maasstad In het licht van de midzomernachtzon Si Watch out for the Elves! Praktische informatie IJsland doen in 24 uur, uit en thuis. Midzomernachtfeest! Ga ik mee in die vogelvlucht of blijf ik met beide benen op de grond Wat een belevenis! Een gfoot avontuur, een groot feest, 24 uur lang. Een droom van een midzomer- nacht! 12.00 uur 15.10 uur 19.30 uur 16.00 uur 21.00 uur 03.00 uur 03.30 uur 05.30 uur 12.00 uur 01.00 uur Niet alleen in de zomer, maar zeker ook in de ande re jaargetijden is IJsland een aantrekkelijke reisbe- stemming. In 2004 telde IJsland een record aantal van 420.000 bezoekers; ruim veertien procent meer dan in 2003. Veel toeristen gingen op walvissafari, doken het nachtleven van Reykjavik in of maakten een geweldige tocht door de machtige natuur. In de zomer worden er veel fes tivals georganiseerd waar- van het Reykjavik Arts Festival wereldberoemd is. Icelandair organiseert ook deze 24-uurs midzomer- nachtreis. De vluchtprijzen naar IJsland zijn goedko- per geworden, reden waar- om veel reizigers vanuit Europa via Reykjavik naar Noord- Amerika vliegen. En als het eventjes kan een tussenstop van een paar dagen, of van een midzo- mernacht, nemen. Icelandair vliegt sinds 1 juni dagelijks vanaf Schip- hol in 2 uur en 45 minuten naar Reykjavik. Voor alle informatie: www.icelandair.nl. 24 uur IJsland, tussen lava en lupines door Irene Boonekamp den. Hadden ze die beesten niet van tevoren te vreten kunnen ge- ven! Nog net weet ik me vast te klampen, wanneer hij alweer on- verwacht zijn hoofd met een ruk naar beneden trekt en met z'n be nen van het zwarte lavagruis afzakt naar de bloemenborders. Alles went en het landschap rond de vul- kaan de Helgafell is onvergetelijk. In the middle of nowhere krijgen paarden en berijders even rust. Kijk maar een kant op, maakt niet Inchecken bij Icelandair: „We ver- trekken om 14.00 uur. Neemt u al- vast een drankje in onze viproom." Waar alle soorten hap- jes en drankjes voor een aange- naam begin van de reis zorgen. Na een verrukkelijke champagne en heerlijk diner doemt ver bene den ons een fascinerend landschap op van lavavelden, geisers, glet- sjers, vulkanen,stoomwolkjes en spuitende bronnen. Zonnig IJsland ontvangt ons warm, we rijden langs dorpjes waar de felgekleurde huisjes scherp afsteken tegen de blauwe lucht. En we rijden door het versteende zwarte braaksel van kotsende vulkanen. Oneindige ver- ten met besneeuwde bergtoppen als horizon van de schitterende la vavelden, die hier en daar begroeid uit welke en je kijkt naar een fasci nerend schilderij. De lucht is zwoel; mystiek! Op weg naar de kust maken we een ommetje langs het meer om te stoppen bij de woning van de pre sident, aan de rand boven het meer. Hoezo bewaking? We lopen door tot aan het prive-verblijf, pas dan komt er slechts een waarschuwend vingertje. Amerikanen hebben ooit gekscherend gezegd dat ze graag gebruik wensen te maken van de IJslandse bewakers, die zijn zo goed dat je ze niet ziet! Van de pre sident naar de ontvangst van de burgemeester van Hafnarfjordur, een rustig stadje met veel oude huisjes en waar het wemelt van trollen en elfen. Deze 'hidden people' komen nooit tevoorschijn, maar de ganse bevolking van het stadje (en van zoveel andere stad- Op IJsland kom je meer paarden dan huizen tegen. zijn met grijsgroene mos en waar- tussen trossen felblauwe lupines wonderschoon afsteken. Adembe- nemend landschap; stilte. Die wordt verbroken door het gestamp van een aanstormende roedel wil- de paarden, in grote stofwolken voorbijstuivend. Paarden en IJsland! Op IJsland kom je meer paarden dan huizen tegen. Bij de grootste paardenfarm in Ishestar worden de paarden (zeg nooit pony's tegen een IJslander) gezadeld en krijgen we instructies voor de Twilight Zone-rijtocht. Nog nooit paardgereden, met zweet in mijn handen en knikken- de knieen bestijg ik een mak paard, dat wel. Maar hij houdt ervan om af en toe, onverwacht, over te gaan in de tolt, het midden tussen stap en draf. Angst verdwijnt achter het lava, ellendig alleen dat de paarden de blauwe lupines zo lekker vin- jes op IJsland) heeft overal aanwij- zingen die zelfs de nuchtere Hol lander doen geloven dat ze toch echt bestaatt. Er wordt beweerd dat er meer IJslanders in the hidden people geloven dan in God. Met Sigurbjorg Karlsdottir, een amu- sante gids in de wandelgang Sibba geheten, gaan we met