f §m CORFU - Van tevoren waren we gewaarschuwd; wie naar Corfu gaat komt verliefd terug. Verliefd op dit bij Griekenland behorende eiland dat als het groenste van alle Griekse eilanden wordt gekenmerkt en beroemd is om zijn overal weelderig bloeiende bloemen en natuurschoon. Corfu, op een afstand van slechts 2,5 uur vliegen vanaf Schiphol, ligt in de Ionische zee tussen Italie en Griekenland, net voor de kust van het vaste land van Griekenland, ter hoogte van de grens met Albanie. Met zijn vele schitterende baaien, witte zandstranden aan de west- en kiezelstranden aan de oostkust, de azuurblauwe zee, de hoog boven de andere bomen uit torenende cypressen en de vele karakteristieke bergdorpjes, waar het leven zich een aan- tal versnellingen lager lijkt af te spelen, is Corfu een groene oase. Dat is vooral te danken aan zijn miljoenen zomer en win ter groen blijvende olijfbomen, talrijke wijngaarden en vele amandel- en vijgenbomen. En hoewel wij voor ons verblijf op Corfu dachten: 'verliefd op Corfu? Het zal well', moeten ook wij erkennen; wie eenmaal ten prooi gevallen is aan Corfu, komt er niet meer van los. Aanvallen Culinair genot Het is heerlijk slenteren in de sfeervolle supersmalle, door winkeltjes met veel handwerk- en kunstnijverheidsprodukten aan elkaar geregen, straten van Corfu-stad. Wie naar Corfu gaat moet er in hoofdzaak voor het natuurschoon zijn. In tegenstelling tot de vele an dere Hellenistische eilanden zijn er op Corfu niet echt veel culturele bezienswaardigheden te vinden. Geen verg'ane tempels uit een rijk verleden, geen amphi-theaters of andere imposante rui'nes van zuilen of colosseums. De meest bezochte bezienswaardigheid is het Achille- on, het paleis van keizerin Elizabe th van Oostenrijk (Sissi). Het pa leis is in de oude staat hersteld en is omgeven door een schitterende pa- leistuin met zuilengalerij en een wonderschoon uitzicht over het ei land en de zee. Over keizerin Eli zabeth doet overigens een leuke anecdote de ronde: Na de dood van haar zoon Rudolf trok de keizerin zich terug in het Achilleon en kleedde zich nog uitsluitend in het zwart. Ze hield veel van wandelen en deed dat in een opvallend hoog tempo. Zo kwam het dat zij van de plaatselijke bevolking de bijnaam 'de zwarte locomotief' kreeg. Overblijfselen uit een ver verleden treft de bezoeker aan bij het dorpje Krini. Daar kan de rui'ne van An- gelo Castro, een kasteel dat boven op een rots aan de westkust ligt, bezocht worden. Degene die de vrij steile, ruim 300 meter hoge, maar met enig doorzettingsvermo- gen goed te volbrengen klim er voor over heeft, wordt beloond met een schitterend uitzicht over zowel de westkust in noordelijke als in zuidelijke richting en op de wonderschone azuurblauwe baai en van het (erg toeristische) plaats- je Paleokastritsa. In Paleokastritsa ligt, hoog boven de baaien een eeuwenoud nog in gebruik zijnd klooster met een Grieks orthodox kerkje waarin prachtige Byzantijn- se religieuse kunst en ikonen te be- wonderen zijn. Een van de oudste en rijkste religieuze monumenten is echter de kerk van de Heilige Moeder Gods in Corfu-stad. Waar- schijnlijk stammend uit het einde van de vijftiende eeuw en sinds 1984 als museum ingericht. Hier is een rijke collectie ikonen en mid- deleeuwse muurschilderingen van een verdwenen kerk uit het plaatsje Korakiana te bewonderen. Een be- zoek aan Corfu-stad, verdeeld in 'de oude' en 'de nieuwe' stad, mag zeker niet gemist worden. Vooral de oude stad, met zijn dicht op elkaar gebouwde hoge Venetiaans aandoende huizen en daar tussenin super smalle straten, is een lust voor het oog. Tal van winkeltjes met handgemaakte producten zo- als lederwaren, schitterend bor- duurwerk, kunst- en gebruiksvoor- werpen van olijfhout, kleurrijke folkloristische pantoffels met een vrolijke pompoen op de neus, ke- ramiek- en juwelierswinkels en ve le restaurantjes met knusse door bloemrijke pergola's oVerdekte buitenterrasjes, geven Corfu-stad anen een tweede, het 'Nieuwe Fort' gebouwd. Corfu, moe van de voortdurende aanvallen van de Noormannen in de jaren 1000 tot circa 1200, kreeg steun van Ve- netie, dat in die tijd een stadstaat was. De invloed van de Veneti- anen, wie het op Corfu zo goed be- viel