Achtergrond Gaat Nicolas Sarkozy dit keer buigen... Niemand werkt korter dan wij, Massale stakingen Frankrijk ligt helemaal plat ooo my -m He Hup Otto ^22^ fs!r' CL H: Stakingsweer He Hup Nana MaasstadPers Woensdag20 oktober20iO Als het even kan iedereen c Parijs, november 2007 Heel grote staker: 'De straat gaat het bepalen. Wij gaan de straat op. Het is ons altijd gelukt om de premier te la- ten buigen.' Heel kleine president, op zo'n tien centimeter afstand, de priemende ogen naar boven gericht: 'Dus de straat laat mij buigen? Ik zeg u een ding. De straat laat mij niet buigen. We leven in een democratic. Chanta ge door de straat, dat werkt niet.' Parijs, oktober2010 Nicolas Sarkozy, die heel kleine pre sident, heeft nog steeds dezelfde bra- voure. Het kan hem niks schelen, zegt hij, hoeveel mensen er de straat op gaan. Protesten, blokkades, rellen, ha! Die verhogingvan de pensioen- leeftijd gaat door. 'U wilt eerder stop- pen met werken, terwijl anderen nog een paar jaar door moeten?', vraagt hij verbaasd aan een staker. 'Dat is toch niet eerlijk?' Wervelwind Nee, dat is ook niet eerlijk, maar dat willen de mensen niet horen. Sarkozy was nog nooit zo impopulair als nu. Slechts een kwart van de Fransen heeft vertrouwen in hem, de rest niet. The incredible shrinking president', noemde het weekblad The Economist hem onlangs op de cover. Hij begon flit- send, drie jaar geleden. Als een wervelwind joeghij over het nationale en internationale toneel. DeNAVO- werd weer om- armd. En 'Sarko' kwam zelfs succesvol tussenbeide toen Rus- land en Georgie el- kaar de hersens wilden slaan. En hij trouwde natuurlijk met Carla Bruni, lang, slanken mooi. Het is niet dat hij in de eerste helft van zijn termijn niks gedaan heeft. Helemaal niet zelfs. Hij heeft belas- tingen verlaagd, bureaucratie voor ondernemers verminderd, overwerk gestimuleerd, de macht van vakbon den ingeperkt door te zorgen dat tij- dens stakingen de samenleving tot op zekere hoogte nog kan functioneren - alles voor de groei. Frankrijk moet groeien! Kat in het nauw Maar toen kwam de recessie, een tijd van harde boodschappen. Iedereen moet inleveren, maar niemand wil dat horen. Dan moet je als president staan voor je verhaal. Dan helpt het niet als je het middelpunt bent van een schandaal rond de financiering van je campagne. Of als je ministers geld van de belastingbetaler uitgeven aan belachelijk dure sigaren en prive- jets. Of als je als een kat in het nauw plotseling heel erg vervelend gaat doen tegen Roma's, ook al denk je dat je daarmee je populariteit kunt ver- hogen. Depeilingenzijnberoerd, maarer is misschien nog hoop voor Sarkozy. De Fransen zijn er goed van door- drongen dat er iets moet gebeuren. Iedereen kan zien dat de recessie gro te gaten heeft geslagen in de staatskas. En de irritatie over de almacht van de vakbonden groeit. Waarom mogen som- mige mensen wel eerder met pensioen en anderen niet? En waarom moet per se het hele land worden lamgelegd als iets je niet zint? De laatste keer dat er massaal werd gestaakt tegen pensioenplan- nen, in 1995, wonnen de bonden. Maar toen heette de Franse president niet Nicolas Sarko zy. O m -vizsti M> 70 i mmmmms m% t Sm*Ha V Q Jongeren worden verjaagd door de politie tijdens een demonstratie gisteren in Parijs. reuters Mark van Assen 'Het is gewoon niet eerlijk', vindt president Sarkozy. Welles, zeggen de vakbonden. Nietes. Dat is in essentie het niveau van de discussie over de verhoging van de pensioenleeftijd die Sarkozy wil doorvoeren. En hij heeft het bijna voorelkaar. De Franse senaat heeft al inge- stemd met het omstreden plan om de pre-pensioenleefti jd te verhogen van 60 naar 62 jaar in 2018. Vandaag buigt de senaat zich over de rest van deplannen, waaronderde verhoging van de AOW-leeftijd naar 67 jaar. De bedoeling van de maatregelen is om het begrotingstekort nog enigszins binnen de perken te houden. Het ru- moer in het land is oorverdovend. Bijna failliet Maar waarom eigenlijk? Geen enkel land in Europa kent een minimum- pensioenleeftijd van 62 jaar, laat staan van 60. Behalve dan Grieken- land, waar sommige ambtenaren al met hun vi jftigste met pensioen kun- nen. En we weten allemaal hoe dat land er aan toe is: bijna failliet. Flet is ook nietzo dat Frankrijk het enige land is dat in deze tijden van crisis en aankomende vergrijzing worstelt met zijn pensioenen. Wij in Nederland weten daar alles van. De Spanjaarden, Duitsers, Britten, Bel- gen en Italianen ook. Voor de eerste viergaat de pensioenleeftijd omhoog van 65 naar 67 jaar, voor Italic van 60 naar 65 jaar. Iedereen moet inleveren, waarom dan niet de Fransen? Boven- dien kent Frankrijk geen pensioen- fondsen zoals wij die kennen. De oudedagsvoorziening komt recht- streeks uit de staatskas. Het gaat in dit conflict voor een belangrijk deel om de mensen die vallen onder de regimes speciaux de re- trait e, de speciale regelingen voor pensioen. Zij hebben het het best voor elkaar en moeten dus ook het meeste inleveren. Erzijn zo'n hon- derd 'speciale beroepen', over het algemeen in de publieke sector of daaraan gelieerd. Machinisten, bus- chauffeurs, mijnwerkers, soldaten, Parijs: 8 °C/0 °C, bewolking met at en toe zon Marseille: 16 °C/4 °C, plaatselij k bewolkt Lyon: 8 °C/1 °C, de hele dag bewolkt en regen De sympathieke Griekse zangeres Nana Mouskouri, voorheen lid van het Europees Parlement, schenkt haar hele pensioen aan haar armlastige vaderland. 'sWerelds eerste staatspensioen werd 130jaar geleden in het leven geroepen door een Duitser: rijkskanselier Otto von Bismarck.

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

Maaspost / Maasstad / Maasstad Pers | 2010 | | pagina 22