maasstad
r<
at man
riaa in dz
I ri\i\/s
11 tfSt* llltci ii rif rrIjj rj ri
Gastvrij verblijf in een
voormaligesigarenfabriek
J J J h# J J J J w J W >«J
mm
iititsiss
'M
I
W - m m W J
mm
- 4
Wie een snelle en op de horeca toegesneden vakantie wil door-
brengen in een omgeving met veel mensen, moet vooral niet
gaan naar de Ardennen in het grensgebied van Belgie, Luxem
burg en Frankrijk. Luieren in de zon is er uiteraard mogelijk,
het drinken van een pils op een terras ook, maar niet op een
breed strand langs een nog bredere winkel-, cafe en restaurant-
boulevard. Zonnen kan in de Ardennen onder het lommer op
de grindoever van een riviertje als de Semois, dat zich met
stroomversnellingen kronkelt langs dorpen en landerijen. Het
schilderachtige dorp Vresse sur Semois is een der talrijke
woonkernen in de vele dalen tussen net geen bergen. Vresse
sur Semois telt maar een paar honderd koppen. Voor een deel
is de bevolking afhankelijk van het zomer- en wintertoerisme,
dat zich echter niet zo massaal aandient als bijvoorbeeld aan de
Costa Brava.
Bagage
Handicap
wmsm.
mmasses
sr«
Kajak
Bouillon
II
Woensdag 8 augustus 2001
CX76
Cor/jblnsriis
r
irizpatinirit} an
door Elisabeth Schop
Een vakantie in de Ardennen is ge-
schikt voor vooral sportievelingen
en mensen met een redelijke licha-
melijke conditie. Wie een sportie-
ve vakantie wil doorbrengen in het
zuurstofrijke gebied, komt er als
geen ander aan zijn of haar trek-
ken. Een wandeling maken over de
kronkelende wegen van een glooi-
end parkoers betekent onderweg
genieten van fraaie doorzichten,
het gefluit van vogels en af en toe
ook het oog in oog staan met een
schichtig wegrennend hert. Wan-
delen in de Ardennen is een uiter-
mate vermoeiende bezigheid die
vooral in een eigen tempo gedaan
moet worden. Vanuit een dal is het
overbruggen van de vijf- tot zes-
honderd meter naar de top van een
heuvel een zware aangelegenheid,
zeker voor mensen die daarin niet
zijn getraind. Dit betekent toch al
snel het afleggen van een afstand
van een kleine tien kilometer, af-
wisselend lopend over vals plat,
steeds opwaarts. Anderzijds geeft
het bereiken van de top het gevoel
een behoorlijke prestatie te hebben
geleverd, met doorgaans als belo-
ning een prachtig panorama over
de omgeving.
Goede wandel- of bergschoenen
zijn een noodzaak alsmede het uit-
gekiend samenstellen van de baga
ge. Onderweg kom je geen com-
fortabel cafe tegen om even de be-
nen te strekken terwijl je je laaft
aan een koele verfrissing. Een uit-
smijter rosbief is er evenmin bij.
Sjouwen met eten en drinken in
een rugzak is nodig om te overle-
ven. Dat hoort nu eenmaal bij het
leveren van een prestatie, zeker als
de leeftijd een aantal kruisjes telt.
Eenmaal op de top, dan is er nog
de weg terug. Wie denkt dat afda-
len minder vermoeiend is dan de
wandeling naar boven, komt be-
drogen uit. Het afdalen is zelfs
pijnlijker voor de benen. Dat is het
gevolg van het maken van een con
stant afremmende en tegennatuur-
lijke beweging. Vooral de kuiten
hebben daar een hekel aan en pro-
testeren met pijnlijke scheuten.
