maasstad
In het licht van de midzomernachtzon
Si
Watch out
for the Elves!
Praktische informatie
IJsland doen in 24 uur, uit en
thuis. Midzomernachtfeest!
Ga ik mee in die vogelvlucht
of blijf ik met beide benen op
de grond Wat een belevenis!
Een gfoot avontuur, een
groot feest, 24 uur lang. Een
droom van een midzomer-
nacht!
12.00 uur
15.10 uur
19.30 uur
16.00 uur
21.00 uur
03.00 uur
03.30 uur
05.30 uur
12.00 uur
01.00 uur
Niet alleen in de zomer,
maar zeker ook in de ande
re jaargetijden is IJsland
een aantrekkelijke reisbe-
stemming. In 2004 telde
IJsland een record aantal
van 420.000 bezoekers;
ruim veertien procent meer
dan in 2003. Veel toeristen
gingen op walvissafari,
doken het nachtleven van
Reykjavik in of maakten
een geweldige tocht door
de machtige natuur. In de
zomer worden er veel fes
tivals georganiseerd waar-
van het Reykjavik Arts
Festival wereldberoemd is.
Icelandair organiseert ook
deze 24-uurs midzomer-
nachtreis. De vluchtprijzen
naar IJsland zijn goedko-
per geworden, reden waar-
om veel reizigers vanuit
Europa via Reykjavik naar
Noord- Amerika vliegen.
En als het eventjes kan een
tussenstop van een paar
dagen, of van een midzo-
mernacht, nemen.
Icelandair vliegt sinds 1
juni dagelijks vanaf Schip-
hol in 2 uur en 45 minuten
naar Reykjavik.
Voor alle informatie:
www.icelandair.nl.
24 uur IJsland, tussen lava en lupines
door Irene Boonekamp
den. Hadden ze die beesten niet
van tevoren te vreten kunnen ge-
ven! Nog net weet ik me vast te
klampen, wanneer hij alweer on-
verwacht zijn hoofd met een ruk
naar beneden trekt en met z'n be
nen van het zwarte lavagruis afzakt
naar de bloemenborders. Alles
went en het landschap rond de vul-
kaan de Helgafell is onvergetelijk.
In the middle of nowhere krijgen
paarden en berijders even rust.
Kijk maar een kant op, maakt niet
Inchecken bij Icelandair: „We ver-
trekken om 14.00 uur. Neemt u al-
vast een drankje in onze
viproom." Waar alle soorten hap-
jes en drankjes voor een aange-
naam begin van de reis zorgen.
Na een verrukkelijke champagne
en heerlijk diner doemt ver bene
den ons een fascinerend landschap
op van lavavelden, geisers, glet-
sjers, vulkanen,stoomwolkjes en
spuitende bronnen. Zonnig IJsland
ontvangt ons warm, we rijden
langs dorpjes waar de felgekleurde
huisjes scherp afsteken tegen de
blauwe lucht. En we rijden door
het versteende zwarte braaksel van
kotsende vulkanen. Oneindige ver-
ten met besneeuwde bergtoppen
als horizon van de schitterende la
vavelden, die hier en daar begroeid
uit welke en je kijkt naar een fasci
nerend schilderij. De lucht is
zwoel; mystiek!
Op weg naar de kust maken we een
ommetje langs het meer om te
stoppen bij de woning van de pre
sident, aan de rand boven het meer.
Hoezo bewaking? We lopen door
tot aan het prive-verblijf, pas dan
komt er slechts een waarschuwend
vingertje. Amerikanen hebben ooit
gekscherend gezegd dat ze graag
gebruik wensen te maken van de
IJslandse bewakers, die zijn zo
goed dat je ze niet ziet! Van de pre
sident naar de ontvangst van de
burgemeester van Hafnarfjordur,
een rustig stadje met veel oude
huisjes en waar het wemelt van
trollen en elfen. Deze 'hidden
people' komen nooit tevoorschijn,
maar de ganse bevolking van het
stadje (en van zoveel andere stad-
Op IJsland kom je meer paarden dan huizen tegen.
zijn met grijsgroene mos en waar-
tussen trossen felblauwe lupines
wonderschoon afsteken. Adembe-
nemend landschap; stilte. Die
wordt verbroken door het gestamp
van een aanstormende roedel wil-
de paarden, in grote stofwolken
voorbijstuivend.
