Het begon al in de kinderwagen
Week in, week uit (16)
Op het terras ook een rookverbod, het moet niet gekker worden!
We hebben geen stem
'Nou breekt m'n klomp.' Evert
zette de telefoon terug in de
houder.
Xenia, die net met twee kop-
pen koffie de huiskamer in-
kwam, hoorde die laatste
woorden en keek hem ver-
baasd aan. 'Wat is er?'
'Dat was Frank. Hij is onder-
weg naar huis met de auto
en Alina komt terug met het
Plots schudde het
vliegtuig hevig en
leek het meters naar
beneden te vallen
vliegtuig. Je raadt het nooit.
Ze hebben een baby geadop-
teerd! Xenia's mond viel
open van verbazing. 'Ik vind
het nogal wat,' ging Evert in-
tussen verder, 'Als die kinde-
ren groot zijn, willen ze altijd
op zoek naar hun biologische
ouders. Ze weten niet wat ze
zich op de hals hebben ge-
haald. Laatst zagen we nog
op televisie die documentai-
re over het geen bodem syn-
droom, weet je nog?
'Maar het gaat toch ook vaak
goed, Eef.' Xenia's stem had
als altijd een kalmerende uit-
werking. 'Ik vind het leuk voor
ze.' Alina leunde met gesloten
ogen tegen de rugleuning van
haar vliegtuigstoel. Het was
nog vroeg in de ochtend.
Naast haar in de maxi-cosi
sliep Ilinca als een roos. Ze
zaten alweer ruim drie kwar-
tier in de lucht. Wat had ie-
dereen verbaasd gereageerd
op hun berichten. Het was me
de verrassing dan ook wel.
Franks ouders zouden zorgen
voor de broodnodige dingen:
een campingbedje, een badje,
een box, wat knuffels, wat lui-
ers en voeding. De babykamer
zouden ze op hun gemak met
zijn tweetjes inrichten had ze
met Frank afgesproken.
Ze wilde zo snel mogelijk
haar baan via het uitzendbu-
reau opzeggen. Ze had zich al
die tijd dat ze als datatypiste
werkte groot gehouden, maar
ze leed onder de grove bejege-
ning die de datatypisten alias
'tikgeiten' hadden te verdu-
ren van het aanmatigende
baliepersoneel. Xenia had
Asha en Sabah gebeld en met
hen afgesproken en spandoek
te maken. In allerijl besloot
het drietal de huiskamer van
Frank en Alina te versieren.
Asha had een huissleutel,
want zij zorgde altijd voor de
poes en de planten als het stel
weg was. Een dag voor Ali-
na's aankomst stapte Frank
stijf en vermoeid uit de auto.
Hij rekte zich eens flink uit,
pakte zijn bagage en liep in
de richting van de voordeur.
Nog voor hij de sleutel in het
slot kon steken, zwaaide deze
uitnodigend open. Geemoti-
oneerd viel zijn moeder hem
om de hals. De huiskamer
was feestelijk versierd met
roze ballonnen en slingers.
Loom hing Frank op de bank.
Voor hem op de salontafel
stonden drie lege bierfles-
jes. Morgen zou hij Alina en
Ilinca in zijn armen sluiten.
Hij kon zijn geluk niet op. Hij
gaapte. Bedtijd dacht hij en
liep langzaam de trap op. Nog
even keek hij in het kamertje
voor Ilinca. Zijn ouders had
den er met weinig middelen
een warm geheel van weten
te maken.
De stewardess maande de
passagiers tot kalmte. Er zou
sprake van hevige turbulen-
tie zijn straks. Alina wierp
een bezorgde blik op de ba
by, maar het meisje sliep nog
steeds door alles heen. Ze
was wel wat klein voor haar
leeftijd, maar zou straks alles
wat ze tekort was gekomen
snel inhalen wist Alina. Plots
begon het vliegtuig hevig te
schudden en leek het meters
naar beneden te vallen. Ilinca
werd verschrikt wakker en
begon hartverscheurend te
huilen.
ANNEKE HAASNOOT
maasstad Waterweq
weekbladen
Mijn verzameling
SCHIEDAM - Schiedammer
Tom Leusen heeft eigen-
lijk altijd al een band met
kinderwagens gehad. Zijn
vader en grootmoeder had
den een winkel, Bebinella
De Ooievaar, waar kinder
wagens in het assortiment
zaten. Leusen werd niet
lang na de bevrijding (1945)
geboren. „In die tijd waren
een heleboel artikelen nog
niet te krijgen, bijvoorbeeld
kinderwagens. Maar omdat
mijn vader vanwege de zaak
contacten had, kon hij er wel
aan komen. Als mijn moe
der met mij in de kinder
wagen op stap ging, werd de
kinderwagens soms onder
mijn babykontje verkocht",
vertelt Leusen, die jaren ge-
leden de zaak van zijn vader
overnam.
Kort voordat Leusen ging
trouwen, vertelde een
vriend dat hij de kinderwa-
gen weg deed. „Mag ik hem
hebben?", vroeg Leusen.
Het betekende de start van
zijn verzameling. „Ik zoek
niet naar bepaalde merken.
Een kinderwagen moet er
netjes uit zien, en ik moet er
wat mee hebben. In de prak
tijk is het gemakkelijker om
aan een antieke kinderwa
gen te komen dan eentje
uit de jaren '60. Vroeger
hadden mensen een zolder
of zo waar de kinderwagen
werd bewaard. Maar sinds
de huizen kleiner zijn en de
wegwerpmaatschappij een
feit is, wordt er minder be
waard", aldus Leusen.
