Het tteu w werkstaking ale Mriif.
„Uit het diensthuis uitgeleid".
Ditj es en Datjes. 1
De beide oude vrouwen hebben het niet ruimzij
moeten het in hoofdzaak stellen met een geringen ondêr-
stand en wat een gehuwde kleindochter missen kan".
Dat is twee.
Nu vragen wij u, wat gij, als ge ze beide zoo achter
elkaar leest, te zeggen hebt.
Zijn er twee werelden, of niet
Wat doet gij om het te veranderen, wat doet gij
Alleen het socialisme kan de welvaart weer geven
aan het volk. Als ge dat snapt, weten wij wel, wat ge
doen moet en doen zult. Ge zult u dan moeten voegen
bij de sociaaldemocratie.
Zoo heette de rede door dr. A. Kuyper in eigen
persoon, in de vorige week voor zijn volgelingen in ver
schillende plaatsen gehouden. De hoofdman der anti's
begint zijn troepen te inspekteeren tegen de slag die
het volgend jaar bij de verkiezingen zal geleverd worden.
Nu was het eigenaardig dat deze „politieke" Leider niet
over een of ander politiek onderwerp, maar over een
bijbeltekst zijn rede hield.
Toch is de rede van belang en bedoelde aan te toonen,
dat het christelijk volksdeel in onze dagen ontkomen
is aan de druk onder het liberalisme, evenals de vroegere
Joden, die uit de Egyptische slavernij wegtrokken.
Wij weten niet of dr. Kuyper öök op het volgende
heeft gewezen. Toen de Joden eenmaal in de woestijn
waren, hadden zij spoedig de ellende hunner vroegere
slavernij vergeten, evenals het geloof aan hun „eenig
ware" God. Inplaats daarvan vervielen zij tot de afgoden
dienst van Het Gouden Kalf.
Van het christelijk volksdeel en zijn leiders, kan in
onze dagen hetzelfde worden gezegd.
Steeds was gezegd, dat alle maatschappelijke slavernij
der kleine luydenhet gevolg van de valsche vrijheid
van het liberalisme was.
Niet het kapitalisme, maar het liberalisme werd aan
de verdrukten, als de oorzaak hunner ellende voorgehouden.
Wij zitten nu niet meer onder liberale druk.
Maar is de arbeidende klasse er onder kerkelijk be
wind zooveel beter aan toe. Het lijkt er niet op. Want
al is de naam verandert, het kapitalisme heerscht opper
machtig, evenzeer onze liberale, als kerkelijke regeering.
Juist de politieke christenen onzer dagen, zijn tot dezelfde
zonde vervallen als de Joden in de woestijn.
Ook zij dienen met hart en ziel Het Gouden Kalf,
zij knielen voor het goud van het kapitalisme.
Daar is in onze maatschappij geen vrede, geen broeder
schap, geen naastenliefde, geen erbarmen met de ver
drukten. Er komt niets terecht van al die mooie frasen,
die het christendom leert.
Omdat de christenen onzer dagen hun ziel en zalig
heid aan het kapitalisme hebben verkocht.
„Uit het diensthuis uitgeleid".
Ieder jaar met Paschen herdenken de Joden nog de
uittocht uit Egypte, het land der slavernij.
Ook in onze tijd zucht de arbeidende klasse onder
zware slavernij, niet van een Egyptische Farao, maar
van het moderne kapitalisme. De arbeiders, hun vrouwen
en kinderen worden uitgebuit, zij ontvangen een armoedig
bestaan in ruil van hun onmisbare en vrvchtbare arbeid.
Gelukkig werken de arbeiders aan hun bevrijding uit
het kapitalistische diensthuis.
Zooals de Joden wisten, eenmaal het beloofde land
te zullen bereiken, na alle moeilijkheden in de woestijn
te hebben overwonnenzoo weten ook de arbeiders
dat eenmaal een hetere maatschappij komen zal, al is
het ook na veel moeite en zwaren strijd tegen alle mach
ten, die de bestaande toestand willen handhaven, omdat
zij hiervan de voordeelen plukken.
Maar de arbeidende klasse van dezen tijd weet ook, dat
het werk der verlossing,
het eigen werk der arbeiders moet zijn.
