Vakbeweging.
Vlaardingen.
ALGEMEEN KIESRECHT.
van den Rooden Dinsdag. De meeting wordt gehouden
op het exercitie-terrein aan de Linker Rottekade. Ver
schillende muziek vereenigingen hebben hun medewerking
toegezegd.
Als sprekers zullen optreden v. Hinte, Mendels,
Spiekman en Kleerekooper.
Na de meeting groote optocht met ontplooide vaan
dels en banieren door de stad. De weg voor dezen op
tocht is door de commissaris van politie aldus aange
geven Linkerrottekade, Croosw.-straat, Croosw.-weg,
Goudscheweg, Goudschesingel, Pompenburgsingel, Hof
plein, Schiekade, Zomerhofstraat, Noordsingel, Jacob
Catsstraat, Zwartjanstraat, Bergweg, Gerard Scholtenstraat,
Benthuizerstraat, Pijnackerplein.
Wij dringen er bij partijgenooten en geestverwanten
aan allen naar deze meeting te gaan. 't Is een voor
proef voor „onzen" Dinsdag dus moet slagen. Wij weten
niet of de vereenigingen een uitnoodiging ontvangen
hebben om zich te doen vertegenwoordigen, doch hopen
dat zij uit zich zelf mogen besluiten hun afgevaardigde(n)
met banier te zenden.
Op makkers, voor het Algemeen Kiesrecht!
Ook wij. In een nabetrachting over den afloop der
verkiezing in district III wekt de Nieuwe de propa
gandisten der coalitie al vroeg te beginnen met de
propaganda. Zij besluit met het volgende, wat wij den
partijgenooten aanraden eens aandachtig te lezen
Deze uitslag prikkelle dan tot nieuwe krachtige
actie, niet alleen in den tijd dat de verkiezingen
aan de orde zijn, maar ook lang voor ze gehouden
worden. Het eigenaardig werk der propagandis
ten ligt nog meer in de ver verwijderde voorbe
reiding van het verkiezingswerk dan bij den
eigenlijken verkiezingsstrijd. Moge men 't wel
onthouden 1
Goed gezegd 1 De groote slag wordt in den zomer
geleverd, het voorbereidend werk moet in den winter
gebeuren. De actie voor het volkspetitionneraent heeft
ons geleerd, dat er een massa arbeiders zijn die geheel
aan onze zijde staan, doch door allerlei redenen, dikwijls
onkunde, zich niet op de kiezerslijst laten plaatsen. Dat
moét en kan andersAls wij de opwekking van de
Nieuwe overnemen en in den komenden winter beginnen
met de arbeiders, die getoond hebben aan onze kant
te staan, voor te houden dat het niet genoeg is te
stemmen op de sociaal democratische kandidaten, doch
dat het noodzakelijk en plicht is zich aan te sluiten bij
de partij, dan moet er nu reeds begonnen worden met
de kiezerskweek.
Het succes ligt in het voorbereidingswerk. Aan 't
werk dus
Voor hèm geen discipline! Zooals men weet, had
de R.K. Kiesvereeniging „Recht, Plicht en Orde" be
sloten, zich bij de laatste verkiezing, nu het ging tus-
schen een vrijzinnig-demokraat en een sociaal-demokraat,
te onthouden.
Dat zou konsekwent geweest zijn voor haar standpunt,
maar 't is om je ziek te lachen, als men eens nagaat
wie er alzoo tóch zijn wezen stemmen 1
De Nieuwe lapte het besluit aan z'n harzen en schreef
een groot artikel om de katholieken lekker te maken
op Gerlach te gaan stemmen.
De broeders, paters en zelfs deken Coppers in eigen
persoon kwamen met „Recht, Plicht en Orde" den draak
steken en stemden op Gerlach, dat het een aard had
Maarrrr de tweede kiezer, die 's morgens te 8
uur heeft gestemd, is
de heer A. C. A. Nolet
Voorzitter van de R.K, Kiesvereeniging „Recht, Plicht
en Orde," die besloten had zich te onthouden!