Wie meent de afdaling in een draf-
je te kunnen voltooien, moet uiter-
mate voorzichtig zijn. Als gevolg
van het dalingspercentage is het
mogelijk niet meer te kunnen stop-
pen en ongewild steeds harder te
moeten lopen als gevolg van het
eigen lichaamsgewicht. Deze erva-
ring werd aan de prive-herinnering
toegevoegd na een overmoedige
poging de rest van het gezelschap
te laten zien hoe goed de conditie
van een 52-jarige wel is. Gelukkig
liep de weg op het juiste moment
een stukje omhoog, anders was een
valpartij zeker het gevolg geweest.
Hoewel zwaar, valt tijdens zo'n
wandeling, die met inbegrip van de
regelmatige stops in ons geval
ruim zes uur duurde, te genieten
van tal van zaken die een mens in
de stad ontbeert. Allereerst is daar
de rust, de onvoorstelbare stilte al-
leen doorbroken door een eeuwige
en slaperig makende windgeruis in
de boomtoppen. Als je even een
boomstronk gebruikt als rustplaats,
dan moet'je waken voor insukke-
len.
Insecten, die het almaar hebben
voorzien op onbedekte lichaams-
delen, vormen een extra handicap.
Tijdens de wandeling regeert niet
de mens, maar de natuur. Die gaat
gewoon zijn gang, zeker als de
mens de band niet verstoort. Tot
twee keer kwamen we oog in oog
met een forse hinde. De eerste keer
stond het edele dier zomaar uit het
niets op het asfalt en flits... ook
weer weg in het niets. Tijd om de
camera in stelling te brengen, gaf
het dier niet. De tweede ontmoe-
ting vond plaats op afstand. Het
dier struinde op een stuk ontgon-
nen bos. Misschien was het wel
hetzelfde hert als eerst dat in de
verte uit het zicht verdween. Ook
nu was het beest de camera te snel
af.
V-2
'."V
mm
•v;
i. i <n*f& Izisfr-,
T*1*T*7 *31 if FIxY31 Wt
W .v
4
r.
*»r-
-! 'SK
Niet alleen varen op de Semois is mogelijk, maar ook vissen vanafeen 'zomerbrug-zonder-leuning' behoort tot de
mogelijkheden.
Wandelen is een van de mogelijk
heden voor een inspannende va
kantie in de Ardennen, dat eigen-
lijk weinig meer is dan een stipje
op de kaart van het verenigde Eu-
ropa. Overigens gaan steeds meer
mensen uit al die verschillende
landen er graag naartoe. De Arden
nen is een schitterende landstreek
met talloze mogelijkheden voor
jong en oud. Immense wouden
wisselen zich af met stromende
beekjes, die nauwelijks opvallen,
maar wel alom hoorbaar zijn en
zich onderscheiden door de helde-
re kleur van het water. Het is ook
een landstreek waar gastronomi-
sche specialiteiten hoogtij vieren,
maar waar de vakantiegangers ook
survivalploegen tegenkomen die
'dineren' uit een blik bruine bo-
nen. De verscheidenheid in het
landschap en mogelijkheden van
ontspanning zijn uniek.Enkele
uren na aankomst is al duidelijk dat
de Ardennen een compleet andere
wereld is temidden van een hecti-
sche maatschappij. Jaarlijks reizen
vele duizenden toeristen naar de
zuidpunt van Belgie, waar in hotel,
pension of camping meer dan plek
genoeg is voor iedereen. Zelfs in
de bekendste delen van het uitge-
strekte gebied is altijd wel een
beekje of landweggetje te vinden
waar je in de verre omtrek alleen
geluiden hoort van natuurlijke ele-
menten. Maar het belangrijkste
Een watermolen in de Semois ter hoogte van Vresse, een van
de schilderachtige dorpen in het Belgische gedeelte van de
Ardennen.
blijven de stilte en de rust. De Ar
dennen zit er vol mee. Niet de auto,
maar de natuurlijke wereld voert in
de groene long de boventoon.
Aan een omhoog lopende weg bevindt zich aan de rand van Vresse sur Semois hotel I'Eau Vive,
een voormalige sigarenfabriek. Soms is het ermistig, zoals op de foto.