Paarden en IJsland! Op IJsland
kom je meer paarden dan huizen
tegen. Bij de grootste paardenfarm
in Ishestar worden de paarden (zeg
nooit pony's tegen een IJslander)
gezadeld en krijgen we instructies
voor de Twilight Zone-rijtocht.
Nog nooit paardgereden, met
zweet in mijn handen en knikken-
de knieen bestijg ik een mak paard,
dat wel. Maar hij houdt ervan om
af en toe, onverwacht, over te gaan
in de tolt, het midden tussen stap
en draf. Angst verdwijnt achter het
lava, ellendig alleen dat de paarden
de blauwe lupines zo lekker vin-
jes op IJsland) heeft overal aanwij-
zingen die zelfs de nuchtere Hol
lander doen geloven dat ze toch
echt bestaatt. Er wordt beweerd dat
er meer IJslanders in the hidden
people geloven dan in God. Met
Sigurbjorg Karlsdottir, een amu-
sante gids in de wandelgang Sibba
geheten, gaan we met een derde
oog op zoek naar de hidden peop
le. Bij een boomstronk blijven we
staan. Zachtjes legt Sibba uit dat
op deze plek verscheidene malen is
geprobeerd een huis te bouWen,
maar het mislukte omdat de trol die
in de tronk woont, niet gestoord
wenst te worden en niet wil verhui-
zen. „Ze hebben het huis dus maar
wat verder weg gebouwd." „Veel
gezinnen", gaat Sibba verder,
„hebben een huis-elf waar ze mee
spreken en die helpen bij klusjes.
Je moet ze met rust laten en goed
voor ze zijn, dan zijn ze dat ook
voor jou en dat brengt voorspoed
in de huizen. Wanneer het met een
gezinslid niet zo goed gaat komt
Ultiem relaxen en opwarmen in The Blue Lagoon, een spectaculair wonder van de natuur, midden in het grillige lavalandschap
lllahraun.
Onvergetelijke uren: het wordt niet donker, de zon drijft langs
de horizon en dat geeft een fantastisch schouwspel in de vurig
roodj'oranje/roze gekleurde lucht.
dat omdat de huiself boos is. En
dat kan komen omdat de kleren die
er voor haar klaarliggen, haar niet
bevallen, dus leggen we andere
kleren voor haar klaar." Je kunt er-
om lachen, maar dat lef had ik niet.
Achter struiken, onder stenen en in
een berg, overal liggen de hidden
people op de loer, naar het schijnt.
Niet overal zijn de elfen onzicht-
baar.
Feestmaal met vikingen
en elfen in Fjorukrain.
Ter ere van midzomer-
nacht. Het officiele
feest wordt op 24 juni
gevierd, tegelijk met St.
