LIL
maasstad
a
De wonderlijke aantrekkingskracht van de wereld van mythen, sagen en fantasy-verhalen
iOKan^JHHByimpm m
jj^Hi
Sprookjes zijn nog nooit zo "in" geweest. De
Lord of the Rings-trilogie en de verfilming van
de Harry Potter-boeken hebben het kind in ieder
losgemaakt. In het verlengde van deze gekte
wordt dit jaar voor de derde keer op rij de Elf
Fantasy Fair gehouden. Op 26 en 27 april strijkt
op het terrein van kasteel De Haar in Haarzuilens
het grootste fantasy spektakel van Europa neer.
Liefhebbers van schijngevechten en rollenspel
komen er ruimschoots aan hun trekken. Want
waar anders kan een brave huisvader ongestraft
zijn zoon slachten? Waar anders verwordt een
helpdesk agent tot trol?
Metamorfose
r w mm
Voor meer informatie over de Elf Fantasy Fair kijk op www.eljfantasy.nl ofpleeg eens een bezoekje aan de won
derlijke Elf Fantasy Shop op de Nieuwe Binnenweg 82 telefoonnummer: 010-2250350). Daar kan ook informatie
worden ingewonnen over het Elf Fantasy Magazine.
Dinsdag 29 april 2003
,;oSS?JS-. x. Mx-.\
CX87
Elfen en orcen in't diepst van hun gedachten
door Ilja Post
Het landgoed van kasteel De Haar transformeert eens per jaar in een Walhalla voor elfen en
orcen.
Marc Hasselts alter ego Wrat: „Als je eenmaal in karakter bent, vallen alle dageljikse
beslommeringen van je af.
Liever had hij de nacht doorge-
bracht met zijn strijdmakkers, sla-
pend op een dun opblaasbaar ma-
tras met slechts een slaapzak en
dun tentzeil tussen hem en de ster-
renhemel in. Voor iemand die in
zijn vrije tijd veldslagen naspeelt,
Marc van Hasselt (24) loopt op dat
moment al drie uur rond op de fair.
Zij het met andere plannen en in
een ander kostuum. De veldslag
van vanmiddag kan hem gestolen
worden. Marc en zijn vrienden van
de Utrechtse rollenspelvereniging
Tientallen draken heeft hij in
die tijd gered, de mooiste prin-
sessen gekust, maar al gauw
ging de glans eraf. „De
actie beperkt zich tot je
voorstellingsvermogen,
en ik, ik wilde mijn karakter
ook echt zijn."
En zo begon de geschiede-
nis van zijn alter ego Wrat. Ter-
wijl de zon langzaam zijn hoog-
ste punt bereikt en de bezoekers
van de fair inmiddels in de dui-
zenden loopt, transformeert
Marc de helpdesk agent in
een kruising tussen een
mens en een ore. „Een
verschoppeling", zo-
als hijzelf zegt. „Een
bastaard in fantasie-
land: te vriendelijk 1
voor
de trolach-
tige ore, te naief voor een
mens. En, wees gerust, ik
ben ongevaarlijk." Goed
dat hij het erbij zegt,
want, gezien zijn
stoere kleding
en uitrusting,
zou een mens
zou zich eens
kunnen vergissen.
Marc, of liever
Wrat, draagt een
lerenbroek,
oerdegelijke
legerkistjes,
een wambuis
behangen met
nog meer leer
en bont en aan
zijn heup
bungelt een
lijk uit-
ziend
bent, vallen alle alle-
daagse beslomme-
l ringen van je af."
Kees kent dat ul-
tieme gevoel van
vrijheid. „Even niet
de verantwoorde-
lijkheden van een va-
der, echtgenoot en werk-
nemer, maar jezelf verlie-
zen in je fantasie." Ook
hij speelde jaren D
&D, al bleef hij
De boeken van J.R.R. Tolkien inspireren 1/eel fantasy-fans, maar
ook Harry Potter is een uitermate populair sprookjesfiguur.
weegt authenticiteit zwaar. Maar
ja; doordeweeks een drukke baan,
kinderen die naar school moeten
en een vrouw met carriere. Ooit
moet je je nachtrust nemen. Dan
maar wat later de zwaarden inspec-
teren. Het leven van een week-
endwarrior is niet zonder stress.
En dus, met de slaap nog in zijn
ogen, veel vroeger dan op een za-
terdagochtend wenselijk is, ver-
deelt Kees Nieuwenhuizen (48)
een heel tijgerwit in drie lunchpak-
ketten. Drie, want vrouw en zoon
doen vandaag gewoon mee met
zijn hobby. „Jij nog koffie?",
draait hij zich om naar de keuken-
tafel waar twee in vroegmiddel-
eeuws kostuum gestoken lijven
schudden van nee. „Dan niet, maar
denk erom goed te ontbijten. Jullie
kunnen wel wat extra energie ge-
bruiken." Zijn gezin knikt instem-
mend. Dadelijk zal de man die nu
gemoedelijk hun broodjes smeert
hen gruwelijk vermoorden. Maar
dat is pas vanmiddag, om stipt vijf
uur, tijdens het klapstuk van de Elf
Fantasy Fair, een live-uitvoering
van een veldslag uit het boek 'The
Lord of the Rings' van J.R.R. Tol
kien.