een derde oog op zoek naar de hidden peop le. Bij een boomstronk blijven we staan. Zachtjes legt Sibba uit dat op deze plek verscheidene malen is geprobeerd een huis te bouWen, maar het mislukte omdat de trol die in de tronk woont, niet gestoord wenst te worden en niet wil verhui- zen. „Ze hebben het huis dus maar wat verder weg gebouwd." „Veel gezinnen", gaat Sibba verder, „hebben een huis-elf waar ze mee spreken en die helpen bij klusjes. Je moet ze met rust laten en goed voor ze zijn, dan zijn ze dat ook voor jou en dat brengt voorspoed in de huizen. Wanneer het met een gezinslid niet zo goed gaat komt Ultiem relaxen en opwarmen in The Blue Lagoon, een spectaculair wonder van de natuur, midden in het grillige lavalandschap lllahraun. Onvergetelijke uren: het wordt niet donker, de zon drijft langs de horizon en dat geeft een fantastisch schouwspel in de vurig roodj'oranje/roze gekleurde lucht. dat omdat de huiself boos is. En dat kan komen omdat de kleren die er voor haar klaarliggen, haar niet bevallen, dus leggen we andere kleren voor haar klaar." Je kunt er- om lachen, maar dat lef had ik niet. Achter struiken, onder stenen en in een berg, overal liggen de hidden people op de loer, naar het schijnt. Niet overal zijn de elfen onzicht- baar. Feestmaal met vikingen en elfen in Fjorukrain. Ter ere van midzomer- nacht. Het officiele feest wordt op 24 juni gevierd, tegelijk met St. Johns day. Dan gaat ie- dereen naar buiten, de bossen in, omdat ze dan het dichts bij de hidden people zijn en daar dan mee feesten. Het is ook het feest van de gene- zing: ben je ziek, dan moet je drie maal naakt om het huis lopen, door het gras rollen en je bent genezen! In Fjo rukrain staan veel oude vikinghuizen, sommi- gen zijn ingericht als restaurant in traditione- le stijl. Op de binnen- plaats van ons restau rant worden we ont- haald door prachtige el fen met zilver en rood haar, hun ijle zangstem- men worden begeleid door de ruige Vikingen met hun oude instru- menten. Als ik het niet dacht: we worden alle- maal in de kring ge- haald en in de nog steeds voile zon dansen en zingen we met elfen en vikingen. Het diner heeft veel weg van een Bruegheliaans festijn: we drinken 'Black Death', een soort jene- ver op basis van aardap- pelschillen, smaakt een beetje naar vodka. Erg lekker, dat kan ik echter niet zeggen van de stuk- jes verrotte haai, die we als borrelhapje bij de black death eten. Het schijnt dat gevangen haai zes weken onder de aarde moet rotten, vervolgens in zuur wordt gedaan en dan twee maanden gedroogd wordt in de schaduw. Klaar voor de borrelhap, die ik maar met veel Black Death wegspoel. De geest komt uit de fles! Er wordt veel alcohol gedron- ken op Usland. Meer dan ooit, wordt me verzekerd door mijn vi king tafelgenoot. „Ooit, in 1915, was alcohol op IJsland verboden, alleen op recept te krijgen. Later mocht er wel port en sherry ge- dronken worden, nog later kwam er wijn bij en in 1989 werd er al leen maar bier gedronken. Sterke drank is inmiddels wel weer toege- staan, maar zo verschrikkelijk duur, dat we allemaal thuis voor onszelf stoken. We hebben veel al cohol nodig, gedurende de extre me wintermaanden voelt eenderde van de bevolking zich depressief en doet dan niet veel anders dan dolfijnen, die wedstrijdje lijken te doen wie het hoogst de lucht in springt. „In de wateren van Us land", vertelt Helga, „zwemmen ruim 40.000 walvissen; slechts 25 worden er per jaar gedood. We hebben 14 verschillende soorten, het meest voorkomend zijn de minke whales die pakweg 180 ton wegen en tien meter lang zijn. 's werelds grootste walvis, die ook hier voorkomt is de Blue Whale." Het wordt koud, steeds kouder, de lucht blijft vurig gekleurd en in het kajuitje worden warme drankjes geserveerd. Terug in de haven, de kleuren in de lucht vervagen en nog steeds is het licht. En koud. Nooit geweten dat tomaten 'nachtrust' nodig hebben, we rijden langs kassen die in de zo- mermaanden 's nachts toegedekt worden. Volgende hoogtepunt: ultiem re laxen en opwarmen in The Blue Lagoon, een spectaculair wonder van de natuur, midden in het grilli ge lavalandschap lllahraun. Het melkachtig blauwe, geothermische water van dit binnenmeer wordt door de aarde opgewarmd tot zo'n 38 graden. Op sommige plekken nog heter, stoomwolken geven dat al aan. Ook in de winter is de 'Blue Lagoon' aangenaam voor een duik. Welness