Sport
'De nummers twee stelden geen reet voor'
ii
II
II
lc
II
II
II
if* DOMAINE DE FLEUR
ooo
ALCOHOLVRIJ
GENIETEN
III
Elfstedentocht De net niet-mannen
'Zijn er nog vragen
voor de nummer
twee? Het bleef
doodstiL'
Ik zie Henk
Angenent niet
vijfhonderd handjes
in de lucht krijgen.
Bestel onze
speciale
December-
selectie
MaasstadPers
December20og
I 1
Als tweede finishen in de Elfsteden
tocht, het is een prestatie van for-
maat. Toch leven Henri Ruitenberg,
Rein Jonker en Erik Hulzebosch
altijd in 'de schaduw van'.
Fokko Ebbens
ROTTERDAM
Wie Reinier Papingzegt, denkt aan de
erbarmelijke Elfstedentocht van
1963.Tweehonderd kilometer zwoe-
gen over ijs dat meer weg had van een
maanlandschap. Gaten, scheuren en
hobbels - de primitieve schaatsen
van Paping bleef niets bespaard. Tel
daar een stormachtige oostenwind,
ijzige stuifsneeuw en een tempera-
tuur van -18 graden bij op en het sce
nario voor een heroische speelfilm is
geboren. Maar De Hel van '63, pre
miere over twee weken, gaat niet over
de zegetocht van Paping. Nee, de film
vertelt het verhaal van de klasbakken
achterde winnaar.
Ook de edities van 1985, 1986 en
1997 hebben zo hun alternatieve hel-
den. Natuurlijk krijgt het schaatsgek-
ke Nederland nooit genoeg van de
twee achtereenvolgende zeges van
Evert van Benthem en de overwin-
ningvan HenkAngenent, maardaar-
achter spreken meer schaatsers tot de
verbeelding.Te beginnen bij de num
mers twee, de net niet-mannen. Hen
ri Ruitenberg, Rein Jonker en Erik
Hulzebosch moeten de rest van hun
leven doorbrengen in 'de schaduw
van'.
Rein Jonker, tweede in 1986
Henri Ruitenberg denkt zelden aan
de Elfstedentocht van 1985, zo geeft
hij toe. 'Maar andere mensen herin-
neren mij nogvaak aan die dag in fe-
bruari. Mijn NK-zege is iedereen al-
weer vergeten, maar mijn tweede
plaats blijft hangen. Of ik daar pro-
blemen mee heb? Nee, ik vind het
leuk om er aan herinnerd te worden,
vertel er graag over. En met die tweede
plaats heb ik nu ook geen moeite.'
WaarVan Benthem na zijn twee zeges
Jonker (links boven, zonderbril), Ruitenberg (links onder, witte muts) en Erik Hulzebosch werden tweede. hh
in Nederland niet meer anoniem
over straat kan en uiteindelijk naar
Canada emigreert, daar krijgt ook het
leven van de inmiddels 52-jarige Rui
tenberg een andere wending, zij het
De lekkerste wijnen voor alcoholvrije momenten
VrxcliKwt vrrzendkosten
minder hevig. 'Omdat ik dat jaar al
heel veel wedstrijden won, had ik al
een aardige naam opgebouwd. Maar
pas na die tweede plaats heb ik ander
werk gekregen. Ik werkte in de bouw,
maar daama had ik een mooi baantje
voor halve dagen in een racefietsen-
winkel. Zo heb iktoch tot vi jf jaar ge-
leden door kunnen schaatsen. En ook
nu is er elk jaar wel wat te doen rand
om de Elfstedentocht. Van Benthem
zit ver weg, dus bij een CVenement ko-
men ze snel bij mij uit.'
Pijnlijk
Na de tocht van 1986 weet ook Rein
Jonker dat hij de rest van zijn leven in
de schaduw van Van Benthem ver-
blijft. Tijdens de persconferentie za-
ten de nummers een tot en met zes
op een rijtje. Nadat Evert vraag na
vraag had gekregen, waren de rest
van de schaatsers aan de beurt. 'Zijn
er nog vragen voor de nummer
twee?', werd er gevraagd. Het bleef
doodstil. Toen wist ik wel hoe laat
het was.'
Nog geen jaargeleden, tijdens het
honderdjarig bestaan van de Vereni-
ging De Friesche Elf Steden, werd het
gevoelige lot van de nummer twee
nog eens op pi j nl i j ke wi jze verduide-
lijkt. Jonker: 'Alle winnaars van de
Elfstedentocht werden gehuldigd op
een podium in een grate zaal, maar
de nummers twee mochten die zaal
niet eens in. Voor het bestuur stelden
wij op dat moment geen reet voor en
persoonlijk vond ik dat erg jammer.
Want alleenalser een verliezer is, kan
de winnaar groot zijn.'
Toch ki jkt de 59-jarige Fries vooral
met veel trots terug op zijn resultaat.
'De elementen die wij die dag zijn
tegengekomen - fantastisch! En dan
het schaatsen in het donker - duizen-
den vlijmscherpe messen in de nacht.
Het was een prachtprestatie! Die
tweede plaats koester ik', vertelt Jon
ker vol passie. 'Op de rest van mijn
leven heeft mijn tweede stek niet een
heel grote impact gehad. Het eerste
jaar na de Elfstedentocht was hec-
Erik Hulzebosch, tweede in 1997
tisch. Evert kon niet alles behappen
en dus kwam ik, voor een appel en
een ei, in beeld. Ik ben een jaar op
tournee geweest, ben zelfs een week-
je in Los Angeles geweest om mijn
verhaal aan Friese emigranten te ver-
tellen. Maar daarna keerde ik snel
terug in de anonimiteit. Als ik nu
over straat loop, word ik ook niet
herkend. Ik werkte destijds als chef-
kok in een zorgcentrum en nu ben ik
teamleidervoedingsdienst, ongeveer
hetzelfde dus. Maar ik geniet van
mijn anonimiteit.
In vergelijking met het verhaal
van de nummer twee van de laatste
Elfstedentocht is het relaas van Rui
tenberg en Jonker niet meer dan een
rustieke wandeling door een oer-
Hollands weiland. Henk Angenent
klopte in 1997 Erik Hulzebosch in
de sprint, maar op dit moment staat
vooral de nummer twee van die
tocht nogvolop in de schijnwerpers.
Van kraanmachinist tot professio-
neel marathonschaatser en zanger,
dat is het verhaal van Hulzebosch.
'Als ik had gewonnen, was het een
heel ander verhaal geweest. Dat
weet ik. Maar ik ben nu honderd
keer drukker dan Henk. Voor optre-
dens en praatjes bij bedrijven rijd ik
wel honderdduizend kilometer per
jaar. Maar dat moet je wel kunnen.
Ik zie Henk niet in een feesttent in
drie kwartier vijfhonderd handjes
in de lucht krijgen. Bij mij is het al-
lemaal op de juiste plek gevallen.'
Op het strand
Evenals zijn voorgangers uit de ja-
ren tachtig kijkt ook de 39-jarige
cultheld uit Gramsbergen zonder
rancune terug op zijn tweede plaats.
Teleurgesteld ben ik niet. Ikben blij
dat ik mee mocht doen, dat ik de
hele dag in de kopgroep heb gere-
den. En toen ik deze zomer op uit-
nodiging van een sponsor op het
strand van Curasao lag, wist ik weer
dat ik het allemaal te danken heb
aan die ene tocht. Hetzelfde geldt
voor de momenten dat ik thuis aan
het klussen ben. Als ik dan de reke-
ning zie, dan weet ik weer dat ik het
allemaal kan betalen dankzij
4 januari 1997.' O