Rond het middaguur stapt het ge
zin Nieuwenhuizen in vol ornaat
naar buiten en klikt Kees zijn auto
van het alarm. Zijn malienkolder
gooit hij in de kofferbak anders
schuurt het de bekleding maar ka-
pot." Eenmaal op de snelweg trekt
het gezin veel bekijks. Het is ook
geen alledaags gezicht: drie mid-
deleeuwers scheurend over de A2.
Maar zich schamen doet Kees niet.
Het is zijn passie. Vastberaden
koerst hij zijn blikken ros richting
het evenemententerrein van Kas
teel De Haar. „Elf Fantasy Fair,
here we come", humt het drietal
boven de radio uit. Zij die gaan
sterven groeten u.
Malatie hebben vreedzamere be-
doelingen. Ze doen aan improvi-
satietheater en zijn de komische
noot tijdens Europa's grootste
fantasyspektakel.
's Ochtends om negen uur,
een uur voor de officiele
opening, storm-
den ze over de
loopbrug het fes-
tivalterrein op.
Toen nog incog
nito, gekleed in
spijkerbroek en T-
shirt, in alles doodnor-
male twintigers, op de in-
houd van hun rugtassen
na. Elfenoren en vampier-
tanden, huidlijm en
schmink. Voor de rollenspelers
meer dan feestartikelen alleen; het
zijn onderdelen van henzelf. Hulp-
middelen voor een succesvolle me
tamorfose naar hun zelfverzonnen
alter ego.
'De Hobbit' van Tolkien,
daar begon het voor Marc
ooit allemaal mee. Voor een
veertien jarige jongen -klein
van stuk, maar met een
grootse fantasie-, was het
boek een ware eye-opener
„Tolkien had opgeschreven
wat al jaren in mijn hoofd zat:
een zelfgecreeerde fantasiewe-
reld gevuld met allerlei zonder-
linge wezens." Sinds dat boek
was er geen stoppen meer aan.
Binnen mum van tijd las hij alle
standaardwerken voor de fantasy-
liefhebber. Tot op den duur het le-
zen hem begon te vervelen. Marc
wilde meer.
Op school charterde hij een paar
vrienden en introduceerde hen in
het roemruchte rollenspel Dunge
ons en Dragons (D&D). Met z'n
vijven om een tafel zonder bord of
dobbelstenen, cola en chips onder
handbereik, speelden ze dan het
spel. Iedereen verzon een karakter
waarmee ze enkele uren de won-
derlijkste avonturen beleefden.
kien
maar
uit de
Euro
pese
zwaard.
Het is zijn
eigen crea-
tie. Zelf in el-
kaar ge
naaid met
stoffen ge-
kocht op
de
Utrechtse
lap-
jes-
markt
Uren
werk zit
ten erin, maar dat heeft hij er graag
voor over gehad. „Als je
eenmaal in
karak
ter
middeleeuwen. „En dan met name
de veldslagen die destijds op het
continent woedden."
Zodoende kwam Kees twaalf jaar
geleden terecht bij de stichting
HEI (Historisch Educatief Initia-
tief). Een vereniging met inmid
dels honderden leden die in hun
vrije uurtjes veldslagen naspelen.
Liefst zo authentiek mogelijk en
daar kan zijn vrouw een woordje
over meepraten. Twee weekenden,
plus drie doorde-
weekse avon-
den, sluit
Kees zich op
in zijn werk-
kamer. Met gefronste
wenkbrauwen zit hij
dan gebogen boven
dikke boeken en be-
studeert de verhalen
over historische
veldslagen. Want
alles moet kloppen;
tot in de kleinste
details aan toe.
Waar de linies lie-
pen, welke uniforms,
wapens en schilden
de soldaten droe-
gen, alles.
V andaag gelden die
regels voor de au
thenticiteit van de
veldslag niet zo
zwaar. Een label
van Hugo Boss dat
op de linkermouw
van Kees' vroeg-
middeleeuws kostuum prijkt
een knipoog naar de driedelige
pakken die hij voor zijn werk
draagt, bewijst dat. „Normaal
doe ik dat niet", mompelt hij
met voile mond, terwijl de krui-
mels van een tijgerwit met kaas
op zijn malienkolder vallen.
Maar het naspelen van het beleg
van Gondor uit Tolkiens' 'In de
Ban van de Ring' is gewoon
voor de fun. Het gaat vandaag
niet hard tegen hard. Gewoon,
even laten zien wat wij van
HEI kunnen en waar we voor
staan, meer niet."
Vandaar dat ook zijn 10-jarige
zoontje mee mag spelen. Nor-
maal gaat het er bij de leden
van HEI hard aan toe. Botte
zwaarden en speren zijn niet
dodelijk, maar veroorzaken wel
vaak lelijke, blauwe plekken.
