Achtergrond
Gaat Nicolas Sarkozy
dit keer buigen...
Niemand werkt korter dan wij,
Massale stakingen Frankrijk ligt helemaal plat
ooo
my
-m
He Hup Otto
^22^
fs!r' CL
H: Stakingsweer
He Hup Nana
MaasstadPers
Woensdag20 oktober20iO
Als het even kan iedereen c
Parijs, november 2007
Heel grote staker: 'De straat gaat het
bepalen. Wij gaan de straat op. Het is
ons altijd gelukt om de premier te la-
ten buigen.'
Heel kleine president, op zo'n tien
centimeter afstand, de priemende
ogen naar boven gericht: 'Dus de
straat laat mij buigen? Ik zeg u een
ding. De straat laat mij niet buigen.
We leven in een democratic. Chanta
ge door de straat, dat werkt niet.'
Parijs, oktober2010
Nicolas Sarkozy, die heel kleine pre
sident, heeft nog steeds dezelfde bra-
voure. Het kan hem niks schelen, zegt
hij, hoeveel mensen er de straat op
gaan. Protesten, blokkades, rellen,
ha! Die verhogingvan de pensioen-
leeftijd gaat door. 'U wilt eerder stop-
pen met werken, terwijl anderen nog
een paar jaar door moeten?', vraagt
hij verbaasd aan een staker. 'Dat is
toch niet eerlijk?'
Wervelwind
Nee, dat is ook niet eerlijk, maar dat
willen de mensen niet horen. Sarkozy
was nog nooit zo impopulair als nu.
Slechts een kwart van de Fransen
heeft vertrouwen in hem, de rest niet.
The incredible shrinking president',
noemde het weekblad The
Economist hem onlangs
op de cover.
Hij begon flit-
send, drie jaar
geleden. Als een
wervelwind
joeghij over het
nationale en
internationale
toneel. DeNAVO-
werd weer om-
armd. En 'Sarko'
kwam zelfs succesvol
tussenbeide toen Rus-
land en Georgie el-
kaar de hersens
wilden
slaan. En hij trouwde natuurlijk met
Carla Bruni, lang, slanken mooi.
Het is niet dat hij in de eerste helft
van zijn termijn niks gedaan heeft.
Helemaal niet zelfs. Hij heeft belas-
tingen verlaagd, bureaucratie voor
ondernemers verminderd, overwerk
gestimuleerd, de macht van vakbon
den ingeperkt door te zorgen dat tij-
dens stakingen de samenleving tot op
zekere hoogte nog kan functioneren
- alles voor de groei. Frankrijk moet
groeien!
Kat in het nauw
Maar toen kwam de recessie, een tijd
van harde boodschappen. Iedereen
moet inleveren, maar niemand wil
dat horen. Dan moet je als president
staan voor je verhaal. Dan helpt het
niet als je het middelpunt bent van
een schandaal rond de financiering
van je campagne. Of als je ministers
geld van de belastingbetaler uitgeven
aan belachelijk dure sigaren en prive-
jets. Of als je als een kat in het nauw
plotseling heel erg vervelend gaat
doen tegen Roma's, ook al denk je dat
je daarmee je populariteit kunt ver-
hogen.
Depeilingenzijnberoerd, maarer
is misschien nog hoop voor Sarkozy.
De Fransen zijn er goed van door-
drongen dat er iets moet gebeuren.
Iedereen kan zien dat de recessie gro
te gaten heeft geslagen in de
staatskas. En de irritatie over de
almacht van de vakbonden
groeit. Waarom mogen som-
mige mensen wel eerder
met pensioen en anderen
niet? En waarom moet per
se het hele land worden
lamgelegd als iets je niet
zint?
De laatste keer dat er
massaal werd gestaakt
tegen pensioenplan-
nen, in 1995, wonnen
de bonden. Maar toen
heette de Franse president
niet Nicolas Sarko
zy. O
m -vizsti
M> 70
i mmmmms m%
t
Sm*Ha
V Q
Jongeren worden verjaagd door de politie tijdens een demonstratie gisteren in Parijs. reuters
Mark van Assen
'Het is gewoon niet eerlijk', vindt
president Sarkozy.
Welles, zeggen de vakbonden.
Nietes.
Dat is in essentie het niveau van de
discussie over de verhoging van de
pensioenleeftijd die Sarkozy wil
doorvoeren. En hij heeft het bijna
voorelkaar.
De Franse senaat heeft al inge-
stemd met het omstreden plan om de
pre-pensioenleefti jd te verhogen van
60 naar 62 jaar in 2018. Vandaag
buigt de senaat zich over de rest van
deplannen, waaronderde verhoging
van de AOW-leeftijd naar 67 jaar. De
bedoeling van de maatregelen is om
het begrotingstekort nog enigszins
binnen de perken te houden. Het ru-
moer in het land is oorverdovend.
Bijna failliet
Maar waarom eigenlijk? Geen enkel
land in Europa kent een minimum-
pensioenleeftijd van 62 jaar, laat
staan van 60. Behalve dan Grieken-
land, waar sommige ambtenaren al
met hun vi jftigste met pensioen kun-
nen. En we weten allemaal hoe dat
land er aan toe is: bijna failliet.
Flet is ook nietzo dat Frankrijk het
enige land is dat in deze tijden van
crisis en aankomende vergrijzing
worstelt met zijn pensioenen. Wij in
Nederland weten daar alles van. De
Spanjaarden, Duitsers, Britten, Bel-
gen en Italianen ook. Voor de eerste
viergaat de pensioenleeftijd omhoog
van 65 naar 67 jaar, voor Italic van 60
naar 65 jaar. Iedereen moet inleveren,
waarom dan niet de Fransen? Boven-
dien kent Frankrijk geen pensioen-
fondsen zoals wij die kennen. De
oudedagsvoorziening komt recht-
streeks uit de staatskas.
Het gaat in dit conflict voor een
belangrijk deel om de mensen die
vallen onder de regimes speciaux de re-
trait e, de speciale regelingen voor
pensioen. Zij hebben het het best
voor elkaar en moeten dus ook het
meeste inleveren. Erzijn zo'n hon-
derd 'speciale beroepen', over het
algemeen in de publieke sector of
daaraan gelieerd. Machinisten, bus-
chauffeurs, mijnwerkers, soldaten,
Parijs: 8 °C/0 °C, bewolking met at en toe zon
Marseille: 16 °C/4 °C, plaatselij k bewolkt
Lyon: 8 °C/1 °C, de hele dag bewolkt en regen
De sympathieke Griekse zangeres Nana Mouskouri,
voorheen lid van het Europees Parlement, schenkt
haar hele pensioen aan haar armlastige vaderland.
'sWerelds eerste staatspensioen werd 130jaar
geleden in het leven geroepen door een Duitser:
rijkskanselier Otto von Bismarck.