- ■- Dijkgraaf Ir. J.J. De Graeff: 'Wij spelen met water' 4 1 MaasstaD w f ■k mm H I *f mmmm Geschiedenis Doodnormaal t Verkiezingen Bacterien Ingezetenenomslag Stad Dijkleger Spelen Woensdag 8februari 1995 CX9.59 Hoogheemraadschap van Schieland 1* f -> lillilPi De Rotte, ook at is 'ie bevroren, speelt een beiangrijke rot in het beheersgebied van het Hoogheemraadschp van Schieland. We kennen zo langzamerhand wel de briefjes die bij ons in de bus val- len. Een nota van het Hoogheem raadschap Schieland waarop staat dat we vooral niet moeten betalen. Het bedrag wordt opgenomen in onze GEB-rekening. Ze hebben iets met water te maken, dat weten de meesten van ons. Maar wat? En hoe? Wij leven dankzij en ondanks het water. De beelden van het was- sende water in Lintburg en Gelder- land zitten nog vers in ons geheu- gen. Mensen die met hun levende have hun huis moesten verlaten. Gezinnen en bedrijven voor tijden ontwricht omdat de dijken het niet redden. Dat is nou een van de ta ken van het waterschap Schieland: de zorg voor de waterkeringen, voor de dijken en de kaden. De tweede beiangrijke taak is het be- je eigenlijk heel simpel samenvat- ten. We zorgen voor de water- schapshuishouding van dit gebied. Dat betekent dat we verantwoorde- lijk zijn voor de dijken. maar ook voor de hoevelheid water. Niet te veel als het nat is en niet te weinig als het droog wordt. Daarnaast heb je natuurlijk de waterzuivering, want het water moet schoonge- maakt worden. Dat is de kwaliteit van het water. Wat de dijken be- treft: die bouwen we en we onder- houden ze. Je spreekt dan niet al- leen over de meest bekende dijken langs de Maas en de Hollandsche IJssel maar ook over die langs de boezemkaden en de Rotte." Het 'watergebied' van Schieland ligt tussen Rotterdam. Schiedam. Zoetermeer, Waddinxveen en Gouda. De Gouwe. de Holland- heersen van het waterpeil in de boezems en de polders. Voorlichter Petra de Landmeter vertelt dat in Schieland net zulke polders zijn als in Gelderland. „Je moet je voorstellen dat sommige ook zeven meter beneden het NAP-peil liggen. Enorme diepe badkuipen die kunnen vollopen als we het water niet meer de baas kunnen." De derde grote poot van het hoogheemraadschap is de wa- terkwaliteit. Zorgen dat het opper- vlaktewater niet verontreinigd wordt en zo mogelijk het verbete- ren van de waterkwaliteit. De vier- de verantwoordelijkheid is waar- schijnlijk de minst bekende. Het beheren van een aantal wegen en vaarwegen. Ir. J.J. de Graeff is sinds januari van dit jaar de kersverse dijkgraaf van Schieland. „Wat wij doen kun sche IJssel en de Nieuwe Maas zijn de natuurlijke begrenzingen van Schieland. Zo valt Rotterdam- Noord wel binnen het gebied en Rotterdam-Zuid niet. Die grenzen zijn reeds lang geleden getrokken en hebben te maken met de bema- ling van de polders. Vaak zijn ze nog een overblijfsel van de vroege- re polderdistricten. Schieland voert de scepter over drie districten: het Rottedistrict, het Ringvaartdistrict en het Stadsdistrict. De Graeff: ..Wij hebben gemalen waardoor we het water naar buiten laten lopen en inlaatpunten waar door het naar binnen komt. De in laatpunten zitten niet altijd in het gemaal. Daar laat je als het ware de badkuip soms vol lopen!" In tegenstelling tot Gelderland en Limburg wordt de hoogte van het rivierwater bij ons bepaald door eb en vloed, terwijl dat in bovenge- noemde provincies het smelt- en regenwater is van Zwiterland, Duitsland, Belgie en Frankrijk. Echt zwakke plaatsen kennen wij niet meer. Zoals