In elk zichzelf respecterende
dorp is minimaal een hotel te
vinden met redelijk tot goede fa-
ciliteiten. Hotel l'Eau Vive van
de Nederlandse Fletcher Hotel-
groep aan de rand van Vresse
sur Semois is er een van. Het is
de zesde en enige vestiging van
de groep in Belgie. De anderen
zijn te vinden Valkenburg (Hotel
De Burghoeve), Middelburg
(Grand Hotel Du Commerce),
Den Burg-Texel (Hotel Koog-
erend), Vlijmen (Hotel Prinsen)
en Westkapelle (Hotel Zuider-
duin).
l'Eau Vive is al zo'n dertig jaar on-
dergebracht in een voormalige si
garenfabriek aan de rand van een
waterval, die water uit de heuvels
transporteert naar de Semois. Het
is zo'n nostalgisch oud pand, dat
een eigen sfeer etaleert en waar het
lijkt of de tijd decennia stil heeft
gestaan. Niet hypermodern, maar
wel degelijk met een meer dan mi
nimum aan comfort. De 31 kamers
zijn voorzien van bad/douche en
toilet, al is het met een Frans zitbad
wel behelpen voor mensen die dat
niet gewend zijn.De sfeer van bui-
ten is doorgevoerd door het ge-
bruik van eikenhout in de betim-
mering en meubels. Slapen aan de
achterkant van het hotel is een bij-
zondere gewaarwording, omdat de
gast zich met de ogen dicht waant
aan de voet van de Niagara-water-
vallen. Een kamer aan die kant is
aan te bevelen voor mensen die,
zoals uit eigen ervaring kan wor
den beschreven, tussendoor vaak
wakker worden. In ons geval duur
de de slaap zelfs negen uur achter-
een, terwijl anders de nachtrust uit-
een valt in vier delen. Maar er zijn
ook kamers aan de voorkant voor
hotelgasten die bang zijn dat het
eeuwigdurende ruisen van omlaag
kletterend water de nachtrust juist
verstoort.
Genieten van drank en spijzen
uit de Bourgondische keuken
De kwaliteit van l'Eau Vive mag
ingeschaald worden in de klasse
van de Bourgondische keuken. De
hoeveelheden die op tafel komen
zijn niet uitbundig omvangrijk,
maar wel van uitstekend gehalte.
Het is overigens steeds mogelijk
bij te vragen, want kennelijk is het
credo in l'Eau Vive 'beter bijhalen
dan afvoeren naar de kiebel-
ton'.Het personeel, dat onder lei-
ding staat van het jonge Neder
landse echtpaar Patrick en Claudie
van den Haspel, is vriendelijk en
verstaat het vak. De bediening ver-
loopt vlot, wie dat niet wil hoeft
geen minuut langer aan tafel te zit-
ten dan gewenst.
Jammer is dat het hotelzwembad
op last van de gemeente is geslo-
ten. Het voldoet niet aan de gestel-
de eisen en het ziet er niet naar uit,
vanwege een hoge investering, dat
de voorziening binnen afzienbare
tijd daaraan wel voldoet. Bij het in-
winnen van informatie over het ho
tel wordt het gesloten zijn van het
zwembad ongevraagd aangege-
ven. Fietsen door de Ardennen is
weggelegd voor de sterken, voor
mannen en vrouwen met getrainde
benen. Gewone fietsen zijn vrijwel
niet bruikbaar, maar wel tweewie-
lers met meer dan drie versnellin-
gen en natuurlijk ook crossfietsen.
Deze laatste categorie is in elke
dorp te huur voor overigens prij-
zen die stevig zijn. Dat geldt ook
voor de borg die wordt gevraagd,
naast het overleggen van een legi-
timatie. Een poging een rit te ma
ken met de eigen fiets, die achterop
de auto was meegenomen, was van
korte duur. Zelfs in de kleinste van
de drie versnellingen was het niet
mogelijk langer dan een kwartier
omhoog te rijden. De hellingen
waren te stijl, de 'brandstof was
snel verbruikt. Het zweet liep in
stralen over het lichaam, de benen
weigerden verdere dienst. De 'val'
~v„
De hoofdstraat van Vresse sur Semois in de Ardennen met a fen toe een paar wandelaars en een
passerende auto. Het is een oord van rust.
terug verliep aanzienlijk sneller.
