Achtergrond 004 'Niemand staaterbijstil dat fabrieken hetplatteland leegzuigen; erisstraks niemand om tehelpenbij hetoogsten.' ooo We got him! Hup Da Nang! Avondje uit MaasstadPers Woensdag8december20io o Gezien in de provinciestad Buon Ma Thuot in de Centrale Hooglanden: de Osama Bin Laden motorbike repair shop. Topscorer in de V League, de eredivisie van Vietnam, was vorig seizoen de Argentijn Gaston Merlovan SHB Da Nang. Hij scoorde 25 doelpunten. In 2007 werden bioscoopbezoekers getrakteerd op Muoi, de eerste Vietnamese horrorfilm sinds de val van Saigon 19 7 5). De censors hadden veel werk. Links een theeplantage, rechts Hanoi. 'A1 die auto's, al die brommers. Dit is niet goed voor de mensen.' hollandse hoogte Vijftien jaargeleden stond hij aan de voetvandeberg,ennu... ja,waarnu? Hij weet het niet.We groeien nog wel even door, ondanks de zware concur- rentie uit landen als Indonesie en Malawi. Jekuntookbijnanietanders dan groeien in het Vietnam van nu.' En inderdaad, Vietnam is van een zorgenkindje verworden tot een suc- cesverhaal. Cijfers van deWereldbank spreken boekdelen: de armoede daalt spectaculair(naar28,9 procentbij de laatste meting), de levensverwach- ting stijgt (naar 74 jaar), de geletterd- heid ook (naar 93 procent), bijna de geheleplattelandsbevolkingbeschikt inmiddels over water en sanitaire voorzieningen, de werkloosheid schommelt rond de 2 procent. Billboards Maar Doan Anh kijkt bedenkelijk. Niet goed, die groei? 'Jawel, jawel, maar het gaat wel heel erg snel. Het gaat veel te snel. Kijk eens om je heen in Hanoi of Ho Chi Minh City, die steden zijn bijna onleefbaar geworden. Al die auto's, al die brommers, al die fabrieken, al die flats. Dit is niet goed voor de men- sen, en ook niet voor het milieu.' Aan de rand van elke stad staan de fabrieken, en waar nog geen fabrie ken staan, staan hijskranen. Snelwe- gen worden vernieuwd, verbreed, verlegd. Langs die snelwegen, die vroeger vrij uitzicht boden over de rijstvelden, verrijzen nu om dezoveel meter gigantische billboards voor Fusheng Auto's, Vietcombank, IDO telecommunicatie of BaoViet verze- keringen. Andere billboards presen- teren geheel nieuwe woonwijken, of beter nog: gecombineerde woon- en werkwijken, vormgegeven door de allermodernste architecten. 'Ikword erhelemaal gekvan, van die billboards', zegt Bach Binh Hong, een zakenvrouw die veel door het land reist. 'Zezijn zo lelijk! En dan al die flikkerende lichten. Erzijn al zo veel ongelukken gebeurd doordat mensen afgeleid werden.' Deze geluiden vallen meer te be- luisteren: Vietnam zet zijn deuren te wijd open, alles kan en alles mag, Ho Chi Minh City lijkt wel Peking of Shanghai. En al die buitenlandse fa brieken die hierheen komen, niet meer tetellenzo veel. Bosch, Philips, Mercedes, Volkswagen: ze laten alle- maal hun producten door Vietna- mesehandeninelkaarzetten. Netzo goedkoop als in China, maar de Viet- namezen werken een stuk harder. Dit is goed nieuws voor al die ar- beiders die van het platteland naar de steden trekken, dat geeft Doan Anh onmiddellijk toe. Ze gaan eindelijk wat meer verdienen, ze kunnen nu een telefoon kopen, een fiets of een brommer, of zelfs een beetje normaal wonen. En ze hoeven ook geen hon- germeer telijden. Concurrentiepositie 'Maar', zegt Doan Anh, 'niemand wil er bijvoorbeeld bij stilstaan dat het platteland wordt leeggezogen, dat er straks niemand meer is om de oogst binnen te halen. Erzijn echt heel veel arbeidskrachten nodig. Ik hoorde laatst nog van een fabriekdiegewoon geen mensen kon krijgen. Dat is toch wel pijnlijk. Het betekent ook dat ar- beid duurder wordt, wat weer slecht is voor de concurrentiepositie.' Hij merkt het ook in zijn eigen theefabrieken. 'Er werkt hier nie mand voor minder dan vier dollar per uur. Meer kunnen we niet beta- len. En ik weet dat ze in de industriele sector meer kunnen krijgen. Dus het wordt echt moeilijk voor ons. Zeker omdat de arbeiders in Malawi, een van onze grote concurrenten, genoe- gen nemen met maar een dollar per uur. Daar kunnen wij niettegenop.' Maar dat is het. Verder geen kwaad woord over de ontwikkelingen in Vietnam. Meneer Doan Anh Tuan telt zijnzegeningen. Neemnouzijnzoon van vijftien. Hoe graag hij ook wil dat die hem later opvolgt in de fabriek, hij is niet teleurgesteld dat dat waar- schijnlijk niet gaat gebeuren. 'Mijn zoon wil iets anders. En dat is fantas- tisch. Hij kan gewoon kiezen wat hij wil worden. Inallevrijheid.' O Meneer Doan Anh vertelt over ZIJN thee.

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

Maaspost / Maasstad / Maasstad Pers | 2010 | | pagina 19