Rob Wiegman wil eens in de
drie, vier jaar een musical als
'3 Musketiers' in Luxor Theater
Toneelgroep Oostpool speelt
'Zullen we het liefde noemen'
John Kraaijkamp met 'Gouwe
Handjes' in Oude Luxor theater
Met twee personen voor prijs van een naar de Schouwburg
'Vier eeuwen
roken in de
kunst'
Eindejaars-
requiem in
Laurenskerk
'Deze musical was een geweldige promotie voor Luxor en Rotterdam
Met korting naar Oostpool
ROTTERDAM - Het is een dijk van een jaar geweest voor het
Luxor Theater, benadrukt directeur Rob Wiegman. Terwijl het
Nieuwe Luxor avond aan avond voile zalen trok met '3 Mus
ketiers', kwamen ook honderdduizenden bezoekers af op de
voorstellingen in het Oude Luxor. Komend seizoen verwacht
Wiegman minstens zoveel bezoekers. En bovendien moet er
duidelijkheid komen over een nieuw theater op de hoek Cool-
singel/Kruiskade dat het Oude Luxor moet vervangen.
ROTTERDAM - Toneel
groep Oostpool uit Arnhem
speelt op 2, 3 en 4 januari
2004 het stuk 'Zullen we het
liefde noemen' in de Rotter
damse Schouwburg. Ge-
schreven door huisschrijver
Peer Wittenbols vormt dit
stuk een drieluik met 'Het
Zouthuis' en het nog te
schrijven 'Goedbloed'.
ROTTERDAM - Speciaal
voor John Kraaijkamp heeft-
Haye van der Heyden het to-
neelstuk 'Gouwe Handjes'
geschreven. Na een uitge-
breide tournee door Neder-
land is 'Gouwe Handjes' op 5
en 6 januari 2004 voor het
laatst te zien in het Oude
Luxor Theater in Rotterdam.
it
Dinsdag 23 december 2003
door Vincent Wernke foto Rob Kamminga
Precies een jaar geleden maakten Twee culturen, twee soorten men-
medewerkers van het Nieuwe
Luxor Theater een boottochtje met
de mensen van '3 Musketiers'. En-
kele dagen later begon men met de
opbouw van de musical die op 30
maart 2003 zijn wereldpremiere
beleefde. „Een ongelofelijk pro
ject", kijkt directeur Rob Wieg
man van het Luxor Theater terug.
„Het is een gok geweest." Maar
wel een die goed uitpakte. Als het
doek voor '3 Musketiers' op 4 ja-
nuari 2004 definitief valt, hebben
meer dan 400.000 mensen de mu
sical gezien. „We hebben een zaal-
bezetting gehad van 97 procent",
zegt Wiegman. De vijftig andere
voorstellingen, die ook nog te zien
waren in het theater op de Kop van
Zuid, hadden een zaalbezetting
van 90 procent. Dan heb je als the
ater een dijk van een jaar.
„Het was even wennen", gaat
Wiegman verder. „Je moet niet
vergeten dat twee volstrekt ver-
schillende bedrijven - het bedrijf
van Joop van den Ende en Luxor -
gezamenlijk een avontuur aangin-
gen voor zeven maanden, want dat
was oorspronkelijk de bedoeling.
sen die opeens met elkaar moesten
samenwerken. In het begin was dat
best lastig, maar vanaf een bepaald
moment liep dat fantastisch. Uit-
eindelijk denk ik dat we veel van
elkaar geleerd hebben."
„Natuurlijk komen hier wel meer
grote producties langs, maar '3
Musketiers' werd hier helemaal
opgebouwd. We hebben 'City' ge
had, maar '3 Musketiers' was nog
groter. Daarom was het een fantas-
tische ervaring om hieraan mee te
werken. De gedrevenheid van
Joop van den Ende is zo groot, dat
is fascinerend. Het hele team had
op een bepaald moment hetzelfde
gevoel. Los daarvan hebben we za-
kelijk gezien heel veel gehad aan
'3 Musketiers'. Luxor staat op de
kaart, ook internationaal. Deze
musical was een geweldige promo
tie voor Luxor en Rotterdam."