dat velen van hen er zich blij- vend vestigden, is tot op heden nog duidelijk zichtbaar. Zelfs de Cor fiotische taal is een mengelmoesje van het Grieks en het Italiaans, zo- Enkele vervallen huizen in het verlaten bergdorp Oud Perithia. De stilte en de afwezigheid van leven geven de bezoeker een enigszins beklemmend gevoel. zijn bijzondere charme en zorgen voor een heel speciale sfeer. In een van de straten, gewoon tussen een rijtje winkels in, staat vrij onopval- lend een kerk die is opgedragen aan de heilige Spiridon. In deze kerk met zijn schitterende interieur moet uiteraard een kaarsje ter ere van deze heilige gebrand worden. De kerk is vrij toegankelijk. In een aparte ruimte staat de zilveren sar- kofaag met daarin de beenderen van Spiridon aan wie de overwin- ning op de Turken wordt toege- schreven. Spiridon wordt door de Corfioten nog steeds als een be- schermheilige vereerd en zelfs worden aan hem wonderbaarlijke genezingen toegeschreven. Ontel- baar zijn daarom op Corfu de jon- getjes die naar deze heilige ver- noemd zijn en de naam Spiros dra- gen. Van oudsher hebben de Corfioten geleden onder de aanvallen vanuit zowel het westen als het oosten. De geschiedenis van Corfu gaat te rug tot de tijd van Korinthe, onge- veer 700 jaar voor Christus. Ko rinthe was een sterke invloedrijke stad aan de oostkant van Grieken land. De Korinthiers hebben Corfu de Griekse naam Kerkyra gegeven. Niettemin is de naam Corfu altijd in zwang gebleven en nog steeds worden beide namen voor zowel het eiland als de hoofdstad van het eiland, Corfu-stad, gebruikt. Na het uiteenvallen van het Romeinse Rijk, circa 400 na Christus, bleef alleen het oostelijke deel, het By- zantijnse Rijk over waarvan ook Corfu deel uitmaakte. Het eiland had zijn ligging echter niet mee. Gelegen aan de westrand van dit rijk werd het herhaaldelijk belaagd door aanvallen uit het westen van Europa. Geen wonder dat de Cor fioten zichzelf probeerden te be- schermen door op een in de zee uitstekende rots een gigantisch fort te bouwen, compleet met een on- deraards gangenstelsel. De muren en de onderaardse tunnels van deze vesting zijn nog steeds in tact en het is dan ook zeer de moeite waard om dit hoog gelegen Oude Fort in Corfu-stad, dat de Corfio ten nog steeds bezig zijn te restau- reren, te bezoeken. Overigens is er later in Corfu-stad door de Veneti- danig dat de niet Corfiotische Grieken soms moeite hebben om de Corfioten te verstaan. De Ve- netianen slaagden er in de belagers van het eiland af te houden. Zelfs toen door de niet te stuiten Turken rond 1450 het Byzantijnse Rijk in- een stortte en door de Turken ver- vangen werd door het Islamitische Ottomaanse Rijk. Daarna hebben de Turken nog tweehonderd jaar lang geprobeerd Corfu in hun greep te krijgen en er van tijd tot tijd afschuwelijk huisgehouden. De angst voor de Turkse overheer- jsing zat er bij de Corfioten zo diep in dat zij de bergen in vluchtten en daar hun leefgemeenschappen stichtten. Op Corfu vind je dan ook tal van hoog in de bergen gelegen dorpjes die slechts te voet of met moeite met een vervoermiddel zijn te bereiken. De huizen zijn er heel dicht op elkaar gebouwd. Kenmer- kend voor die dorpjes zijn de su- per-smalle straatjes, waar wij met onze gehuurde Suzuki Alto over het algemeen redelijk, maar hier en daar slechts ternauwernood, door- heen konden rijden. Een van die dorpen is Oud Perithia. Het ligt in een bergkom, vlakbij Corfu's hoogste berg, de Pantokrator (906m). Het is een letterlijk verla ten dorp, waar nog maar een enke- ling in alle eenzaamheid woont. Met de motor, scooter of auto kun je er met enige moeite komen, hoe wel de auto door het gebrek aan wegen, het best aan het begin van het dorp kan worden geparkeerd. De huizen en het dorp zijn nog pre- cies hetzelfde als vroeger, toen de mensen er nog woonden. In som- mige huisjes staat zelfs nog achter- gebleven huisraad en wie een huis- je binnen wil gaan kan dat doen maar moet uitkijken voor ver- molmde vloerdelen in de vertrek- ken. Wie een nog compleet inge richt huisje uit het vroegere Cor fiotische leven wil bezoeken moet naar het bergdorp Sinarades, aan de westkust gaan. In dit als het wa re tegen de berg aangeplakte dorp is een