Achtergrond
Groei De Nieuwe Vietnamees
ooo
Vietnam zorgtde laatstejarengoed voorondememersalstheemagnaatDoan AnhTuan.
x -M
Het weer
Links aanhouden
Niet eten!
MaasstadPers
Woensdag8december20io
Lege velden, voile beurzen
Mark van Assen
Meneer Doan Anh
Tuan drinkt het
liefste thee, dat
zie jezo. Hij kiest
eerst met zorg
een smaak (deze
keer is dat oolong, een mengeling van
groene en zwarte thee), kijkt een
beetje dromerig naar de stoom die uit
het kopje komt, voelt de warmte in
zijn handen, doet zijn ogen een beet
je dicht en begint te drinken met
kleine slokjes.
Hehe.
Maar intussen speelt hij een beetje
vals. Tussen zijn wimpers door kijkt
hij naar zijn tafelgenoten. Wat zou-
den zij van de thee vinden? 'Mmmm,
nice', zegt de eerste. 'Oeh, good tea
zegtdetweede. Enzovoort. Hij grijnst.
Zo mag hi j het graag horen. Dit is na-
melijk zijn thee.
Letterlijk: ZIJN thee.
Meneer Doan Anh Tuan is alge-
meen directeur van de Future Gene
ration Company Limited, The Viet
nam Tea Exporter. Enalziethij erniet
zouitinzijneenvoudigekleren, hij is
een man in bonis. Hij heeft drie Fu
ture Generation-fabrieken, plus nog
een meerderheidsbelang in twaalf
andere theefabrieken. Dat maakt
hem de grootste thee-exporteur van
Vietnam, met een blits kantoor op de
29e verdieping van een van de vele
kantoortorens in Hanoi.
Het gaat goed met hem, net zoals
hetgoed gaat met Vietnam. Hij hoort
tot de eerste generatie private onder-
nemers. Toen het communistische
Vietnam in 1996 zijn markt open-
gooide, stond hij vooraan.
B52's
Doan Anh is de Nieuwe Vietnamees.
')a, dat klopt.'
Vroeger was hij echter de Gewone
Vietnamees. Wat is ergebeurd? Laten
we eerst even teruggaan naar zijn
jeugd in Thai Binh, een kleine kust-
provincie in het noorden van het
land. En in die kleine provincie, in de
delta van de machtige Rode Rivier,
ligt een klein dorpje, waar ze veertig
jaar geleden alleen maar rijst ver-
bouwden. 'We waren echt heel arm',
zegt hij. 'We hadden honger, net als
heel veel mensen in die tijd.' Het
wordt niet precies duidelijk hoe oud
meneer Doan Anh is, maar hij moet
zijn geboren en deels ook zijn opge-
groeid in dagen van oorlog. Mogelijk
heeft hij de Amerikaanse B52's nog
gehoord die hoog in de lucht hun
bommen afwierpen. Misschien heeft
hij het Noord-Vietnamese leger zien
oprukken naar Zuid-Vietnam, om
daar de hele kapotgeschoten boel
over te nemen na het vertrek van de
Amerikanen in 1973. Hij moetbijna
wel gehoord hebben van de honderd-
duizenden bootvluchtelingen die
eind jaren zeventig de zee verkozen
boven een communistische regering.
Of van de Chinese troepen die het
land binnenvielen in reactie op Viet-
nams invasie van buurland Cambod-
ja, waar het China's criminele bond-
genoot Pol Pot verjoeg.
Een gewone Vietnamese jeugd,
dus.
'Later ging ik naar Moskou om te
studeren', zegt hij. 'Automechanica.
Heel veel jongeren gingen die kant
op. En verder, naarOost-Europa. Het
was zo koud daar. Dat is mealtijd bij-
gebleven.'
En hij zegt het niet hardop, maar
anderen doen dat wel: de Russen Wa
ren (en zijn) niet bepaald dol op
mensen met zwart, sluik haar. Toch
legde Doan Anh in het kille Rusland
de kiem voorzijn latere carriere. 'Ik
zag dat spullen er veel goedkoper wa
ren dan thuis in Vietnam. Gewoon,
gebruiksvoorwerpen. Plastic bakjes,
zeep, handschoenen, alles. Ik begon
tehandelen. Ikkochtdingen in Mos
kou, propte alles in een koffer, reisde
terug naar mijn dorp en verkocht de
boel daar voor een iets hogere prijs,
die voor Vietnam nog steeds erg laag
was.'
Hij had een soort aangeboren on-
dernemersinstinct. En daar hoefde je
in het communistische Vietnam van
die tijd echt niet mee aan te komen.
'Mensen keken me maar raar aan.
Wat ik deed was kapitalistisch. En ka-
pitalisme was vies en slecht, dat had
den we geleerd. Maarze kochten mijn
spullen wel, natuurlijk.'
Langzaam maarzeker kreeg hij er
handigheid in, zodat hij klaar was
toen in 1996 de voordeur van Viet
nam van het slot ging. Ineconomisch
opzicht, althans. De staatsvorm (alle
macht aan de communistische parti j
bleef bestaan. Het model-China,
dus.
6 miljoen theeboeren
Doan Anh had geld gespaard, leende
links en rechts van familie, 'zo doen
we dat in Vietnam', en kocht een aan-
deel in een theefabriek. Thee? Ja, na
tuurlijk. Het land telt 6 miljoen thee
boeren (op een bevolking van bijna
90 miljoen), daar moest wel geld mee
teverdienenzijn. Dankzij zijn Russi-
sche contacten en de enorme Russi-
sche markt voor thee handelde hij al
snel zijn eerste fabriek bij elkaar.
'Het was moeilijk hoor, in het be
gin', zegt hij nu. 'Niemand kende Fu
ture Generation. In de eerste twee jaar
was het ook niet voor iedereen toege-
staan om te exporteren. Daarna had
ik alleen maar Rusland als klant.
Maar de Russen waren gewend aan
mix-thee, vaak Pakistaanse en India-
se. Die wilden helemaal geen pure
Vietnamese thee. We begonnen dus
ook met heel kleine hoeveelheden.'
Maar ach, dat was toen. Nu is hij
grootondernemer in thee, alle soor-
ten biedt hij aan: oolong, jasmijn,
earl grey, zwarte orthodoxe thee,
groene thee, met aardbeiensmaak en
vanillesmaak, ga maar door. De han-
delsportefeuille omvat meer dan vijf-
tiglanden. In zijn fabriek in Vinh Yen,
in de provincie Vinh Phuc, eenuurtje
rijden van Hanoi, werken 240 men-
sen. Future Generation voert elk jaar
meer dan 20.000 ton thee uit. 'Dat is
20 miljoen kilo', zegt hij er nog bij.
Ho Chi Minh City: 30°C/22°C, zonnig met wat wolken
Hanoi: 24°C/13°C, zonnig met wat wolken
Thai Binh: 20°C/14°C, ook zonnig met wat wolken
o
Pas op in het verkeer! In Vietnam rijden de vele
honderdduizenden brommers rechts op de weg.
Auto's blijven links, aan de andere kant van de streep.
De felrode pepertjes (circa 1 cm) die u bij de soep
krijgt, zijn niet om te eten. Ook al verzekeren gieche-
lende Vietnamezen u dat ze helemaal niet heet zijn.
