t
maasstad
LET THEE
ACID
LIBERATE
YOU!
Portret
foto's als lesmateriaal
Humor en weinig spanning
in 'monsterfilm' Lake Placid
maasstad
podium
V&S r
film
preview
uitqaans
agenda
theater
a/d schie
theater
Filmhuis Schiedam
0 G 0
Ik
ROTTERDAM - Een rossige
jongen met een nukkig ge-
zicht kijkt recht de camera in.
Hij is gekleed in een wit
overhemd met een stropdas -
waarschijnlijkeen schooluni-
form. Het is een foto van Ri-
neke Dijkstra, die onderdeel
uitmaakt van de tentoonstel-
ling Schijn en Wezen, die tot
en met 19 maart te zien is in
de kleine zaal van het Neder-
lands Foto Instituut (NFI).
De tentoonstelling maakt
deel uit van het lesprogram-
ma Kunstbeschouwing voor
VWO-leerlingen.
ROTTERDAM - Monster-
films zijn er in alle soorten en
maten. Recent zagen we on-
der meer Godzilla en de ge-
muteerde haaien in Deep
Blue Sea. Ook Lake Placid is
bedoeld als een monsterfilm,
met deze keer een zeer be-
scheiden monster in de
hoofdrol. Geen ruimtewe-
zens, dinosaurussen of reuze
apen. Deze keer is de beurt
aan een reuzenkrokodil.
Woensdag 19 januari 2000
De Spookrijders
ROTTERDAM - De Spookrijders
haalden zich onlangs de woede op
de hals van de Amsterdamse poli-
tie door in hun videoclip 'Klok-
kenluiders' beelden te gebruiken
van een gewelddadig politie-optre-
den tijdens een buurtfeest in de
hoofdstad. Spraakmakend zijn de
Spookrijders dan ook zeker. Maar
alleen dat zou de muzikale kwali-
teiten van de band tekort doen.
Vrijdag 21 januari zijn de Spook
rijders te zien in de Vlerk. Het op-
treden begint om 24.00 uur en
kaarten kosten vijf rijksdaalders.
Een dag later in de Vlerk Re-turn
up the Jam, een party met onver-
valste old style: acid-house, club
house, hip-house en hard-house.
De dj's zijn Reptep en Bas. Re
turn up the Jam begint om 22.00
uur en kaarten kosten een tientje.
In Baroeg vrijdag 21 januari bij De
Metalen Inquisitie de metal top
100 van het oude decennium. Dj's
Pirn en Andre draaien de plaatjes,
en vanaf 22.00 uur kun je er gratis
bij zijn. Een dag later een zaterdag
aflevering van De Metalen Inquisi
tie. Zondag 23 januari tenslotte
drie bands in Baroeg. Satyricon (N
black), Behemoth (PL death/black)
en Hecate Enthroned (UK black).
De entree bedraagt 25 gulden. De
eerste band begint om 15.30 uur.
Een half uur eerder kun je in de
zaal terecht.
Na een optreden van de Fool-
moonband op vrijdag - aanvang
22.00 uur, entree vijftien gulden -
is er zondag een JUICE Special at
Nexus Nighttown. De Under
ground garage club komt deze
avond vanuit de Ministry Amster
dam naar Nighttown in Rotterdam.
UK underground met veel 2step en
uitstapjes naar andere muziek, on-
dersteund door mc's. De avond be
gint om 23.00 uur en kaarten kos
ten/ 17,50.
In Rotown kun je morgen - don-
derdag - luisteren naar het nieuwe
album van Kane 'As long as you
want this'. Voor wie niet in Ro
town aanwezig kan zijn, is de ses-
sie via internet te volgen. Daarbij
kan ook gechat worden met de
bandleden. Aanvang van de sessie
22.00 uur. De toegang is gratis.
Zondag 23 januari in Rotown een
collectie van de beste draaitafelt-
ovenaars uit het land. Turntable
Mechanic Sessies begint om 22.00
uur en de toegang is gratis.
Balancerend naar beter. Zo luidt de titel van het beleidsplan van
jongeren CULTuurcentrum Baroeg, gelegen aan de Spinozaweg in
de deelgemeente IJsselmonde. Over die titel is nagedacht, maar
eerst zal ik in het kort de kenmerken van Baroeg weergeven. Ba
roeg opereert in eerste instantie als poppodium gericht op subcul-
turen als metal, punk, hardcore en gothic. Daamaast worden er
dans- en thema-avonden georganiseerd voor diezetfde doelgroep.