Notabene de voorzitter zélf weet geen besluit uit te
voeren
De voorzitter zélf zondigt tegen de eerste regelen der
discipline 1
O, als een katholiek werkman eens ongehoorzaam
durft zijn, wat zal de heer Nolet hem kapittelen
Maar voor hem zelf bestaan geen besluiten hij
doet wat hij wil!
Hij, de man van het geld, waarvan ook de Nieuwe
afhankelijk is.
Voelt men het verband? Waarom de Nieuwe zoo
schreef? Omdat oome Nolet het zoo wilde!
Zal de kiesvereeniging haar voorzitter ook ter verant
woording roepen? Of is er zooveel durfniet? We zullen
eens zien
Juist gehandeld. Op verzoek van onze partijgenoo
ten de Bruin en Erkelens heeft het hoofdstembureau
een nieuwe telling gehouden der stembiljetten van het
stemdistrict II (Gorzen). Dit verzoek werd gedaan omdat
de opgave van onze stemopnemers niet overeenkwam
met de officieele uitslag. Het resultaat was, dat de officieele
uitslag de juiste was.
Met dat al vinden wij dat er goed gehandeld is met
een nieuwe telling te verzoeken. Men hoort, vooral als
het enkele stemmen scheelt, allerlei rare dingen mom
pelen. Om dat de kop in te drukken is een hertelling
geen moeite te vergeefs, al schijnt de Nieuwe in haar
wiek geschoten te zijn, dat wij durven te veronderstellen
dat er niet goed geteld is.
De feiten van den laatsten tijd in ons land zouden
eenig mistrouwen volkomen rechtvaardigen. Bij onze
partijgenooten heeft echter de gedachte aan geknoei
niet voorgezeten. De heer Beukers, die voorzitter van het
verkiezingsbureau was, is moeilijk te verstaan Het is
dus zeer te begrijpen dat de stemopnemers in de war
waren. Het is toch al meermalen gebeurd, dat hetzelfde
verzoek gedaan is. Wij herinneren de Nteuwe maar aan
de verkiezing van voor 2 jaar, toen door den heer Smit,
ten behoeve der R K. stemopnemers, een nieuwe telling
verzocht werd.
De timmerliedenstaking te Leeuwarden. —"Door
een commissie uit de burgerij, bestaande uit een vijftal
personen met den wethouder van gemeentewerken, de heer
Masthof, als voorzitter, is een schrijven aan de patroons
gericht, waarin op beëindiging van het conflict aange
drongen wordt.
Of het schrijven, waarin de heeren patroons aan hun
inconsuquente houding herinnerd worden, resultaat zal
hebben, staat te' bezien.
Inmiddels trachten de patroons onderkruipers te
krijgen wat hun tot nog toe niet erg lukken wil, een
tweetal timmerlieden, welke eenige dagen gewerkt
hadden, hebben het bijltje er weer bij neergelegd.
Reeds 13 weken dunrt de staking. Een woord van
hulde voor de kranige strijders.
De staking van sleepbootpersoneel te Rotterdam.
Het geheele bedrijf ligt totaal stil, de sleepbootonder
nemers trachten op het platte land dan ook onder
kruipers te vinden, doch tot nog toe zonder resultaat.
Vele eigenaars van booten hebben reeds aan de
organisatie bericht de eischen in te willigen en verzocht
te mogen varen. De organisatie der arbeiders laat dit
echter niet toe, om de strijd, welke voor den geheelen
vaart begonnen is, met een overwinning voor den ge
heelen vaart te doen eindigen. Een twintigtal onder
kruipers, in Duitschland geworven, werden door de
posten aan het Maasstation opgewacht en toegesproken
door Kerkhoff, den gesalarieerde van den Bond van
Machinisten en Stokers het bleek alras dat de menschen
niet wisten dat er staking was. Zij besloten dan ook
onmiddellijk naar hun Heimath terug te keeren.