In Nederland zijn een aantal
goede fabrieken geweest die
kinderwagens produceer-
den. Van Delft en Mutsaerts
en Koelstra. Tegenwoordig
worden er in ons land alleen
nog maar kinderwagens
ontworpen. Het is niet een-
voudig om aan documenta-
tie over oude kinderwagens
te vinden. Er zijn wel twee
kinderwagenmusea in Ne
derland: in Nieuwolda en in
Dwingeloo.
Prikbord
Mijn foto
Voor de rubriek 'mijn foto'
zijn wij op zoek naar leuke
of mooie vakantiefoto's. Dat
kunnen bijvoorbeeld foto's
zijn van een verre reis, een
zonvakantie aan de Cote
d'Azur of van een camping
in Nederland. Stuur ze op
naar: waterweg@maasstad.
nl en misschien ziet u uw
favoriete vakantiefoto op de
lezerspagina staan.
Mijn verzameling
Voor de rubriek 'mijn verza
meling' zijn wij op zoek naar
mensen met een bijzondere,
leuke verzameling. Stuur
een e-mail naar waterweg@
maasstad.nl met een be-
schrijving van uw verzame
ling en uw contactgegevens
en misschien krijgt uw col-
lectie een plekje in onze
krant.
maasstad lezerspanel
PETRA H. VAN LANGEVELD - Afge-
zien van het feit dat het altijd
beter is om NIET te roken,
vind ik de discussies nu toch
veel te ver gaan!
In openbare gelegenheden
niet meer, o.k.!
Diegenen die toch nog aan
hun verslaving willen wer-
ken, laten die dat dan thuis
of op een terrasje doen!
Geweldig initiatief! Verder
wil ik voorstellen dat rokers
verplicht worden een zicht-
bare R op hun kleding te
dragen en bijeen worden ge-
bracht op plaatsen ver buiten
de bebouwde kom alwaar zij
naar hartelust kunnen roken
ponder dat de rest van de be-
wolking last heeft van hun
-verderfelijke levensstijl.
PIET MOL (SCHIEDAM) - Prima
dat rookverbod op terras-
sen en laten we dan ook ge-
lijk regelen dat we thuis niet
meer mogen roken. Ik be-
doel, als we toch op heksen-
jacht gaan... Dan verbieden
we meteen dat je bier drinkt
in de kroeg en thuis natuur-
lijk. Door een sigaret te veel
is nog nooit iemand doodge-
reden, door te veel bier wel.
derdaad. Ik wil de niet-ro-
kers nog wel eens zien van de
winter op het terras, als wij
blauw van de kou nog een si-
garetje opsteken... Als mak-
ke lammeren laten we dit al-
lemaal over ons heen komen.
Maar laten de niet-rokers
ons nog even van het lekkere
weer en ons peukie genieten
en ons met rust laten.
Mijn mening
In Maasstad las ik dat er actie is gevoerd tegen overlast van
de jeugd op 'bekende hangplekken'. Over deze plekken komen
veel klachten binnen, omdat er veel mensen wonen. Bij de Ho-
lyweg Joke Smitkade zit een JOP. Volgens de burgemeester is
deze er gekomen, omdat de bewoners er om hadden gevraagd.
Niet waar! De bewoners wilden een trapveldje voor de kinde-
ren. Het JOP zou op de Olmendreef komen en niet op de huidi-
ge plek. Al jaren hebben omwonenden enorme overlast van de
hangjongeren. De politie is vaak gebeld, maar we zijn moege-
beld. Het helpt toch niet! Er is gesproken met de burgemeester
op infoavonden. Daar wordt van alles beloofd, maar achteraf
worden we met een kluitje in het riet gestuurd. Correspon
dence met burgemeester, inschakelen van raadsleden, niets
helpt! Afgelopen jaar is er een nieuw parkeerterrein aangelegd
naast de begraafplaats van de Olmendreef. Helaas is deze plek
ontdekt door tientallen jongeren met auto's, die er urenlang
rondhangen, drinken, lawaai maken, racen en vuil achterla-
ten. De overlast wordt steeds groter. De jongeren vertellen dat
de politie ze elders wegstuurt en ze daarheen stuurt, omdat er
geen klachten vandaan komen. We zijn maar met weinig be
woners en hebben geen enkele stem voor onze woonomgeving,
die steeds verder wordt verpest. Bedankt, politie, gemeente en
burgemeester voor het woongenot van een deel van onze wijk.
in beeld
WORDT VERVOLGD
woensdaq 6 auqustus 2008 - WX92
'Als mijn moeder met mij
in de kinderwagen op stap
ging, werd de kinderwagens
soms onder mijn babykontje
verkocht.' Tom Leusen
verzamelt kinderwagens.
Tom Leusen: 'In de praktijk is het gemakkelijker om aan een antieke kinderwagen te
komen dan eentje uit de jaren '60.'
Vakantiefoto van de Oosterscheldekering. „Achter de kering strekt zich het grootste
natuurmonument van Nederland uit, nl. de Oosterschelde. Het is een mooi duikgebied en
zeer zuiver water waar de mossel- en oesterteelt wordt uitgeoefend." inz.:Krijno Evenhuis
HANS BOUMAN (VLAARDINGEN) -
TRUDY BERENDS (SCHIEDAM) - In-