Ondanks het enorme succes van '3
Musketiers' wilde Wiegman dat er
ook andere voorstellingen in het
theater te zien waren. Vrijwel elke
maandag stond een andere voor-
stelling geprogrammeerd en Hans
Teeuwen stond een week in het
theater, toen de cast van '3 Muske
tiers' vakantie vierde. „We wilden
zoveel mogelijk afwisseling in de
programmering houden. Nadat be-
sloten was dat '3 Musketiers' ver-
lengd zou worden, ontstond het
beeld dat we alleen dat hadden. Ik
heb toen een grote advertentie la-
ten plaatsen met alles wat er verder
te zien was. Toen was dat beeld
meteen weer verdwenen.
„Het was nooit de bedoeling dat '3
Musketiers' langer dan zeven
maanden te zien zou zijn. De musi
cal zou in oktober stoppen en daar-
na nog enkele maanden in de Am-
sterdamse RAI draaien. Door aller-
lei oorzaken bleek dat niet moge
lijk en toen heeft Joop van den En
de gevraagd of we de musical kon-
den verlengen. Ik heb daar een
weekend over nagedacht en ben
toen akkoord gegaan. Maar dat
was wel een hele operatie, want
onze brochure lag al bij de mensen
op de mat. Als we het Oude Luxor
niet hadden gehad, had ik er overi-
gens niet eens aan gedacht. Nu
konden we een deel van de pro
grammering verplaatsen, al blijf ik
zeggen: zoiets als dit kun je maar
een keer doen."
Hoewel het natuurlijk even slikken
was, begrepen de meeste produ-
centen het uiteindelijk wel dat het
Nieuwe Luxor ervoor koos om '3
Musketiers' langer in huis te hou
den. Producties als 'Kunt u mij de
weg naar Hamelen vertellen, me-
neer?' en 'Grease' moesten daar
om uitwijken naar het Oude Luxor.
„Niemand is er uiteindelijk slech-
ter van geworden", wil Wiegman
maar gezegd hebben.
„Geen enkele producent van wie
de voorstelling verplaatst moest
worden, is er financieel op achter-
uit gegaan. Dat was ook een voor-
waarde voor ons. Wij moesten zelf
in recordtempo een nieuwe sei-
zoensbrochure uitbrengen. Dat
heeft ons niks gekost, dat heeft
Van den Ende op zich genomen.
Al met al was het verlengen van '3
Musketiers' een enorme operatie,
maar het was wel een uitdaging.
Aan de andere kant was de econo-
mische uitstraling van '3 Muske
tiers' enorm. Als hier een voorstel
ling was, zaten de restaurants in de
omgeving vol."
Wiegman schat dat uiteindelijk
zo'n 60 procent van alle bezoekers
van '3 Musketiers' afkomstig was
uit de regio Rotterdam. Wiegman
vindt dan ook dat het Nieuwe
Luxor eens in de drie, vier jaar een
productie als '3 Musketiers' in
huis moet halen. „Voor een vol-
gende productie zijn er nog geen
concrete plannen, maar we praten
er wel over. Of we het dan weer
een jaar achtereen doen, is een an
dere vraag. We hebben ons theater
trouwens niet zomaar aan Van den
Ende verhuurd. We droegen zelf
een deel van het risico, zodat de
mensen hier er ook voor moesten
knokken."
Naast het succes van '3 Muske
tiers' in het nieuwe theater op de
Kop van Zuid, trokken ook de
voorstellingen in het Oude Luxor
aan de Kruiskade veel publiek.
Desondanks verandert dat niets
aan de wens van Rob Wiegman dat
dit theater wordt afgebroken en
Scene uit de voorstelling 'Zullen we het liefde noemen' van Toneelgroep Oostpool.
foto: Ben van Duin
soms ook grappig. Gecombineerd
met de sterke tekst van Wittenbols,
zorgen de acteurs - Anne Martien
Lousberg, Malou Gorter, Frederik
Brom en Ad Knippels - voor een
boeiend avondje toneel. Om een
voorbeeld te geven van de tekst
van het stuk: „Ik dacht dat je ge-
woon kon blijven drinken bij anti-
depressiva." - „Natuurlijk, anders
zou er niemand meer aan de anti-
depressiva gaan."
Speciaal voor lezers van Maasstad Weekbladen heeft Toneelgroep
Oostpool en de Rotterdamse Schouwburg een bijzondere aanbieding.
