'Het blijft een genot om naar te kijken' Week in week uit (18) mm 'Ouderen tellen niet meer mee, getuige de reanimatiestop' Uitzicht op Vietnam Tarik sloeg verschrikt zijn hand voor zijn mond. Zojuist was het nieuws op de zaterdagredac- tie binnengekomen. Het toestel waarin Alina en Ilinca zaten, had een noodlanding moeten maken. Ruim een uur nadat het was opgestegen. Het had een gat in de romp van zo'n drie bij drie meter en waardoor dat veroor- zaakt was, wist nog niemand. 'Het is voorbij. Oh, God, voor mij is het voorbij!' Tarik waarschuwde de vrou- wen, die eigenlijk al op het punt stonden om weg te gaan, zodat ze op Schiphol nog even konden winkelen en bijpraten. Daarna bracht hij Frank op de hoogte. Frank trok wit weg, sloeg zijn handen voor zijn ogen en liet zijn tranen de vrije loop. Zo vond Asha hem, die een sleutel van zijn huis had en buiten adem binnenviel. Ze sloeg haar armen om hem heen en probeerde hem te kalmeren. 'Ssssst, stil maar joh, het komt allemaal goed. Er zijn geen doden of zwaarge- wonden gevallen, zei Tarik toch. Kom, ik zal koffie zetten en dan gaan we het speciale telefoon- nummer van de vliegtuigmaat- schappij bellen dat hij me gaf.' Alina zat op de grond en trilde hevig. Ze snakte naar adem. Bij haar knielde een hulpverlener die haar moed insprak. Toen de zuurstofmaskers in het vliegtuig naar beneden vielen, had ze niet veel meer kunnen denken dan: 'het is voorbij. Oh, God, voor mij is het voorbij!' Daarna was ze in shock geraakt en ze wist niet meer hoe ze het toestel wa- ren uitgekomen. Alleen maar dat ze nu hier zat met Ilinca in de maxi-cosi voor zich, die drif- tig op haar fopspeen zoog. God- dank had die geen schrammetje opgelopen, terwijl Alina in haar bovenarm een flinke, bloederige snee had. Een jonge arts gaf haar een injectie, maakte de wond schoon, hechtte die en verbond hem. Ze leek er niets van te voe- len. Met grote ogen keek Ilinca hen beurtelings aan. Opgelucht legde Frank de tele- foon neer. Zijn twee 'vrouwen' leken goddank met de schrik te zijn vrijgekomen. Hij kon het niet nalaten zijn handen te vou- wen en een dankwoord het uni- versum in te slingeren. Nu was het wachten op een volgende vlucht. Het duurde een flink aantal uren voordat er een verse bemanning was ingevlogen, een vervangend vliegtuig was gevonden en de passagiers voor de tweede maal het luchtruim kozen. De een wat angstiger dan de ander. Toch overheerste de vreugde om de goede afloop. lets over negenen die avond, landde het toestel veilig op Schiphol. Een zielsblije Frank sloot Alina en het kleintje in zijn armen. Omringd door de vrienden met bloemen en weer opgerold spandoek, liep het stel met Franks ouders naar de par- keerplaats en toen ging het in sneltreinvaart richting huis en de straat die hen allemaal zo vertrouwd was. Toen Ilinca tegen middernacht eindelijk in haar bedje lag, ont- kurkte Frank de champagne. 'Op onze vriendschap en op jullie, pa en ma.' De glazen tin- kelden tegen elkaar waarna ie- dereen druk door elkaar heen begon te praten. 'Ja en nu oogjes dicht en sna- veltjes toe, kinderen,' zei Evert, die nadat iedereen nog een paar keer was bijgeschonken opeens de diepe kringen onder Alina's ogen zag. 'Slaap lekker, alle maal.' 'Ja, komt u nu maar, meneer de Uil.' Xenia trok Evert aan zijn hand door de verder zo stille straat. Nog een aantal uren slaap en de maandagmorgen- blues zouden tegelijk met hen opstaan. maasstad Waterweg weekbladen Mijn verzameling „Ik verzamel al zo'n 25 jaar Batman artikelen", vertelt Vlaardinger Joop van Vliet. „Ik ben begonnen met het verzamelen van Batman ar tikelen, omdat ik Batman uit mijn jeugd ken (jeugd- sentiment). Ik keek vroeger altijd naar de televisieseries die toen op tv waren en het verzamelen van de kauw- gomplaatjes was toen tijd- verdrijf nummer een." „Ik ben 25 jaar geleden be gonnen met een klein au- tootje en een tijdschrift, want