'Wij staan voor tweehonderd procent zekerheid' J- J i I! I ff Gemeentelijk Havenbedrijf Rotterdam zorgt voor orde en veiligheid as u 4 !,;H U"- 4l l+T7f I 9'"'. onze N HOEK VAN HOLLAND - Dat Rotterdam de grootste haven ter wereld heeft, is al tientallen jaren het geval. Duizenden schepen, van sleepbootjes tot olietankers van enorme omvang, varen vanaf de Noordzee de Nieuwe Waterweg op. Containeroverslag is de voor- naamste bron van inkomsten. Maar ook cruiseschepen en pleziervaar- tuigen doen Rotterdam aan. Het Gemeentelijk Havenbedrijf Rotter dam moet de orde en veiligheid in het meest bevaren water op deze aardbol handhaven. Maasstad ging een 'shift' mee in Hoek van Hol land, waar de Rotterdamse haven eigenlijk al begint. i Ongeluk Drenkeling Ramp j i y ii 11 i I* I 1 aQM^gigp. -qS <*r I s. wij 3d s tats- iger Dor ilou, itis. tls. irat Ip. s/ <0. tis. 324,-. i EN 00 mm. 1 A HI Is Of "MBI Door Vincent de Voogd Op het patrouillevaartuig van Haven- dienst 18 in Hoek van Holland werken deze ochtend en middag vier mensen. Ni- co is de machinist, Henk de stuurman ('tegenwoordig heet dat heel chic assis- tent-scheepvaartmeester'), Ton de ma- troos en Peter de scheepvaartmeester. Per dag worden er drie schifts van zeven, acht en negen uur gedraaid. We hebben geluk; vandaag is het zeer rustig op het water. „Maar dat is soms heel anders, hoor", vertelt Henk, rustig achter de ra dar zittend. Hij heeft het schip op de auto- matische piloot gezet. „Wij werken niet alleen met calamiteiten. Zo begeleiden wij ook nog eens ieder zogenaamd 'geul- schip', soms tot dertig kilometer buiten de kust. Grote schepen, en dan heb ik het vooral over de diepgang van het schip, lopen namelijk vast op zandbanken als ze geen gebruik maken van de diepe vaar- geul tussen Engeland en Nederland." Op de radar, die tot honderdvijftig kilo meter de zee op kan kijken om elk vaar- tuig te lokaliseren, toont hij waar de geul loopt. 'Ieder mens dat je kunt redden iedere brand die je kan blussen is ergens goed voor geweest. „Soms moet je plotseling vissers of men- sen op pleziervaartuigen waarschuwen", vervolgt Peter. „Die vissers gooien soms bijvoorbeeld plotseling hun netten uit op een moment dat een tanker de haven na- dert. Wij hebben hier in Hoek van Hol land dan de taak om ze daar weg te halen. Kijk, een tanker besturen is iets anders dan autorijden. Je kunt niet zomaar rem- men of uitwijken. Vooral in de zomer heb je mensen die dat niet altijd beseffen." Dan zien we je volgende keer wel bij Pe- trus', zeggen we dan. Meestal schrikt men dan toch." Langzaam maar zeker varen we de druk- ke Beneluxhaven binnen. Met zoveel schepen en fabrieken zit een ongeluk in een klein hoekje. Overtredingen van de wet zijn dan ook aan de orde van de dag, vertelt machinist Nico. „Onze taak is de orde en veiligheid in een bepaald gebied van de Rotterdamse haven te handhaven. Dat houdt simpel gezegd in dat wij eigen lijk politie-, brandweer-, ambulance- en havenpersoneel tegelijk zijn. Zo hebben de scheepvaartmeester en zijn assistent de bevoegdheid van een echte politieman en kunnen zij bij overtreding van de wet dus ook bekeuringen uitdelen. Daartoe hebben ze de opleiding BOA, Buitenge- woon Opsporingsambtenaar, gevolgd. Het meest komen we milieudelicten te- gen, bijvoorbeeld illegale lozingen bij be- paalde bedrijven." Op het hypermoderne schip 'Haven- dienst 18' (dertig meter lang, acht meter breed, zeventien meter hoog en drieen- eenhalve meter diep) is echter ook zeer veel blusapparatuur aan boord. Zo staat er een kanon aan boord dat 52000 liter water per minuut een brand in kan blus sen. Ook staan er nog pompen die 18000 liter kunnen verwerken. In de machine- kamers van het schip staat een 16-cilinder motor, alleen voor het waterkanon. Nico, trots: „Als je schuin spuit, heeft dit kanon paar weken