Uiteraard blijft het daar niet bij, want in de toekomst zuilen ook
andere cultuuruitingen uit de alternatieve sector een plaats krij-
gen, met als eerste aanzet een tattoodag die vorigjaarplaatsvond.
Terug naar de titel. Voor Baroeg is het jaar 2000 een jaar met veel
lading, want we zijn te vergelijken met een koorddanser die de
overkant kan halen maar voor hetzelfde geld naar beneden don-
dert. Het is logisch dat wij op het touw willen blijven staan en zelfs
beter willen worden. Want Baroeg is uniek! Zelfs in onz.e. hoofd
stad, waar je met cultuur om de oren wordt gestagen bestaat geen
zaal zoals Baroeg.
In Nederland hebben we binnen de popsector een aparte plaats en
aanzien verworven, wat je moet behouden voor een stad als Rotter
dam. Het grote probleem van Baroeg is een financiele kwestie. De
subsidies zijn te mager om te verbeteren. Er valt weinig progressie
te boeken als je geen middelen hebt om bijvoorbeeld de geluidsin-
stallatie te vervangen. De deelgemeente heeft op Baroeg flink be-
zuinigd, met als argument dat we te weinig wijkgericht zijn. Aan de
andere kant ziet men op de Coolsingel Baroeg nauwelijks staan.
Wij vinden dat Baroeg een B-podium zou moeten zijn, hetgeen
meer geld betekent, daarmee kan je de bezoeker trakteren op cultu
red genot. Ook de staatssecretaris, Rick van der Ploeg, vindt dat
popmuziek een hoger aanzien zou moeten krijgen. Veel klassieke
muziek wordt zwaar gesubsidieerd, terwijl de popsector zichzelf
grotendeels bedruipt. In zijn adviesaanvraag aan de Raad voor
Cultuur ten aanzien van het popmuziekbeleid, pleit van der Ploeg
ervoor dat kleine zaaltjes met een specifiek karakter, waar ook een
plaats is voor regionaal talent, juist die steun moeten krijgen.
Voor Baroeg klinkt het in ieder geval hoopvol. Om niet al te nega-
tief te klinken wil ik ook kwijt dat Baroeg met een team van 5 in
deeltijd werkende arbeidskrachten, 2 banenpoolers en zo n 35 vrij-
willigers dagelijks de mouwen opstroopt om wekelijks de deuren
weer te openen zodat de jongere die niet naar een discotheek wil,
1 zich bij ons CULtureel verantwoord kan vermaken.
Pirn Blankenstein
Medewerker Baroeg
XQ57
door Vincent Wernke
Rineke Dijkstra fotografeert men-
sen in een sober decor, waarin ze
haar modellen zover weet te krij
gen dat zij voor het oog van de ca
mera een beeld van zichzelf geven.
In dezelfde ruimte hangt ook werk
van Erwin Olaf, die juist veel attri-
buten en kledingstukken gebruikt
om zijn modellen op een theatrale
manier te portretteren. De Duitse
fotograaf August Sander (1876-
1964) probeerde met zijn portret-
ten een algemene typologie van de
mensheid anno 1910 te scheppen.
En Ari Versluis en Ellie Uytten-
broek portretteren in de serie Exac
titudes mensen uit verschillende
(sub)culturen, gerangschikt naar
kleding en haardracht.
Iedere fotograaf portretteert zijn
modellen dus op een andere ma
nier. En juist als je deze uiteenlo-
pende foto's naast elkaar hangt, le-
vert dat een verrassend beeld op.
Realistisch of theatraal, ieder por
tret zegt iets over de geportretteer-
de. Niet voor niets maakt de por-
tretfotografie deel uit van het les-
pakket Teken als taal voor het vak
kunstbeschouwing voor VWO-
leerlingen. Op basis van het lesma-
teriaal richtte het Nederlands Foto
Instituut deze tentoonstelling in.