Dat alleen door ekonomische en politieke macht, de
arbeiders zich allerlei verbeteringen nu reeds kunnen
veroveren. En dat ten slotte alleen hun onweerstaanbare
macht, hen uit de duisternis van het kapitalisme zal
kunnen brengen tot het lichte en blijde leven van de
socialistische maatschappij.
Zoo spreekt de oorsprong van en de herinnering aan
het oude Paaschfeest, gelijktijdig van onze wil om te
strijden voor een betere samenleving en niet te rusten
voor deze gewonnen is.
De Baanbreker.
Wibaut vestigt in een zijner laatste „Economische
kronieken" de aandacht op het feit, dat vroeger in
arbeidsgeschillen tusschen werklieden en ondernemers
het een vereischte was, dat alle werkgevers persoonlijk
onderhandelingen, voerden met de arbeidersorganisaties,
vooral in de kleine en middelmatige bedrijven.
Doch reeds sedert jaren wordt het in het groote
bedrijf hoe langer hoe meer de patroonsorganisatie, die
met de arbeidersorganisatie den strijd voert. In Engeland
b.v. zijn groote patroonsorganisaties die bij werkstaking
„werkwilligenleveren. De nóg nieuwe ontwikkeling
echter is, dat de patroons of de patroonsorganisatie, het
voeren van strijd met de arbeiders of met de arbeiders
organisatie opdragen aan een afzonderlijk orgaan, aan
een afzonderlijke onderneming, die het leveren van
werkwilligen en het met alle overige ten dienste staande
middelen doen mislukken van stakingen en loonbewe-
gingen, tot hun winstbedrijf maken.
Dit moderne bedrijf doet meer dan de zoogenaamde
ronselaar van onderkruipers, zooals wij die in vele landen,
ook in het onze reeds langen tijd kennen. Het zorgt
ook voor de bescherming en de bewaking van de onder
kruipers, voor hun voeding en voor hun logies. De be
scherming en de bewaking is in ons land en in de
mdeste andere landen, overheidszorg. De voeding en
huisvesting der onderkruipers echter, is, we herinneren
het ons uit de zeeliedenstaking, in ons land in den regel
nog de zorg der patroonsorganisatie. Het moet voor de
patroonsorganisatie wel een belangrijke verlichting zijn
van haar werk in dagen van strijd, wanneer zij alles
wat op de onderkruipers betrekking heeft, kan opdragen
aan een afzonderlijke maatschappij, die van dat artikel
hare specialiteit heeft gemaakt. In Duitschland en in
andere nijverheidslanden heeft dit afzonderlijke bedrijf
reeds een zekere ontwikkeling verkregen. Doch het staat
hierin toch nog ver achter bij de Ver. Staten van Noord-
Amerika. De hoogte die het daar heeft bereikt, blijkt
uit een groote advertentie, van een volle pagina, in het
New-Yorksch „Weekblad van den Steenboekhandel"
(The Coal Trade Journal) van 13 Maart j.l. ons van
bevriende zijde toegezonden.
Er dreigde toen, naar men weet, staking in verscheidene
der Amerikaansche steenkolendistrikten, en er werd
toen tusschen patroonsorganisaties en arbeidersorganisatie
druk onderhandeld. Hier is de tijdens de onderhandeling
verschenen advertentie
ATTENTIE.
Mijne heeren,
Wij wenschen uwe bizondere aandacht te vestigen
op de arbeidsverhoudingen van het oogenblik in de
steenkolenindustrie.
Wanneer het tot werkstaking komt, zijn wij in
de gelegenheid u wachters of particuliere politie
agenten te leveren voor de bescherming van leven
en eigendom.
Wij zijn verder in staat te leveren alle soorten
van ongeorganiseerde arbeiders, om de plaatsen van
stakers in te nemen.
Indien gij u van de geheele verantwoordelijkheid
wilt ontheven zien, kunnen wij ons volledig met de
geheele leiding belasten, een volledig militair regime
invoeren, en alle werkwilligen huisvesten en voeden.
Wij vestigen er uwe bizondere aandacht op, dat
wij zonder twijfel de grootste onderneming
in de wereld zijn, om werkstakingen
te breken.