daarvoor verdronk een vrouw. We hebben wel vaker een lijk op- gevist. Gelukkig kunnen we altijd ge bruik maken van een speciaal trauma- team als we iets dergelijks meemaken." De vier mannen hebben dus al het nodige meegemaakt met elkaar. Zij werken altijd met elkaar, met het oog op ervaring. Om- dat het ook fysiek gezien zwaar werk is, zijn vrouwen in deze branche niet vaak werkzaam. In totaal werken er ongeveer 1100 men- sen bij het Gemeentelijk Havenbedrijf Rotterdam. Het grootste gedeelte vaart 'Wij zijn eigenlijk politie, brand weer,ambulance en havenpersoneel tegelijk. —mi een bereik van 180 meter. Er zijn zee- scheepjes die kunnen varen op het ver- mogen dat wij alleen al voor deze pomp nodig hebben. Ik heb weleens gehoord dat er in New York een varende pomp bestaat die ons qua capaciteit kan overtef- fen, maar ik kan je vertellen dat dit in Eu- ropa vrij uniek is. En we hebben dat ding ook regelmatig nodig. Iedereen aan boord heeft een volwaardige brandweer- opleiding. Wij oefenen minimaal een keer per jaar. Op het water zijn niet iedere dag incidenten, dus trainen we zo vaak mogelijk. Ook proberen we zoveel moge- lijk met andere mensen samen te trainen met wie we in de realiteit ook te maken krijgen, zoals duikers." Wanneer we de achtste petroleumhaven binnen varen, komt het aspect 'ambulan- cepersoneel' ter sprake. Peter: „Het komt regelmatig voor dat we een drenkeling uit het water vissen. In de zomer hebben we het bijvoorbeeld erg druk met surfers. Het gebeurt ook vaak zat dat mensen overboord vallen. In deze tijd van het jaar moet je er dan snel bij zijn. De watertem- peratuur is op dit moment een graad of vijf. Ik kan je verzekeren dat je spieren in korte tijd verkrampen. Om de drenkeling op te sporen maken we gebruik van moderne computerappara- tuur. Hoewel we ook voor dit gedeelte een aparte opleiding hebben gevolgd, blijft het het mindere werk. Zo was er een tijdje geleden een man van de scheep- vaartinspectie te water geraakt. En een echter zelden of nooit. „De meesten zit- ten gewoon op kantoor en coordineren de zaak", vertelt de ietwat zwijgzame Ton. „Een keer per jaar zie je die mensen slechts. Ik durf gerust te zeggen dat onze baan tot de zwaarste behoort. Zo hebben we ook vaak dienst op feestdagen, of bij voorbeeld op oudejaarsavond. Tijdens de milleniumovergang moet iedereen paraat zijn. Dat vind ik wel jammer; je maakt het toch maar een keer mee. Ik denk dat dat hele milleniumprobleem ook een beetje overtrokken is. Als het hier alle- maal al niet millenium-proof is, dan voorspel ik wereldwijd grote proble- Iedereen hoopt natuurlijk dat een enorme ramp in de Botlek en het Europoort-ge- bied altijd zal uitblijven. Het Gemeente lijk Havenbedrijf Rotterdam zet veel per- soneel, apparatuur en know-how in om incidenten tot een minimum te kunnen beperken. En wanneer er zich iets voor- doet, kan op computerschermen direct de locatie worden afgelezen. Ook bij dit be- drijf geldt: 'beter voorkomen dan gene- zen.' Sommige dingen kunnen echter niet voorspeld worden. Zoals een aantal jaren geleden, tpen een schip olie morste en de olie vervolgens vlam vatte. „Dan moet je ook een beetje geluk hebben dat niet de hele boel ontploft", zegt Nico. „Geluk dwing je echter af. Ik denk dat we de juis- te mensen hebben. Soms maak je ver- schrikkelijke dingen mee. Sommigen kunnen het soms zelfs niet meer opbren- gen om weer de boot op te gaan en het werk te hervatten. Zover is het met mij persoonlijk gelukkig nog niet. Je moet het ook positief bekijken. Ieder mens dat je kunt redden, iedere brand die je kan blussen is ergens goed voor geweest. Daar moet je je soms dan maar aan vast- houden." 't f-'df I ZEEPAAM I d -assd®^. —i. - j -» WWW""

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

Maaspost / Maasstad / Maasstad Pers | 2000 | | pagina 23