Hoe wordt
de Maasstad
gemaakt?
Correspondenten
oren en ogen van
zijn de
de krant
boom naar krant
'Sociale contacten zijn heel
belangrijk in ons vak'
Al 27 jaar bezorger
van Maasstad
maaftad Regio
week'aden
Redacteur als
spin in het web
woensdag 2 januari 2008 - WX91
We beginnen elke week met
een lege pagina. Het is aan
de redacteuren en adverten
tieverkopers van de Maas
stad om die te vullen.
Advertentieverkopers gaan
langs hun klanten of probe
ren via andere manieren aan
nieuwe adverteerders te ko
men. De redacteuren zoeken
naar interessante verhalen.
Als een redacteur een ver
haal heeft gevonden, belt hij
of zij een correspondent op
met de vraag om het stuk te
schrijven.
Correspondenten hebben
zelf ook vaak tips. Indien no
dig wordt ook een fotograaf
geregeld. Natuurlijk wordt
er ook zelf geschreven.
Alle losse verhalen en adver
tenties worden in de compu
ter tot hele pagina's gemaakt.
Het geheel wordt daarna
naar de drukkerij gestuurd.
Laatste schakel in de keten
is de bezorger, die de Maas
stad bij u thuis bezorgt. Op
deze pagina worden de ver
schillende functies aan u
voorgesteld. Onderschat uw
eigen rol niet, want de lezer
is uiteindelijk waar het alle
maal om draait!
Al 27 jaar brengt de Rotter
damse Richard Hartog iede
re week trouw de Maasstad
rond. „Ik kocht er m'n eerste
brommer van," vertelt hij.
En nog steeds doet hij de ex
tra dingetjes van wat hij als
bezorger verdient.
Tweeenhalf uur loopt hij ie
dere week vijf wijken af om
iedereen van het plaatselijke
nieuws te voorzien. „Door
weer en wind," zegt hij er se
rieus achteraan.
Hij is tevens depothouder en
dat houdt in dat er ook an
dere lopers kranten bij hem
ophalen om rond te brengen.
Richard brengt in ieder ge
val al jaren met veel enthou
siasme en plezier de krant
rond en raadt iedereen aan
die een zakcentje wil verdie
nen, bezorger bij Maasstad
te worden.
En wanneer alles Is geschreven, gefotografeerd, geredigeerd en opgemaakt, kunnen de pagina's naar de druk
kerij.
„Bijna alles is spannend en
onverwacht", vindt Frank
Willemse. Alweer heel wat
jaartjes verzorgt hij weke
lijks een deel van de verslag
geving voor de Schiedamse
editie van Maasstad. Hij is
'de oren en ogen van de re
dactie', zoals dat op redac
ties wel genoemd wordt. En
inderdaad; er is maar weinig
dat aan Frank voorbijgaat.
Bijna wekelijks is hij op het
Stadskantoor te vinden waar
hij raads- en commissiever
gadering bijwoont en daar zo
eerlijk mogelijk verslag van
probeert te doen. Daarnaast
weten velen hem, als geboren
en getogen Schiedammer en
door zijn opmerkelijke uiter
lijk, te vinden als zij denken
een nieuwswaardig feitje te
hebben voor de Maasstad.
„Ik ben nieuwsgierig", be
kent Frank, „en als je dat
bent, dan is er geen mooier
vak dan dat van corres
pondent. Namens andere
mensen mag jij overal gaan
kijken, Heerlijk!" De an
dere kant van dat verhaal is
dat het werk je ook een ze
kere verantwoording geeft.
„Soms moet je echt naden
ken over hoe je bepaalde
dingen opschrijft. Krenk
ik er niemand mee en is dit
duidelijk genoeg? Dat zijn
vragen die wekelijks voorbij
komen."
Hoewel hij de verslaggeving
in Schiedam alweer een tijd
je doet, verveelt het nog geen
seconde. „Het is een onvoor
spelbaar vak. Soms denk
je: dit wordt niets en slaat
ineens de vlam in de pan.
Wordt het toch nog smullen.
Dat houdt het werk iedere
keer weer spannend."
„Een vertegenwoordiger pro
beert het product van een
bedrijf zo goed mogelijk te
verkopen", antwoordt Heieen
Theeuwkens - zestien jaar
vertegenwoordiger bij Maas
stad - op de vraag; 'wat doet
een vertegenwoordiger nou
eigenlijk?' „Wij proberen het
bedrijf uiteraard zo goed mo
gelijk te vertegenwoordigen
en wij verkopen advertentie
ruimte."
„Wat ik leuk vind aan mijn
vak is de diversiteit aan be
drijven waar we komen. We
komen bij de 'slager op de
hoek', maar ook bij advoca
tenkantoren. Soms heb je bij
wijze van spreken je afspraak
met de klant op de achter
kant van een bierviltje staan
en dat heeft z'n charme."
„Ik zie een uitdaging in het
overtuigen van mensen dat
adverteren echt werkt! Wij
denken altijd met de klant
mee, bijvoorbeeld over de
manier waarop ze een actie
kunnen aanpakken. Je bouwt
vaak een goede band met de
klanten op, wat tot resultaat
heeft dat sommigen zelfs de
hele boekhouding aan je laten
zien. Dat vind ik wel grappig.
Sociale contacten zijn heel
belangrijk in ons vak!"
