Canarische Eilanden verschillen van elkaar als dag en nacht
1
J 4
m
illffifcSi
m&n
:m*fsrr-
MSmmBZ
- »rr ■-- -
TENERIFE - Het kan behoorlijk spoken op de Canarische Eilanden, zo blijkt tijdens een rondreis langs La Gomera, La Palma en
Tenerife. Terwijl op La Palma nog genoten wordt van de namiddagzon blijkt dat de vliegtuigjes die voor het vervoer naar het
kleine El Hierro zouden zorgen niet mogen opstijgen van Tenerife en al helemaal niet mogen landen op El Hierro dat nauwelijks
meer te vinden is in de wolken en golven van de Atlantische Oceaan. Grote stevige lijndiensttoestellen mogen nog wel vertrek-
ken en dus gaat de reis geimproviseerd naar Tenerife. Normaal gesproken is het eiland al van ver te zien - zeker vanuit de lucht.
In dit geval steekt slechts het puntje van de Teide (met bijna 4000 meter de hoogste berg in Spanje) boven het dichte wolkendek
uit. Eenmaal op het vliegveld in het noorden van Tenerife, lijkt het wel of de reis een of ander wintersportoord als eindbestem-
ming heeft. Het witte zicht is vanwege wolkendek en dichte mist slechts tien meter, alleen de temperatuur maakt duidelijk dat het
gaat om een subtropisch oord. Toch wordt plotseling alles anders tijdens de busrit. Geheel volgens de door niemand geloofde
voorspelling van de gids, blijkt het op Tenerife Sur, schitterend weer zodat de verlokkingen van het vakantieparadijs niet meer
kunnen worden weerstaan. Op Tenerife is alles voorhanden voor een onbezorgde zon- en zeevakantie. Op de kleinere eilanden
zijn de faciliteiten minder ruim aanwezig, maar zij hebben allemaal hun eigen karakteristieke eigenschappen en lenen zich daar-
door uitstekend voor excursies of een verblijf van enkele dagen.
La Gomera
A
Fluiten
La Palma
111
MaasstaD vbii Vakabiti e
f
-At*-
v
i Om
4 «t£
De groene kant van La Palma, het 'Bosque de Los Titos.
(Foto: Spaans Bureau voor Vreemdetingenverkeer)
De kleine Canarische Eilanden
worden wel eens de vergeten eilan
den genoemd, al lijken sommige
bewoners dat niet altijd even erg te
vinden. Zij genieten voorlopig nog
van hun rust, want de grote toeris-
tenstromen trekken voornamelijk
naar Lanzarote, Fuerteventura,
Gran Canaria en Tenerife. Het toe-
risme heeft daar een grote vlucht
genomen en biedt op het gebied
van ontspanning alles voor elke
beurs.
sleem Tenerife, waar het toerisme
/ooral op het zuiden van het eiland
s geconcentreerd. Waar vroeger
/erschillende kleine vissersplaats-
es te vinden waren, is nu een lang-
»erekt lint van appartementencom-
jlexen, hotels en boulevards te
vinden. Het einde is wat dat betreft
nog lang niet in zicht: zolang er
fuimte is tussen de bergrug van het
giland en de zee, wordt er doorge-
bouwd aan vertier en vermaak. En
dat is er dan ook volop te vinden -
dag en nacht. Het wemelt van de
restaurants, winkeltjes, cafes en
discotheken, zowel autochtoon als
allochtoon; naast etablissementen
van Canariers, zijn uitgeweken
Duitsers, Engelsen en natuurlijk
ook Nederlanders hun eigen nering
begonnen. Zij trekken voorname-
lijk mensen uit eigen land die het
motto 'Wat de boer niet kent dat
vreet hij niet' hoog in het vaandel
hebben staan. Kortom, op een ei
land als Tenerife hoeft niemand
bang te zijn het een hele vakantie
lang te moeten stellen zonder een
broodje kroket of een bal gehakt,
te bestellen in je moerstaal uiter-
aard. Na het eten is het tijd om te
stappen op Tenerife. Het nachtle-
ven komt zoals overal in Spanje
laat op gang, maar gaat zeker in het
uitgaansgebied Veronica's in de
buurt van het Playa de Las Ameri
cas, wel in alle talen tot het och-
tendgloren door.
Toch is Tenerife, net als Gran Ca
naria, Lanzarote, en Fuerteventura
veel meer dan een opvangcentrum
voor fun en sun zoekende tijdelijk
ontheemden. Het eiland is het
grootste van de archipel en heeft
met de Teide (3718 meter) de
hoogste berg in Spanje op haar
grondgebied. De Teide vormt het
middel- en hoogtepunt van natio-
naal park Las Caiiadaseen impo-
sante krater die doet denken aan
het begin en het einde der tijden.
