maaqqtad rc Beheerder: 'Het Hoekschewaardslandschap moet blijven zoals het Cursus favoriet onderdeel bij educatie van de jeugd t Hoeksche Waards landschap onder druk van oprukkende bouwactiviteiten .1 1 41 %3I %C3I %sJI De vereniging Hoekschewaards Landschap heeft sinds 1995 een vast onderkomen. In de voormalige zalmvisse- rij Klein Profijt in Oud-Beijerland is deze vereniging ge- vestigd en bedoeld als een vesting tegen de oprukkende industrie en uitbreidende woningbouw. „Want" zo verzekert beheerder Merijn van den Hoogendorp „de schoonheid van de Hoeksche Waard doet niet onder voor die van het groene hart. Het landschap moet blij ven zoals het is." Om hun taak goed uit te kunnen voe- ren, hebben de vrijwilligers van het Hoeksckewaards Landschap een plek nodig waar de mensen voorgelicht kunnen worden, waar vergaderingen gehouden kunnen worden en gereedschap opgeborgen kan worden. Dit al les is mogelijk in de panden van de voormalige zalmvis- serij. Op deze pagina een impressie van het werk van het Hoekschewaards Landschap. Boerderij Ontmoetingspunt Karakter r woensdag 20 decernber 2000 LSI cx48 Bezoekerscentrum 'Klein Profijt', is het ontmoetingspunt tussen mens en natuur In het bezoekerscentrum zijn diverse opgezette dieren te bezichtigen. „De historie van gebouw Klein Profijt omvat een uitgebreid verhaal met mooie legenden. In het winkeltje van het bezoekerscentrum is van alles met betrekking tot de natuur te koop. „De historie van het gebouw Klein Profijt omvat een uitgebreid ver haal met mooie legenden. Begin 1900 werd het pand gebouwd en was tot 1919 in gebruik als zalm- visserij. Er werden hier grote zal- men gevangen met de zegenvisse- rij. Er werd dan een net over de breedte van de rivier uitgezet. Bo- ven aan de netten zaten kurken en onderaan stenen. Maar al in 1915 liep de vangst terug, waarna in 1919 het doek viel voorde visserij- ."Er zit nog een mooi verhaal bij, over het personeel vertelt Merijn. „De dienstmeiden die bij de visse- rij werkten hadden in hun contract op laten nemen dat ze niet meer dan twee maal per week vis hoef- den te eten. En dat terwijl vis toen ook al heel duur was. Van een gro te zalm konden ze veel weeklonen betalen." Nadat de visserij niet meer loonde werd Klein Profijt een boerderij. Dit bleef zo tot de jaren zestig. Toen werd Klein Profijt overgeno- men door een directeur van Shell die het als vakantiehuis wilde ge- bruiken. „Het huis was helemaal verbouwd en ingericht in de Louis XIV stijl. Maar er was hier geen stromend water, geen gas en geen licht. Het verhaal doet de ronde dat toen hij hier noodgedwongen een nacht had doorgebracht, hij 's och- tends gillend weg is gegaan en nooit meer teruggekomen" ver telt de huidige beheerder. Nadat het pand sinds die tijd voorname- lijk dienst deed als vakantiehuis en tevens diende voor kampen en bruiloften, werd het langzaam ge- sloopt door rondhangende jeugd. De toenmalige beheerder kon het niet meer bolwerken en had de voormalige visserij eind jaren tachtig opgegeven, waarna het ge bouw in 1993 tot een complete rul- ne verworden was.„Veertien da- gen nadat wij van het Hoeksche waards Landschap Klein Profijt hadden overgenomen, is het finaal afgebrand. Om alles te laten her- bouwen zouden we anderhalf mil- joen gulden nodig hebben gehad. Maar dankzij donaties en twaalf- duizend uur vrijwilligerswerk is het toch goed gekomen" ver- klaart Merijn met enige trots in zijn stem. Op 12 oktober 1995 was de grote dag daar. De opening van het na- tuurbezoekerscentrum Klein Pro fijt was een feit. Van den Hoogen dorp: „Dit is ons ontmoetingspunt tussen mens en natuur. We leggen alles uit over de natuur in de Hoek sche Waard en geven cursussen. Er worden hier tentoonstellingen in gericht, er is een documentatiecen- trum, een jeugdlokaal, een sfeer- volle ontvangstruimte waar men- sen lekker een bakkie kunnen doen terwijl ze uitkijken over het Spui. We hopen nog meer bezoekers hier te krijgen, om ze de schoon heid vain de Hoeksche Waard te to- nen."Want daar is het uiteindelijk om te doen. De mensen stil te laten staan bij de schoonheid die ze om- ringt. Merijn licht dit toe: „De mensen weten hier niet beter, ze zijn dit allemaal gewend. Daardoor staan ze er niet bij stil dat er ook aandacht aan moet worden ge- schonken. Eigenlijk zou iedereen een half jaar weg moeten, als ze dan terug komen weten ze weer hoe mooi het hier is", vindt Me rijn. wiens taak het helpen van mensen is die wat dan ook willen weten. „Dat varieert van iemand over de telefoon de openingstijden van Klein Profijt vertellen tot mee- denken bij een streekplan. Of ie mand belt en gaat een vlinder be- schrijven die ze in de tuin hebben gezien. Dan willen mensen weten wat voor vlinder het is. Als ik het zelf weet kan ik mensen zo helpen en als ze bij een expert moeten we- zen verwijs ik ze door." door Maarten Ritman Foto's Rob Kamminga Educatie van de jeugd wordt door de beheerder van het Hoeksche waards Landschap als een voorna- me taak gezien. Het favoriete on derdeel van Merijn van den Hoog endorp is een cursus die in het be gin altijd veel weerstand vindt bij de jonge deelnemers. „Dat is de cursus braakballen pluizen, zegt Van den Hoogendorp. „Deze cur sus zorgt altijd voor een hoop gegil in het begin. 