Een strop dus voor de heeren sleepbooteigenaars,
welke de menschen dien dag te eten moesten geven en
ook reisgeld.
Met een hoerah van de stakers vertrokken zij weer
naar Duitschland.
Wij een gevaar!
Ja, vrienden, wij zijn een gevaar, neen erger het
gevaar voor de „rust en de orde" in onze goede
stad. 't Is haast niet te gelooven, maar daarom niet
minder waar.
Wie er nog aan twijfelen mocht, die bemachtige
maar eens de beide laatste nummers van de „Vlaar-
dingsche Courant", uitgever de heer v. d. Meijden,
redacteur ongenoemd, en het laatste restje twijfel
zal wel verdwijnen.
Behalve een lofzang op de overwinning, de vorige
week met zoo edelemiddelen verkregen, is „Ar
gus" opgestaan. Diens voornaamste werk schijnt soci
alisten-vreten te zijn, de verdediging van het evan
gelie is daarin natuurlijk belichaamd.
Daarenboven schrijft een ingezonden-stukken-schrij
ver, cfie te veel moed heeft om zijn naam onder zijn
pennevruchten te zetten en X teekent, een epistel
over onze strijdmanieren, waarin onze verdorvenheid,
onze moreele inzinking, wordt aangetoond met het
feit, dat wij den voorzitter van het Haagsche ver-
valsching-stembureau antirevolutionair, noemden.
Dat alles geschiedt natuurlijk op de gewone wijze,
met de gewone leugenachtigheid en feitenverdraaiing.
Ja, wij worden een gevaar, zoo groot zelfs, dat een
antirevolutionaire propaganda-club is opgericht, een
jonge garde, die in het fabriceeren -en de wereld
indragen van vervalschingen moet worden opgeleid.
Plet gaat ons goed, de kerkelijke machten zijn van
hun respectabele hoogte moeten afdalen en hebben
zich met ons, de buiten de zedelijke gemeenschap
gestelden, moeten bemoeien. Zij hebben hun oor
moeten leenen voor' onze woorden.
Het gaat ons bovenmate goed.
Natuurlijk zullen wij trachten te antwoorden op de
voornaamste leugens, die ter „meerdere Eere Gods"
worden gedebiteerd. Op de voornaamsten, want op
alles den vinger te leggen, daar is geen beginnen
aan. De hoeveelheid is te groot.
Niet onbesproken mag de verleugening des volks
door dit adderengebroedsel blijven en wij hopen
dat onze afdeeling de bestuursvoorstellen, die mid-
ARBEIDERS!
Het is uw plicht op te komen voor uwe
rechten. Strijdt daarom met ons mede voor het
delen beoogen om dit te kunnen doen, zal goed
keuren.
Maar op één ding moeten wij nu toch al de aan
dacht vestigen.
Onder het opschrift „socialistische politiek" wordt
getracht de indiening van het wetsvoorstel door de
socialistische Kamergroep, tot regeling van den ar
beidsduur, belachelijk te maken en wordt het voor
gesteld alsof de indiening daarvan niets dan reclame
beoogt.
Daarbij moet natuurlijk het boekje „aanteekenin-
gen bij het debat", in 1905 van antirevolutionaire
zijde uitgegeven, niet in den handel en van een
Onbekenden schrijver, weer eens dienst doen. Zeker
om aan te toonen, dat de werkzaamheid der chris
telijke regeering dit ontwerp eigenlijk overbodig
maakte.
Zorgvuldig verzwijgt men ook, dat Schaper in zijn
ontwerp heeft opgenomen maatregelen voor de be
vordering der Zondagsrust, het peetekind der chris
telijke partijen. Was men bang, dat de broederen
toch nog iets goeds zquden moeten ontdekken
Doch, wat het ergste is, men verzwijgt voor de
goê-gemeente dat Schaper's ontwerp de verwezen
lijking is van den 1 o-uren-motie, door de Kamer
aangenomen, door den Minister niet bestreden, doch
waaraan de laatste weigerde uitvoering te geven.