De Graeff zegt: ..Wij worden alert als de Noordzee opspeelt. want we hebben hier vooral met de zee te maken. Sinds eeuwen proberen de Hollan ders reeds op alle mogelijke ma- nieren het water te beheersen, daar regels voor op te stellen en gelden te innen. Uit oude stukken blijkt. dat het Hoogheemraadschap van Schieland een van de oud<ite water- schappen in ons land is. In een akte van 14 mei 1273 komt de naam al voor. Floris V, graaf van Holland en Zeeland, gaf opdracht voor het schrijven van deze akte, waarin ei- genaren van de grond langs de dijk bij de Hollandsche IJssel voor het onderhoud moesten zorgen. De omgeving moest immers tegen overstromingen beschermd worden. De dijkgradf tin de "Midg- heemraden controleerden toen ook al regelmatig de dijk en die kon maar beter in orde zijn. Had de 'aangelande', de eigenaar, niet goed voor zijn dijk gezorgd, dan kreeg hij een bekeuring aan zijn broek. De namen zijn 700 jaar later nog steeds dezelfde; aan het hoofd van het waterschap staat nog steeds de dijkgraaf en daaronder vallen de hoogheemraden. We vinden het eigenlijk allemaal doodnormaal dat het droog is op het land. Net zoals we gewend zijn de kraan open te draaien en brand- schoon water te horen klateren. Maar wie daarvoor zorgt, is voor velen de vraag. De Graeff: „De agrariers weten heel goed wie we zijn. want die hebben vanwege hun werk op het land met ons te maken. Voor de mensen in de stad ligt dat heel anders. Daar ligt een opdracht voor ons. De bewoners van Schie land moeten weten waar wij voor staan." Onlangs reed de dijkgraaf naar Goeree-Overflakkee waar hij vlak voor Middelharnis een bord 'waterschap'ontwaarde. Dat zie je bij ons niet. Om het waterschaps- gevoel bij ons ook tot leven te roe- pen, komt er bij de Brienenoord- brug eveneens een bord van Hoog heemraadschap Schieland. Daar staat namelijk een hele grote wa terzuiveringsinstallatie waar dage lijks duizenden nu nog onweten- de automobilisten langs zoe- ven. jm Veel mensen uit Rotter. MM dam en omge ving surfen of re creeren op een andere manier bij de Ze- venhuizerplas. Recre- atieplassen vormen een verhaal apart j bij Schieland. De Zevenhuizer- plas blijft bijvoor- spreken van de zuivering waar we het nu over hebben." Het is raar maar waar: beestjes ma ken het water schoon. Het zui- tk SI veren van het water gebeurt j met bacteri- MoerkapuilC RrngyaarfcJiEtricf beeld goed Recreeren langs de Strekkade in Hillegersberg. schoon door de grote diep- te van het water. De Bergse Plas- sen en de Kralingse Plas vallen eveneens onder de vleugels van moeder waterschap. De medewer- kers onderzoeken daar de stand van het viswater en leggen natuur lijke oevers aan. Ook recreatiewa- ter moet gezuiverd en uitgebag- gerd worden, net zoals sloten en ri- vieren. Bij al het werk speelt het milieu een grote rol. Zo blijkt verduur- zaamd hout slecht te zijn voor de flora en fauna van het water. De zware metalen en koolwaterstoffen komen in het oppervlaktewater en uiteindelijk op de waterbodem te- recht. Vandaar dat ze tegenwoor- dig met andere middelen werken om de oevers te beschermen, zoals onbehandelde palen en wilgete- nen. Dit jaar is een bijzonder jaar voor Schieland. want in mei zijn er ver kiezingen. De Landmeter vertelt dat ze al druk bezig zijn met de voorbereidingen. „Door de invoe- ring van de Waterschapswet komt er een andere samenstelling van het bestuur. Het is nu van belang dat alle bewoners een aantal zetels in ons nieuwe bestuur krijgen. 