Neem je geliefde mee naar 'Zullen we het liefde noemen' en betaal
slechts een kaart. Deze actie geldt voor de voorstellingen op vrijdag
2, zaterdag 3 en zondag 4 januari (aanvang 20.30 uur, behalve zon-
dag: 15.00 uur) in de Kleine Zaal van de Rotterdamse Schouwburg,
Schouwburgplein 25 Rotterdam. Wie gebruik wil maken van deze
actie kan dit artikel inleveren bij de kassa van de Rotterdamse Tele-
fonisch reserveren kan via 010-411.8110.
Directeur Rob Wiegman van het Luxor Theater: „De economische uitstraling van '3 Musketiers' was enorm. Als hier een
voorstelling was, zaten de restaurants in de omgeving vol."
vervangen door een nieuwe, mid-
delgrote zaal. „Het oude theater is
versleten. We kunnen daar ge-
woon geen goede kwaliteit leve-
ren, wat we in het nieuwe theater
wel kunnen. De stoelen daar zijn
bijna dertig jaar oud.
De plannen voor een 185 meter ho-
ge toren op de hoek Coolsingel/
Kruiskade met woningen, kanto-
ren en een nieuw theater, zijn in
vergevorderd stadium. „Dat thea
ter moet zo'n 750 plaatsen krijgen.
Het is altijd het plan geweest om
een grote en een kleine zaal te bou-
wen in plaats van het Oude Luxor.
Dat plan hebben we in tweeen ge-
knipt. Het grote theater staat er in-
middels en de kleine zaal moet op
de Kruiskade blijven. Afhankelijk
van de plannen zal het Oude Luxor
waarschijnlijk nog een jaar open-
blijven. Maar het plan voor de to
ren kan natuurlijk ook nog hele
maal mislukken."
„De nieuwe zaal is onder meer be-
doeld voor kleine musicals, dans,
toneel en cabaret. Producties moe-
ten er wel in serie geprogram
meerd worden - een of meerdere
weken achtereen - en een zaalbe
zetting kunnen halen van gemid-
deld zeventig procent. Gezelschap-
pen als Het Nationale Toneel en
het ro theater zouden er bij voor
beeld kunnen spelen. We richten
ons op een breed publiek. Het
nieuwe theater zal het Coolsingel-
theater gaan heten, zodat we af zijn
van de namen Oude en Nieuwe
Luxor. Dit theater op de Kop van
Zuid is gewoon het Luxor Theater
en het nieuwe theater moet er een
worden met een eigen naam en een
eigen gezicht."
Rob Wiegman verwacht veel van
2004, waarin hij hoopt de positieve
lijn van afgelopen jaar te kunnen
doorzetten. Komend jaar staan er
vooral veel grote Nederlandse ar-
tiesten in het Nieuwe Luxor Thea
ter, zoals Herman van Veen. Ook
is Wiegman blij dat Luxor de pre
miere heeft van de nieuwe musical
'Crazy for you', die een tournee
gaat maken langs de twaalf groot-
ste theaters van het land. „Als het
even kan wil ik ook in de zomer
doorspelen. Maar ik heb het hoofd
techniek hier wel moeten beloven
dat we straks een, twee weken
dichtgaan voor onderhoud. Sinds
de opening hebben we hier toch al
zo'n twee miljoen bezoekers ont-
vangen. Aan de andere kant vind
ik dat het theater zo intensief mo
gelijk gebruikt moet worden. Niet
alleen 's avonds, maar zeker ook
overdag. We zijn daar mee bezig
om bedrijfspresentaties en confe
rences binnen te halen. Wat dat be-
treft nemen we een voorbeeld aan
de Kuip. Daar wordt eens in de
twee weken gevoetbald, maar in de
tussenliggende periode vinden er
wel allerlei activiteiten plaats."
door Vincent Wernke
ROTTERDAM - Met de ten-
toonstelling 'Vier eeuwen ro
ken in de kunst' laat de Kunst-
hal Rotterdam het veranderen-
de beeld zien van het roken in
de kunst- en cultuurgeschie-
denis van de zeventiende
eeuw tot heden. Deze om-
vangrijke expositie omvat vier
eeuwen kunstgeschiedenis,
zoals het prachtige zeventien-
de-eeuwse doek 'De vrolijke
cavalier' van Judith Leyster,
het eigentijdse cynische 'peu-
kenstilleven' Stubbed out Lo
ve van Damien Hirst en het
macabere 'Thank You and
Goodnight' van Sarah Lucas.