Johns day. Dan gaat ie-
dereen naar buiten, de
bossen in, omdat ze dan
het dichts bij de hidden
people zijn en daar dan
mee feesten. Het is ook
het feest van de gene-
zing: ben je ziek, dan
moet je drie maal naakt
om het huis lopen, door
het gras rollen en je
bent genezen! In Fjo
rukrain staan veel oude
vikinghuizen, sommi-
gen zijn ingericht als
restaurant in traditione-
le stijl. Op de binnen-
plaats van ons restau
rant worden we ont-
haald door prachtige el
fen met zilver en rood
haar, hun ijle zangstem-
men worden begeleid
door de ruige Vikingen
met hun oude instru-
menten. Als ik het niet
dacht: we worden alle-
maal in de kring ge-
haald en in de nog
steeds voile zon dansen
en zingen we met elfen
en vikingen. Het diner
heeft veel weg van een
Bruegheliaans festijn:
we drinken 'Black
Death', een soort jene-
ver op basis van aardap-
pelschillen, smaakt een
beetje naar vodka. Erg
lekker, dat kan ik echter
niet zeggen van de stuk-
jes verrotte haai, die we
als borrelhapje bij de
black death eten. Het
schijnt dat gevangen
haai zes weken onder
de aarde moet rotten, vervolgens in
zuur wordt gedaan en dan twee
maanden gedroogd wordt in de
schaduw. Klaar voor de borrelhap,
die ik maar met veel Black Death
wegspoel. De geest komt uit de
fles! Er wordt veel alcohol gedron-
ken op Usland. Meer dan ooit,
wordt me verzekerd door mijn vi
king tafelgenoot. „Ooit, in 1915,
was alcohol op IJsland verboden,
alleen op recept te krijgen. Later
mocht er wel port en sherry ge-
dronken worden, nog later kwam
er wijn bij en in 1989 werd er al
leen maar bier gedronken. Sterke
drank is inmiddels wel weer toege-
staan, maar zo verschrikkelijk
duur, dat we allemaal thuis voor
onszelf stoken. We hebben veel al
cohol nodig, gedurende de extre
me wintermaanden voelt eenderde
van de bevolking zich depressief
en doet dan niet veel anders dan
dolfijnen, die wedstrijdje lijken te
doen wie het hoogst de lucht in
springt. „In de wateren van Us
land", vertelt Helga, „zwemmen
ruim 40.000 walvissen; slechts 25
worden er per jaar gedood. We
hebben 14 verschillende soorten,
het meest voorkomend zijn de
minke whales die pakweg 180 ton
wegen en tien meter lang zijn. 's
werelds grootste walvis, die ook
hier voorkomt is de Blue Whale."
Het wordt koud, steeds kouder, de
lucht blijft vurig gekleurd en in het
kajuitje worden warme drankjes
geserveerd.
Terug in de haven, de kleuren in de
lucht vervagen en nog steeds is het
licht. En koud. Nooit geweten dat
tomaten 'nachtrust' nodig hebben,
we rijden langs kassen die in de zo-
mermaanden 's nachts toegedekt
worden.
Volgende hoogtepunt: ultiem re
laxen en opwarmen in The Blue
Lagoon, een spectaculair wonder
van de natuur, midden in het grilli
ge lavalandschap lllahraun. Het
melkachtig blauwe, geothermische
water van dit binnenmeer wordt
door de aarde opgewarmd tot zo'n
38 graden. Op sommige plekken
nog heter, stoomwolken geven dat
al aan. Ook in de winter is de 'Blue
Lagoon' aangenaam voor een
duik. Welness van het zuiverste
water: mineralen, algen en silica-
modder zuiveren en verjongen de
huid, reinigen de geest, ontspan-
nen het lichaam en zijn heilzaam
voor vele kwalen. Maar een duik
in de Blue Lagoon is vooral heer
lijk, dit zou iedereen een keer mee
moeten maken. Terwijl we rond-
dobberen, onze gezichten be-
smeurd met silicamodder, komt de
zon hoger en wordt feller. De dag
begint, terwijl er geen nacht aan
voorafging! Welness is in IJsland
een manier van leven: schone
lucht, natuurlijke energie, helder
water en 'slow food', versgevan-
gen vis en lam uit de hooglanden.
Maar liefst 80 procent van de hui
zen wordt nu al verwarmd door
geothermische bronnen, steeds
meer auto's rijden op waterstof en
dus worden er ook steeds meer wa-
terstoftankstations geopend. Geen
elektriciteitscentrales, wel kristal-
heldere lucht. Hier voel je de
kracht van de natuur. De magische
krachten van de gletsjer Saefellsjo-
kull op de krater Snyfellsnes. Aan
wie wereldwijd deze krachten
worden toegeschreven en die Jules
Verne inspireerde tot zijn boek
'Reis naar het middelpunt der aar
de'. Je voelt ook de mystiek, af-
komstig uit de westfjorden die in
vroeger tijden bekend stonden om
elfen, heksen en tovenaars; ze heb
ben de ziel van de IJslander nooit
verlaten. En dat komt allemaal in
je op, terwijl je drijft in the Blue
Lagoon, met uitzicht op de stoom-
wolkjes van de waterkrachtcentra-
le. En je beseft nog meer: dit land,
dat wil ik ooit beter leren kennen,
hier wil ik voor langere tijd naar te
rug.