van het zuiverste water: mineralen, algen en silica- modder zuiveren en verjongen de huid, reinigen de geest, ontspan- nen het lichaam en zijn heilzaam voor vele kwalen. Maar een duik in de Blue Lagoon is vooral heer lijk, dit zou iedereen een keer mee moeten maken. Terwijl we rond- dobberen, onze gezichten be- smeurd met silicamodder, komt de zon hoger en wordt feller. De dag begint, terwijl er geen nacht aan voorafging! Welness is in IJsland een manier van leven: schone lucht, natuurlijke energie, helder water en 'slow food', versgevan- gen vis en lam uit de hooglanden. Maar liefst 80 procent van de hui zen wordt nu al verwarmd door geothermische bronnen, steeds meer auto's rijden op waterstof en dus worden er ook steeds meer wa- terstoftankstations geopend. Geen elektriciteitscentrales, wel kristal- heldere lucht. Hier voel je de kracht van de natuur. De magische krachten van de gletsjer Saefellsjo- kull op de krater Snyfellsnes. Aan wie wereldwijd deze krachten worden toegeschreven en die Jules Verne inspireerde tot zijn boek 'Reis naar het middelpunt der aar de'. Je voelt ook de mystiek, af- komstig uit de westfjorden die in vroeger tijden bekend stonden om elfen, heksen en tovenaars; ze heb ben de ziel van de IJslander nooit verlaten. En dat komt allemaal in je op, terwijl je drijft in the Blue Lagoon, met uitzicht op de stoom- wolkjes van de waterkrachtcentra- le. En je beseft nog meer: dit land, dat wil ik ooit beter leren kennen, hier wil ik voor langere tijd naar te rug. Vertrek naar de luchthaven, de zon staat weer hoog, de diepblauwe lucht steekt prachtig af tegen het zwarte lava en de witte of gekleur de huisjes. De spuitende bronnen wuiven ons vaarwel. In de viproom sta ik, wat is de wereld toch klein, naast een bekende Ne- derlandse bisschop. Stuurs kijkt hij voor zich uit. Hij woont al tien jaar op IJsland, is er geliefd en gezien. „Neemt u me niet kwalijk, u bent toch?" „Jazeker; bent u van de pers? Geen interviews alstublieft. „Dat is toch jammer want, voordat ik het in de krant ga schrijven, zou ik weleens van u willen weten of het echt waar is dat ir meer IJslan ders in de hidden people geloven dan in God. „Waaat zegt u? Oh, maar dat is ab- soluut niet waar, onzin, dat is een fabel om toeristen te lokken. Er is een diep geloof in God op IJsland en daar mag ik aan bijdragen. Wel verdorie... nu heb ik u toch te woord gestaan. Wilt u mijn naam niet vermelden?" In het vliegtuig worden we opge- wacht met een heerlijk ontbijt en ligstoelen. Er wordt aan mijn arm geschud: „Wakker worden, we gaan lan- den." He, hu? Wat jammer, het was dus maar een droom. Welnee, deze droom was werkelijkheid. Een onvergetelijke midzomer- nachtdroom. Die voor iedereen is weggelegd! eten, drinken en slapen." Wij eten, drinken, en feesten tot midder- nacht waarna we buiten, in de felle zon jawel, aan lange tafels koffie drinken. Om te ontnuchteren, want we gaan het water op! In de haven van Keflavik, winden waaien om de rotsen, gaan we aan boord van de MS Moby Dick. Aan land op zoek naar de hidden people, op zee op zoek naar de wal vissen die rond deze tijd veel boven de golven uitkomen en tijdens midzomer- nacht dus goed te zien zijn. Onvergete lijke uren: het wordt niet donker, de zon drijft langs de hori zon en dat geeft een fantastisch schouw spel in de vurig rood/ oranje/roze gekleurde lucht. Tegen die lucht staat boven op de ho- ge kajuit Helga de bootsvrouw met een verrekijker. Gretig hangen we over de reling met onze ca mera's. Helga zoekt voor ons en roept voortdurend de loca- tie waar ze walvissen, maar vooral veel dol fijnen traceert. „Five o'clock": we kijken schuin rechts achter ons. „Eleven o' clock'hupsakee, alle hoofden draaien terug naar voren, tik- keltje naar links. Het kost me moeite dit te volgen: midden in de nacht, nog klaarlicht, twee uur tijdsver- schil, de black death nog niet uitgewerkt, beetje zeemansbenen en dan al die uuraan- duidingen, een mens zou er van in de war raken. Maar dat doet ie niet, want hij wordt afgeleid door het ge- plons van de logge beesten in de zee. Wat een ruggen! Het blijft bij twee walvis sen maar wel vijftig Hafnarfjordur is een rustig stadje met veel oude huisjes. Het wemelt er van de trollen en elfen; volgens de IJslanders.

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

Maaspost / Maasstad / Maasstad Pers | 2005 | | pagina 16