zelf had ik niets meer uit mijn jeugd, maar mijn verzameling is inmiddels uitgegroeid tot een van de grootste van Nederland, ik sta 00k in het boekje 'de 100 grootste verzamelingen van Nederland', zegt Van Vliet trots. „Mijn mooiste stuk- ken uit mijn verzameling zijn de Corgi voertuigen uit de jaren '60 en '70 in origi- nele verpakking, maar ei genlijk is alles mooi. De gla zen van Batman Blitzdrink uit 1967 zijn zeer apart, juist omdat ze alleen in Ne derland zijn uitgebracht, en ik heb daar 00k de ori- ginele advertentie uit een tijdschrift bij. Ik heb een vitrinekast in mijn woon- kamer staan waar mijn pronkstukken in staan, en ik sta dan 00k geregeld even voor de vitrinekast stil om naar mijn spullen te kijken, 00k al heb je dat al een hele tijd in je bezit, het blijft een genot om naar te kijken! Ik heb 00k een origineel Bat man masker en cape." „Ik ben nog steeds fanatiek bezig om mijn verzameling verder uit te breiden, ik ga dan ook diverse rommel- markten af en struin het internet af naar speelgoed wat ik nog niet heb, hoe- wel dat steeds moeilijker wordt, maar als je dan wat tegenkomt is het weer su- perspannend als je het in je bezit krijgt", besluit hij. Prikbord Mijn foto Voor de rubriek 'mijn foto' zijn wij op zoek naar leuke of mooie vakantiefoto's. Dat kunnen bijvoorbeeld foto's zijn van een verre reis, een zonvakantie aan de Cote d'Azur of van een camping in Nederland. Stuur ze op naar: waterweg@maasstad. nl en misschien ziet u uw favoriete vakantiefoto op de lezerspagina staan. Mijn verzameling Voor de rubriek 'mijn verza meling' zijn wij op zoek naar mensen met een bijzondere, leuke verzameling. Stuur een e-mail naar waterweg@ maasstad.nl met een be- schrijving van uw verzame ling en uw contactgegevens en misschien krijgt uw col lectie een plekje in onze krant. maasstad lezerspanel PETRA H. VAN LANGEVELD - Ou deren tellen absoluut mee! Maar heb je wel eens geke- ken in de zorginstellingen? De mensen daar zijn enorm broos met slechtwerkende functies. Ze willen vaak zelf niet gereanimeerd worden, zijn het leven moe. En wil len ze dit toch dan zal niemand daar toch op tegen zijn?!! woon te gek voor woorden, het is een nieuwe manier van euthanasie. Als een verpleegster een pa tient niet mag, ziet ze zeker 'per ongeluk' de hand niet omhoog gaan? Zeg maar dag met je hand- je... Leuke manier om oud te worden, als het je lukt. Het heeft er wel alle schijn van als je de kranten mag geloven. Ik vind dat iedereen gereanimeerd moet worden tenzij de persoon zelf in een eerder stadium heeft aange- geven dat niet meer te wen- sen. GER POUW - Moet ik bang wor den soms? In verpleeghui- zen is het beleid niet te re- animeren, tenzij iemand het juist wel wil. Nu is het plan dit gebruik vooralsnog voor een verzorgingshuis in te voeren. Echt, bij de bingo tel ik straks heus nog mee, ongeacht of ik dan wel of niet wil bijkomen na een hartstilstand. Mijn vakantie lezers in beeld ANNEKE HAASNOOT WORDT VERVOLGD Een van de grootste verzamelingen van Nederland is de Batmanverzameling van Joop van Vliet uit Vlaardingen. Hij vertelt over zijn bijzondere collectie. Het mag duidelijk zijn wat Vlaardinger Joop van Vliet spaart, alles wat te maken heeft met Batman! Foto: Roger van derKraan «r „Deze foto is gemaakt in Frankrijk. Onze jongste zoon Joeri is gefascineerd naar een sprinkhaan aan het kijken", schrijft inzender Monigue van Oort uit Capelle aan den IJs- sel. Ook een leuke vakantiefoto? Mail deze dan naar: waterweg@maasstad.nl APPART! E andrE van HECK - Dit is ge- ROBERT WESDORP (SCHIEDAM) - Dit is het zicht op de Mai Chauvallei. Een week geleden is dit gebied door een tropische storm getroffen. De foto is gemaakt door Bep Franzel. Heeft u ook een mooie vakan tiefoto? Stuur hem naar waterweg@maasstad.nl

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

Maaspost / Maasstad / Maasstad Pers | 2008 | | pagina 15