„Het leuke is dat scholieren hier bij
ons het originele geillustreerde les-
materiaal kunnen zien", vertelt
Marieke Middelkoop van het Foto
Instituut. „Dat is veel leuker dan
dia's of foto's in een lesboek. Het
is anders om oog in oog te staan
met de foto zoals de fotograaf die
bedoeld heeft qua formaat en
scherpte." Het is de eerste keer dat
het NFI op deze wijze een tentoon
stelling inricht. „We weten ook
niet hoe de scholieren zuilen rea-
geren. Donderdag komt de eerste
groep langs. Het sluit in ieder ge
val aan op wat scholen willen."
Door de combinatie met het lesma-
teriaal heeft de tentoonstelling
voor de scholieren een extra waar-
de. Volgens Middelkoop maakt het
Foto van Erwin Olaf, Isabella R. -
overigens niet uit of leerlingen
eerst de lesstof krijgen of eerst in
het Foto Instituut komen kijken.
„Als je erover gehoord hebt, kijkje
op een andere manier naar de por-
tretten. Maar aan de andere kant
roepen de werken vanzelf vragen
op als je er ineens mee wordt ge-
confronteerd", aldus de mede-
werkster van het NFI.
Naast de lesstoffunctie voor de
scholieren, biedt deze tentoonstel
ling voor het NFI de mogelijkheid
om jong publiek binnen te krijgen.
„Normaal komen scholieren nau
welijks uit eigen beweging hier
naartoe. Je ziet hier wel jongeren,
89, uit: Mature.
maar dat zijn met name academie-
studenten of mensen die zich met
fotografie bezighouden. Op deze
manier krijgen we jongeren binnen
en kunnen we zien hoe ze op be-
paalde dingen reageren, wat ze
aanspreekt. Dan weten we in het
vervolg hoe we zo'n doelgroep aan
moeten spreken."
Middelkoop is zelf werkzaam op
de afdeling educatie, die onlangs
door het NFI is opgezet. „We zijn
nu drie maanden bezig, dus we zijn
het nog helemaal aan het opzetten.
Wat we willen en wat mogelijk is.
Het is in ieder geval de bedoeling
om samen met de SKVR projecten
op te zetten voor het onderwijs.
Courtesy Flatlandgalerie, Utrecht
Daarbij willen we de kennis die we
hier hebben van fotografie over-
dragen. Schijn en Wezen is een pri
ma mogelijkheid om uit te vinden
wat de doelgroep wil. We zijn ook
zeer benieuwd naar de respons. Er
zijn al veel scholen die zich heb
ben opgegeven, al valt de belang-
stelling uit Rotterdam helaas nog
wat tegen'besluit Middenkoop.
Schijn en Wezen is tot en met 19
maart te zien in het Nederlands
Foto Instituut. Geopend van dins-
dag tot en met zondag van 11.00
tot 17.00 uur. Voor informatie over
het educatieve programma, Marie
ke Middelkoop: 010-213.20.11.
door Vincent Wernke
Lake Placid is nog maar net bezig,
als de onwetende kijker al aan
voelt komen dat dit een heuse
monsterfilm gaat worden. De she
riff en een duiker zitten samen in
een bootje. Als de duiker het water
ingaat, voel je aankomen dat er iets
gaat gebeuren. Shot onder water.
Shot boven water. De duiker op de
rug gezien. De sheriff die voelt
aankomen dat er iets gaat gebeu
ren. En voor je het weet ligt de dui
ker in twee stukken gebeten in het
mortuarium. Op dat moment is nog
onduidelijk wat voor monster de
dodelijke hap heeft toegebracht.
Samen met wat agenten, een park-
beheerder (Bill Pullman), een mu-
seummedewerkster (Bridget Fon
da) en een gestoorde krokodil-ex-
pert (Oliver Piatt), trekt de sheriff
(Brendan Gleeson) naar het meer
om uit te zoeken wat zich in het
water bevindt. Daarbij stuitten ze
onder meer op een wereldvreemde
weduwe (Betty White), die al jaren
op de hoogte bleek van de reuzen
krokodil die zich in het water blijkt
te bevinden. Uit angst dat het beest
- waarmee zij een band heeft opge-
bouwd - gedood zal worden. Op-
vallend genoeg heeft het beest ook
ooit haar man verslonden. Als een-
maal bekend is, rest de experts al
leen nog de taak de reuzen kroko-
dil of te doden of hem aan land te
brengen zonder dat het nog meer
slachtoffers kan maken.