Binnen enkele minuten kwam het
hotel weer in zicht en dat beteken-
de voor de fietst voor de restduur
van het verblijf 'op de plaats rust'.
Een andere mogelijkheid is ver-
plaatsen per kano of kajak. De on-
diepe Semois, die stroomt vanuit
Luxemburg, door Belgie naar
Frankrijk leent zich daar uitste
kend voor. Het is een in eenrich-
ting stromende rivier met tal van
stroomversnellingen en kleine wa-
tervallen, die het afvaren maken tot
een avontuurlijke tocht. In Vresse
sur Semoi is het mogelijk een ka
jak of kano te huren en daarmee
een bepaalde afstand af te leggen.
Vaarder en vaartuig worden over
de weg teruggebracht naar de plek
van vertrek, hetgeen in de huur-
prijs is inbegrepen.
Het dorp Vresse telt naast een paar
winkels in eerste levensbehoeften
en een postkantoor dat maar ander-
half uur per dag geopend is, ook
enkele terrassen langs de landelij-
ke hoofdstraat. Af en toe passeert
een schoolbus en een enkele
vrachtwagen. Het kan minuten du-
ren voordat een nieuwe passant
zich aandient in de vorm van een
wandelaar, fietser, personenwagen
of een tractor met een stuurs en
weinig gastvrij kijkende agrarier
achter het stuurwiel. Het lijkt wel
of hij zeggen wil 'weer een paar
van die gasten die hier niet horen'.
Naast de kerk en een, overigens
fraai, informatiecentrum biedt het
dorp verder geen vertier of ander
toeristisch vermaak.
Op een dag van minder weer is
daarom een uitstapje aan te beve
len naar het 25 kilometer zuidelijk
gelegen Bouillon. Deze historische
stad wordt doorsneden door de Se
mois en biedt tal van mogelijkhe
den tot bezoek aan historierijke ge-
bouwen en kastelen. Het is er ook
mogelijk een bezoek te brengen
aan het politiemuseum of te water-
fietsen over de Semois, die ter
plekke nauwelijks stroomt. Een
andere aanrader is een bezoek aan
de veertig kilometer noordelijk van
Vresse sur Semoir gelegen stad Di-
nant, waar de Lesse en de Maas bij
de St. Jansbrug samenkomen. De
stad is per boot te verkennen, maar
ook vanaf een hoogte van honderd
meter van de vesting Citadel in het
hart van de stad. Vooral bij helder
weer biedt het een schitterend en
duizelingwekkend panorama over
de omgeving en de loop van de ri
vier. Tussen de zware vestingmu-
ren dragen levensgrote figuren de
hoogtepunten van de Europese en
Belgische geschiedenis uit. In de
gevangeniscellen, de keukens en
de koetsen wordt voor de ogen van
de bezoeker het verleden weer tot
leven gewekt. Het Wapenmuseum
met de kanonnen vormen het mili-
taire aspect van dit historische op-
gravingsterrein. De Citadel is be-
reikbaar met een kabelbaan of via
een trap van 408 treden. Boven
zijn ook een prachtig terras, een
speeltuin en een restaurant. Overi
gens is het, via een omslachtige
omweg, met de auto mogelijk naar
boven te rijden.Kort na het verla-
ten van het drukke en jachtige Di-
nant, treedt de rust van de Arden
nen weer in. De rit terug naar het
hotel is een verademing. Na het di
ner eenmaal weer aangeland op de
kamer en gestoken in nachtkle-
ding, doet het klateren van de wa
terval de rest: slapen aan een stuk
tot in de andere morgen. Rust bete
kent in de Ardennen werkelijk
rust. Een aanrader voor mensen die
de jachtige wereld een poosje wil-
len ontvluchten.
