'Thuis in het ziekenhuis, is ons motto'
'De Roparun is een uit de hand gelopen
grap, die na vijf jaar nog steeds leuk is'
Opbrengst naar Daniel
den Hoed, Cliniclowns en
Sophia Kinderziekenhuis
Ondersteuning Roparun
voor thuiszorgproject
Sophia Kinderziekenhuis
Estafetteloop Roparun
door de jaren heen
Start en finish verschoven
Eigenwijze organisatie
maakt eigen Eiffeltoren
Sport
Ruim
vijfhonderd
kilometer door
acht lopers
Veel teams met
vrouwen en
militairen
Geld voor
rondvaart gaat
naar camping
De route
Donaties
Directeur Patientenzorg Daniel den Hoed Kliniek:
Grondleggeren mede-uitvinder fenomeen Roparun:
ROTTERDAM - Op het Dr.
Molewaterplein in Rotterdam
is sinds november 1993 het
nieuwe Sophia Kinderzie
kenhuis gevestigd. Dit zie
kenhuis mag zich rekenen tot
de grootste en meest modeme
kinderziekenhuizen van Eu-
ropa. Per jaar vinden er ruim
5.600 opnames en 75.000 po-
likliniekbezoeken plaats. Om
al die kinderen, nu en in de
toekomst, de best mogelijke
zorg te kunnen bieden, heeft
het ziekenhuis financiele
steun nodig. Kinderarts en
oncoloog Dr. R.M. Egeler is
dan ook zeer blij met de fi
nanciele injectie van de
Stichting Roparun.
rf -
Onmisbaar
ROTTERDAM - Na de Ro
parun van vorig jaar is er in
de Dr. Daniel den Hoed Kli
niek een heuse Roparunafde-
ling in gebruik genomen. Bij
het betreden van deze afde-
ling passeren bezoekers, pati
enten en medisch personeel
een plaquette met de tekst:
'En daar was een plekje
waar ik ruimte vond voor
mij;
voor alles wat ik meer ben
dan mijn ziekte'
VLAARDINGEN - Het is
een uit de hand gelopen grap
maar Peter van der Noord
kan er na vijf jaar nog steeds
om lachen. Hij is een volhou-
der. Als hij zich eenmaal in
iets heeft vastgebeten, laat hij
nooit meer los. Door de pati
enten en doktoren van de Dr.
Daniel den Hoed Kliniek
wordt hij als grondlegger van
de Roparun, het evenement
dat hen zo heeft geholpen, op
handen gedragen.
Thuis
Gloeiende plaat
Weddenschap
Woensdag 1 mei 1996
MAASPOST SCHIEDAM XQ7.56
REGIO - Mensen die na het
lezen van deze pagina nog ex
tra informatie willen, kunnen
contact opnemen met de
Stichting Roparun, die bereik-
baar is onder telefoon- en fax-
nummer: 010 - 434.86.22.
Een eventuele gift kan worden
gestort op gironummer
334058 ten name van de
Stichting Roparun.
mmMmmmmmmmMmmmmmmtmmMmsm
ROTTERDAM - Ook dit jaar is de
organisatie er weer in geslaagd te
zorgen voor een schitterend uitge-
zette route. De exacte afstand be-
draagt 514 kilometer. Deze dient
door iedere ploeg afzonderlijk te
worden volbracht. Er mag daarbij
gebruik gemaakt worden van acht
verschillende lopers, die elkaar
volgens het estafette principe mo-
gen afwisselen. Dat mag op vrijwel
elk gewenst tijdstip.
Onderweg passeert ieder team der-
tien checkpoints, waar de lopers
zich net als bij de Elfstedentocht
moeten melden. De lopers worden
gesteund door in ieder geval een
maar vaak ook twee fietsers. De
fietsers houden de route in de ga-
ten. Bovendien zorgen ze ervoor
dat de loper eerder opValt. Daar-
naast is er in elk team een aantal
begeleiders. Zij verzorgen de atle-
ten, besturen de auto's of zorgen
voor de inwendige mens.
Als alle lopers binnen een team
precies evenveel lopen, maken zij
zo'n slordige 64,5 kilometer per
persoon. Je zou de Roparun dus
met recht kunnen omschrijven als
deiiltieme intervaltraining.