Met het gegeven van Lake Placid
had regisseur Steve Miner gemak-
kelijk een heuse horrorfilm kunnen
Een reuzenkrokodil bedreigt de bewoners rond een groot meer in Lake Placid.
maken. Echte monsterfilms wor
den echter niet meer gemaakt in
Hollywood. Andere recente 'hor-
rorfilms' als Scream, Deep Blue
Sea en The Mummy bewijzen dat.
De een is een genre-parodie, de
tweede een handige formulefilm
met horrorachtige elementen, en
Feitelijk had de film een aflevering
kunnen zijn uit een meerdelige te-
levisieserie die zich afspeelt in
New England. In deze aflevering
bedreigt een reuzenkrokodil het
meer, en volgende week gebeurt er
weer heel wat anders. Niet geheel
toevallig is Miner ook de regisseur
de derde een avonturenfilm vol bi
zarre special effects. Ook Lake
Placid past in dit rijtje van films.
De duiker die aan het begin van de
film doormidden wordt gebeten, is
de enige echt bloederige scene in
de film. En echt spannend wil het
ook niet worden.
Maar wat is Lake Placid dan wel?
van de televisie sitcom Ally Mc-
Beal. Komische dialogen komen
ook in Lake Placid voor, maar wat
moeten we met een tekst als ,,If I
had a cock, this is where I would
tell you to suck it.'Zeker als je be-
denkt dat dit wordt uitgesproken
door de wereldvreemde weduwe,
die haar dagen vult met huishoude-
Lebbis
Kingsize
In alle stilte en onder strikte geheimhouding zijn de voorbereidingen al een
jaar aan de gang. Lebbis gaat solo. Na tien jaar Lebbis en Jansen zijn er ver-
halen die hij nog wil vertellen. Er is teveel blijven liggen. En de wereld moet
besproken worden. En zij leven. Hij heeft geen haast maar zeker geen tijd
voor een pauze. Die neemt u zelf maar na afloop. Lebbis: „Ik zal anderhalf
uur beuken, vertellen, zingen, even ademhalen en weer doorgaan. Het zuilen
de kortste negentig minuten uit uw leven zijn. En als u na afloop nog een
grammetje energie over hebt, krijgt u uw geld terug. Beloofd.'
Woensdag 26 januari, aanvang 20.15 uur, toegang eerste rangfl. 29,50/fl.
27,-, tweede rangfl. 24,50/fl. 22,-.
Jos Brink c.s.
Over en weer
Over en weer is een nieuw sprankelend cabaretprogramma van Jos Brink,
met Lucie de Lange aan zijn zijde en Henk Bokkinga aan de vleugel, dat ga-
rant staat voor puur theater-genoegen. Jos Brink keert terug naar zijn oude
liefde: het cabaret. Terug van weggeweest: daar is hij weer. Ook nu weer is
het credo: een avond recht-op-en-neer plezier, een schitteravond volwui-
vend rief zoals Jos dat noemt. Zonder drempelvrees stapt Jos Brink van de
ene in de andere eeuw, van het ene in het andere millennium. Het was me het
eeuwtje wel!
Donderdag 27januari, aanvang 20.15 uur, toegang eerste rangfl. 40,-/fl.
37,50, tweede rangfl. 35,-/fl. 32,50.
lijke klusjes en het verzorgen van
haar dieren. En hetzelfde geldt
voor de slotscene, waarin een aan
een helicopter hangende koe als
lokaas wordt gebruikt.
Lake Placid is dus horror noch ko-
medie. Een aflevering van een te-
levisieserie noch speelfilm. Vlees
noch vis. Het is zo maar een film
waarmee de makers je bang willen
maken, maar uit angst voor echte
horror voldoende grappen en slap-
pe personages hebben toegevoegd,
om het grote publiek te behagen.
Een film die bovendien slechts 82
minuten duurt. Hoogtepunt van de
film is de reuzenkrokodil, die er
gevaarlijk echt uitziet. Het wordt
tijd dat er weer eens een Holly-
wood-producent opstaat die een
echte horror - of monsterfilm durft
te maken. Eentje die echt spannend
of gruwelijk is. Zo'n film zal niet
iedereen behagen, maar je weet
wel waar je aan toe bent.
