Een verzameling aan scherven
Week in week uit (17)
Reactie lezerspanel
'China blijkt toch een goede gastheer voor de Spelen'
Mijn verzameling
Prikbord
FUCK THE POLICE. Steeds
weer bleven Sheila's ogen op
die woorden hangen. KISS
MY ASS. Hoe kon het dat er
zelfs met zwarte stift op de
muren gekalkt was? En deze
was echt erg: LIEVER EEN
ZUS ALS HOER DAN EEN
AGENT ALS BROER. Haar
schoenen, tas en sieraden
had ze af moeten geven. Ze
Buiten stond haar
moeder; niet huilen nu,
vooral niet huilen!
was door een agente gefouil-
leerd en had zelfs haar pier
cings uit moeten doen. Alsof
ze van plan was zichzelf iets
aan te doen! Een blauw oog
en een bloedneus vond ze wel
even genoeg. Haar kleurlens
kreeg ze niet eens meer uit
haar oog. Ze hoorde de stem
van haar moeder al: 'Hoe
kom jij aan kleurlenzen?'
Dat probleem kon er ook nog
wel bij. Opeens moest ze on-
wijs plassen maar had geen
zin om op de knop te druk-
,ren.
In haar hoofd speelde steeds
weer de film van vanavond.
Ze had afgesproken met
Jeffry. De hele week had ze
op MSN met hem gepraat,
nadat ze hem vorige week
in Holly ontmoet had. Het
was een makkie om binnen
te komen. Meiden werden
veel minder streng op leef-
tijd gecontroleerd dan jon-
gens. Maar vanavond was
het anders gelopen door dat
Hollysletje van een Patrick.
'Hollysletje?' had een agent
gevraagd. Alsof die niet wist
dat jongens ook zo genoemd
werden als ze iedere week in
Hollywood kwamen. Ze was
al een tijdje binnen en stond
met Jeffry toen Patrick op
haar af kwam. 'Waarom
noem jij mij een wit jochie
dat zijn zin niet krijgt, bitch!"
Ze draaide zich om naar Jef
fry. 'Boeiuh!' zei ze net iets
te hard. Zijn vriendin kwam
tussen hen in staan. 'Dat je
ma op school lesgeeft wil niet
zeggen dat we jullie met rust
laten, bitch!' Zelfs nu voelde
ze weer die woede. Die on-
macht. Van d'r ma bleven ze
af. Ze had haar een stomp
in d'r maag gegeven. Kreeg
een stoot terug. Hoorde ge-
schreeuw door de keiharde
muziek. De bewaking had
hen uit elkaar gehaald en de
politie gebeld. En die vroeg
natuurlijk naar haar ID. Een
uur later zat ze in een poli-
tiebusje.
Na het verhoor moest ze
haar handtekening onder
haar verhaal zetten. Ze had
het hele proces-verbaal eerst
goed doorgelezen. Dat had
ze van d'r ma, eerst goed le-
zen, ook de kleine lettertjes.
Maar de laatste uren viel er
niet zo veel te lezen. FUCK,
FUCK en nog eens FUCK,
meer was het niet.
'Zo jongedame, u mag mee-
komen.' Eindelijk. De agente
keek haar indringend aan.
'Ik wil je hier nooit meer te
rug zien. Als ik je hier nog
een keer tegenkom vraag ik
opslag, begrepen!'
Buiten stond haar moeder.
Boos natuurlijk, wat anders.
Ze keek naar de grond, wil-
de naar de auto lopen. Niet
huilen nu, vooral niet huilen.
Voor ze het wist voelde ze de
armen van haar moeder om
zich heen. 'Sheila, lieverd,
wil je me nooit meer zo on-
gerust maken.' En opeens
was het schokken van haar
lijf niet meer te stoppen en
kwamen toch nog die klote
tranen.
Mijn mening
Elke week ontvangen wij uw weekblad Maasstad editie Vlaar-
dingen. Altijd leuk om te lezen wat er in de regio gaande is. Ik
lees altijd graag het lezerspanel, zo kan je de meningen van de
inwoners in de regio peilen. U heeft een stelling voorgelegd aan
de inwoners mbt het rookverbod op het terras. Met sommige
lezers ben ik het eens en met sommige niet. We hebben alle-
maal recht op onze eigen mening. Ik vind het alleen belachelijk
dat u als redactie een nogal extreme mening plaatst. Het gaat
om het volgende stukje van een van de panelleden: "Geweldig
initiatiefVerder wil ik voorstellen dat rokers verplicht worden
een zichtbare R op hun kleding te dragen en bijeen worden ge-
bracht op plaatsen ver buiten de bebouwde kom alwaar zij naar
hartelus kunnen roken zonder dat de rest van de bevolking last
heeft van hun verderfelijke levensstijl." Hoe kunt u een mening
zoals bovenstaande plaatsen. Als dit panellid in 40-45 had ge-
leefd, had hij uiteindelijk voor het gerecht in Niirnberg gestaan!