REGIO - Voor de Roparun van dit
jaar hebben zich veel teams inge-
schreven die uitsluitend bestaan uit
vrouwen of militairen. De vrou-
wenteams zijn HRT Girls, Total
Women Bleiswijk e.o en Dames
Olympus'70.
Van de teams met militairen in de
gelederen wordt veel verwacht.
Het wordt een soort troepenver-
plaatsing van Rotterdam naar
Parijs, compleet met veldkeukens
en waterwagens. Bij de finish wor
den minimaal tweehonderd andere
militairen verwacht om hun maat-
jes een warm onthaal te geven. Het
team van de Hogere School Bco-
nomische Studies (HES) uit Rot
terdam is tot nu toe ieder jaar van
de partij geweest en doet ook dit
jaar weer mee.
ROTTERDAM - De Roparun be-
staat in mei vijf jaar en is dus toe
aan zijn eerste lustrum. In eerste
instantie had de overkoepelende
Stichting gemeend dit niet onge-
merkt voorbij te moeten laten
gaan. Er werden verschillende
ideeen op papier gezet om de vijf-
de editie van de Roparun een extra
feestelijk tintje te geven.
Uiteindelijk werd er besloten om
de deelnemers een rondvaart door
Parijs aan te bieden. De organisatie
moest echter dit plan afblazen toen
bleek dat de gratis camping net
buiten Parijs dit jaar niet gebruikt
kon worden. Een nieuwe locatie
was snel gevonden, maar daar
moest wel een slordige zestiendui-
zend gulden voor worden neerge-
teld. Dit geld was oorspronkelijk
gereserveerd voor de rondvaart,
die dus moest worden afgelast. Het
Roparunkamp 1996 ligt net buiten
Parijs, vlakbij vliegveld Le Bour-
get en het 'oude' kamp.
ROTTERDAM - In grote lij-
nen is de route die wordt afge-
legd als volgt:
START
Rotterdam
Hoeksche Waard
Dinteloord
Steenbergen
Bergen op Zoom
Putte
Nederlands/Belgische
grens
Antwerpen
Kruibeke
Dendermonde
Ternat
Badour
Quievrain
Belgisch/Franse grens
Rombies
Solesmes
Maretz
Offoy
Elincourt
Compiegne
Plailly
Vemars
Dugny
Parijs
FINISH
Teksten:
Marcel van Beusekom
Foto's:
Fotoburo Willem de Bie
Marathon uiteindelijk toch niet tot
een goed einde weten te brengen.
„In een dolletje heb ik toen gezegd
dat ik wel even naar Parijs zou lo
pen. M'n collega stak zijn hand uit
en ik greep die. De weddenschap
REGIO - Vijftig procent van de opbrengst van de Roparun 1996 is be-
stemd voor de patienten van de Dr. Daniel den Hoed Kliniek. Het is als het
ware een aanvulling op de reeds bestaande Roparun Unit. Er wordt onder-
steuning gegeven aan een geheel nieuw thuiszorgproject, waarop de pati
enten gedurende 24 uur per dag een beroep kunnen doen.
De resterende vijftig procent gaat naar het Sophia Kinderziekenhuis. Er is
daar onvoldoende geld beschikbaar om een ander thuiszorgproject in
stand te houden, wat zich bezighoudt met stervensbegeleiding voor kinde-
ren met kanker. Daarnaast wordt er ondersteuning gegeven in de vorm
van adoptie van het fenomeen 'Cliniclowns'. De Cliniclown verzorgen
optredens voor ernstig zieke kinderen. Zo wordt er ook in zeer moeilijke
momenten nog vreugde gebracht.
Kinderarts en oncoloog Dr. R.M. Egeler is zeer blij met de
financiele injectie van de Stichting Roparun.
Het geld dat via de Roparun bijeen
wordt gebracht zal binnen het
Sophia Kinderziekenhuis worden
gebruikt om een speciaal en uniek
thuiszorgproject in stand te hou
den. „Als een kind plotseling ern
stig ziek wordt, betekent dat een
enorme schok voor vader en moe-
der", vertelt Egeler. „Tevens voe-
len veel ouders zich extra getroffen
en machteloos, omdat ze niet pre
cies weten wat kanker is, en wat
deze ziekte inhoudt. Sommigen
denken dat hun kind zeker dood
zal gaan, hetgeen lang niet altijd
het geval hoeft te zijn. Veel kinde
ren met kanker worden tegenwoor-
dig blijvend genezen."