Vertrek naar de luchthaven, de zon
staat weer hoog, de diepblauwe
lucht steekt prachtig af tegen het
zwarte lava en de witte of gekleur
de huisjes. De spuitende bronnen
wuiven ons vaarwel. In de
viproom sta ik, wat is de wereld
toch klein, naast een bekende Ne-
derlandse bisschop. Stuurs kijkt hij
voor zich uit. Hij woont al tien jaar
op IJsland, is er geliefd en gezien.
„Neemt u me niet kwalijk, u bent
toch?"
„Jazeker; bent u van de pers? Geen
interviews alstublieft.
„Dat is toch jammer want, voordat
ik het in de krant ga schrijven, zou
ik weleens van u willen weten of
het echt waar is dat ir meer IJslan
ders in de hidden people geloven
dan in God.
„Waaat zegt u? Oh, maar dat is ab-
soluut niet waar, onzin, dat is een
fabel om toeristen te lokken. Er is
een diep geloof in God op IJsland
en daar mag ik aan bijdragen. Wel
verdorie... nu heb ik u toch te
woord gestaan. Wilt u mijn naam
niet vermelden?"
In het vliegtuig worden we opge-
wacht met een heerlijk ontbijt en
ligstoelen.
Er wordt aan mijn arm geschud:
„Wakker worden, we gaan lan-
den." He, hu? Wat jammer, het
was dus maar een droom. Welnee,
deze droom was werkelijkheid.
Een onvergetelijke midzomer-
nachtdroom. Die voor iedereen is
weggelegd!
eten, drinken en slapen." Wij eten,
drinken, en feesten tot midder-
nacht waarna we buiten, in de felle
zon jawel, aan lange tafels koffie
drinken. Om te ontnuchteren, want
we gaan het water op!
In de haven van Keflavik, winden
waaien om de rotsen, gaan we aan
boord van de MS Moby Dick. Aan
land op zoek naar de
hidden people, op zee
op zoek naar de wal
vissen die rond deze
tijd veel boven de
golven uitkomen en
tijdens midzomer-
nacht dus goed te
zien zijn. Onvergete
lijke uren: het wordt
niet donker, de zon
drijft langs de hori
zon en dat geeft een
fantastisch schouw
spel in de vurig rood/
oranje/roze gekleurde
lucht. Tegen die lucht
staat boven op de ho-
ge kajuit Helga de
bootsvrouw met een
verrekijker. Gretig
hangen we over de
reling met onze ca
mera's. Helga zoekt
voor ons en roept
voortdurend de loca-
tie waar ze walvissen,
maar vooral veel dol
fijnen traceert. „Five
o'clock": we kijken
schuin rechts achter
ons. „Eleven
o' clock'hupsakee,
alle hoofden draaien
terug naar voren, tik-
keltje naar links. Het
kost me moeite dit te
volgen: midden in de
nacht, nog klaarlicht,
twee uur tijdsver-
schil, de black death
nog niet uitgewerkt,
beetje zeemansbenen
en dan al die uuraan-
duidingen, een mens
zou er van in de war
raken. Maar dat doet
ie niet, want hij wordt
afgeleid door het ge-
plons van de logge
beesten in de zee.
Wat een ruggen! Het
blijft bij twee walvis
sen maar wel vijftig
Hafnarfjordur is een rustig stadje met veel oude huisjes. Het
wemelt er van de trollen en elfen; volgens de IJslanders.