Het risico van de hobby", zegt
Kees al geeft hij toe dat de ver-
wondingen zonder training
heel wat serieuzer zouden
kunnen zijn. „Bij HEI
leer je op elkaars be-
wegingen te antici-
peren. Wanneer
ik
Gewoonlijk zijn het doodnormale twintigers, gekleed in spijkerbroek en T-shirt, maar tijdens de Elf Fantasy Fair laten de
rollenspelers hun fantasie de vrije loop.
bijvoorbeeld een slag te hard inzet,
moet mijn tegenstander daarop be-
dacht zijn en de stoot pareren.
Want al moet het allemaal zo echt
mogelijk lijken, op echte doden
zitten we niet te wachten." Maar
dan zegt Kees, met een morbide
plastieken pokdalige neus bij-
kwam. Maar eenmaal afge-
schminkt, begon Marc ongeduldig
te ijsberen. Eerst nog fier rechtop,
maar al gauw waggelend met een
gekromde rug. Steeds vaker pra-
tend met een verdraaide stem.
glimlach om zijn mond: „A1 moet
ik toegeven dat ik niet kan wachten
tot ik dadelijk mijn zoontje mag
vermoorden."
Even valt een ongemakkelijke stil-
te over kampement van het legioen
van Elfie. Zwakjes klinken in de
verte de slagen van de wapensmid,
dichterbij knispert een vuurtje
waarboven een varken aan het spit
draait. In gedachten verzonken
blikt Kees in het rond tot de vragen
van enkele nieuwsgierig bezoekers
aan de fair hem doen opschrikken.
„Is het nou duur, zo'n pakkie?
Moet je de ringetjes op je malien
kolder allemaal zelf in elkaar zet-
ten?"
Kees beantwoordt de vragen met
liefde. „Ja, het is een dure en tijd-
rovende hobby. Een zwaard kost
gauw 400 euro. Het in el
kaar zetten van een
malienkolder neemt
gemiddeld een half
jaar in beslag. Maar je
krijgt er veel voor te-
rug. Je zit in de bui-
tenlucht, doet aan
sport, bent creatief be-
zig, het is weten-
schappelijk uitdagend
en je komt onder de
mensen." Dan zwijgt
Kees even, kapt de
stroom vragen af en
stelt er zelf een. „Hoe
laat is het eigenlijk?
Vier uur? Mooi, dan
heb ik nog even tijd
om te overleggen hoe
ik mijn gezin zal ver
moorden. Heeft u een
moment?" En terwijl
hij een tent binnen-
stapt, trekt een groep half-orcen
luidruchtig langs het kampement.
Marc en zijn vrienden zijn inmid
dels helemaal in karakter. Joelend
struinen ze over de fair en betrek-
ken om de zoveel meter nietsver-
moedende bezoekers in hun spel.
We hebben wel even de tijd nodig
om in te komen", zei hij vanoch-
tend, zijn elfenoren over de origi-
nelen schuivend. „Het gaat niet
vanzelfsprak hij toen daar een
„Nog een sigaretje en dan de fair
op?", stelde Marc voor, maar het
was al te laat. De mannen van Ma
latie konden hun alter ego niet lan-
ger bedwingen. Een halve peuk la
ter stormden de vrienden uit hun
provisorische kleedkamer. „Wrat
niet roken", wierp Marc nog snel
over zijn schouders om zich de rest
van de dag ook aan dat besluit te
houden. Zijn liefde voor het rollen
spel is groter dan zijn nicotinever-
slaving.
Stipt vijf uur is het zover. Tiendui-
zenden nieuwsgierige ogen turen
gespannen naar een vooralsnog
leeg veld. Zo dadelijk breekt er de
hel los. In het programmaboekje
staat het zwart op wit: een specta-
culaire veldslag tussen 150 orcen,
elfen en mensen. Vanuit het loof in
de bomen galmt een elektronisch
versterkte stem. „U bevindt zich
nu op de muren van de witte stad
Gondor. De vijand is in aantocht.
Binnenkort zal het leger van Mord-
or voor de poorten staan. Bereid u
voor op oorlog!"
Dan. Plotseling. Gegil uit de verte.
In paniek vlucht een groepje vrou-
wen en kinderen weg voor de blin-
kende zwaarden van een aantal
bloeddorstige orcen. „0 nee!",
klinkt een verschrikte stem uit de
bomen. „Burgers van Gondor. On-
gelukkige zielen die niet op tijd
binnen konden komen. Ren naar
de poorten! Ren... naar... de...
poor-ten!"Maar hoe de stem ook
bidt en smeekt, het noodlot laat
zich niet zo gemakkelijk afwen-
den. De orcen slaan een aantal bur
gers genadeloos tegen de grond.
Een van hen, de wreedste, herken-
baar aan een Hugo Boss-label op
zijn linkermouw, maakt lachend
het karwij af door met zijn speer op
hen in te steken. Een moment later
wordt hij voor zijn gruwelijke daad
bestraft. Geveld door een paar wel-
gemikte pijlen stort hij temidden
zijn slachtoffers. Grinnikend, want
al barst de strijd boven hun hoof-
den in alle hevigheid los, onder de
doden is alles pais en vree. Slechts
een vraag brandt op zijn lippen:
„Schat, wat eten we vanavond?"
