt ons Verkiezingsfonds op alle mogelijke wijze I In distrikt III komt een nieuwe verkiezing dan moet ónze man er in 1 Dan wordt er van hen het meest geëischt. Meedo genloos moeten zjj voort, dag in dag uit, zonder eenige verpoozing dan de Zondag. Nooit een dag rnst of het moest zijn door werkloosheid, gepaard gaande met bitteie armoede. Alleen de Zondag brengt eenige verpoozing, maar hoevelen hebben dan nog de middelen om een nitstapje te maken naar het vrije veld of naar bosch en beemd? Met een gezin kost alles immers dadelijk een hoop geld? Dat kan niet betaald worden, want als er in den zomer al niet wat gekocht kan worden wanneer dan Hoeveel is er in een huisgezin niet noodig, wat ontbreekt er niet telkens weerl Hoe groot is echter de tegenstelling met de bezit tende klasse. Wanneer zjj, de mannen van geld, bette warm gaan vinden, dan wordt alles in een vloek en een zacht bij elkaar gepakt, de meid naar hnis gestuurd, een briefje op de ramen geplakt, waarop staat „afwezig", en de familie verdwijnt voor een paar maanden naar de Geldersche dreven of de Limburgsche valleien, naar de heerlijke Rijnstreek, naar de schoone Ardennen of het prachtige Harzgebergte. Daar rnsten ze genoeglijk nit van de beslommeringen des levens en genieten met vronw en kind van de heerlijke natuur. Of ze gaan naar een badplaats en turen naar de blauwe zee, profi- teeren van de heerlijke zeelucht of vermaken zich met strandgenoegens. Voor hen, de kapitalisten, is de zomer, de winter, kortom de geheele natuur. Zij knnnen er van genieten naar hartelust tenminste als ze haar, niettegenstaande de overvloed van genoegens, nog weten te waardeeren. Voor hen is alles wat deze aarde biedt. Zjj koopen het met hnn geld. Hnn geld, de meerwaarde van den arbeid. Stel tegenover al deze overvloedige genoegens het harde proletarenlevenvoor hen alleen de ontberingen zoowel van den zomer als van den winter. Hnn geheele leven is één stuk ontbering vanaf hun geboorte tot aan hnn dood. Daarom is het al één van de billjjkste eischen der arbeiders, waarvoor door de vakvereenigingen en ook op politiek gebied in gemeenteraad enz. wordt geijverd een paar dagen of een week vaeantie per jaar te mogea hebben om ook eens, al is het heel bescheiden, te kun nen genieten van wat de natuur ons biedt. Doch niet alleen dat hel aangenaam en prettig is in den zomer eens een paar dagen vrij te kunnen zijn, doch het is tevens noodzakelijk in het belang der gezondheid dat het lichaam eens in het jaar volkomen rust geniet. Er is voor den arbeider echter geen vaeantie denkbaar, wanneer niet door de werkgever of -geefster een zeker aantal dagen gesteld wordea met behoud van loon. Bjj arbtiderscoöperaties is deze loffelijke gewoonte vrjjwel algemeen ingevoerd. Op de drukkerij van den Alg. Ned. Diamantbewerkersbond bijvoorbeeld wordteen week vaeantie toegekend met dnbbel weekloon. Zoo zijn nog wel enkele gevallen te noemen, al is het niet in die mate, ook bij particuliere werkgevers, doch in vergelijking tot het ontzettende groote leger van arbeiders, is het nog zeer weinig. Daarom is het voor ons, arbeiders, zoo dringend noodzakelijk, dat er op economisch terrein en op politiek terrein met kracht gewerkt wordt in deze richting. Op politiek terrein in de Tweede Kamer, in Provin ciale Staten en Gemeenteraden worden door de heeren de arbeidsvoorwaarden vastgesteldhet ligt na maar aan de samenstelling dier lichamen hoe deze arbeids voorwaarden znllen zijn. We weten dat bij een samen stelling van den raad te Schiedam, zooals deze thans is, er voor de gemeentewerklieden geen kijk naar is, het aantal vrije dagen van vier, zooals het nu is, op zes te brengen. Dat de gemeente nu vier dagen toekent is te danken aan de arbeidersbeweging. Onder de drang van die beweging worden dergelijke voordeelen toegekend en niet het minst natuurlijk door het woord van de roode vroede, onzen partijgenoot De Bruin, welke bij de behandeling van het werklieden reglement krachtig aandrong op een week vakantie. Het zijn dns al weer de sociaal-democraten welke voor dezen eisch het krachtigst op de bres staan. Weina, allen welke gebukt gaan onder den druk van het kapitalisme, bindt met ons den strijd tegen het klasse-onrecht aan en werkt met ous mede om het te bestrijden in al zijn vormen. DE MOKER

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

De Moker | 1911 | | pagina 1