Bovendien ligt het percentage
van jonge patienten dat van de
ziekte kanker geneest hoger dan bij
volwassenen. De mogelijkheden
om kanker bij kinderen te behan-
delen zijn tegenwoordig veel beter
dan vroeger, dankzij betere medi-
sche kennis, alsmede dankzij nieu
we ontwikkelingen in therapeuti-
sche mogelijkheden", zegt Egeler,
die naar eigen zeggen helemaal
'begeistert' is van zijn werk. „Na-
tuurlijk zijn er hele nare momen
ten, maar ik probeer de mooie din-
gen te koesteren." Circa een pro-
cent van alle kankerpatienten is
nog kind. Het genezingspercenta-
ge ligt bij deze categorie echter ho
ger dan bij volwassenen. ,.Wij red
den dus op jaarbasis vele levensja-
ren. Persoonlijk vind ik dat fantas-
tisch." s
.'V
Maria de Jong is momenteel als
thuisverpleegkundige bij het
Sophia Kinderziekenhuis betrok-
ken. Ze is een soort verlengstuk
van de doktoren binnen de zieken-
huismuren. Ze ondersteunt kanker-
patientjes in de thuissituatie en hun
familie met raad en daad. „Maria is
onmisbaar. Ze verricht fantastisch
werk. Ze is al meer dan twintig jaar
bij het Sophia werkzaam en door
haar ervaring kan ze situaties per
fect inschatten en weet ze precies
wat ze moet doen." Het enige pro-
bleem is dat de functie van Maria
de Jong nog niet binnen het budget
van het Academisch Ziekenhuis
Rotterdam past. Ieder jaar moet er
een aparte subsidie worden aandi-
vraagd en tot nog toe staat het Inte-
graal Kankercentrum Rotterdam
(IKR) garant. ,,Het is echter steeifk
weer afwachten of we dat geld ook
krijgen. Bovendien is een thuisver
pleegkundige eigenlijk te weinig.
Een tweede erbij zou al mooi zijn,
maar het streven is drie, 24 uur per
dag bereikbare, krachten. Daar zal
ook het geld van de Roparun voor
worden gebruikt. Eigenlijk zou de
overheid voor dit geld garant moe
ten staan. Wij zullen nu moeten
aantonen dat er ook geld mee
wordt bespaard. Voor ons is nu al
duidelijk dat patienten minder lang
in het ziekenhuis verblijven."
De Roparunafdeling is niet zo
maar een afdeling. Directeur Pati
entenzorg drs. J.W. van den Blink
is verantwoordelijk voor het reilen
en zeilen van onder meer dit deel
van het ziekenhuis, waar de zorg
voor ongeneeslijke patienten cen-
traal staat.
Ruim vijf jaar geleden kwam Peter
van der Noord. de grondlegger van
de Roparun. het kantoor van Van
den Blink binnen. Van der Noord
wilde met een gesponsorde non
stop estafetteloop van Rotterdam
naar Parijs het ziekenhuis financi-
eel gaan ondersteunen. Van den
Blink knikte instemmend. De sa-
menwerking tussen de Stichting
Roparun en de Dr. Daniel den
Hoed Kliniek was geboren. Sinds-
dien heeft deze samenwerking het
ziekenhuis geen windeieren ge-
legd.
Van den Blink schreef vorig jaar in
het promotieboekje van de Ropa
run: „Met uw hulp zal 'leven' wor
den toegevoegd aan de dagen van
mensen bij wie veelal geen 'dagen'
meer toegevoegd kunnen worden
aan het leven." Deze pakkende
tekst is min of meer uitgegroeid tot
de leus van de Roparun.