Door alle beperkende maatre-
gelen sinds de jaren tachtig
heeft het er de schijn van dat
in de Westerse wereld het ro
ken na vier eeuwen aan haar
einde komt. Dit keerpunt is
voor de Kunsthal een goed
moment voor een overzicht
van het symbool voor taboe
en modeme levenshouding.
Het is voor het eerst dat de
beeldende betekenis van het
roken uitgebreid aan bod
komt. De tentoonstelling is
pro- noch antiroken. Zowel
liefhebbers als niet-rokers ko
men aan hun trekken.
Door de eeuwen heen is de
houding ten opzichte van het
roken en daardoor ook de
symboolfunctie ervan sterk
veranderd. Aan de hand van
circa 120 kunstwerken wordt
duidelijk dat kunstenaars al
tijd dankbaar gebruik hebben
gemaakt van het roken. Vin
cent van Gogh en Jan Steen,
expressionisten als Otto Dix
en Ernst Ludwig Kirchner,
kubisten als Pablo Picasso en
Juan Gris, maar ook popart
kunstenaars als Claes Olden
burg en Tom Wesselmann lie-
ten de sigaret, pijp of sigaar
een rol spelen in hun werk.
Te zien tot en met 14 maart
2004 in de Kunsthal. Voor
meer informatie: www.kunst-
halnl of010-440.03.01.
ROTTERDAM - In de Lau
renskerk in Rotterdam vindt
op dinsdagavond 30 decem
ber een 'Eindejaarsrequiem'
plaats, Tijdens deze avond
wordt onder meer het Requi
em van Mozart uitgevoerd
door het Holland Boys Choir.
Organisator Arjan Verweij
vertelt: „Veel mensen hebben
een dierbaar iemand verloren
en willen daar juist rond het
einde van het jaar bij stilstaan.
Wij bieden de gelegenheid
voor een moment van 'bezin-
ning tijdens dit 'Einde
jaarsrequiem' in de Laurens
kerk." Kaarten voor het re
quiem kosten 12,50 euro en
zijn te reserveren via telefoon-
nummer 010-280.99.97.
Een voor een verschijnen de vier
hoofdpersonen van 'Zullen we het
liefde noemen' op het toneel. Alle-
maal gekleed in smetteloos wit. In
het begin van het stuk zijn ze so-
wieso allemaal nog 'schoon'. Dik
twee uur later is van dit rustige be
gin niets meer over. Gebeurtenis-
sen uit het verleden, confrontaties
met zichzelf en elkaar, zorgen voor
een emotioneel slachtveld waarin
gelukkig ook nog wel het een en
ander te lachen valt.
Aanleiding voor alle emoties is een
rechtszitting waarbij gynaecoloog
Dolf zich moet verantwoorden
voor grove nalatigheid. Hij wordt
vrijgesproken en 'Zullen we het
liefde noemen' begint op het mo
ment waarop de hoofdpersonen bij
elkaar komen in het huis van Vic
ky, hartsvriendin van Dolf. De an
dere twee aanwezigen zijn Dolfs
vrouw Hella en Arend, de nieuwe,
jonge minnaar van Vicky.
Vooral Dolfs echtgenote Hella ver-
keert in euforische stemming nadat
haar man door de rechter is vrijge
sproken. De koffers voor een wel-
verdiende vakantie naar Maleisie
staan klaar, evenals een flinke
sloot champagne om de overwin-
ning te vieren. Vanaf het moment
dat de gynaecoloog zelf zijn entree
maakt, slaat de stemming om. On
der invloed van alcohol, beginnen
Dolf, Vicky en zijn echtgenote el
kaar af te pellen. Ook de minnaar
van Vicky wordt niet gespaard. De
stemming wordt met de minuut
grimmiger, zeker als steeds meer
van de waarheid op tafel komt.