Las Canadas is met het enorme
lava-landschap het episch centrum
van Tenerife en fungeert als een
natuurlijke weerkering; bezuiden
de krater is Tenerife dor en droog,
ten noorden van Las Canadas is het
door het vaak vochtige weer zeer
groen en vruchtbaar, zoals in de
Vallei de Orotava. Het is deze ver-
scheidenheid van landschappen,
waardoor Tenerife zich uitstekend
leent voor een ontdekkingstocht.
Aan te raden is dat niet te voet te
doen, maar per scooter of - beter
nog - per jeep, waarmee het ruige
landschap het best getrotseerd kan
worden.
Wie Tenerife eenmaal gezien heeft
moet niet denken alle Canarische
Eilanden goed te kennen, want ze
verschillen hemelsbreed van el
kaar. Om dat met eigen ogen te ge-
loven is het daarom verstandig een
tocht in te lassen van een of meer-
dere dagen, naar bijvoorbeeld La
Gomera. Vanuit de haven Los
Cristianos op Tenerife onderhou-
den veerboten een verbinding met
het havenstadje San Sebastian op
La Gomera. De tocht duurt, afhan-
kelijk van het schip, vijf kwartier
(gewone veerboot) of 35 minuten
(snelle jetboot). Het is overigens
wel verstandig op te blijven letten
tijdens de oversteek, want de kans
is groot dat dolfijnen hun snuit en
walvissen hun rug, staart en fon-
tein laten zien
Hoewel La Palma de bijnaam La
Isla Bonita draagt is het eigenlijk
La Gomera dat die titel meer ver-
dient. La Gomera is werkelijk een
lust voor het oog voor de natuur-
liefhebbers, vanwege het gevari-
eerde landschap. Op sommige
plaatsen is het weliswaar net zo
ruig als de meeste andere Canari
sche Eilanden, maar meer naar het
gebergte in het binnenland doet La
Gomera dan weer denken aan een
tropisch regenwoud, dan weer aan
een mistig en magisch Iers bos of
zelfs aan een gebied op Java, com-
pleet met terrasbouw, palmen en
TEKST: MAURICE HEIJNEN
Het indrukwekkende lavalandschap van Las Canadas del Teide
op Tenerife. (Foto: Spaans Bureau voor Vreemdetingenverkeer)
bananenplantages. Deze verschei-
denheid is te danken aan de klima-
tologische omstandigheden op het
eiland. La Gomera is een microkli-
maat op zich. Het kan gebeuren dat
bezoekers een tunnel klimaattun-
nel, volgens de gids) inrijden in re-
genachtig of zwaar bewolkt weer
en enkele honderden meters verder
in de stralende zon de berg uitko-
men en in een compleet ander ge
bied beland zijn.
Grootste natuurlijke trekker van La
Gomera is het Nationale park Ga-
rajonay in het midden van het ei
land. Garajonay is door de Unesco
uitgeroepen tot werelderfgoed,
vanwege het feit dat dit altijd groe
ne loofbomenbos plantensoorten
bevat die in andere delen van de
wereld nog slechts in fossiele vorm
zijn terug te vinden. Het bos is het
enige overblijfsel van het oerwoud
dat in het Tertiair het hele Middel-
tit.
landse-Zeegebied besloeg, maar
verdween vanwege de ijstijden die
het Quartair inluidden. Het is aan
de unieke klimatologische en eco-
logische omstandigheden van de
Canarische Eilanden te danken dat
een dergelijk bos uitsluitend hier
nog te vinden is. Het is uniek op de
wereld en alleen al daarom bijzon-
der interessant voor natuurliefheb-
bers.
Lingui'sten kunnen hun hart opha-
len op La Gomera. Hoewel de
voertaal van de 15.000 eilandbe-
woners Spaans is, beheerst een
groot aantal van hen ook het Go-
merisch fluiten. Dit fluiten kan ge
zien worden als een geheel eigen
taal, die de beheersers ervan ook
echt verstaan. Voor toehoorders is
het volkomen onbegrijpelijk en in
eerste instantie ongeloofwaardig,
maar na een overtuigende demon-
straties slaat het ongeloof om in
bewondering. De fluittaal is mede
ontstaan vanwege het landschap
dat getekend wordt door bergpas-
sen, ravijnen en kliffen, die het
vroeger vrijwel onmogelijk maak-
ten om even snel langs te gaan bij
de buurman om wat te bespreken.