Ik stoor me hier aan, vind het een extreme gedachte. Ik ben
zelf 26 jaar, heb niets meegemaakt van de 2e wereldoorlog. We
leren wel op school met geschiedenis, dat deze gedachten eerst
wel werd gewaardeerd, daarna liep alles in het honderd. Met
deze gedachten zijn njiljoenen Joden gedood. Ik wilde u graag
even op de hoogte stolen van mijn mening!
maasstad lezerspanel
maasstad Waterweq woensdaq 13 auqustus 2008 - WX92
weekbladen
China heeft zich als een per
fect gastheer gepresenteerd.
Met een opening van het
hoogst haalbare in een sa-
menspel van mens en tech-
niek en in een ongekende
visuele eenheid van lichaam
en geest. Al het mogelijke
ten gunste van de sporters is
verwezenlijkt. Mijn compli-
menten voor het gastland.
WATERWEG - Verzamelaars
moeten er niet aan den-
ken dat hun verzameling
aan scherven ligt. Bij Evert
Scheer is dat deels het ge-
val. Hij houdtzich met twee
dingen bezig: het verzame-
len van oud gereedschap en
het vervaardigen van glas
in lood objecten.
Zijn vader had een schil-
dersbedrijf in Rotterdam.
„Mijn vader was van veel
markten thuis en kon zelf
glas in lood ramen maken.
Ik ben altijd geinteresseerd
geweest in gereedschap en
verftechnieken." Geen won
der dat Scheer een verfwin-
kel overnam. Langzaam
aan ontstond er een verza
meling oud gereedschap.
„Er zijn niet zoveel verza
melaars van oud gereed
schap. Ik ben wel lid van
de Vereniging Ambacht
Gereedschap. (www.am-
bachtengereedschap.nl)."
Gereedschap is het passieve
deel van zijn verzameling,
glas in lood het actieve. Het
brandschilderen gebeurt
kleur voor kleur, waardoor
het maken van iets van glas
in lood zeer arbeidsinten-
sief is. Scheer kwam door
toeval in het bezit van iets
bijzonders. In 1969 werd tot
woede van veel Schiedam-
mers de Frankelandkerk ge-
sloopt. „Via via kreeg ik een
kist met glasscherven van
de glas in lood ramen van
de Frankelandkerk. Omdat
de kerk vrij ruw gesloopt
is, was het echt een bende
glasscherven."
Toch heeft Scheer er nog
een paar mooie dingen van
kunnen maken. Het gaat om ov
losse hangers van de apos- i
telen, de trouwe volgelingen
van Christus. „Kijk eens
naar hun trieste blikken. Ze
staan bij het kruis en moe
ten toezien dat Christus 1
sterft." Maar Scheer ont-
werpt ook hele mooie din- 5
gen van glas in lood, zoals
een hanger met Zadkine.
Wat een spektakel. Alles zo
strak georganiseerd en dan
dat vuurwerk!
We hebben nog even te gaan,
maar voor de Spelen kan
"China wat mij betreft niet
kapot.
6.2 miljoen Tibetanen "mo-
gen in hun handjes knijpen"
dat zij onderdrukt worden
door zo'n inspirerende- en
gastvrije natie.
- Daar heb ik ook nooit aan
getwijfeld. Chinezen vind ik
sowieso behoorlijke perfec-
tionisten.
Mijn foto
Voor de rubriek 'mijn foto'
zijn wij op zoek naar leuke
of mooie vakantiefoto's. Dat
kunnen bijvoorbeeld foto's
zijn van een verre reis, een
zonvakantie aan de Cote
d'Azur of van een camping -
in Nederland. Stuur ze op -
naar: waterweg@maasstad.
nl en misschien ziet u uw
favoriete vakantiefoto op de
lezerspagina staan.
~J3t.
Mijn verzameling
Voor de rubriek 'mijn verza-
meling' zijn wij op zoek naar
mensen met een bijzondere,
leuke verzameling. Stuur
een e-mail naar waterweg@
maasstad.nl met een be-
schrijving van uw verzame
ling en uw contactgegevens
en misschien krijgt uw col- rr
lectie een plekje in onze
krant.
lezers
in beeld
YVONNE VAN DER HAVEN
WORDT VERVOLGD
MARJON N00RDH0FF
GERHARD DE KOK (SCHIEDAM) -
'Via via kreeg ik een kist
met glasscherven van de
glas in lood ramen van de
Frankelandkerk'. Evert
Scheer vertelt over zijn
verzameling glas in lood.
Verzamelaar Evert Scheer over de stukken glas in lood: 'Kijk eens naar hun trieste
blikken. Ze staan bij het kruis en moeten toezien dat Christus sterft'
PETRA H. VAN LANGEVELD (RHO-
DOS) - Al na de officiele ope
ning dacht ik al, dit kan niet
meer stuk!
HANS BOUMAN (VLAARDINGEN) -
ROBERT WESD0RP (SCHIEDAM)
Nathalie Korteland (14) beoefent in een echt kasteel in Monschau in Duitsland haar sport
laido. laido betekent: de kunst van het trekken van het Japanse zwaard. Ook een leuke
vakantiefoto? Mail naar waterweg@maasstad.nl