Het intrigerende van 'Zullen we
het liefde noemen' is dat schrijver
Peer Wittenbols en regisseur Rob
Ligthert de relaties tussen de vier
hoofdpersonen op subtiele wijze
steeds verder blootleggen. Wat als
een feestje begint, ontaardt steeds
meer in een openbare biecht, waar
in de waarheid zal bovenkomen.
Er knaagt iets aan Dolf, terwijl
Vicky smacht naar haar laatste
kans om een kind te krijgen. De
echtgenote probeert de rijen keurig
gesloten te houden, maar verliest
langzaam maar zeker de grip, ter
wijl de jonge minnaar met verba-
zing gadeslaat wat er om hem heen
gebeurt.
'Zullen we het liefde noemen' is
aangrijpend, dramatisch, maar
John Kraaijkamp heeft een enorme
staat van dienst op het toneel. De
meeste mensen kennen hem waar
schijnlijk uit de periode waarin hij
samen met Rijk de Gooijer het duo
Johnny en Rijk vormde. In het the
ater, op televisie en in de bioscoop
vertoonden zij hun komische ta-
lenten. In 1979 speelde Kraaij
kamp bij het ro theater in Shake
speare's 'King Lear', waama nog
vele toneelrollen volgden. 'Gouwe
Handjes' werd speciaal voor de er-
varen acteur geschreven door
Haye van der Heijden, die hiervoor
werd bekroond met de Visser-
Neerlandiaprijs 2002.
In ANBO Vizier vertelde de in-
middels 77-jarige John Kraaij
kamp over zijn reden om door te
gaan met spelen: „Ik heb echt ple-
zier in het spelen en 'Gouwe
Handjes' is een heerlijk stuk. Nu
krijg je de bal ook keurig voorge-
zet door Haye en de collega's
schoppen de voorzetten die je geeft
er ook vakkundig in." De acteur
geeft toe dat het spelen soms zwaar
voor hem is: „Als ik eenmaal op
het toneel sta, dan voel ik me in
m'n element. Heerlijk. Maar als ik
's avonds laat na een voorstelling
thuis wordt gebracht en uit de auto
stap, dan loopt er wel een oude
man het tuinpad op."
In 'Gouwe Handjes' speelt John
Kraaijkamp de rol van de gepen-
sioneerde zakenman Louis. Hij
weet als geen ander wat vrouwen
denken, voelen en plezierig vin
den. Als zijn veel jongere vrouw
plotseling overlijdt, wil hij niet
verder. Maar op haar sterfbed heeft
hij haar beloofd dat hij weer geluk
kig zal worden. Een jaar na de
dood van zijn vrouw verschijnt
Claire. „Je zou het emotionele
chantage kunnen noemen", zei
Kraaijkamp in ANBO Vizier over
het uitgangspunt van 'Gouwe
Handjes'. „Het is eigenlijk niet fair
wat zijn vrouw doet: hem laten be
loven dat hij van het leven zal blij
ven genieten en daar ook op blij
ven toezien. Het is tenslotte zijn le
ven. Maar voor het stuk is het een
prachtige ingang, want ze houdt
voortdurend in de gaten of Louis
wel doet wat hij zegt. Ze souffleert
hem zelfs."
De regie van 'Gouwe Handjes'
was in handen van Jules Roijaards
en naast John Kraaijkamp worden
de andere hoofdrollen gespeeld
door Henriette Tol, Rick Nicolet,
Edda Barends, Marian Mudder en
Irma Hartog. Na een uitgebreide
en succesvolle toumee heeft het
publiek op 5 en 6 januari 2004
voor het laatst de kans om Kraaij
kamp aan het werk te zien in 'Gou
we Handjes'. Over zijn ambities na
dit stuk zei Kraaijkamp: „Ik zou
'King Lear' nog een keer willen
spelen, 'De Vrek' en een paar stuk-
ken van de Franse toneelschrijver
Anouilh. Bovendien zou ik ook
nog verder willen snuffelen in de
klassieken." We zullen daarom in
de toekomst vast en zeker nog van
hem gaan horen.
Reserveren voor 'Gouwe Handjes
op 5 en 6 januari 2004 in het Oude
Luxor Theater in Rotterdam kan
via 010-484.33.33. of www.luxor-
theater.nl.
Marian Mudder en Johnny Kraaijkamp in 'Gouwe Handjes'. foto. Pan sok
t