17 van de 39 plaatsen zijn voor hen bestemd. Dat zijn er behoorlijk wat." Alle bestuursleden komen uit een bepaalde hoek. Zo kun je je kandidaat stellen als bewoner, maar ook als eigenaar van een ge- bouw, woning of bedrijf. De ge- meenteraadsleden stemmen op de kandidaten van de lijst. De 17 per- sonen met de meeste stemmen zijn de uitverkorenen. De Graeff merkt op dat juist de drie-eenheid van belang, betaling en zeggenschap essentieel is bij dit nieuwe bestuur. ..Het is ongelooflijk, maar tot de jaren '80 ging de hele handel onge- zuiverd de Nieuwe Maas op", ont- hult de voorlichter. ,.We hebben nu nog maar weinig ongerioleerde gebieden, vrijwel al het water wordt gezuiverd en weer schoon- gemaakt. In 1985 is de zuiverings- installatie Kralingseveer geopend en die heeft een grote ommekeer teweeggebracht. Voor die tijd ging het wel naar kleine zuiverings- plaatsen toe waar het grote vuil en het natte gedeelte werden geschei- den. Maar je kon toen echt nog niet „Het komt als heel vies blub ber binnen. De grove delen zoals hout en plastic halen we eruit. p!"* Het vieze water komt vervol- gens in een circuit waaraan we de bacterien toevoegen. Zij eten als het ware het vuil op. Het water dat we lozen in het oppervlaktewater. is voor meer dan 95% schoonge- maakt. We praten dan natuurlijk niet over drinkwater", licht De Landmeter toe. in gaat. ..Onze mensen controleren of dit daadwerkelijk gebeurt. In de polder zelf nemen we onze maatre- gelen om het water schoon te ma ken, of we halen vies water uit de sloten en stoppen schoon erin." Het werk als dijkgraaf vindt hij boeiend. Zijn hele werkzame leven heeft hij zich beziggehouden met besluitvormingsprocessen. ,.Be- stuurlijk werk als zodanig trekt mij aan", verduidelijkt De Graeff. „Het prettige aan de ze baan is dat ik het nu alle maal zelf doe en dan nog wel op het gebied dat mij aanspreekt: de waterzorg. Water is zeer concreet; het is heel duidelijk waar je mee bezig bent. Van oudsher vind ik het leuk om met water te spelen. Maar goed, het moet alle maal nog gebeuren want ik ben pas sinds kort in dienst", relativeert hij zijn woorden. Wat hij leuk vindt aan zijn taak, zijn de contacten met al die verschillende belanghebben- den. Bewoners hebben nu eenntaal andere verlangens op hun lijstje Staan dan agrariers. Bedrijven heb ben weer andere noten op hun zang. „Maar we moeten natuurlijk wel allemaal via dezelfde deur de vergaderzaal verlaten. Dat vind ik nou een aardige opgave. dat ieder- een aan zijn trekken komt zonder dat je een ander tekort doet." Ingezetenenomslag? Het klinkt als een kreet waar je alle kanten mee op kunt, maar het komt erop neer dat we moeten betalen. Vanaf 1 ja nuari van dit jaar is namelijk de Waterschapswet ingevoerd. Be- taalden vroeger alleen eigenaren van woningen of gebouwen mee aan het waterschap. nu moeten ook de huurders betalen. Zij hebben im mers evenzeer belang bij een goed werkend waterschap. Het bedrag dat ze moeten betalen varieert van fl. 15,- tot fl. 40,- per jaar, afhanke- lijk van waar hun huis staat. Want het waterschap zorgt voor droge voeten, luidt de slogan en dat kost geld dat we via de GEB-nota moe ten betalen. Voor bewoners van een stad is de dagelijkse band met het water an ders dan die van de mensen op het platte land. De stedelingen gebrui- ken het water voor hun huis-, tuin- en keukenactiviteiten. maar niet voor hun bedrijf. Voor tuinders, boeren en bedrijven is dat een heel ander verhaal. Als je aardappelveld vol water loopt, is het afgelopen met de oogst. Toch doet Schieland in Rotterdam