Werken in de zorg:
m
Thesa Keizer (32)
Hans Becker (67)
Denise (35)
Rob Baars (53)
Marian
van den Hoek (52)
B3
Zorg aan
Huis imdeweriier Laurens
Voordtter van de Raad van
Bestuur van Numanitas
Thessa Keizer (32 jaar) werkt al 13
jaar in de zorg, waarvan nu ruim
een jaar bij Laurens Zorg aan huis
in Capelle aan den IJssel. „Het is
geweldig werk. Hier heb ik echt
mijn plek gevonden. Iedere werk-
dag is anders. We werken in een
team van acht mensen en hebben
ongeveer 15 clienten per team. Een
deel van de clienten heb je tijdelijk.
Anderen krijgen permanente zorg.
De tijdelijke clienten hebben bij-
voorbeeld een wond die verzorgd
moet worden. Soms komen we voor
hele kleine dingen aan huis. Stel
dat je alleen woont en een wond op
je rug hebt? Dan moet er voor de
verzorging echt iemand langs ko
men. Er zijn 00k clienten die iedere
dag hulp krijgen bij de dagelijkse
verzorging, zoals wassen en aan-
kleden. Sommige clienten bren-
gen we 00k naar bed. Je werktij-
den als zorgverlener aan huis zijn
afhankelijk van je clienten. Door-
gaans werk ik's ochtends en/of's
avonds. Maar als er een client tus-
sen zit die's middags bijvoorbeeld
wondverzorging nodig heeft, dan
werk ik 00k's middags. Bij Laurens
staat de client centraal. De een is
een ochtendmens, de ander heeft
de wasbeurt liever iets later. En
de een heeft op andere tijdstippen
verzorging nodig dan de ander.
Daar richten wij ons naar."
De zorg die de clienten nodig heb
ben loopt sterkt uiteen. Een zorg
aan huis medewerker heeft een-
voudige en zwaardere zaken onder
zich. Het kan gaan om het druppe-
len van ogen tot hulp verlenen aan
een terminale patient. De gevraag-
de opleiding is daarom ziekenver-
zorger niveau 3 of verpleegkundige
niveau 4 en 5.
„Behalve op de boekhouding voe-
len bureaucraten zich hier niet
thuis", verzekert prof.dr. H.M.
Becker, voorzitter van de Raad Van
Bestuur van Humanitas. Bij deze
organisatie staan de mening en de
wens van de bewoners centraal.
„En niet te vergeten die van de fa-
milie", waarschuwt Becker. „Onze
bewoners willen graag dat hun fa-
milie het 00k leuk vindt, want ze
willen dat hun dierbaren op be-
zoek blijven komen..Uiteraard pri
ma. Wij kennen geen bezoektijden.
En als de visite bij ons wil over-
nachten, dan kan dat 00k geregeld
worden. Bij Humanitas gaan we uit
van de 'ja cultuur', zowel vanuit het
personeel als vanuit de bewoners.
Ik zeg altijd: voor een goed plan
is binnen Humanitas altijd geld te
vinden."
Eigen regie, eigen werkzaamheid.
Die dingen nemen een belangrijke
plek in bij Humanitas. „Mensen
weten zelf wat goed voor hen is.
Wil iemand echt elke dag bruine
bonen eten? Dan moet dat kunnen.
Wil iemand de huisdieren bij zich
houden? In bijvoorbeeld onze ves-
tiging Akropolis wonen er alles bij
elkaar 1.000! Dat bedoel ik met de
'ja cultuur'. Goed, de vijf katten die
een dame wilde meenemen waren
een beetje veel. Nu wonen er twee
ergens anders." In veel filialen van
Humanitas is een soort winkel-
plein met onder andere een beau-
tycentrum. „Dat is een leukere om-
geving om je boterham op te eten
dan een misere-eiland", grinnikt
Becker. „Ik ben hier niet weg te
slaan. Ik ben 67, maar wil nog ze-
ker tot mijn zeventigste doorgaan!"
Humanitas heeft 32 vestigingen in
Rotterdam en omgeving. In de kel-
der van de vestiging Akropolis zit
het Herinneringsmuseum, waarin
winkeltjes en vertrekken van vroe-
ger zijn nagebouwd. Leuk om te
zien hoe het vroeger was. Boven-
dien werkt het therapeutisch voor
mensen met 'problemen rond het
geheugen' om toch wat situaties
van vroeger op te diepen.
Coordinator forens
m
psychitrte De KljvelaiMitxi
JebcosdiBwia
Werken bif Pwnetjer
f
Denise (35 jaar) werkt al 9,5 jaar
als coordinator forensische psy-
chiatrie in de tbs kliniek van de
Kijvelanden. Dat wil zeggen dat
ze met gedetineerden werkt die de
wet ernstig hebben overtreden als
gevolg van een psychische stoor-
nis. „Wij zijn een psychiatrische
instelling en geen gevangenis. De
mensen hebben hun straf al uit-
gezeten voordat zij bij ons worden
opgenomen. Daarom spreken wij
ook over patienten", legt Denise
uit. Ze bestrijdt dat ze een soort
gevangenisbewaarder is. Een heel
ander beroep. „Onze patienten zit-
ten er niet om 'hun tijd uit te zit-
ten' maar om behandeld te wor
den. Daar komt bij dat een gede-
tineerde precies weet wanneer hij
of zij vrij komt. Iemand die in een
tbs-kliniek zit, weet dat over het al-
gemeen niet. Dit zorgt voor span
ning en daar willen onze patienten
graag over praten. Vanwege politie-
ke en maatschappelijke druk duurt
het tegenwoordig langer voordat
tbs'ers weer naar buiten mogen.