eeuwenoud huisje als volks- museum in gebruik. Het is door de plaatselijke bevolking ingericht en wordt door de dorpsbewoners ge- zamenlijk in stand gehouden. De hoogte en de slechte toegankelijk- heid van de bergdorpjes verklaart waarom er overal op Corfu nog ge bruik gemaakt wordt van ezels. Meer dan eens kwamen we ze te gen, de zwaar bepakte ezels met boven op hun lading takken geze- ten een oudere man of vrouw. De taaie muilezel is voor de bergbe- woners dan ook 'vrachtwagen' en vervoermiddel tegelijk. Echt groot is Corfu niet. Van het uiterste noorden tot het zuidelijkste puntje meet het eiland ongeveer 95 kilometer. Op zijn smalst is de breedte slechts vier kilometer, de grootste breedte in het noorden be- draagt circa 35 kilometer. Wie het eiland van noord tot zuid en van oost tot west wil doorkruisen doet er het verstandigst aan om een ver voermiddel te huren. Heel populair zijn de scooters en de motoren, maar auto's, jeeps en mountainbi- kes zijn er ook overal te huur. En welk doel men ook kiest, altijd is een rit door het fraaie landschap te combineren met een bezoek aan een van de vele stranden en een duik in de glasheldere zee. Een in- druk van wat er zoal in die zeeen rondom Corfu leeft en groeit geeft het Schelpen Museum (Shell Mu seum) in het plaatsje Gouvia. Op culinair gebied is Corfu zeker ook de moeite waard. De Corfioot serveert veel lamsvlees maar ook zalige rundvleesgerechten als sofrito en stifado of de souflakie van varkens- of gemixt vlees. Heerlijk is de moussaka, een lasag- na-achtig gerecht van aubergine- schijven, gehakt en een bechamel- saus. Ook de doulades - een in bla- deren gerold mengsel van rijst en vlees - visgerechten en niet te ver- geten de tsatsiki - knoflookyoghurt met komkommer - zijn pure ver- wennerijen. In de Corfiotische keuken laat de Italiaanse invloed zich ook merkbaar gelden. Pizza's en pasta's worden er veelvuldig geserveerd. Voor de zoetekauwen is er de mierzoete baklava, een mengsel van noten, bladerdeeg en honing. Dan is er natuurlijk de ou zo en de typisch Corfiotische lek- kernij Koum Kouat, kleine sinaas- appels verwerkt tot likeur of ge- confijt tot een zoete snoeperij. Ver- slaafd zijn wij inmiddels aan de Griekse salade, uiteraard voorzien van een plak geitenkaas en heerlij- ke olijven. In tegenstelling tot in andere landen met olijfgaarden waar de olijfboeren de olijven met stokken van de bomen slaan, wacht de Corfioot rustig af tot de vruchten zo rijp zijn dat ze van de bomen vallen. Onder de bomen liggen grote netten waarin de olij ven worden 'opgevangen' en op die eenvoudige manier in een keer worden geoogst. Die handelwijze ligt ten grondslag aan de door an dere Grieken graag gebezigde uit- drukking: 'De Corfioot is zo lui dat hij noch zijn olijven, noch zijn vrouw slaat'. Ongetwijfeld zullen er mensen zijn die het jammer vinden dat Corfu niet als een overwinteringseiland kan worden aangemerkt. Vanaf oktober tot en met maart rusten de Corfioten uit van het vakantiesei- zoen, waarin zij zeven dagen per week van's morgens vroeg tot's avonds laat aan het werk zijn. In die maanden regent het er regelma- tig. Dan valt er voldoende water om het eiland de hele lange hete zomer zijn groene aanblik te laten behouden. Aristea, de vrouw van wie wij ons appartement huurden, vertelde ons dat Corfu in april/mei op zijn mooist is. Dan staat het hele eiland in bloei, de temperatuur is dan met gemiddeld 25 graden Celsius nog aangenaam en de lucht is zo helder dat soms zelfs de kust van Italie te zien is. Dit gegeven is wellicht de overweging waard om de hete zomermaanden, waarin de temperatuur tot ver boven de dertig graden oploopt, te vermijden en juist in het komende voorjaar, na de Hollandse winterkoude, eens op onderzoek uit te gaan op Corfu, het eiland waarop wij ondanks onszelf inderdaad verliefd zijn geworden. BERRIE LAROS Dit eeuwenoude huisje in Sinarades wordt door de plaatselijke bevolking als een volksmuseumpje in stand gehouden. Een schitterend altaar in een van de oudste en rijkste religieuze monumenten, het (kerk)museum van de Heilige Moeder Gods, in Corfu-stad.

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

Maaspost / Maasstad / Maasstad Pers | 1997 | | pagina 13