Van de honderden stakingen die door ons succes
vol optreden zijn gebroken, noemen wij slechts de
volgende Werkplaatsen vara geperst stalen wagens
te Mackees-Rocks, Pittsburgh Tram in Philadelphia
Leligh Valley Spoorweg-Mij., Centraalspoorweg van
New Yersey Vermont Centraalspoor Baltimore en
Ohio Spoorweg-Mij.Locomotievenfabriek te Baldwin,
Erie Spoorweg, enz.
Onze kantoren zijn nacht en dag telefonisch be
reikbaar en wij zijn gaarne bereid onzen vertegen
woordiger te zenden, die u alle gewenschte inlich
tingen kan geven.
Gebrs. BERGOFF,
Werkstakingsdienst en Regelaars van
arbeidsgeschillen.
New-York 140 Liberty-street.
Chicago 154 West-Randolph-street.
Het is, naar men ziet, duidelijke en zakelijke taal.
Patroons en patroonsorganisaties behoeven zich met
den strijd tegen de arbeidersorganisaties het hoofd niet
meer te breken. De „Werkstakersdienst" en de „Rege
laars van arbeidsgeschillen" zorgen voor alles. De „ver
zekering tegen de geldelijke gevolgen van werkstaking
en uitsluiting" heeft reeds in een aantal landen van
Europa, Duitschland, Engeland, Zweden enz. een sterke
uitbreiding verkregen.
Spelbrekers. Nu de afd. Schiedam van den CentfMg
Bond van Bouwvak-arbeiders hier eenige actie voert,
o.a. door het beleggen van een openbare vergadering
enz., komt het Schied. Volksblad aandringen om over
te gaan tot het oprichten van een christelijke organisatie van
bouwvak-arbeiders, 't Gewone spelletjezoolang de
modern-georganiseerde arbeiders weinig of niets laten
hooren, is het ook aan gene zijde muisstil, maar nu er
eenige actie merkbaar is, verschijnt er een opwekking
tot het stichten eener chr. organisatie. Klaas Kater van
Patrimonium weet daar meer van te vertellen. Het doel
spreekt voor zichzelfniet in de eerste plaats de strijd
voor een menschwaardig bestaan drijft hen tot de oprich
ting, neen dat niet, de arbeiders moesten eens te
zelfstandig gaan gevoelen en denken neen, het eenige
doel is altijd geweestDe aktie der op 't standpunt
van den klassenstrijd staande arbeiders moet zoo mogelijk
bezworen, dat is de taktiek. Bij konflikten als thans de
mijnwerkerstaking in Duitschland was het natuurlijk de
chr. organisatie die zijn roeping vervulde de staking te
breken en dus te doen mislukken.
Neen, hoezeer wij de poging toejuichen om de chr.
arbeiders te organiseeren, kunnen de motieven ons toch
niet erg bevredigen hetgeen ook trouwens met vele chr.
arbeiders het geval is.
Doch de naïviteit of onwetendheid heeft deze schrijver
parten gespeeld, het roode spook niet te vergeten. Ziehier
welk arbeidsveld hij de vakorganisatie toedenkt
Wanneer een vakorganisatie geen ander doel heeft
dan het uurloon liefst elk jaar met 1 cent te doen
stijgen, dan kan ieder die daarop prijs stelt, lid
worden, maar wij meenen, dat bij een Chr. vak
organisatie heel wat hoogers dient nagestreefd, dan
uitsluitend het dienen van stoffelijke belangen.
Ziezoo, nu weten we tenminste op welke beginselen de
vakorg. berust, niet waar Je vraagt elk jaar een centje
meer en je krijgt hem. Voor de rest geen nieuws. Wèl
moet het er vreemd uitzien in het hoofd van hem, die
zulk een beschouwing placht te leveren. Verkorting van
den soms ellendig lange arbeidsduur, leerling-regeling
met het oog op de beteugeling der werkloosheid, bedrijfs
regeling enz. enz., wie denkt er aan.
Maar er is meer Het Schied. Volksblad schrijft
Patroons en werklieden organiseeren zich helaas
vaak om straks scherp tegenover elkaar te staan.
Ook dit geluid is meer gehoord. We willen daarom
in 't kort alleen dit nog zeggen, dat een org. of zij zich
nu al chr. noemt of niet, alleen dan eenige beteekenis
kan hebben en iets kan bereiken, als zij den klassen
strijd strijdt.
Doet zij dat niet, dan is zij ten doode opgeschreven.