Daar zijn onze patienten zich goed
van bewust."
Wat vindt ze het leukste aan haar
baan? „Geen dag is hetzelfde. Het
is altijd weer boeiend en verras-
send. Je werkt in wisselende dien-
sten, zeker als coordinator. Helaas
zijn er soms negatieve berichten in
de media over tbs-klinieken. Het
valt niet mee om van tevoren in te
schatten hoe het zal zijn om bij ons
te werken. Je moet met beide be-
nen op de grond staan en er tegen
kunnen om regelmatig met jezelf
geconfronteerd te worden." Net als
Denise werken bij de Kijvelanden?
Kijk dan op www.kijvelanden.com
voor meer informatie over de vaca-
tures en benodigde opleiding.
i Stickjaws ZoWwoster
„Kijken met mensen wat hun mo
gelijkheden zijn. Dat is wat ik leuk
vind. In mijn functie als jobcoach
gaat het dan om mensen die willen
werken. Ze hebben een verstan-
delijke beperking, psychiatrische
problematiek of een verleden van
detentie, alcohol of drugs. Het gaat
erom de kwaliteit uit die mensen te
halen. Je moet de juiste plek voor
ze vinden en een werkgever die bij
hen aansluit. Beide partijen moe-
ten er uiteindelijk beter van wor
den. Daarom besteed ik ook veel
tijd aan de collega's met wie de
persoon met een beperking gaat
werken. Zij moeten beseffen wat
het betekent om te werken met bij
voorbeeld iemand met autisme of
borderline problematiek. De val-
kuil is, dat je vaak niet ziet of ie
mand zo'n beperking heeft. Laat je
hem dan meer doen dan oorspron-
kelijk is afgesproken, dan raakt hij
snel overvraagd. Een werktraject
kan starten met bijvoorbeeld vrij-
willigerswerk, om uiteindelijk door
te stromen naar betaald werk. Ik
bespreek altijd eerst met de werk
gever of collega op de werkplek wat
de taken zijn van de mensen die
ik begeleid. We maken afspraken
over beloning, werkkleding en de
ondersteuning die zij bieden. En
we houden in de gaten of beide
partijen nog tevreden zijn. Ik pro-
beer mensen zoveel mogelijk in
kleine stapjes positieve ervaringen
te laten opdoen. Ze hebben stuk
voor stuk hun wensen en dromen
en voorkeuren voor werk. Er zijn
natuurlijk ook mensen met onre
alistische dromen, maar zelfs dan
ga ik kijken wat we ermee kunnen
doen. Ze moeten in ieder geval het
gevoel krijgen dat ze echt iets kun
nen, zodat ze een goede basis krij
gen om verder te kunnen."
Marian van den Hoek werkt 24 uur
per week als ondersteunend me
dewerker Wonen bij de Stichting
Zuidwester in Oud-Beijerland. Ze
begeleidt een groep van zes dames
en drie heren tussen de 30 en 55
jaar die een verstandelijke beper
king hebben. „Zelfstandig wonen
is te hoog gegrepen. Maar het is
een uitdaging om hen te stimule-
ren zoveel mogelijk uit zichzelf te
halen. We houden natuurlijk wel
rekening met de mate van hun be
perking", vertelt Van den Hoek.
Sommige clienten krijgen wat hulp
bij wassen en aankleden of bij het
poetsen van hun tanden. „Dan
werk ik tussen 07.00 en 09.00 uur.
Daarna gaan de bewoners naar
hun dagbesteding. Om 15.00 uur
komt de eerste weer terug. Dat is
de dienst van 15.00 uur tot 23.00
uur. Soms heb ik een slaapdienst,
want er moet 24 uur per dag ie
mand aanwezig zijn."
Van den Hoek voelt zichzelf be-
voorrecht met deze baan. Je bent
een verlengstukje van hun thuis.
De bewoners vertellen me van al
les, net als kinderen die uit school
thuiskomen."
Vroeger woonden mensen met
een verstandelijke beperking vaak
'buiten de bewoonde wereld.' „Dat
is niet meer zo. Deze socio-woning
staat midden in een woonwijk. Ik
ga ook regelmatig boodschappen
doen met bewoners. Want ze heb
ben allemaal een taak. Ze helpen
met koken of doen iets anders."
Voor dit werk moet je veel geduld
hebben. En Van den Hoek, moeder
van vier kinderen, draait boven-
dien haar hand niet om voor het
koken van een maaltijd voor tiee-
personen!
BP
'Bij laurens staat de client centraal'
'Humanitas bureaucraten? Alleen voor
de boekhouding!'
'Veroordeel de daad, niet de mensen'
'Ook bij onrealistische dromen kijk ik
wat de mogelijkheden zijn'
'Dit is heel dankbaar werk!'