'Dat doe ik niet','bah, dat raak ik nooit aan'Dat zijn toch wel de standaard eerste reacties" zegt Merijn lachend. „Maar als er dan een is die de stoute schoenen aan trekt en zo'n bal begint te ont- pluizen, dan willen ze wel weten wat eruit komt. Als ze dan die bot- ten zien of zelfs schedeltjes, dan willen ze allemaal gaan pluizen. Zo leer je over de natuur, en dat past bij de -doelstelling van het HWL." Het was een flinke klap voor het HWL en ook voor Merijn toen voor de eeuwwisseling de schuur die bij Klein Profijt hoorde af- brandde. „A1 ons gereedschap was onverzekerd, omdat het allemaal tweedehands is. We hadden een trekker die veertig jaar oud was, die kan je niet eens verzekeren. De schuur zelf was ook niet veel waard, dus door de brand zaten we toen echt met een probleem. We hebben toen een noodkreet laten horen, want zonder hulp van bui- tenaf zouden we het niet hebben kunnen opvangen. We hebben toen een geldbedrag van 42.000 gulden gekregen van scholen en andere instellingen. Dat was hart- verwarmend, de Hoeksche Waard geeft om haar buurt hebben we toen gemerkt."„We hebben ook heel veel gereedschap gekregen. Daardoor hebben we de schuur binnen een half jaar weer in ge bruik kunnen nemen. Dankzij de financiele en materiele hulp en dankzij de inzet van onze vrijwilli gers. Zij zijn het hart van onze ver eniging. Iedereen wordt gewaar- deerd. Het plezier en de motivatie en het bezig zijn zorgt voor zoveel vrijwilligers", besluit Merijn over- tuigen. Natuurbezoekerscentrum Klein Profijt is geopend van dinsdag tot en met zaterdag van 10.00- 17.00 uur en is te vinden op het Zalmpad 11. Telefoonnummer: 0186-621888. Educatie behoort tot een hoofdtaak. Jaarlijks ontvangt Klein Profijt zo'n zes a zevenduizend kinderen die uitgelegd krijgen wat natuur allemaal is. r-M K& W-S IK: In de vlindertuin zijn bijzondere exemplaren aan te treffen. Het gebied waar de mensen van het Hoekschewaards Landschap zich op richten is heel breed. De natuur staat centraal. Niet om dat het zo slecht gaat, maar om dat de natuur steeds waardevol- ler wordt. Beter beheer zou er- voor zorgen dat het optimaal met de natuur zou gaan, maar natuurlijk zijn er factoren die meespelen. De eventuele komst van bedrijventerreinen, wegen en kassen, de zekere komst van de HSL, zorgen voor extra druk. Merijn begrijpt ook wel hoe dat komt. „Eenplannenmakerdie 'niet van hier' komt, ziet de Hoeksche Waard als een grote bouwvlakte. Het gebied is plat en er staan geen bossen. Dus die denkt, hier kan een woonwijk, daar een bedrijventer- rein, en ga zo maar door. Omdat dit gebied niet het natuurgebied is wat mensen voor ogen hebben. Natuur, dat is een bos of iets derge- lijks. Geen groot open landschap. Maar we doen hier niets onder voor het groene hart en dat is hei- lig" Het agrarische karakter van de Hoeksche Waard moet behouden blijven. Juist door de grote open vlaktes hebben we hier een heel uitgebreide natuur. Neem bijvoor- beeld maar de Veluwe, bekend bij heel veel mensen. Daar heb je tus sen de twintig en vijfentwintig vo- gelsoorten. Hier heb je honderd soorten. We zijn onbekend, maar er is veel in de Waard" verklaart Merijn. Merij geeft ook de verkla- ring waarom de Hoeksche Waard al die tijd onbekend is gebleven. „Jarenlang hebben ze hier gedacht, als we maar stil zitten en niets van ons laten horen dan laten ze ons wel met rust. En tot voor kort lukte dat steeds. Want als je nu een kaart van de Hoeksche Waard van vroe- ger naast een recente kaart houdt, herken je de Waard. De dorpen zijn gegroeid, maar je ziet heel veel terug. We zijn gered door het water. Als de Hoeksche Waard geen eiland was, hadden we hier allang industrie en noem maar op gehad." Gelukkig voor de natuurliefheb- bers is dat niet gebeurd. Daardoor is er voor Merijn en zijn collega's veel te doen. De tien werkgroepen die het Hoekschewaards Land schap (HWL) rijk is, inventarise- v Schedels van diverse dieren zijn een onderdeel van de tentoonstelling. Als je een kaart van de Hoeksche Waard van vroeger naast een recente kaart houdt, herken je nog steeds de Waard. ren de Hoeksche Waard en bren- gen jaarlijks verslag uit. Van daar uit kunnen ze kijken wat er nodig is. Dat is een voorname taak voor het HWL, maar ook educatie be hoort tot een hoofdtaak. „Met na me de jeugd. We ontvangen hier jaarlijks zo'n zes a zevenduizend kinderen die we uitleggen wat de natuur allemaal is." Dat gebeurt op alle niveaus, vertelt Merijn. „Van de allerkleinsten tot de al wat ouderen, voor allemaal hebben we een wandeling. Het kabouterpad is f voor de jongsten, we hebben een waterpad en ga zo maar door. Het zijn wandelingen door de natuur waarbij de kinderen opdrachten moeten doen, zoals watermonsters nemen. De interactie met de kinde ren is geweldig."

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

Maaspost / Maasstad / Maasstad Pers | 2000 | | pagina 35