Terwijl de afstand tot elkaar he
melsbreed niet al te groot is. Om-
dat men er met schreeuwen alleen
niet uit bleek te komen, is er wat
anders verzonnen: fluiten. Deze
manier van communiceren bleek
na het perfectioneren uitermate
goed te werken en de beste fluitis-
ten hebben tegenwoordig een be-
reik van wel drie tot vier kilometer,
terwijl hun toehoorders dan ook
nog begrijpen wat ze 'zeggen'.
De meeste palmbomen van de Ca
narische Eilanden staan op La Go
mera (volgens degene die ze geteld
heeft zijn het er 120.000), en dat
Karakteristieke koloniale gevels sieren hetstraatbeeld van
Santa Cruz, de hoofdstad van La Palma.
(Foto: Spaans Bureau voor Vreemdetingenverkeer)
terwijl het eiland iets verderop de
naam La Palma draagt. De vraag
rijst dan toch of de naam- en bij-
naamgevers niet een kleine vergis-
sing hebben gemaakt met betrek-
king tot La Palma en La Gomera.
Hoe dan ook, La Palma mag dan
minder rijk bedeeld zijn dan La
Gomera, het eiland heeft ook zijn
natuurlijke en geologische aan-
trekkingskracht. Ook hier is een
nationaal park te vinden (de Cana
rische Eilanden hebben er vier,
hetgeen de grootste Spaanse con-
centratie is): La Caldera de Tabu-
riente. In deze krater met een dia
meter van tien kilometer en een
diepte van 1500 meter doet het
groen van de Canarische Pijnboom
bijna pijn aan de ogen. Het bos
heeft een ongekende omvang en
wordt gekenmerkt door bronnen,
beken en watervallen en heeft ui-
teraard een geheel eigen biosfeer.
Die is zo bijzonder dat een gedeel-
te, het bos van Los Tilosook door
de Unesco tot beschermd gebied is
verklaard. De internationale ge-
meenschap heeft zich trouwens in
dat park nog ergens mee bemoeid.
Omdat de plaatselijke hemel een
van de helderste ter wereld is, is
het hoogste punt, de Roque de los
Muchachos (2426 meter) in 1985
uitverkoren als bouwlocatie van
een van's werelds grootste en be-
langrijkste sterrenwachten.
Terug op aarde is een bezoek aan
de hoofdstad van het eiland, Santa
Cruz, nog een aanrader. Het eiland
werd in 1492 onderworpen aan de
Spaanse kroon en de havenstad
zou in de loop der eeuwen uit-
groeien tot de op twee na belang-
rijkste haven van het Spaanse im-
perium (na Sevilla en Antwerpen).
De rijkdom die de internationale
handel met zich meebracht, is af te
lezen aan de gevels van de be-
waard gebleven koloniale panden
en is terug te vinden in de verschil-
lende kerken en kloosters die een
enorme collectie vooral religieuze
kunst (uit onder meer de Nederlan-
den) herbergen.
Tijdens een trektocht langs de Islas
Canarias gaat er niet een wereld
open, maar een hele reeks, zo mag
duidelijk zijn. En dan zijn hier nog
slechts drie eilanden besproken.
En dan nog maar gedeeltelijk. Zo
zijn op deze plaats longen en maag
van de mens nog niet eens aan bod
gekomen. Op La Palma bijvoor
beeld worden met de hand heerlij-
ke sigaren gemaakt (mengeling
van Canarisdhe en Cubaanse ta-
bak) die de liefhebbers bij de ge-
dachte alleen al naar adem doen
snakken. Culinaire reizigers kun
nen zich daarnaast tegoed doen aan
typische traditionele schotels als
Cabrito en Adobo, Mojo Palmero
of Rapaduras. Tenzij de voorkeur
natuurlijk uitgaat naar een echt Te-
nerifsch broodje bal.
Voor meer informatie over de Ca
narische Eilanden kan contact
opgenomen worden met het
Spaans Bureau voor Vreemdelin-
genverkeer, Laan van Meerder-
voort 8a, 2517 AJ Den Haag, tele-
foon 070-3465900. Grote tour-
operators als Holland Internatio
nal hebben bijzondere arrange-
menten die bij de meeste reisbu-
reaus kunnen worden geboekt.
Zwart, brandend zand, kenmerkend voor sommige Canarische eilanden. Hier het Playa de Los
Gigar^tes op Tenerife.(Foto: Spaans Bureau voor Vreemdetingenverkeer)
La Caldera de Taburiente (de ketel van Taburiente), een
gigantische krater die het hele centrum van het eiland La Palma
inneemt en waar bijna altijd wolken in rondzweven.
(Foto: Maurice Heijnen)
Bananen, op het toerisme na de belangrijkste bron van inkomsten op La Palma en La Gomera.
(Foto: Spaan Bureau voor Vreemdetingenverkeer)