The Corn Exchange
A play on two chairs
The Corn Exchange is 66n van Ierlands meest innovatieve theatergezel-
schappen en winnaar van prijzen van het Dublin Fringe Festival in 1996 en
1998. A play on two chairs is een geestig, fysiek, snel en verrassend spel
voor een man, een vrouw en twee stoelen. Met deze basiselementen ont-
vouwt zich een vreemde wereld van beweging, conflicten en humor. Een
niet alledaagse voorstelling voor een publiek dat ook eens 'iets anders' wil
zien.
Vrijdag 28 januari, aanvang 20.15 uur, toegang fl. 25,50.
Arthur Umbgrove
Twee straten verder
Arthur Umbgrove begon als stand-up comedian maar kwam er al snel achter
dat hij zijn boodschap het liefst in muziek verpakt. Nadat hij zich aanvanke-
lijk met spitsvondige grappen en af en toe een liedje op het theaterpodium
staande hield, ontwikkelde de kleinkunstenaar zich vervolgens tot begena-
digd songwriter die samen met pianist/componist Alberto Klein Goldewijk
het zeer goed ontvangen CD-album Twee straten verder maakte. Zijn derde
theaterprogramma gaat over het gevoel dat het nooit hier maar twee straten
verder altijd leuker is. Arthur speelt gitaar, leeft zich.uit op een paar vuilnis-
bakken, maar is vooral vertolker van zijn eigen dynamische songs.
Zaterdag 29 januari, aanvang 20.15 uur, toegang fl. 25,-.
Toegangskaarten voor Theater a.d. Schie en Theater de Teerstoof zijn ver-
krijgbaar bij de Schiedamse Theaterkassa, Stadserfl, van maandag tot en
met vrijdag van 11.00 tot 16.00 uur en op zaterdag van 12.00 tot 15.00 uur,
tel. 246 74 67.
The Straight Story
Regie: David Lynch
Hoofdpersoon en ster in The Straight Story is Alvin Straight, een oude,
vriendelijke man die zich met behulp van stokken moet voortbewegen. Als
hij hort dat zijn broer, die hij vanwege een ruzie in geen jaren meer heeft ge-
sproken, ziek is geworden, besluit hij hem op te zoeken. Autorijden kan hij
niet dus zit er voor deze koppige man niets anders op dan de lange reis door
Iowa naar Wisconsin af te leggen op zijn onverwoestbare grasmaaier. Tij
dens zijn merkwaardige reis, die weken in beslag neemt, komt hij langs uit-
gestrekte korenvelden en door slaperige dorpjes. Onderweg ontmoet hij al-
lerlei aardige en bijzondere mensen.
Donderdag 20 en vrijdag 21 januari, aanvang 21.00 uur, toegang tien gul
den.
After Life
Regie: Kore-edaHirokazu
De openingsscene van After Life toont een aantal beambten die op maan-
dagochtend hun kantoor betreden. Even later wandelt een groepje van twin-
tig mensen het kantoorgebouw binnen. Dan blijkt al gauw dat het kantoor
zich in het hiernamaals bevindt: de werknemers vangen de overledenen op.
Ze zijn afkomstig uit alle lagen van de Japanse samenleving, varierend in
leeftijd van tien tot tachtig, en maken een kalme en ongeschonden indruk.
De doden wordt uitgelegd dat ze drie dagen de tijd hebben om hun meest
dierbare herinnering op te roepen. Deze 'geluksmomenten worden door de
kantoorbeambten in scene gezet en verfilmd. Na hun geluk te hebben herbe-
leefd, kunnen de doden verdernaareen volgende fase van deeeuwigheid. In
de loop van de film blij kt dat de beambten overledenen zij n die tot nu toe niet
in staat waren om hun meest dierbare herinnering te kiezen. Door zich in te
leven in de verhalen van de pas overledenen zuilen ook zij uiteindelijk de
fase van werknemer weten te ontstijgen.
Zaterdag 22 januari, aanvang 21.00 uur, toegang tien gulden.
Toegangskaarten kunnen worden gereserveerd bij de Stadsgehoorzaal in
Vlaardingen, van dinsdag tot en metvrijdag van 13.00 tot 17.00 uur en van
19.00 tot 20.00 uur, tel. 434 05 00. Het reserveren bij de Schiedamse Thea
terkassa komt te vervallen.