Want zelfs voor dat ééne centje loonsverhooging, waar
van wordt gewaagd moet soms hardnekkig gestreden,
en de strijd is vaak niet minder hevig, om dat ééne
centje te behouden, als het niets-ontziende kapitalisme
er op uit is, het loon weer te verlagen. Wat is dat
anders dan klassenstrijd
Wat zal het antwoord van de chr. bouwvakarbeiders
zijn Dat zij hun toestand goed mogen inzien en een
goede keus zullen doen.
Zedelijksheidsbevliegingen. Telkens en telkens
weer bereiken ons berichten over de reclameplaten voor
de Olympische spelen. Voortdurend leest men van het
verbieden van aanplakken, of wel van het vernietigen
door de bevolking. Altijd echter betreft het nieuws uit
N. Brabant, door Hollanders niet zonder reden het donkere
Zuiden genoemd. Te Haps verzocht de geestelijkheid,
de plaat te verwijderen. In het dorpje Eerde werd de
plaat, vermoedelijk door de verbolgen gade van een
onderwijzer, van den muur gerukt, verscheurd en ver
trapt, en in Vegkel werd door onbekende hand het
middelste gedeelte uit de prent gesneden. De Telegraaf
vermeldt al deze feiten. Daarvoor zijn we dat blad dank
baar. Voor ons blijft het totnutoe een openvraag, of de
bekende plaat ook niet in het dierbare Schiedam- met
een katholieken burgermeester geestverwant dus aan
de N. Brabandsche burgevaders en rechtsche wet
houders verboden is aan te plakken. Het fijne weten
we er echter nog niet van.
Het Christelijke Volksdagblad. In het nummer
van 23 Maart j.l. hebben we een beetje den draak ge
stoken met de oprichting van het nieuwe christelijke
blad, in 't bijzonder met de vraag van een der aan
wezigen op de oprichtingsvergadering, om geregeld een
opgave van de staatsloterij in de krant op te nemen.
Ook meldden we daarbij, dat een lid van het comité
overweging van 't denkbeeld toezei. En op 't laatst
vroegen we, wat het Schiedamsche Volksblad daarvan
dacht.
Het Schiedamsche Volksblad heeft langen tijd noodig
gehad, om antwoord te vinden. In 't laatste nummer
van 6 April is 't eindelijk daartoe in staat. Geheel
tegenspreken kan het ons bericht niet, maar de manier,
waarop het blad ons te woord staat, kan ons, ook al
zijn we slechts sociaal-democraten, niet bekoren. We
noemen onze tegenstanders gaarne bij den naam. Dit
dunkt ons bij een eerlijken strijd hoog noodig. Maar als
men nu leest
„Daar ook te Schiedam in een blaadje", enz., enz
dan vraagt men zich afWaarom schrijft het Schie
damsche Volksblad niet voluit onzen naam1? Het is voor
zijn lezers ook wel zoo gemakkelijk, dat cftrèct te weten.
Om echter tot de zaak te komenhefflSchiedamsche
Volksblad spreekt het bericht niet tegen, bevestigt, wat
wij over de staatsloterij hebben medegedeeld, maar ver
telt alleen, dat mr. Bijleveld Jr., het ook door ons
genoemde lid van het comité, den spreker danig in het
ootje heeft genomen.
Óp gezag van het Schiedamsche Volksblad nemen we
gaarne deze rectificatie op. In dit verband is het zeer
zeker niet overbodig, bij de anti-revolutionaire tegen
standers op wat meer publiciteit aan te dringen. Willen
ze, dat de krantenlezers naar waarheid worden ingelicht,
dan dienen zij, meer nog dan anderen, aan verschillende
zaken meer openbaarheid te geven. En daaraan ontbreekt
bij hen verbazend veel. Ze hebben het aan zichzelf te
wijten, dat verschillende feiten anders worden overge
bracht, dan zij werkelijk zijn voorgevallen.
We hadden altijd gedacht, dat nederigheid een der
eerste christelijke deugden was. De hooge toon van het
Schiedamsche Volksblad leert ons het tegendeel. Het
slot van het anti-revolutionaire stukje luidt toch:
„Er zal geen trekkingslijst worden opgenomen
„in allen ernst is er zelfs niet over gedacht".
Dat laatste is in beslisten tegenspraak met 't begin