De opbrengst van de Roparun van
1994 en 1995 wordt samen met die
van dit jaar geschat op twee mil-
joen gulden. Dit geld is bedoeld
voor het verbeteren van de pallia-
tieve zorg binnen de Dr. Daniel
den Hoed Kliniek. Palliatieve zorg
richt zich op het bestrijden van de
symptomen die de ziekte kanker
met zich brengt. Dit in tegenstel-
ling tot de curatieve zorg, die zich
vooral richt op het genezen van de
ziekte. Het behelst de zorg voor
patienten die in principe niet meer
ROTTERDAM - 'Geen probleem is zo groot, dat het niet opgelost kan
worden'. moet de organisatie van de Roparun hebben gedacht toen ze
hoorden dat er dit jaar niet onder de Eiffeltoren kan worden gefinisht. Er
werd even gebrainstormd en uiteindelijk kwam men met het plan om dan
zelf maar een Eiffeltoren mee te nemen. Zo gezegd zo gedaan en dus
wordt het Roparunkamp bij vliegveld Le Bourget rond half mei opgesierd
door een mini-Eiffeltoren van liefst 12 meter hoog.
was een feit. Daarna heb ik wel
eens gedacht: 'Mijn God, wat heb
ik nu gedaan', maar dat was pas
een maand of twee later. Toen
werd me duidelijk wat ik had ge
zegd en wat daarbij allemaal om de
hoek kwam kijken. Daarvoor had
ik nog de stille hoop dat mijn colle
ga het wel zou vergeten." Het idee
Roparun is dus als een soon grap
verzonnen door twee bluffende
mannen aan de lunchtafel. „Het is
een uit de hand gelopen grap. die
nog steeds leuk is", voegt Van der
Nooord eraan toe.
Na het eerste jaar zelf te hebben
meegelopen, heeft Van der Noord
zich de afgelopen vier jaar toege-
legd op de organisatie. ..Het eerste
jaar liep ik als een zombie, maar
het was wel een heel aparte erva
ring. Het werd alleen een beetje
veel. Door al het organisatiewerk
dat op mijn bureau kwam, was
mijn trainingsschema helemaal in
de soep gelopen. Ik had toen 52
uur niet geslapen en liep het laatste
stuk in Noord Frankrijk. Dat ik
daar liep wist ik zelf niet. Ik voel
me nu nog strompelen door Parijs.
Die laatste meters waren echt af-
schuwelijk en ontzettend lang. Uit
eindelijk zijn we nog een na laatste
geworden ook", besluit Van der
Noord, die er vier jaar later zelf
ook nog wel om kan lachen.
ROTTERDAM - Woensdag 15
mei is het weer zo ver. Dan gaat
vanaf de Miillerpier in Rotterdam
de vijfde Roparun van start. Op de
ze pagina leest u alles over het fe
nomeen Roparun. Van het ontstaan
tot de route en van de besteding
van het sponsorgeld in de Daniel
den Hoed Kliniek tot aardige anek-
dotes.
De Roparun is met z'n 514 kilome
ter 's werelds langste non-stop es
tafetteloop van waterstad Rotter-
dam naar lichtstad Parijs. Dit jaar
gaan zo'n tachtig teams van ieder
acht lopers en een aantal fietsers en
begeleiders op weg naar de Franse
hoofdstad.
In 1992 gingen dertien teams on
derweg naar Parijs. Zij brachten
honderdduizend gulden bijeen.
Voor dit bedrag heeft de Dr. Da
niel den Hoed Kliniek draagbare
infuuspompen gekocht. Een jaar
later stonden 23 teams te trappelen
om naar Parijs te gaan. De op
brengst van fl. 190.000,- werd toen
door hetzelfde ziekenhuis gebruikt
om telefoons en televisies van te
kopen. In 1994 zorgden 38 teams
voor een opbrengst van fl.
350.000,-. Bovendien bezit de
Stichting Roparun een luxe zes-
persoons bungalow in de Arden-
nen. Hier kunnen patienten en fa
milie gratis tot rust komen. Vorig
jaar steeg het aantal deelnemende
teams tot 65. Zij zorgden voor een
recordopbrengst van fl. 850.000,-.
Dit jaar is de Roparun dus toe aan
zijn vijfde editie. De organisatie
hoopt op een opbrengst van een
miljoen, een mijlpaal in de ge-
schiedenis van het evenement. Sa
men met het geld van 1994 en
1995 gaat vijftig procent van de
opbrengst van 1996 (in totaal ge
schat op ruim twee miljoen) naar
de verbetering van de palliatieve
zorg in de Dr. Daniel den Hoed
Kliniek. Bij palliatieve zorg staat
de patient en niet de ziekte cen-
traal. De resterende vijftig procent
is bestemd voor het Sophia Kin
derziekenhuis voor een thuiszorg
project.