„In ons vak is het ook vaak
een kwestie van hollen of
stilstaan. Dat is wel iets waar
je tegen moet kunnen. Vooral
kerst en pasen zijn bij ons
drukke periodes. Maar ik
ben er inmiddels aan gewend
om op deze manier te wer
ken. Als je sommige periodes
heel veel werkt, kan je dat op
rustigere dagen weer com
penseren."
„Wij adviseren de klant al
tijd om een aanbieding in de
krant te zetten, bijvoorbeeld
in de vorm van een '3 halen,
2 betalen-actie' of een actie
waarbij mensen korting kun
nen krijgen op een product
in een bepaalde periode. Wij
doen dit omdat het voor de
klant werkt, maar ook voor
de lezer gunstig is! Zo heeft
zowel de lezer, als de adver
teerder er baat bij", besluit
zij.
Een krant bestaat niet alleen
uit letters. Om nieuws te bren
gen zijn ook foto's nodig. Bij
Maasstad weekbladen zorgen
zes fotografen voor het beeld
bij het verhaal. Ieder is verant
woordelijk voor een bepaald
gebied. Het is niet zo dat de
fotografen alleen op pad zijn
op zoek naar branden en onge
lukken. Ze zorgen bijvoorbeeld
ook voor de foto's bij de inter
views.
„Het is heel afwisselt werk,
geen dag is hetzelfde", zegt
Rob Kamminga. Hij werkt al
een dikke vijftien jaar voor de
krant. „Ik fotografeerde als
hobby en ben via de Maasstad
in het vak gerold. Daarvoor
hield ik me bezig met röntgen
fotografie. Ik ben dus van de
inwendige, naar de uitwendige
mens gegaan!"
Het werkgebied van Kamminga
is Rotterdam en directe omge
ving. „Je moet geen hekel aan
autorijden hebben. Ik ben na
melijk veel onderweg. Nadeel
is dat het verkeer wel erg vaak
stil staat. Vroeger mochten we
ook gewoon op de stoep parke
ren, maar kan jammer genoeg
niet meer. Wel heb ik een par-
keervergunning voor heel Rot
terdam."
Rob Kamminga kan zich nog
goed de keer herinneren dat hij
pianist Wibi Soerjadi op de ge
voelige plaat moest zetten. „Hij
was net klaar met het concert
en maakte een buiging voor het
publiek. Ik wilde net een foto
maken toen Soerjadi me zag.
Hij stormde van het podium en
begon aan mijn camera te trek
ken en te duwen. De stoppen
sloegen echt bij hem door. De
organisatie had hem niet ge
meld dat er fotografen aanwe
zig waren en hij wilde duidelijk
niet op de foto. Hij is niet al te
groot, dus blijvend letsel heb ik
er niet aan overgehouden..."
Karin Moerman is ruim tien
jaar redacteur van Maasstad
weekbladen. In haar studie
tijd werkte ze als correspon
dent voor de editie Schie
dam, maar toen de toenma
lige redacteur van die editie
plotseling overleed nam ze
zijn functie over.
„Het leukste aan mijn werk
vind ik dat je er echt jouw
krant van kunt maken", ver
telt ze. „Je kunt zelf bepalen
aan welke onderwerpen je
aandacht besteedt, in over
leg met correspondenten en
fotografen. En het resultaat
is erg tastbaar. Als ik een
fout maak, bellen lezers op.
Of ze sturen een knipsel met
verbeteringen op." Echt erg
vindt Karin dat niet: „Dan
blijkt tenminste dat de krant
wordt gelezen!"
Karin werkt 26 uur per week
voor Maasstad. Als redac
teur fungeert ze als spin in
het web, want ze bekijkt de
mailtjes en de brieven die
binnenkomen op de redac
tie en ze stuurt fotografen
en correspondenten aan.
Omdat ze al haar hele leven
in Schiedam woont, weten
mensen haar te vinden. „Ik
werd bijvoorbeeld door ie
mand getipt dat er tientallen
katten verwaarloosd wer
den in een dierenopvang.
Zo'n onderwerp spreekt veel
mensen aan, dus dan laat ik
de fotograaf een foto maken
en regel ik een interview met
de betrokkenen. Dat doe ik
zelf of ik besteed het uit aan
een correspondent."
In die tien jaar heeft Karin
heel wat maatschappelijke
veranderingen voorbij zien
komen. „Carnaval werd
vroeger bijvoorbeeld groots
gevierd met een optocht
door de stad. Daarna werd
het een rondje door het win
kelcentrum en tegenwoordig
gaat Prins Carnaval alleen
nog langs bij verzorgingste
huizen. Vroeger pakten we
uit met een groot verhaal, nu
plaatsen we alleen nog een
foto met een onderschrift."
Zijn er nog verhalen die haar
zijn bijgebleven? „Dat zijn
vaak onderwerpen waar
emotie in zit of interviews
met BN'ers. Hans Breukho
ven heb ik bijvoorbeeld geïn
terviewd bij de opening van
een nieuw winkelcentrum,
omdat hij zijn Free Record
Shop in Schiedam begonnen
is."
De overgang naar tabloid
heeft ook consequenties voor
de redacteuren. „De opmaak
wordt dwingender, daar
moet ik nog aan wennen.
Maar het nieuwe formaat is
wel veel handzamer."
Een zelfportet van foto
graaf Rob Kamminga.