precies hetzelfde als in de polder. De Graeff: „We zorgen hier net zo goed dat de stad niet volloopt en dat het water schoon blijft. Het enige verschil is dat de mensen uit de stad in hun da gelijkse doen en laten iets minder afhankelijk zijn van water dan de agrariers. Wij regelen trouwens in Rotterdam en Capelle niet de kwantitatieve waterhuishouding. De gemeenten zorgen zelf dat de hoeveelheid water op peil blijft." De waterkering en de waterzuive ring zijn wel het pakkie-an van he"t hoogheemraadschap. Voor 1995 staat een aantal zakerr op de rol. Zo moet de zuiveringsin- stallaties bij de Brienenoordbrug en die bij Nieuwerkerk aan den IJssel sterk worden uitgebreid. De Graeff: ,.We hebben momenteel problemen met de kwaliteit van het water, omdat de Rotte uitgebag- gerd moet worden. De discussies gaan nu over de plaats waar de bagger naar toe moet. Niemand wil de bagger hebben! Eind 1994 heb ben we daar enorm veel moeilijk- heden mee gehad. We onderzoe ken op dit moment de boezemka den om te bekijken of daar plekken zijn die verbeterd moeten worden. We zijn ook in discussie met de ge: meenten Rotterdam en Capelle om de kwantitatieve waterhuishouding op onze schouders te nemen. Alle maal zaken waar we ons dit jaar mee bezighouden. En natuurlijk de discussie over de verhouding Schieland en de toekomstige stads- provincie." Zo maar een greep uit de bijzonde- re taken van dit jaar. Want het is zoals voorlichter Petra de Landme ter zegt: water is onze vriend en onze vijand. Monique Snoeij We hebben de stoere mannen nog wel op ons televisie-netvlies staan. Die echte kerels die met zandzak- ken de dijken aan het verzwaren waren in Limburg en Gelderland. Schieland heeft een blik van dat soort op voorraad: het dijkleger. Vrijwilligers die op de dijken pa- trouilleren. Als het water in de Nieuwe Maas stijgt of een Noord- westerstorm dreigt op te steken, komen deze manschappen in actie. Ze inspecteren de dijken op jacht naar zwakke plekken en nemen onmiddellijk maatregelen. Zo no- dig bewaken ze de waterkeringen dag en nacht. In Schieland zijn twee hele grote gemalen die zorgen dat het water goed op peil blijft. De Graeff: „Het ene grote is het gemaal mr. U.G. Schilthuis aan het Oostplein in Rotterdam, het andere staat in Moordrecht. Het gemaal in Moor- drecht is trouwens een heel grappi- ge. Daar pompen we het water uit de boezem omhoog maar ook uit het gemaal zelf. Het lijkt eigenlijk op het systeem van de aderen in je lichaam. We malen het uit sloten omhoog naar de boezem en daar vandaan gaat het opwaarts naar het buitenwater, naar de Nieuwe Maas of de Hollandsche IJssel. De sloten en vaarten zijn de aders." Het klinkt allemaal heel simpel, maar dat is het natuurlijk niet. Een heel ingenieus technisch systeem zorgt dat het allemaal op deze manier verloopt. Het lijkt soms op het spelen met water, filosofeert De Graeff. Maar dan wel op een verantwoorde ma nier. „Als je kijkt naar het zuiveren van water, dan doen we twee ont- zettend beiangrijke dingen. We zuiveren het afvalwater en letten erop dat de kwaliteit van het water zelf ook in orde blijft. We maken dat zelf schoon of we zorgen dat het goed blijft door vergunningen af te geven." Bedrijven mogen hun afvalwater uiteraard niet onge- zuiverd lozen. Met een vergunning in de hand moeten ze zelf zorgen dat 'hun' water schoon de plomp Het water is aiom vertegenwoordigd in en om Rotterdam

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

Maaspost / Maasstad / Maasstad Pers | 1995 | | pagina 9