De uiteindelijk opbrengst zal tij-
dens een groots opgezette feest-
avond in de Energiehal op zater-
dag 1 juni bekend gemaakt wor
den.
Directeur Patientenzorg drs. J. W. van den Blink: „De Roparunafdeling heeft een wat ander karakter. Het is er minder
ziekenhuisachtig.
kunnen genezen, waarbij wordt
getracht het lijden van de mensen
zo veel mogelijk te verlichten.
De bijdrage van de Roparun daarin
is geweest, dat er een aparte afde
ling is gemaakt binnen het zieken
huis. Op die afdeling wordt extra
aandacht besteed aan patienten.
Bovendien zoeken de artsen daar
naar nieuwe mogelijkheden om
ook deze patienten te helpen aan
een zo hoog mogelijke kwaliteit
van leven. „De Roparunafdeling
heeft natuurlijk een wat ander ka
rakter. Het is er minder ziekenhuis
achtig. We proberen er voor de pa
tienten een thuis te creeren. 'Thuis
in het ziekenhuis', is ons motto. De
kosten van de verbouwing zijn ge
dragen door de Stichting Ropa
run", aldus Van den Blink.
Hoewel de mensen die op de afde
ling liggen niet meer te genezen
zijn, noemt Van den Blink het geen
afdeling voor terminale patienten.
„Het is zeker geen afdeling voor
mensen die dood gaan. Het kan
wel zijn dat het toch gebeurt, maar
in principe gaan terminale patien
ten gewoon naar huis. Dat is nog
altijd een van de beste plaatsen
voor mensen om te sterven, in een
vertrouwde omgeving. Wij richten
ons op de bestrijding van de inge-
wikkelde medische, psychische en
sociale problemen, die mensen
krijgen als ze in een ver gevorderd
stadium van de ziekte zijn."
Op de Roparunafdeling wordt ook
extra aandacht besteed aan de op-
vang van familieleden. Er is een
mogelijkheid voor hen om echt iets
voor de patient te betekenen. Ze
hebben de beschikking over een
klein keukentje waar ze koffie
kunnen zetten of eten kunnen ko-
ken. Ook de kleuren zijn er anders.
Het is er allemaal wat vriendelij-
ker, wat gemoedelijker. „De pati
ent is de baas."
Op een totaalbudget van honderd
miljoen gulden lijkt de opbrengst
van de Roparun slechts een drup-
pel op een gloeiende plaat, maar
van den Blink bestrijdt dat. „Met
het geld van de Roparun worden
namelijk hele andere dingen ge
daan, waar anders zeker geen
ruimte voor zou zijn. Je zou hoog-
uit kunnen zeggen dat er wat meer
druppels op die plaat moeten, want
dat die gloeit is een ding dat zeker
is."
De Dr. Daniel den Hoed Kliniek
wordt in de volksmond niet voor
niets 'Daniel den Dood Kliniek'
genoemd. Jaarlijks sterven er zo'n
225 van de drieduizend mensen,
die worden opgenomen. „Iedere
patient die hier sterft is er een te
veel. We moeten echter wel besef-
fen dat we er niet altijd iets aan
kunnen doen."
Iedere drie dagen sterven er ge-
middeld twee patienten. Van den
Blink heeft dus vrijwel dagelijks
met de dood te maken. „Dat went
nooit. Sterven raakt je natuurlijk
altijd. Het is alleen heel afhanke-
lijk van de mate van nabijheid.
Voor de medische staf is het emo-
tioneel belastender dan voor mij.
Aan de andere kant hebben ze ook
ervaring met het omgaan met deze
emoties, maar het blijft altijd een
klap", aldus Van den Blink.