De 1 o-uren-motie, door den voorsteller zelf, mr.
Aalberse c.s., verraden.
Verzwegen wordt natuurlijk ook dat Schaper's ont
werp de noodige overgangsbepalingen geeft voor de
bedrijven, die nog niet dadelijk den 1 o-urendag kun
nen invoeren, niet doordat het bedrijf dan ten onder
zou gaan, niet omdat de arbeiders er niet tegen
kunnen, doch dank zij de „bestaande orde van zaken".
En als dan in het ontwerp geen argumenten ge
vonden worden om het te bestrijden, dan gaat men
den ontwerper belachelijk maken en reclamezucht
verwijten.
De Christus sprak eens van witgepleisterde graven.
Op onze anti's is die naam nog van toepassing.
Verkiezingshumor.
De uitslag der herstemming van Woensdag 16 Aug.
is voor onze afd. een teleurstelling geweest.
Hoe gaarne hadden wij Drop er in gebracht, maar
het heeft niet zoo mogen wezen.
Wij hebben het nog eens moeten afleggen tegen
het monsterverbond dat coalitie heet.
En dan nog gesteund door liberalen, niettegen
staande officieel de liberale kiesvereeniging ons
steunde.
Nu is er vreugde in Israël en is vermoedelijk
het gemeste kalf geslacht en is de wijn, die iri
nieuwe lederen zakken bewaard werd, rondgediend...
en is „God gedankt" voor de overwinning die de
leugen, de laster en de verdachtmaking behaald heeft
op de waarheid en het recht en ligt het roode
monster zieltogend neer, wachtend op de genade
of ongenade der overwinnaars.
Wij kunnen ons indenken dat menschen, wier hoog
ste idealisme bevrediging vindt in het Evangelie,
vreugde bedrijve bij de overwinning door hen
behaald op het socialisme, dat, God beter 't, de
omverwerping wil der bestaande orde van *zaken.
Een orde van zaken, die het kleinst gedeelte der
menschheid een overvloed doet nemen van alles,
dat hen in de grootst denkbare weelde doet leven,
ten koste der overgroote massa die werkt of niet
werkt (en dan natuurlijk nog erger) en aan gebrek
en armoe ten prooi z'n ellendig bestaan rekt bij een
bete broods en een dronke waters.
Een orde van zaken waar door overvloed van,
gebrek geleden wordt aan alles wat het leven, ook
op bescheiden wijze, eischt.
Een orde van zaken, die het noodzakelijk schijnt
te maken, dat de afgebeulde arbeider op z'n ouden
dag op de straat wordt gezet, zonder meerwaarbij
zelfs vrouwen en kinderen worden uitgebuit, maar
waarbij, ook, „God dank", de mogelijkheid bestaat
„ordelievende burgers" voor ettelijke duizenden gul
dens op te lichten.
Nietwaar, zoo'n orde van zaken is zoo ongeveer
het praktisch resultaat van het Evangelie, van het
„Heb den naaste lief als uzelven."
Is het wonder dat bij zooveel vreugde ook het
dichterlijk gemoed van onzen vriend (van onzen on-
vergetelijken vriend, zullen wij eens schrijven) den
heer ARIE VAN DEN BERG in beweging raakt
en hij met basgeluid, begeleid door koperen muts,
o, pardon vergeef mij deze herinnering uit den ker
mistijd mijner kinderjaren; ik bedoel begeleid door
de harpe Davids, deez' schoone regelen uitgalmt:
Zelf geplakt, toch gezakt.
Gesteund door de liberalen
't Niet kunnen halen
Teleurstelling groot
Weg met rood
Dat laatste met buitengewone stemverheffing, want
wat ook van onzen vriend gezegd zou mogen wor
den van wat hij geweest is, socialisten-vreter is hij