Het idee Roparun is geboren uit
een weddenschap met een oud-col-
lega van Van der Noord. Deze had
na veel opscheppen de Rotterdam
MSMart. ;!e RQfiWUN
Van der Noord is Roparun. Hij zou
niet meer zonder kunnen. Het
meeste organisatiewerk wordt ge
daan vanuit zijn Vlaardingse huis-
kamer, die in sommige gevallen
wordt omgedoopt tot crisiscen-
trum. Zijn vrouw Thea is er ook
vanaf het begin bij betrokken. Zijn
er wel eens momenten dat Van der
Noord de Roparun het liefst in de
hoek zou smijten? Of heeft hij wel
eens gedacht: 'Was ik er maar
nooit aan begonnen'.
,,Ik ben degene geweest die de
stomme opmerking heeft gemaakt,
maar je kan niet zeggen dat ik in
m'n eentje de Roparun heb ge
maakt tot wat het nu is", zo begint
Peter van der Noord, de man die
vijf jaar geleden het idee Roparun
achteloos van de grond hielp, zijn
relaas. In het dagelijks leven is hij
werkzaam bij Justitie. Van der
Noord noemt zichzelf redelijk
sportief. „Ik 'jog' nog steeds een
beetje maar eigenlijk ben ik te
zwaar", zegt hij in onvervalst Rot-
terdams. „In het eerste jaar van de
Meelopen in de Roparun doet hij niet meer, maar voor een rondje joggen trekt Peter van der
Noord (links) zijn loopschoenen nog wel eens aan.
Roparun heb ik nog zelf meegelo- Thea en m'n zoon Toine. die bin-
pen. Dat was namelijk de wedden- nenkort het huis verlaat, eigenlijk
schap. Daarna niet meer. De orga- niets anders. Dat slokt bijna al mijn
nisatorische taken vergen ook veel vrije tijd en energie op. Als de Ro-
tijd." parun ooit zou wegvallen val ik in
een diep gat. Bijna alles draait daar
Van der Noord is iemand met twee om." Zijn vrouw is het op dat punt
betrekkingen. Enerzijds heeft hij echter niet met hem eens. Ze is er-
zijn baan en anderzijds de Ropa- van overtuigd, dat Van der Noord
run. die zeker zo veel tijd opeist. na het eventuele wegvallen van de
Zijn leven is de afgelopen vijf jaar Roparun direct iets anders zou
gefixeerd geweest op de Roparun. hebben.
..Als ik niet aan de Roparun denk,
ben ik aan het werk en andersom. Ondanks het feit dat de Roparun al
Voor de rest is er naast mijn vrouw zijn vrije tijd vergt, heeft Van der
Noord er nooit over gedacht ermee
te stoppen. ,,Als mens heb je ook
wel eens een keer je zwakke mo
menten en dan mopper je. Maar dat
is logisch en onvermijdelijk. Vaak
is dat zo weer over. Natuurlijk
denk ik soms ook:Alsjeblieft zeg,
nou 'effe' niet'. Maar ja... vijf mi-
nuten later hang je weer aan de te
lefoon en ben je weer aan het rege-
len."
ROTTERDAM - Dat er steeds meer deelnemers meedoen aan de Roparun
en dat er steeds meer geld wordt opgehaald is op zich een goede zaak. Het
zorgt echter wel voorenkele organisatorische problemen. Zo is het dit jaar
niet meer mogelijk om te starten onder de Euromast aan de Parkhaven.
Normaal start op dat punt de zogenaamde presentatieloop. Alle deelne
mers lopen dan gezamenlijk van de Euromast over de Willemsbrug, langs
de Dr. Daniel den Hoed Kliniek naar de Oldegaarde op Rotterdam-Zuid,
waar de eigenlijke start is. Dit jaar wordt de karavaan weggeschoten vanaf
de Miillerpier.
Tevens kan er niet meer gefinisht worden onder de Eiffeltoren. Door het
grote verschil tussen de binnenkomst van het eerste en het laatste team
(zo'n 24 uur) kon de Parijse Gendarmerie geen toestemming meer geven.
Dat betekent dat de Roparun iets aan z'n charme in heeft moeten leveren.
Voor veel teams was het toch iets speciaals om 's avonds of's nachts aan
de voet van een verlichtte Eiffeltoren volkomen uitgeput feest te vieren.
De finish is nu bij het Roparunkamp, net buiten Parijs.
Foto-compositie: Jan Paul Mioulet
